Care damn anything , it just underground

" อุ๊ย ขอโทษค่ะ" ตายล่ะ เพราะความซุ่มซ่ามของฉันแท้ๆที่มัวแต่มองแผนที่ไม่ดูทางเลยเดินชนกับอาจารย์คนหนึ่ง เป็นวันแรกของเทอมอีกซะด้วย อ้าก ฉันจะโดนหักคะแนนมั้ยเนี่ย
"ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่เธอเป็นนักเรียนใหม่หรอ "
"ค.. ค่ะ หนูหาห้อง 5/3 ไม่เจออะค่ะ"
กรี้ส ทำไมเขาถึงหล่อนักนะ ฉันแพ้ผู้ชายผิวสีแทน ดวงตาคนกริบ จมูดโด่งเป็นสันเรียวงาม ผมสีทองเป็นประกาย > < แถมใส่แว่นกันแดดสีน้ำตาลอีก จะมีครูคนไหนที่คลูขนาดนี้อีกเนี่ย
"งั้นไปกับครูได้นะ ครูชื่อจีรังกุล เป็นครูประจำชั้นห้อง5/3 ^^ "
"ค ค่ะ "
ฉันว่าฉันเริ่มชอบครูประจำชั้นคนนี้แล้วแฮะ
ฉันเดินตามครูมาติดๆ แต่ก็แทบวิ่งแหละเพราะครูเดินเร็วมาก แถมห้องเรียนก็อยู่ไกลแสนไกลอีก ครืดด ~ ครูจีรังกุลค่อยๆเลื่อนประตูออก เห็นนักเรียนหลายกลุ่มรีบวิ่งแจ้นไปนั่งที่ตัวเองอย่างรวดเร็ว ฉันเดินเข้าไปในห้องอย่างไม่รอรี
" วันนี้มีนักเรียนใหม่ เพิ่มมาหนึ่งคนนะครับ เดี๋ยวครูจะให้เพื่อนแนะนำตัวก่อนจะได้ทำความรู้จักกัน เชิญครับ "
ครูผายมือให้ฉันเดินมาอยู่หน้าชั้นเรียน มีผู้หญิงบางกลุ่มมองหน้าฉันและทำหน้าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกันแน่ะ รู้สึกขนลุกยังไงไม่รู้แฮะ
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโศรยา เรียกฉันว่าไอซ์ก็ได้นะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ ^^ "
แนะนำตัวเสร็จฉันก็ยิ้มหวานให้กับเพื่อนๆทุกคน
" โศรยา เธอไปนั่งโต๊ะที่ว่างตรงนั้นนะ"
"ค่ะ"
ฉันค่อยๆก้าวเดินและมองหาโต๊ะนั่น และฉันก็เจอมัน โต๊ะตัวสุดท้ายแถมติดหน้าต่างอีกที่สำคัญคือฉันได้นั่งคนเดียวเพราะคนอื่นๆจะเป็นคู่ๆไว้แล้ว นี่สิสวรรค์ในการเรียนน่ะ
"วันนี้ยังไม่สอนนะครับ ให้นักเรียนได้ปรับตัวกันก่อน "
เขาเอ่ยแบบนั้นก่อนจะเดินออกห้องไป มีนักเรียนหญิงตัวเล็ก ผมสั้น สีชมพูอ่อนคนนึงลุกออกจากที่นั่งและเดินตรงรี่มาหาฉันทันที
"ไง เด็กใหม่ฉันชื่อ เรย์ ยินดีที่ได้รู้จัก"
เธอยื่นมือออกมา และยิ้มให้ฉันจึงลุกขึ้นและจับมือของเธอ
" โอ้ย เรย์ฉันเจ็บ"   อยู่ดีๆนักเรียนสาวสวยที่ชื่อเรย์ก็บีบมือฉันแน่นจนปวดมือไปหมด
"ฮ่าๆๆ อ่อนชะมัด"
" เฮ้ย อย่าแกล้งเพื่อนใหม่สิวะ"    จู่ๆก็มีผู้หญิงอีกคนเธอดูสุขุมมาก ผมสีม่วงอ่อนของเธอพริ้วไปตามลม หน้าตาเรียบเฉย เธอลุกขึ้นและเดินมาจับมือฉัน
" ฉันชื่อมิดไนท์นะ ^^ ไปเที่ยวกันเถอะ ฉันว่าแถวนี้บรรยากาศไม่ค่อยดีน่ะ"
" เอ่อ.. ค่ะ"  จากนั้นฉันก็ถูกลากออกมาจากที่ตรงนั้นทันที เอ่อ ใครก็ได้ช่วยอธิบายทีมันเกิดอะไรขึ้น!
