เสียงของกระดิ่งทั้ง 5

                                  นี่ก็ผ่านมา 2 เดือนแล้วสินะที่วงดนตรีนี้คือครอบครัวของชั้นชั้นไม่รู้ว่าทุกคนคิดว่าชั้นเป็นครอบครัวไม่สิชั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเค้าคิดว่าชั้นเป็นเพื่อนรึป่าว วันนี้ต้องไปอัดเสียงที่สตูสินะ พวกเราเป็นวงอินดี้ไม่ขึ้นกับสังกัดไหนพวกเราขอกำหนอเสียงใจหัวใจของพวกเราเอง"อายะ  ชัี้นมารับแล้วนะ"ยูตะมาแล้วสินะ ชั้นหันไปมองแต่ที่ชั้นเห็น เห็นยังไงมันก็ยังไม่ชินซะทีที่ชั้นเห็นคือ ยูตะที่บินมาบนชั้น 6 แล้วก็มีปีกสีขามสว่างอยู่ข้างหลัง "ยูตะ นายมารับชั้นแบบ ปกติไม่ได้รึไง"ทั้งที่มาแบบนี้้้เสี่ยงว่าจะมีคนเห็นแล้วเป็นเรื่องใหญ่แต่มันก็ยังจะทำอีก เอาเถอะก็ยูตะรักความเป็นอิสระนี่นะ"ไม่เอาหรอมารับเธอแบบนี้มันเร็วแล้วก็สนุกดีด้วยเวลาเธออยู่บนนั้นหน้าเะอตลกมากเลยหละ"เอาเถอะยังไงไปแบบมันก็เร็ว ป่านนี้ทุกคนคงรออยู่แล้วหละ "มานี่สิเดี๋ยวชั้นอุ้มไป"
สตูดิโอ
"อายะ มาแล้วหรอ"ยูคิถาม"อืม มาแล้วล่ะ"
"อายะหนะตัวหนักมากเลยหละ"
"ยูตะถ้านายยังอยากเห็นแสงตะวันของวันพรุ่งนี้ก็เงียบซะ"ชั้นพูด
"เอ๊ะ แล้วฮิคารุกับซึบาสะหละ"ปกติสองคนนั้นมักจะออกต้อนรับอยู่ตลอด
"อ้าว ก็สองคนนั้นบอกว่าจะไปรับเธอแล้วออกไปหลังจาก ที่ยูตะออกไปแป๊บนึงเค้าบอกว่าอยากไปแก้งเธอกับยูตะ ไม่ได้เจอกันหรอ"ทำไมถึงรู้สึกถึงลางไม่ดียังไงไม่รู้สิ "ก๊อกๆ"เสียงคนเคาะประตูนี่"เดี๋นวชั้นเปิดเอง"หลังประตูนี้ขอิให้เป็นเรื่องดีเถอะ ชั้นเปิดประตูออกไปแล้วต้องพบว่าฝันร้ายในวันวานได้กลับมาอีคร้งแล้ว