07 รักอันตรายผู้ชายทั้งเจ็ด

                                   

                                  14 โอลิ พวกเรามาช่วยแล้ว!!

  

"ไง ที่รัก โทษทีนะที่มาช้า^^"

 

"ฮึกก ซีโอ ฮือออ ฮึก พะ..พวกนาย" ผมพูดอะไรไม่ออก เสียงที่อยากจะเปล่งออกมาแทบตายกลับกลืนหายเข้าไปในลำคอ น้ำตามากมายไหลพรั่งพรูออกมาอย่างกับเขื่อนแตก มันทั้งดีใจ ตื้นตัน  และหลายๆอย่างรวมกัน ผมกวาดสายตามองพวกเขาทั้ง 8 คน อย่างรู้สึกขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ

 

"พี่ครับ ใจเย็นๆนะ ไม่ต้องกลัว พี่ปลอดภัยแล้วนะครับ " โนยะเดินเข้ามาหาพร้อมกับปลอบประโลมจากนั้นก็ถอดเสื้อสูทโรงเรียนมาคลุมตัวผมไว้ให้

 

ผมแอบเห็นว่าเอซลากคนที่จับตัวผมมาไปตรงมุมห้องแล้วจัดการลงมือกระทืบหมอนั่น ตามด้วย แซน กับ เซน ที่เข้าไปสมทบ ส่วน คริสกับเรน กำลังจัดการเรื่องกล้องที่ผู้ชายคนนั้นเอามาตั้งถ่ายผม มีเพียงซีโอกับโนยะที่ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าไม่ห่างไปไหน

 

"ฮึกก ฮือออ ซีโอ ผมขอโทษ" ผมได้แต่นั่งก้มหน้าปล่อยให้น้ำตามันไหล ปากก็พร่ำบอกแต่คำขอโทษไม่แม้แต่จะกล้าสบตาของเขา ไม่อยากจะเห็นสีหน้าของเขาว่ามันจะออกมาเป็นแบบไหน จะโกรธ เกลียด หรือเสียใจ ไม่อยากเห็นเลย

 

"ไม่เป็นไร ฉันรู้  อย่าร้องเลยนะ นายไม่ผิด แค่นายไม่เป็นอะไรฉันก็ดีใจแล้ว"

 

อ้อมแขนแข็งแรงที่เข้ามาสวมกอดปลอบประโลมอย่างที่คุ้นเคยยิ่งทำให้ผมสะอื้นไห้ฮั่กๆไม่หยุด ผมซุกหน้าซบลงไปบนอกแกร่งอย่างโหยหา แต่ซีโอกลับเชยคางผมขึ้นมา สายตาของเราสองคนจึงสบประสานกัน

 

"ไม่เป็นไรนะโอลิ สิ่งที่มันทำไว้กับนาย ฉันจะลบมันออกไปให้เอง"

 

จบประโยคซีโอก็บดจูบลงมา แต่แวบหนึ่งก่อนหน้านั้นแววตาของเขาดูเจ็บปวด พอเห็นแบบนั้นแล้ว น้ำตามันก็พาลจะไหลลงมาอีก

 

"อื้ออ พะ..พอแล้ว ซีโอ" ผมพยายามหันหน้าหนีและใช้มือที่ตอนนี้เป็นอิสระแล้วผลักเขาให้ออกห่าง

 

"ทำไม" แต่เขากลับไม่ยอมแพ้ยังจะกระซิบถาม แถมยังไม่เลิกคลอเคลียอีก

 

"คะ..คนเยอะ" ผมตอบตะกุกตะกักรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

 

"กันเองทั้งนั้น" แต่ซีโอไม่มีการสะทกสะท้าน

 

"จะบ้าหรือไง นายนี่"

 

"ฮ่าๆๆ" เขาหัวเราะออกมาหน้าตาเฉย แล้วยอมผละออกไป ผมเลยได้เห็นว่าตอนนี้ทุกคนกำลังมองมาที่เรากันเป็นตาเดียว