" ปะไปเที่ยวกัน"
"ที่ไหนหรอ"
"ห้าง"       เอ่อ นี่เรียกว่าหนีเสือปะบิกินี่ เอ้ย! หนีเสือปะจระเข้ใช่มั้ยเนี่ย ฉันถูกฉุดกระชากลากถูมาตรงรถBMWคันสีดำเงาที่ดูเหมือนจะถูกดูแลเป็นอย่างดี และหญิงสาวที่ชื่อมิดไนท์ก็โยน (ประชด) ฉันเข้ามาในรถทันที ส่วนเธอก็ไม่รอช้ารีบวิ่งไปที่นั่งของคนขับ
" ขอโทษนะที่ลากเธอมาแบบนี้"
"ไม่หรอก ฉันต้องขอบใจเธอมากกว่า"
ติ๊ดๆ ๆๆ    โทรศัพท์ของมิดไนท์ดังขึ้นเรื่อยๆ เธอหยิบมันออกมาจากกระเป๋าสะพายใบเล็กและแนบหูฟัง
"ฮัลโหล ว่าไงจัดการให้เรียบร้อยอย่าปล่อยให้ไอ้อาร์มกับน้องของมันรอดไปได้"
เอ่อ เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องแล้วสิ ไม่รู้ว่าเธอขับรถเร็วรึน้ำเสียงของเธอที่ดูจริงจังขนาดนั้นกันแน่
"ไอซ์ ถ้าเธอเจอผู้ชายคนนี้ช่วยบอกฉันหน่อยนะ"       เธอยื่นรูปภาพของชายคนหนึ่งให้ฉัน เมื่อฉันหยิบมาดูหัวใจฉันก็กระตุกวูบทันที เพราะมันเป็นรูปของอาร์ม ... พี่ชายของฉัน
"เธอรู้จักมันหรอไอซ์"
"เอ่อ ... ทำไมหรอ"
" มันมีเรื่องกับคนของฉัน "
" พี่อาร์มเนี่ยนะ!"
"ฮะ เธอรู้จักมันหรอ"
"เปล่าหรอก ถ้าฉันเจอฉันจะบอกเธอนะ"
"ขอบใจมากนะไอซ์ "      เอาไงดีล่ะ พักหลังๆที่อาร์มบอกว่าจะย้ายบ้านมาที่นี่ก็ทำตัวแปลกๆด้วย
 " มิดไนท์ฉันขอกลับบ้านก่อนนะ รู้สึกไม่ค่อยสบาย "       แถสิคะ แถไปเรื่อยๆ
"ได้สิงั้นฉันไปส่งเธอที่บ้านนะ"
"ไม่ต้องหรอกฉันอยากเดินกลับน่ะ"
"อ่า ก็ได้จ้า ^^ "  
เมื่อรถจอดสนิทฉันก็ลงจากรถและยิ้มจางๆให้เธอครั้งหนึ่งก่อนจะเดินกลับบ้าน ทางมันก็ไกลอยู่หรอกแต่ถ้าให้เธอไปส่งที่บ้านแล้วถ้าไปเจอกับอาร์มเข้าล่ะ ตายกับตายแน่ๆเลย อ๊ะ นั่นแท็กซี่นี่นา อย่างน้อยฉันก็ไม่ยอมเดินกลับบ้านด้วยสองขาคู่สวยนี่คนเดียวหรอกย่ะ - -^ เมื่อถึงบ้านฉันก็พบแต่ความว่างเปล่า ไอ้เจ้าอาร์มมันไม่อยู่บ้านนี่ แล้วฉันจะถ่อมาหาสวรรค์วิมานอะไรกันล่ะ เฮ้อ ไหนๆก็ถึงบ้านแล้ว นอนสักงีบก็น่าจะดีแฮะ พอคิดอย่างนั้นได้ฉันจึงเดินขึ้นไปชั้นสอง เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็หอบร่างกายอันระโหยโรยแรงมานอนกองบนเตียงนุ่มๆ หนังตาอันหนักอึ้งค่อยๆถูกปิดลงช้าๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดลง.....