เนื้อคู่(รัก)กาลเวลา
-
เขียนโดย S_Queen
วันที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 16.24 น.
1 ตอน
1 วิจารณ์
3,275 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เนื้อคู่ของฉัน!?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันเสาร์
พิพิธพันธ์ประวัติศาสตร์
"โหย ถ้าไม่ใช่เพราะงานกูไม่มาหรอกนะ...ไอ้เต้!มาช่วยกันหน่อยดิวะ"ผมเรียกไอ้เต้ หรือชื่อเต็มๆของมันก็คือโปเต้ เจ้าของผมสีดำขลับ ที่กำลังยืนชมนกชมไม้อยู่ หนอย ไม่คิดจะช่วยกันเลยใช่มั้ยฮะ!
ขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อเอ็กซ์ อยู่ม.ปลายปีสุดท้ายครับ และที่ผมต้องมาพิพิธพันธ์บ้าบออะไรเนี่ยก็ไม่ใช่อะไรหรอกนะ มันเป็นงานที่เจ๊โหด(หรือ อ.มุทิตาจิต)สั่งเอาไว้เมื่อเดือนที่แล้ว ซึ่งมีกำหนดส่งมะรืนนี้ ผมกับไอ้เต้จึงต้องดั้นด้นมาทำรายงานถึงที่นี่ด้วยสาเหตุที่เราเป็นพาร์ตเนอร์กัน=_=
"กูก็ช่วยพามึงมาที่นี่แล้วไง จะเอาไรอีกวะ"
"เออๆ กูทำเองก็ได้วะ! แมร่งเอ๊ย แค่นี้ช่วยกูหน่อยก็ไม่ได้"
"ฮ่วย ใครบอกมึงล่ะวะว่ากูไม่ช่วย"ก็มึงนั่นแหละ ไอ้เต้"ไปกับได้แล้ว"ว่าแล้วไอ้เต้ก็ฉวยข้อมือผมไปจับ อา ผมชอบเวลาแบบนี้จัง เอ๊ะ!นี่ผมลืมบอกหรองั้นก็อ่านบทนำดูสิ-_- เมื่ออ่านจบแล้วก็มาเข้าเรื่องกันต่อ ก็อย่างที่เห็น ใช่!ผมรักไอ้เต้-///- รักมกๆด้วยถึงจะรู้ว่าไอ้เต้มันจะมีแฟนแล้วก็เถอะ ขอแค่แอบรักแบบนี้ แค่นี้ก็เกินพอ...
เอี๊ยดดดดด!
เสียงเบรกรถดังเเสบแก้วหูทำให้รู้ทันทีว่าน่าจะเกิดอุบัติเหตุ เมื่อหันไปก็คิดไม่ผิดมีคนนอนแผ่หลาอยู่ข้างถนน! ไม่รอช้าผมกับไอ้เต้รีบวิ่งไปที่จุดเกิดเหตุทันที(ไม่ทงไม่ทำมันแล้วรายงานน่ะ-_-)ผู้คนต่างล้อมวงและวิพากษ์วิจารณ์กันต่างๆนานาแต่ไม่มีใครโทรเรียกรถพยาบาลเลยสักคน ฮึ!คนไทยสมัยนี้ไม่มีน้ำใจกันเลยรึไงนะ ผมคิดขณะเดียวกันไอ้เต้ก็จับผู้เคราะห์ร้าย(ซึ่งคาดว่าน่าจะโดนรถเฉี่ยวธรรมดา)ให้หงายหน้าขึ้น แต่สิ่งตรงหน้าทำให้ผมผงะ...
........ไอ้เต้อึ้ง
.......ผมอึ้งยิ่งกว่า
........................
.....นะ นี่มันใครกานนนนนนนน=[]=!!!
ผมตั้งสติและเพ่งพินิจใบหน้านั้นอย่างละเอียดถี่ถ้วนเผื่อว่าตัวเองจะตาฝาดไป แต่เปล่าเลย...
ไอ้บ้านี่หน้าเหมือนผมอย่างกับแกะ!!!
"อะ อืม"ดูเหมือนว่าไอ้คนที่มีเค้าโครงหน้าตาเหมือนผมจะรู้สึกตัวแล้ว"อ๊ะ!!!"มันมองหน้าผมแล้วอุทานขึ้นมา ก็แน่ล่ะสิ!มีคนหน้าตาเหมือนมันก็คงตกใจเป็นธรรมดา เเต่ทำไมไอ้บ้านี่มันจ้องผมแปลกๆแล้วสักพักมันก็ยิ้มมมมม
"เจอแล้ว!!!"
"เฮ้ย!"ผมร้องออกมาเพราะไอ้แกะ(ขอเรียกงี้ไปก่อนละกัน) จู่ๆมันก็คว้ามือทั้งสองข้างของผมขึ้นไปจับในระดับอกมันพร้อมนั่งท่าคุกเข่า เฮ้ย นี่มันท่าขอแต่งงานที่ผมเห็นในละครหลังข่าวไม่ผิดเพี้ยน!!
"เจอแล้ว...เนื้อคู่ของฉัน...อ๊อก"
ผลั๊ว!
