07 รักอันตรายผู้ชายทั้งเจ็ด

 

10 เรื่องราวที่ค้างคาใจ

 

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกไม่สดใสอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าไม่สบายใจ แต่ภาพติดตาตอนเอซจัดการไอ้ผู้ชายคนนั้นซะเลือดสาดมันตามมาหลอกหลอนจนนอนไม่หลับทั้งคืน

 

"เห้ย ไอ้เอซ แกมานอนตรงนี้ทำไมวะ ออกไปเลยนะ"

 

เฮ้ออ เดาก็รู้ใช่มั๊ยครับว่าใคร ก็อาร์-อาร์ นั้นแหละ เขากำลังพยายามผลักหัวเอซที่กำลังนอนหนุนตักผมให้ออกไป คือ เมื่อเช้าผมลงมานั่งดูทีวีแต่นั่งบนพื้นไม่ได้นั่งที่โซฟาแล้วสองคนนี้ที่อยู่ในห้องกันก่อนแล้ว พอเห็นผมปุ๊บต่างคนต่างก็เขยิบมานอนหนุนตักปั๊บ แล้วถ้าเปรียบพวกเขาสองคนนี้เป็นเด็ก อารมณ์ตอนนี้ของเขาสองคนก็น่าจะประมาณว่า ของเล่นข้าใครอย่าแตะ ข้าเล่นได้แต่เพียงผู้เดียวอย่างที่เห็นนี่แหละครับ เฮ้อ

 

"เล่นอะไรกันอยู่หรอ ฉันเล่นด้วยคนได้มั๊ย" เรนที่เพิ่งจะลงมาถามด้วยน้ำเสียงร่าเริงพร้อมกับระบายยิ้มน้อยๆ

 

"เล่นบ้านแกดิ ถ้าให้ดีก็ช่วยลากไอ้เอซออกไปนอนตรงอื่นทีเหอะ"

 

รอบยิ้มบนใบหน้าเรนหุบฉับหายไปในพริบตา นั่นเลยทำให้ผมชักรู้สึกหวั่นๆขึ้นมา อย่ามีเรื่องกันเลยน้า แต่แล้วรอยยิ้มก็ปรากฎขึ้นบนใบหน้าเรนอีกครั้ง

 

"แกตายแน่ อาร์-อาร์"

 

และสิ้นคำนั้นก็เป็นความซวยของอาร์-อาร์ เขาถูกเรนลงทัณฑ์โดยการลากไปตรงมุมห้องแล้วจัดการจั๊กจี้อาร์-อาร์ไม่หยุด ฮ่าๆ

 

"ไอ้บ้าเรน โอ๊ย ฮะๆ ฮ่า แง โอ ฮ่า ลิ ~~~~ ช่วยป๋า.ฮ่าๆ ด้วย ฮะๆ "

 

โอ๊ย ตายๆ ผมล่ะสงสารอาร์-อาร์จริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

"คึกคักกันแต่เช้าเลยวุ้ย เล่นไรกันอ่ะ เล่นบ้างเด่ะ" เป็นคู่หูแซน-เซนที่เดินลงมา พอเห็นว่าเป็นสองคนนั้น ผมเลยหันไปสนใจทีวีที่อยู่เบื้องหน้าทันที แม้กระทั่งเสียงขอความช่วยเหลือของอาร์-อาร์ผมก็ไม่สนใจ ได้แต่ทำเป็นตั้งใจดูทีวีอย่างเดียว

 

ไม่รู้สิ เหมือนความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว และผมก็ไม่อยากจะมีปัญหากับใครด้วย

 

"อืออ พวกนายเสียงดังเป็นบ้า วันนี้วันอาทิตย์ก็ขอให้ฉันได้นอนเต็มอิ่มบ้างเถอะ"และคริสที่บ่นตามหลังมาแบบงัวเงีย

 

แต่ไม่ยักจะเห็นซีโอลงมาเลยแฮะ ตั้งแต่ครั้งนั้นที่ผมกับซีโอจูบกัน ก็ไม่เห็นว่าเขาจะพูดอะไรเลย เหมือนทุกอย่างมันไม่เคยเกิดขึ้น แม้ว่าผมอยากจะให้เขาอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนั้นแต่ผมก็ไม่กล้าถามเขาออกไปตรงๆ

 

ผมอยากจะถามเขาว่าเขายังจำเรื่องคืนนั้นได้อยู่ไหม

 

ผมอยากจะถามเขาว่าเขาจูบผมทำไม

 

ผมอยากจะถามเขาว่าแท้จริงแล้วเขาต้องการอะไรจากผมกันแน่

 

แล้วทำไมถึงไม่เปิดใจให้กับผมบ้าง ผมยังจำคำของเขาได้ขึ้นใจ

 

' ยกเว้นนาย'

