[ Kingu damu ] อาณาจักรที่ห้องเรียน.

 / Program room 100% .
 
  "โปรแกรมมัทฉะชาร์จ.. ตอบรับ*-@4e41003745" 
  สาวน้อยผมสีฟ้าผู้มีโปรแกรมอยู่ในหัวสมองใช้มือเล็กๆกดลงไปที่แป้นพิมพ์อย่างไม่ลดละด้วยความกระฉับกระเฉง..เธอผู้นี้ชื่อว่า 'มัทฉะ' เธอเป็น 1 ในสุดยอดโปรแกรม Smart ระดับฉลาดมากที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้ด้วยสมองอันชาณฉลาดใครๆก็เทียบไม่ติดเลยสักนิด.
  "มัทฉ่าาา~ " สาวน้อยหูกระต่ายที่เข้ามาขัดจังหวะการทำงานของเธอก็ได้ปรากฏตัวขึ้นในห้องที่เต็มไปด้วยระบบคอมพิวเตอร์ CPU และเครื่องเล่นเสียงมากมาย... ก่อนที่เธอจะเดินไปสะกิดที่หลังของมัทฉะ
 "เธอกำลังจะทำให้ฉันเสียการทำงานนะเบียร์..." 
 สาวน้อยแสนฉลาดหันมาทำหน้าเอื่อยๆใส่ยัยหูกระต่ายที่มีชื่อว่า 'เบียร์' คุณอาจจะเเปลกใจนะว่าทำไมเธอถึงมีหูกระต่ายเพราะมันมาจากการทดลองในห้องวิทยาศาสตร์ของโรงเรียนโดยการจับสาวน้อยตัวเล็กไปทดลองกับกระต่ายจึงทำให้เธอมีสภาพออกมาเป็นกึ่งกระต่ายกึ่งมนุษย์ไงล่ะ.. 
 "ง่า~ พักเที่ยงแล้วน้ามัทฉะจัง~" 
 ยัยหูกระต่ายทำท่าร้องโอดโอยพร้อมกับทำมือกุมท้องร้องโอดครวญจึงทำให้มัทฉะถึงกับถอนหายใจออกมาเป็นทางยาว.. 
 "เฮ้อ...งั้นรอสักครู่ละกัน.." 
 "เย้~!" 
 "โปรแกรมมัทฉะขอเวลาการพักทำงาน 1 ชั่วโมง.." 
 "ไปกันเถอะ~!" 
   เมื่อพูดจบเบียร์ก็ลากมัทฉะออกมาจากห้องโปรแกรมก่อนที่จะต้องมาสะดุดอยู่กับที่เมื่อพบเห็นคนตรงหน้า .. 
 "เห...คุณบิรุนี่นา~" 
 "มีใครพอจะเห็นตุ๊กตาบาร์บี้ที่ฉันวางไว้ที่โต็ะคอมมั้ยคะ~?" 
 หญิงสาวผมสีเหลืองหน้าตาไร้เดียงสาพร้อมนิสัยที่ยังยื้อติดอยู่กับโลกของตุ๊กตาโดยมีชื่อว่า 'บิลล์' หรือที่เธอถูกเรียกกันโดยนิยมว่า 'บิรุ' 
 "โต๊ะคอมพิวเตอร์เลขที่เท่าไหร่น่ะ..?" มัทฉะพูดขึ้นมาด้วยความชาญฉลาดในด้านคอมพิวเตอร์
 "น่าจะ 48 น่ะค่ะ ^^* " 
 "อืม...ฉันว่าน่าจะมีคนนำมันไปส่งที่ห้องกิจการโรงเรียนแล้วล่ะนะ.." 
 "อะ..เอ๋?..จริงหรอคะ ^^"
 "อื้ม.." 
 มัทฉะพยักหน้าด้วยความเข้าใจโดยมียัยเบียร์ที่หันมองสลับทั้งสองคนไปมาด้วยความสงสัยว่าคุยอะไรกันอยู่?
 "งั้นดิฉันไปแล้วนะคะ..ขอบคุณมากเลยค่ะคุณมัทฉะ ^^" 
 "ยินดีล่ะ.." 
 เธอเดินออกไปจากพวกเขาทั้งสองคนก่อนจะหันมาโบกมือให้เบียร์และมัทฉะ.. 
 "มีเรื่องอะไรกันเหรอ~ *-*" 
 ยัยเบียร์หันไปกระดิกหูกระต่ายด้วยความสงสัย
 "ก็แค่ของหายน่ะ..ไปกันเถอะ.." 
 มัทฉะพูดออกมาเบาๆก่อนจะเดินจับมือยัยกระต่ายตัวเล็กเดินไปที่โรงอาหาร
 "นี่ๆ...เราลืมใครไปรึเปล่า..?" 
 "ยัยซุ่มซ่ามนั่นน่ะเหรอ...เดี๋ยวก็คงตามมาเองล่ะ.." 
 "งั้นไปหาที่นั่งกันเถอะ~!" 
 ....ทั้งสองคนเดินออกไปจากที่ห้องคอมพิวเตอร์โดยมีฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังเสาพร้อมถือหนังสือ 1 เล่มไว้ที่มือ.. 'และแล้วเรื่องราวนี้ก็กำลังจะเริ่มขึ้น' 
              
                                                     ...