ผมซัดมันเข้าไปเต็มๆ เพียงหมัดเดียวก็สลบละ= =ผู้ชายอะไรอ่อนแอชะมัด
"นี่นาย!ทำอะไร..ร..พะ พี่!!!O_O"
จบไปแล้วนะคะ สำหรับตอนที่1 วิจารณ์กันด้วยสิ นะๆ
พิพิธพันธ์ประวัติศาสตร์
"โหย ถ้าไม่ใช่เพราะงานกูไม่มาหรอกนะ...ไอ้เต้!มาช่วยกันหน่อยดิวะ"ผมเรียกไอ้เต้ หรือชื่อเต็มๆของมันก็คือโปเต้ เจ้าของผมสีดำขลับ ที่กำลังยืนชมนกชมไม้อยู่ หนอย ไม่คิดจะช่วยกันเลยใช่มั้ยฮะ!
ขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อเอ็กซ์ อยู่ม.ปลายปีสุดท้ายครับ และที่ผมต้องมาพิพิธพันธ์บ้าบออะไรเนี่ยก็ไม่ใช่อะไรหรอกนะ มันเป็นงานที่เจ๊โหด(หรือ อ.มุทิตาจิต)สั่งเอาไว้เมื่อเดือนที่แล้ว ซึ่งมีกำหนดส่งมะรืนนี้ ผมกับไอ้เต้จึงต้องดั้นด้นมาทำรายงานถึงที่นี่ด้วยสาเหตุที่เราเป็นพาร์ตเนอร์กัน=_=
"กูก็ช่วยพามึงมาที่นี่แล้วไง จะเอาไรอีกวะ"
"เออๆ กูทำเองก็ได้วะ! แมร่งเอ๊ย แค่นี้ช่วยกูหน่อยก็ไม่ได้"
"ฮ่วย ใครบอกมึงล่ะวะว่ากูไม่ช่วย"ก็มึงนั่นแหละ ไอ้เต้"ไปกับได้แล้ว"ว่าแล้วไอ้เต้ก็ฉวยข้อมือผมไปจับ อา ผมชอบเวลาแบบนี้จัง เอ๊ะ!นี่ผมลืมบอกหรองั้นก็อ่านบทนำดูสิ-_- เมื่ออ่านจบแล้วก็มาเข้าเรื่องกันต่อ ก็อย่างที่เห็น ใช่!ผมรักไอ้เต้-///- รักมกๆด้วยถึงจะรู้ว่าไอ้เต้มันจะมีแฟนแล้วก็เถอะ ขอแค่แอบรักแบบนี้ แค่นี้ก็เกินพอ...
เอี๊ยดดดดด!
เสียงเบรกรถดังเเสบแก้วหูทำให้รู้ทันทีว่าน่าจะเกิดอุบัติเหตุ เมื่อหันไปก็คิดไม่ผิดมีคนนอนแผ่หลาอยู่ข้างถนน! ไม่รอช้าผมกับไอ้เต้รีบวิ่งไปที่จุดเกิดเหตุทันที(ไม่ทงไม่ทำมันแล้วรายงานน่ะ-_-)ผู้คนต่างล้อมวงและวิพากษ์วิจารณ์กันต่างๆนานาแต่ไม่มีใครโทรเรียกรถพยาบาลเลยสักคน ฮึ!คนไทยสมัยนี้ไม่มีน้ำใจกันเลยรึไงนะ ผมคิดขณะเดียวกันไอ้เต้ก็จับผู้เคราะห์ร้าย(ซึ่งคาดว่าน่าจะโดนรถเฉี่ยวธรรมดา)ให้หงายหน้าขึ้น แต่สิ่งตรงหน้าทำให้ผมผงะ...
........ไอ้เต้อึ้ง
.......ผมอึ้งยิ่งกว่า
........................
.....นะ นี่มันใครกานนนนนนนน=[]=!!!
ผมตั้งสติและเพ่งพินิจใบหน้านั้นอย่างละเอียดถี่ถ้วนเผื่อว่าตัวเองจะตาฝาดไป แต่เปล่าเลย...
ไอ้บ้านี่หน้าเหมือนผมอย่างกับแกะ!!!
"อะ อืม"ดูเหมือนว่าไอ้คนที่มีเค้าโครงหน้าตาเหมือนผมจะรู้สึกตัวแล้ว"อ๊ะ!!!"มันมองหน้าผมแล้วอุทานขึ้นมา ก็แน่ล่ะสิ!มีคนหน้าตาเหมือนมันก็คงตกใจเป็นธรรมดา เเต่ทำไมไอ้บ้านี่มันจ้องผมแปลกๆแล้วสักพักมันก็ยิ้มมมมม
"เจอแล้ว!!!"
"เฮ้ย!"ผมร้องออกมาเพราะไอ้แกะ(ขอเรียกงี้ไปก่อนละกัน) จู่ๆมันก็คว้ามือทั้งสองข้างของผมขึ้นไปจับในระดับอกมันพร้อมนั่งท่าคุกเข่า เฮ้ย นี่มันท่าขอแต่งงานที่ผมเห็นในละครหลังข่าวไม่ผิดเพี้ยน!!
"เจอแล้ว...เนื้อคู่ของฉัน...อ๊อก"
ผลั๊ว!
ผมซัดมันเข้าไปเต็มๆ เพียงหมัดเดียวก็สลบละ= =ผู้ชายอะไรอ่อนแอชะมัด
"นี่นาย!ทำอะไร..ร..พะ พี่!!!O_O"
จบไปแล้วนะคะ สำหรับตอนที่1 วิจารณ์กันด้วยสิ นะๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