 

 ส่วนแซนเองก็เหมือนกัน ผมรู้ตัวดีว่าผมกำลังพยายามหลบหน้าเขาอยู่เพื่อที่จะได้ไม่เกิดปัญหากับเซนอีก ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยอ่ะ ผมอยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่อยากให้ความรู้สึกแปลกๆมันเกิดขึ้นเวลาที่เราเจอกัน อยากกลับไปเล่น พูดคุย ได้สนิทใจเหมือนเก่า ไม่ต้องมารู้สึกกระอักกระอ่วนหรือพยายามหลบหน้าอย่างที่ผมทำตอนนี้ ก็ไม่เชิงว่าหลบหน้าหายเข้ากลีบเมฆไปเลยแบบนั้น ก็ยังคงทำตัวปกติ แต่ก็รักษาระยะห่างไว้ตลอด ถ้าเขาเข้ามาคุย ผมก็จะตอบเท่าที่เขาถาม ถ้าต้องมารวมตัวกันผมก็จะหาอะไรทำ อย่างเช่น ตั้งใจดูทีวีเหมือนอย่างตอนนี้

 

 เรื่องที่แซนจูบผม คำตอบมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ว่าเขาแค่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ซึ่งเขาก็เป็นคนบอกเอง เพราะงั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องไปสงสัยอะไร แล้วเขาก็ยังกำชับไม่ให้เซนบอกใครอีกด้วย

 

แต่เซนนี่สิ จะจงเกลียดจงชังผมอะไรนักหนา ไม่ว่าผมจะอยู่กับใครก็จะมามึนตึงใส่และถางถางกันอยู่ตลอด เขาจะปกป้องพี่ตัวเองเกินไปรึเปล่า ถ้าผมคบกับแซนแล้วก็ว่าไปอย่าง คือผมหมายถึงถ้าผมคบกับแซน แล้วผมยังไปไหนกับคนนู้นคนนี้ เขาก็ยังพอที่จะมีสิทธิ์ไม่พอใจ แต่ก็แล้วยังไงล่ะ ก็เพื่อนกันทั้งนั้น แล้วจริงๆผมกับแซนก็ไม่ได้คบกันสักหน่อยแล้วเขาจะมาทำอย่างนี้ไปทำไม ที่บอกว่าปกป้องก็คือ เขาคงอยากให้พี่ตัวเองเจอคนดีๆอะไรทำนองนั้นมั้ง ถ้าเกิดแซนมีแฟนขึ้นมาแล้วแฟนแซนทำตัวไม่เหมาะสมเขาก็จะไม่พอใจอะไรแบบนี้อ่ะ

 

เฮ้อ มีแต่อะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด อึดอัดก็อึดอัด มีแต่เรื่องที่สงสัยเต็มหัวไปหมด อยากจะถามแต่ก็ไม่กล้า คิดแล้วคิดอีก ว่าจะถามไปดีมั๊ย

 

เฮ้อ งั้นเอาไว้โอกาสเหมาะๆค่อยถามก็แล้วกัน 

 

........................

 

ช่วงบ่าย ผมลงมานอนอาบแดดเล่นในสระว่ายน้ำโดยนอนอยู่บนแพยางและใส่กางเกงว่ายน้ำแค่ตัวเดียวแต่ก็ไม่ลืมที่จะใส่แว่นกันแดดด้วย

 

"เฮ้!"

 

เสียงของใครสักคนดังขึ้นพร้อมกับสายน้ำเย็นๆที่ถูกสาดมาปะทะกับร่างผมจนถึงกับสะดุ้ง

 

"โธ่ เรน ตกใจหมดเลยครับ"

 

เจ้าของร่างสูงสง่างาม เรือนผมสีบอร์นสว่างเหลือบเทาเงิน ใบหน้าใสเกลี้ยงเกลาดูนวลเนียนขาวสะอาด ดวงตาเรียวคมนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนรับกับคิ้วที่พาดเฉียง จมูกโด่งที่ตั้งอยู่บนเครื่องหน้าอย่างลงตัวชวนให้อิจฉาพร้อมกับริมฝีปากบางสีธรรมชาติที่กำลังระบายยิ้มน้อยๆ ร่างกายกำยำท่อนบนเปลือยเปล่า ส่วนช่วงล่างมีเพียงกางเกงว่ายน้ำสีดำตัวโปรดของเจ้าตัว เขาค่อยๆหย่อนเท้าทั้งสองลงไปในสระน้ำทีละข้างแล้วเดินตรงไปยังร่างที่นอนอยู่บนแพยางอย่างสบายใจ

 

ตู้มมมมม

 

เรนจัดการจับขาทั้งสองข้างของอีกคนแล้วลากให้ตกลงมาในน้ำด้วยกัน

 