 

เอ่อ ได้โปรด อย่าทำแบบนี้กับผม ผมอาย 

 

" อืม ส่วนไอ้หมอนี่พวกเราจะจับมันเข้าคุกให้สาสม จะได้ไม่ต้องไปสร้างความเดือดร้อนให้ใครอีก"อาร์-อาร์พูดทำลายบรรยากาศความเงียบขึ้นมา แต่ผมรู้สึกได้เลยถึงสายตาทุกคู่ที่จับจ้องมา มันมีแต่เครื่องหมายคำถาม

 

เฮ้ออ สงสัยว่าราตรีนี้มันคงจะยังอีกยาวไกลจริงๆด้วย

 

"ขอบคุณพวกนายมากนะ ที่มาช่วยผมไว้ ไม่งั้นก็คงเสร็จไอชั่วนี่แน่ๆ ว่าแต่พวกนายรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่"

 

ดูเหมือนว่าพอผมเริ่มถามออกไป พวกเขาก็ดูเริ่มจะมีสติกันขึ้นมาบ้าง มันก็ไม่แปลกหรอกมั้ง จู่ๆมาเจอฉากสวีทเอากะทันหัน แถมยังเป็นคนใกล้ตัวอีก เป็นผม ผมก็ช็อคอ่ะ แต่พอหันไปเห็นสภาพน่วมๆของชายที่โดนรุมสกรัมก็อยากจะอ้วกออกมาแทน ยึ้ย เลือดสาดแบบไม่ต้องบรรยาย

 

"อ่า ผมเองแหละ พอดีตอนที่ผมกำลังจะเดินกลับตึก ผมเห็นรุ่นพี่ถูกผู้ชายคนนั้นลากออกไปแต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน แต่ว่าเห็นโทรศัพท์ที่ตกอยู่แล้วก็มีสายที่โทรออกล่าสุด ก็เลยคิดว่าโทรศัพท์น่าจะเป็นของรุ่นพี่ ผมเลยกดโทรไปแล้วเล่าทุกอย่างให้คนที่รับสายฟัง ซึ่งตอนที่คุยอยู่ผมก็แอบสะกดรอยตามคนร้ายไปด้วย"

 

ฮึก ยิ่งฟังก็ยิ่งซาบซึ้ง เขาช่างเป็นเด็กที่กล้าหาญจริงๆเลย ไม่กลัวเลยรึไงนะเจ้าเด็กคนนี้

 

"ขอบใจมากนะ โนยะ ผมซาบซึ้งใจมากจริงๆ แล้วเรื่องนั้น นายโกรธผมหรือเปล่า....ที่ห้องพักครู"

 

"ไม่เลยครับ แต่ก็แอบเสียใจนิดนึงที่ถูกปฏิเสธ แต่ผมก็ดีใจนะ ที่ได้พูดคุยกับรุ่นพี่อ่ะ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นแฟนกันก็ได้ครับ^^"

 

อ๊า เขาช่างเป็นเด็กที่น่ารักจริงๆเลย ผมเลยได้แต่ยิ้มตอบกลับไปอย่างรู้สึกขอบคุณ

 

"เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆๆ ขอโทษทีนะที่ต้องขัดจังหวะแต่ไอ้โลกสีชมพูฟรุ้งฟริ้งนั่นมันอะไร จะยืนยิ้มกันอีกนานมั๊ย จะกลับกันได้รึยัง? จะให้สามียืนรอจนรากงอกเลยมั๊ยครับคุณเมีย"

 

อ๊ากกกกกกก ไอ้ซีโอบ้า พูดอะไรของนายฟ่ะ สามี? คุณเมีย? โอ้ยยยยยย  ไอ้บ้า นายไปเอาความกล้ามาจากไหนกันห๊า เดี๋ยวนี้ชักจะเอาใหญ่แล้วนะโว้ยยย ฮึ่ย

 

"เอ่อ ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ แต่ว่า รุ่นพี่ครับ! ยังไงผมก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะครับ ถ้าเกิดวันไหนรุ่นพี่ไม่เหลือใครก็กรุณานึกถึงผมเป็นคนแรกด้วยนะครับ!"

