รักวุ่นวายของยัยบ้านนอก

                                 …..16.00 น.ห้องพักของฉัน.....

     สุดท้ายวันนี้ฉันก็โดดเรียนจนได้ แต่มันก็คุ้มค่ามาก มันทำให้ฉันได้รู้เรื่องอะไรมากมายหลายๆอย่าง ตอนนี้ยัยบีบีร้องไห้จนผล็อยหลับไปตั้งแต่บ่าย 2 ล่ะ ฉันว่าเหตุการณ์ที่ยัยนี่เจอมันโหดร้ายมาก ฉันชักจะอยากเห็นหน้าคนที่ชื่อเฟรย่าล่ะสิ่ ฉันอยากจะอยู่ข้างๆเค้าอยากปลอบใจเค้า ฉันรู้สึกสงสารเฟรย่าอย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่ฉันไม่เคยเห็นหน้ายายนั่นเลยแม้แต่ครั้งเดียว

                ...ดี ดี ดิ๊ด ดี ดี๊ดี่ ดี ดี่ดี๊ดี่เฮ้ดี่ดี๊เฮ้ ....

เสียงโทรศัพท์บีบีดังฉันจะปลุกยัยนี่ดีมั๊ย หรือฉันจะรับโทรศัพท์ยัยนี่ดี  ทำไงดี ฉันจะยุ่งเรื่องส่วนตัวยัยนี่มากเกินไปมั๊ย เอ่อออ เอาไงดีล่ะสายรุ้ง ขอดูหน่อยล่ะกันน่ะ บีบี ว่าใครโทรมาอย่าว่าฉันจุ้นล่ะกันนะ

.....เฟรย่า เพื่อนรัก.....เฟรย่างั้นหรอ คนที่บีบีเล่าให้ฉันฟังนิ่  ฉันจะรับดีมั๊ย ? ทำไงดีล่ะ ฉันไม่กล้าปลุกบีบีด้วย เอาไงเอากัน

                “ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”

ฉันบอกเลยว่านี่คือครั้งแรกที่ฉันมายุ่งวุ่นวายกับของใช้ส่วนตัวของคนอื่น ฉันคิดว่าฉันคิดดีแล้วยังไงถึงจะรู้จักกับยัยบีบีแค่ไม่กี่วัน ฉันว่าฉันก็สนิทกับยัยนี่มากพอแล้วแหละ ฉันคิดว่ายัยนี่  น่าจะไว้ใจฉันพอสมควรแหละ ใจฉันตุ๊บๆต่อมๆ นะที่ต้องมาคุยกับคนที่ไม่รู้จักแบบนี้

                “เทอเป็นใคร เจ้าของโทรศัพท์ไปไหน?”

เสียงแข็งและดูเหมือนจะโกธรปนสงสัยตอบมาจากปลายสาย ฉันจะบอกว่ายังไงดี ฉันอยากคุยกับเธอนะเฟรย่า ฉันรู้สึกสงสารเธอจัง

                “ตอนนี้ บีบี นอนหลับน่ะเฟรย่า เทอมีอะไรรึป่าว?”

                “เทอเป็นใครแล้วมารับโทรศัพท์ของเพื่อนฉันได้ยังไงบอกมานะ ”

ฉันรู้สึกว่าเฟรย่าจะโกธรฉันไม่เบาเลยนะ ฉันเป็นใครก็ไม่รู้อยู่ๆก็มาพูดกับยัยนี่ แน่นอนว่ายัยนั่นต้องโกรธชัวววว

                “ฉันเป็นเพื่อนบีบีหน่ะ ฉันชื่อสายรุ้งพึ่งย้ายมาใหม่ ฉันรู้เรื่องเทอแล้วนะเฟรย่าแล้วฉันก็อยากคุยกับเทอด้วย”

                “ฉันคิดว่าบีบีคงไว้ใจเทอมากไม่งั้นยัยนั่นจะไม่มีวันเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเด็ดขาด พวกเทออยู่ที่ไหนฉันจะไปหา”

ฉันรู้สึกดีใจนิดๆอย่างบอกไม่ถูก แค่ได้ยินเสียงยัยนั่นฉันก็รู้สึกถึงความจริงใจยังไงก็ไม่รู้

                “ห้องพักหลังอาคารเรียนหน่ะ  มีอยู่ห้องเดียวแหละ”

                “ห้องที่สร้างใหม่ใช่มั๊ย? ได้ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้”

ฉันวางสายเฟรย่าแล้วรู้สึกแปลกๆบีบีฉันขอโทษนะ ฉันขอดูโทรศัพท์เทอหน่อยเทอคงไม่ว่าฉันนะ

.....ข้อความ.....

ซีเนียร์: แกเลิกยุ่งกับพี่ฟรานซิสได้แล้วถ้าไม่อยากเจ็บตัว คืนเค้ามาให้ฉันซะ

บีบี : เธอไม่มีสิทธิ์มาบอกฉันนะซีเนียร์

ซีเนียร์: แล้วแกจะรู้ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ ตำแหน่งรองราชินีมันไม่ใช่ของแกมันสมควรจะเป็นของฉัน ฉันจะเอาทุกอย่างของฉันคืน

บีบี : ฉันไม่รู้นะว่าเทอต้องการอะไรซีเนียร์ เทออยากจะทำอะไรก็เชิญ

ซีเนียร์: รอดูผลงานของฉันได้เลย !!! ยัยอ่อนแอ

ซีเนียร์ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันนะ ทำไมบีบีไม่เคยเล่าให้ฉันฟัง มันต้องมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับนายฟรานซิสแน่ๆ

                .....ก๊อก...ก๊อก....ก๊อก.....

สงสัยเฟรย่าคงมาแล้ว หน้าตายัยนั่นจะเป็นยังไงกันน๊ะ

แอ๊ดดด...“หวัดดีเฟรย่าใช่มั๊ย  เราสายรุ้งนะ”

                “หวัดดี ฉันขอเข้าไปข้างในหน่อยสิ่”

ฉันไม่พูดอะไรยิ้มให้เฟรย่าอย่างเป็นมิตร ยัยนี่หน้าตาดีมากเลยแหละ ผิวขาวอมชมพู ตาโตแก้มชมพู ขาเรียว ผิวใสเนียนมาก เหมือนหลุดมาจากซีรี่ย์เกาหลียังไงยังงั้น ฉันชักอยากจะเห็นหน้ายัยรุ่นพี่เชอรี่แล้วสิ่ ว่าจะสวยสักขนาดไหน มีสวยกว่ายัยเฟรย่าอีกหรอ ?ยัยนั่นเดินไปหายัยบีบีที่เตียง ปล่อยให้เพื่อนเค้าได้คุยกันเถอะ เดี๋ยวฉันขอรอที่ห้องนั่งเล่นล่ะกัน

                                ………………………………………………………………