"อ๊ากกก เรน เล่นอะไรครับเนี่ย ถ้าผมจมน้ำขึ้นมาจะว่าไง" ผมบ่นกระปอดกระแปดพร้อมกับกวักน้ำสาดใส่เรนเป็นการเอาคืน

 

"ฮ่าๆๆ น้ำลึกแค่ไหนกันเชียว กลัวไปได้ ไม่จมหรอกน่า"เรนสาดกลับอย่างไม่ยอมแพ้

 

"แต่ผมว่ายน้ำไม่เป็นนะ"

 

"นายนี่ท่าจะบ้า ฉันก็อยู่ตรงนี้นะ คิดว่าฉันจะไม่ช่วยรึไง ถ้าเกิดเป็นงั้นจริงๆน่ะ นี่แน่ะๆ"

 

"อ๊า ยอมแล้วๆ ผมเปียกหมดแล้วนะ" ผมพยายามหนีน้ำที่เรนสาดใส่

 

"คิดว่านายเปียกอยู่คนเดียวรึไง ฮ่าๆ" เรนยอมหยุดให้ตามคำขอพร้อมกับยื่นสองมือมาให้ตรงหน้า

 

"...... ?" ผมได้แต่ขมวดคิ้วยืนงงงวยมองมือของเรนที่ส่งมา

 

"มาสิโอลิ ยื่นมือมาแล้วจับมือฉันไว้"

 

"........" ผมยื่นมือออกไปจับมือเรนตามที่เขาบอกงงๆ เขาจะทำอะไรหว่า?

 

"ค่อยๆเอนตัวคว่ำลงมานะ แล้วก็ตีขาในน้ำไปด้วย"

 

อ๋อ จะสอนผมว่ายน้ำนี่เอง นึกว่าทำอะไร ผมทำตามที่เรนบอก เขาค่อยๆก้าวถอยหลังไปทีละนิดเพื่อปรับระยะห่างของเราสองคนให้พอดี

 

"อ่า อย่างนั้นแหละ"

 

"อ๊า ตัวผมไม่ลอยอะ"

 

"อย่าเกร็งสิ ทำตัวสบายๆ" เรนปล่อยมือจากผมข้างหนึ่งแล้วนำมาทาบไว้ตรงใต้ท้องของผมเหมือนเป็นการรับน้ำหนักตัวผมไว้ให้มันลอยอยู่บนผืนน้ำ

 

"ผมก็ไม่ได้เกร็งสักหน่อย"

 

  

เวลาผ่านไป

 

"อ่า เรน ผมตีต่อไม่ไหวแล้วง่า ขามันไม่มีแรงจะตีน้ำแย้ว"ผมพยุงตัวเองให้กลับมายืนในน้ำเหมือนเดิม

 

"อะไร เพิ่งจะตีไปแปปเดียว หมดแรงซะและ"

 

เอื๊อก ผมแอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นเรนที่ยืนเท้าสะเอวอยู่เบื้องหน้า สายน้ำพร่างพราวเกาะอยู่บนทั่วร่างของเขาเมื่อมันสะท้อนกับแสงแดดมันก็ดูระยิบระยับตา ยิ่งขับให้ร่างกายนั้นที่ดูสมบูรณ์แบบอยู่แล้วยิ่งน่าหลงใหลเข้าไปอีก เอ่อ เหมือนผมเริ่มจะเมาแดดแล้วล่ะ ที่คิดว่าเรนดูน่าหลงใหล

 

"อ่า สงสัยอากาศจะร้อนไปสินะ ดูสิ หน้านายแดงแล้วอ่ะโอลิ"

 

"หา เอ๋..จริงหรอครับ!" ผมยกมือขึ้นมาตะปบแก้มทั้งสองข้างของตัวเอง

 

"ก็จริงน่ะสิ... นี่ๆ แต่ว่าฉันไม่ได้จะสอนให้นายฟรีๆหรอกนะ ฮะๆ"

 

"อ้าว แต่ผมก็ไม่ได้บอกให้เรนมาสอนสักหน่อย อยู่ดีๆเรนก็บอกให้ทำตามเองนี่นา"

 

นั่นไง เอาจนได้ ไม่น่าหลงกลไปตามน้ำเขาเลย ทำไมถึงไม่คิดให้ดีๆก่อนน๊าโอลิ

 

"ไม่รู้แหละ นายต้องเล่นแข่งกลั้นหายใจในน้ำกับฉัน ไม่งั้นละก็ ไม่ปล่อยให้ออกไปจากสระนี่ได้หรอกนะ" เรนระบายรอยยิ้มออกมาน้อยๆ ช่างเป็นรอยยิ้มที่ไว้ใจไม่ได้เลยจริงๆ

 