 

อื้อหือ มาแรง

 

"หนอย ไอ้เด็กนี่บังอาจนัก คิดจะจีบเมียฉัน ก็ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ" ซีโอโวยวายยกใหญ่ หัวคิ้วก็กระตุกไม่หยุด เห็นแล้วก็อดที่จะรู้สึกขำไม่ได้ แม้แต่กับเด็กนายก็ยังไม่เว้นหรอนี่

 

"ถึงผมจะอายุยังน้อย แต่มีท่ายากเป็นร้อยเลยนะครับ"

 

พูดจบโนยะก็วิ่งหลบทีนซีโอก่อนจะหันหลังเอี้ยวตัวมาโบกมือให้แล้วก็วิ่งหายลับสายตาไป

 

ฉ่า  ส่วนผมก็หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว

 

"หนอย ไอ้เด็กเวรนี่ แล้วนี่นายจะหน้าแดงทำไมห๊ะ!!"

 

"ฮ่าๆๆ ไม่เอาน่าซีโอ ก็น้องเขามีท่ายากเป็นร้อยเลยนี่นา"

 

"แล้วยังไง ฉันก็มี!!"

 

ฮ่าๆๆ นึกสภาพหน้าซีโอตอนโกรธสิครับ หน้าแดงๆ เส้นเลือดกำลังเดือดปุดๆ โวยวายเป็นภาษาเอเลี่ยนฟังไม่ได้ศัพท์ ฮ่าๆ เวลาคนหึงเนี่ยมันน่ารักจริงๆเลยนะครับ ว่ามั๊ย? ^O^

 

 

..............................

 

หลังจากที่พวกเรากลับมาที่ตึกกันอย่างปลอดภัย ทุกคนต่างก็แยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวยกเว้นเอซที่มาขอคุยกับผมเป็นการส่วนตัวแม้ว่าตอนแรกซีโอยืนกรานว่าจะไปด้วยแต่สุดท้ายก็ต้องยอมให้แก่ลูกอ้อนของผมอยู่ดี ฮิฮิ

 

"นายโอเคใช่มั๊ย"หลังจากที่เราสองคนเดินขึ้นมาบนดาดฟ้าด้วยกันเงียบๆ ในที่สุดเอซก็เป็นฝ่ายเปิดปากพูดขึ้นมา

 

"อื้ม ผมโอเค"ผมหันไปยิ้มให้กับเอซที่แหงนหน้ามองดาวบนท้องฟ้า ถึงแม้ว่าความจริงผมจะไม่ได้โอเคซักเท่าไหร่อย่างที่บอกออกไป

 

"นายโอเคกับซีโอหรอ นายกับหมอนั่นไม่ได้คบกันจริงๆหรอกใช่มั๊ย?"

 

เอ่อ นี่ตกลงเขาหมายถึงเรื่องไหนกันแน่ เอซหันกลับมามองหน้าผม ดวงตาของเขาแดงก่ำ

 

"อะ..เอซ นี่นายเป็นอะไรไป" ผมรู้สึกตกใจเล็กน้อยในใจแอบเป็นห่วงเขานิดๆ

 

"ไม่ต้องสนใจฉันหรอก บอกมาสิ ว่านายกับซีโอไม่ได้คบกัน"

 

"เอ่อคือ..เรื่องนั้น" อย่ามาบีบคั้นกันแบบนี้สิ ผมอึดอัดนะ!

 

"ว่าไง ขอร้องล่ะ พูดมาสิว่านายกับหมอนั่น.."

