delicate IQ

 .."นี่เรากำลังทำอะไรอยู่" หูเรา... เลือด... นี่เรากำลังบาดเจ็บ
         
         เฮ้!!..นาย ยังอยู่ไหม๊ ตอบด้วย "...." นี่มิกาเอล มิกาเอล มิกาเอล!! เสียงเรียกจากวิทยุระยะสั้นมีเพียงเสียงเรียกขาไป แต่ไม่มีขากลับตอบกลับมา ชายคนหนึ่งหยิบสมุดโน๊ตเล็กเปื้อนไปด้วยเลือดขึ้นมาแล้วขีดค่า milkael warlock เป็นชื่อของเพื่อนเค้าด้วยทั้งน้ำตา แล้วค่อยพยุงตัวเองขึ้นมาจากการถูกยิงที่ไหล่ เลือดของเขาไหลอาบแขนเขาเจ็บปวดเกินจะรับไว้และพยยามก้าวพาตัวเองเดินไป แต่ได้แค่ 3 ก้าวเท่านั้น... เขาทิ้งร่างหมดแรงกองไว้กับพื้นก่อนที่จะสลบไป... "ตื่นแล้วหรอ??" นายเนี้ยจริงๆเลยเห้อออ เสียงของเด็กผู้หญิงทำให้เขาลืมตาตื่นขึ้นมาหาเสียงนั้น เขามองใบหน้าใสๆของเธอแล้วได้แต่สงสัย "ทำไมชั้นมาอยู่ที่นี้ได้ ที่นี้ที่ไหน เพื่อนฉันล่ะ..??  เธอเป็นใคร??."คำถามชุดใหญ่ถูกระดมมาถามผู้หญิงที่อยู่ในห้องกับเขา "ชั้นขอไม่ตอบสักคำถามล่ะกันเอาเป็นว่านายนอนพักแล้วอย่าโวยวายอะไรทั้งนั้นอยู่ที่นี้แหละปลอดภัย" ลีออน เอส วอลคือชื่อของนายสินะ... "ใช่" ทำไมถึงลบตัวเองออกจากระบบ delicate IQ ล่ะทั้งๆที่นายก็อยู่ในหมวดพวกต้องเลี้ยงดู และนำมาพัฒนา ทำไมนายถึงโง่แบบนี้??! "เพราะว่ามันคุ้มน่ะสิ" เออดี! คนโง่อย่างพวกนายน่ะเหลือเชื่อจริงๆ เห้ออออ "แล้วเธอเป็นใคร?" ชั้นชื่อว่า..มาเรีย ซาน เรียก ซานดี้ก็ได้ ที่เนี้ยบ้านฉัน..แล้วก็อย่าโวยวายไปล่ะ เพราะทันทีที่นายลบตัวเองออกจากระบบ delicate IQ แล้วนายก็เป็นคนมีหมายจับ และเมื่อคืนนายก็...ทำวีรกรรมไว้ซะ เห้อออ "นี่เธอจะเห้ออีกนานไหม๊?" ".....เห้อออ!" และแล้วในห้องเสียงก็เงียบลงไปสักพักก่อน ลีออนจะพูดขึ้นว่า.."ขอบคุณนะที่เอากระสุนออกให้" ตัดมาด้านของศูนย์บัญชาการใหญ่ !!!ปัง..เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับนายทหารที่ล้มลง ฮา ฮ่า ฮ่าาา เสียงหัวเราะ กลบความตกใจของเหล่าทหารที่กำลังรายงานข้อมูลของ ลีออน ออสวอล์ "!โทษฐานที่ปล่อยให้มันหนีไปได้! แก้รู้ไหม๊ว่าชั้นต้องปวดหัวกับเจ้า Drestroyer ไปตั้งเท่าไหร่ แล้วยังมีคนกล้าคิดจะแบบมันอีก!! แต่แล้วแกก็ปล่อยให้มันรอดไปได้ นี่แหละคือการลงโทด ฮ้า ฮ้า ฮ่าาา" ลากศพมันไปทิ้ง!!!! ความโหดเหี้ยมของ Black mark เป็นที่ประจักแก่สายตาทุกคน.. เขาสามารถฆ่าลูกน้องเพราะเพียงทำงานผิดพลาดอย่างง่ายดาย เขาได้เพิ่มค่าหัวของ ลีออนเป็น 30 ล้าน ใครที่จับลีออนได้ เขาตบรางวัลอย่างงามแน่นอน ผู้ชายตัวใหญ่เดินมาชงกาแฟ และนั่งจิบมันอย่างเงียบๆ พร้อมกับเขียนใบคำสั่งออกล่าตัว ลีออน อย่างเต็มกำลัง จรดปลายปากกาเสร็จ ชะตาชีวิตของคนชื่อลีออน กำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล..
       "นี่...นาย" ลีออนหันหน้ามาทางเสียงเรียก "แล้วจะเอาไงต่อจะมอบตัวหรือจะสู้เพื่อนๆนายก็ตายไปหมดล่ะ?" มีแต่สีหน้าที่เพิกเฉยและเสียงเงียบจากลีออนเท่านั้น... "นี่นาย!!" ถ้าชั้นไม่สู้แล้วใครจะสู้??!!" ลีออนตะโกนทะลุเสียงเรียกขึ้นมา.. มาเรียตกใจเป็นอย่างมาก "เธอ..มีปืนไหม๊?" ลีออนถามมาเรีย มาเรียก็ได้แต่นิ่งแล้วก็ลุกไปหยิบปืน M4a1 มาให้ "อันเนี้ยใช้ได้ไหม๊?" ลีออนรับปืนมาเช็คแม็กซีน พร้อมกับถอดผ้าผันแผลที่ไหล่เตรียมจะลุกออกไป "ไม่ต้องไปหรอก.." ลีออนทำหน้าสงสัยแล้วหันมาทางมาเรีย "เดี๋ยวพวกเขาก็จะมาตามล่านายเอง ชะตาชีวิตของนายเปลี่ยนไปแล้วรู้ไหม๊?" ลีออนสพายปืนขึ้นหลังพร้อมกับใส่เสื้อคลุมของเขา แล้วเปิดหน้าต่าง... แสงตะวันจ้า ยามบ่ายทำให้เขาสดชื่นขึ้นมาหลังจากต้องนอนพักไปถึง 2 วันเต็มๆ 
"ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิต ฉันจะกลับมา..."