เฮ้อ เห็นเขายิ้มบ่อยๆแบบนี้ก็เถอะ แต่เขาช่างร้ายกาจนัก ไม่ทำอะไรให้ใครเขาฟรีๆหรอก เรียกได้ว่าเป็นคนที่ไม่ยอมเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียวเลยสินะ

 

"อ๊า แต่ผมชักจะหิวแล้วอ่า ชวนคนอื่นมาเล่นแทนได้มั๊ยครับเรน" ผมยิ้มสู้กลับไป พยายามหาหนทาง ก็มันเหนื่อยแล้วจริงๆนี่นา ขี้เกียจจะเล่นแล้วด้วย แต่เชื่อสิ สุดท้ายผมก็ต้องเล่นกับเขาอยู่ดี

 

"ถ้าไม่เล่น ฉันก็จะไม่ให้นายออกไปจากสระ" เรนค่อยๆสาวเท้าเข้ามาใกล้ๆผมมากขึ้น

 

"อ๊า อ๊า เล่นครับเล่น" นั่นไงล่ะ ขาดคำที่ไหน ผมยกมือยอมแพ้

 

"มา นับ 1 ถึง 3 แล้วก็เริ่มเลยนะ"

 

"คร้าบ ๆ" ผมขานรับอย่างอ่อนใจ เฮ้อ เอาเถ้อะเล่นๆไป เดี๋ยวมันก็จบบบบบบบ

 

" 1" เรนเริ่มนับ

 

"2" ผมนับตาม

 

"3!" เรานับพร้อมกัน

 

เมื่อสิ้นเสียงสุดท้ายของเราทั้งสองคนผมก็รู้สึกได้ถึงแรงกดตรงหัวไหล่  ร่างของผมจมลงมาใต้ผิวน้ำตามแรงกดนั้น อีกทั้งสัมผัสนุ่มนิ่มบนริมฝีปากทำให้ผมต้องลืมตาโพล่งขึ้นมา

 

ม่ายยยยยยยยย เรนจูบผมมมมมมมมมม

 

เมื่อรับรู้ได้ว่าอะไรเป็นอะไรผมก็เริ่มดิ้นขลุกขลักพยายามจะส่งตัวเองให้ขึ้นมาบนผิวน้ำ แต่แขนแข็งแรงของอีกฝ่ายกลับโอบเข้ามารัดรอบเอวผมแน่น เรียวลิ้นของเขาที่แทรกเข้ามาในโพรงปากค่อยๆช่วงชิงลมหายใจผมไปทีละนิดจนรู้สึกอึดอัดเหมือนจะขาดใจแต่เพียงไม่นานลมหายใจนั้นก็ถูกต่อเติมเข้ามาใหม่เป็นแบบนั้นเนิ่นนานจนร่างผมอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงนั้น

 

"แค่กๆๆ"

 

เมื่อร่างกายโผล่พ้นขึ้นมาบนผิวน้ำ ผมก็รีบสูดอากาศเข้าปอดเต็มที่พร้อมกับหายใจลึกๆ เรี่ยวแรงของผมหายไปสิ้นแทบไม่มีเหลือได้แต่ปล่อยให้เรนอุ้มพาขึ้นจากสระไปทั้งอย่างนั้น

 

"นี่มันแข่งกลั้นหายใจตรงไหน" ผมถามเขาอย่างอ่อนแรง แม้แต่แรงเดินยังไม่มี

 

"ก็ฉันหายใจไม่ออกนี่นา อย่าโกรธกันเลยนะ นะๆ " เรนก้มลงมาทำสายตาออดอ้อนใส่ แต่สายตาเขาพราวระยับซุกซนไม่มีผิด นี่เขาแกล้งผมรึเปล่า?

 

"หายใจไม่ออกก็กระโดดพุ่งขึ้นไปสิครับจะมาจูบผมทำไม"ผมทำตาเขียวปั๊ดใส่จนเขาหัวเราะออกมา

 

"ฮะๆ ก็ตอนนั้นฉันคิดอะไรไม่ออกนี่นา คว้าอะไรได้ก็คว้าไง" เรนยังคงอุ้มผมอยู่ ริมฝีปากแย้มยิ้มอ่อนโยนส่งมาให้

 

บ้าจริง เขาโกหกชัดๆ เขาจูบผมตอนที่กดไหล่ผมลงมาหลังจากที่นับ 3 ไม่ใช่รึไง

 

"โกหกไม่เนียนเลยนะครับ"

 

"ฮะๆ งั้นหรอ แย่จังเลยนะ"

 

แต่เขาสนที่ไหนกันล่ะ ยังหัวเราะร่าพาผมเดินกลับเข้าตึกไปเฉยเลย

 

บ้าจริง ผมโดนหนึ่งในพวกเขาจูบอีกแล้ววววว

 

เดี๋ยวมาต่อจ่ะ
รอตอนต่อไปจ้า