 

"เอซคือว่า!.....ซีโอเขากำลังรอคำตอบจากผมอยู่ ก่อนหน้านี้ผมไม่มีคำตอบให้กับเขาเพราะผมเองก็ยังไม่มั่นใจว่าตัวเองรู้สึกแบบไหนกับซีโอ แต่ตอนนี้ผมคิดว่า..ผมอาจจะรู้ใจตัวเองแล้วก็ได้"

 

เอซเงียบไปพักหนึ่งส่วนผมเองเมื่อไม่เห็นว่าเขาจะพูดอะไรต่อก็เลยตัดสินใจจะเดินออกมาจากตรงนั้น แต่ทว่า

 

หมับ

 

เอซเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลังพร้อมกับซุกหน้าลงกับท้ายทอยของผม ความเปียกชื้นที่สัมผัสได้ทำให้ผมรับรู้ เขากำลังร้องไห้

 

"เอซ.......อย่า......ผมขอร้อง"

 

"อย่าเพิ่งให้คำตอบกับหมอนั่นได้มั๊ย ขอเวลาให้ฉันได้อยู่กับนายแบบนี้ไปซักพักเถอะนะ แล้วถึงเวลานั้นฉันจะปล่อยนายไป ได้มั๊ย"

 

"นี่นายกำลังจะบอกว่า...ชอบผมงั้นหรอ" เห้ย นี่ผมกำลังพูดอะไรออกไป บ้าไปแล้ว ทำไมถามออกไปแบบนั้นกันนะ ปากพาซวยจริงๆเลยเรา

 

"ถึงฉันจะให้คำตอบกับนายไป แต่ใจนายก็ให้ซีโออยู่ดีใช่มั๊ยล่ะ เพราะงั้นมันก็ไม่ต่างกันต่อให้นายรู้หรือไม่รู้คำตอบของฉัน"

 

"ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้ ผมไม่อยากทรยศซีโอ ผมไม่จำเป็นต้องมีใครมาเพิ่มเติมอีกนอกจากเขาแล้ว พูดแค่นี้หวังว่านายจะเข้าใจผมนะเอซ"

 

ผมแกะแขนทั้งสองข้างของเอซออกกำลังจะเดินลงบันไดไป แต่ก็ต้องชะงักกับคำพูดของเขา

 

"ถ้าไม่มีซีโอ นายจะทำยังไงหรอโอลิ?"

 

"นายคิดจะทำบ้าอะไรของนายน่ะเอซ ต่อให้ไม่มีซีโอ ผมก็ไม่รักใครอีกแล้วหรอกนะ"บ้าจริง ใจผมมันเต้นรัวรู้สึกกระวนกระวาย อย่าบอกนะว่าเอซคิดจะหาทางฆ่าซีโอน่ะ อย่านะ ทำไงดีล่ะ

 

"ตอบได้เจ็บเลยนี่ พอได้ยินแบบนี้มันก็ปวดใจมากเลยล่ะ หึหึ  รู้อะไรมั๊ยโอลิถ้าฉันต้องการสิ่งไหนแล้วล่ะก็ ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้มันหลุดมือไปเด็ดขาดยกเว้นว่าสิ่งนั้นมัน.."

 

ผมกลั้นหายใจไปชั่วขณะเมื่อเอซเดินมาหยุดอยู่ข้างๆพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูแล้วเดินผ่านไหล่ผมไป หลังจากได้ยินคำพูดนั้นเข่ามันก็อ่อนแรงจนทรุดฮวบลงไปกับพื้น คำพูดสุดท้ายของเอซก็คือ

 

'ยกเว้นว่าสิ่งนั้นมันตาย...ฉันจะไม่ปล่อยมือจากนายโอลิ'

 

ไม่!!!!!!!!!!!!!! เขาเสียสติไปแล้ว!

 

 

 

.............เดี๋ยวมาต่อจ่ะแง่มๆ ไรท์กำลังฟินเลยงะ แต่ต้องไปเรียนซะและ ไว้เดี๋ยวมาต่อละกันเนอะ แอร้ยย เขินจัง ><

หายไปนาน มาต่อแล้วเน้อ 555 -.-  

รอตอนต่อไปจ่ะ