Super star หัวใจมึงกูขอนะ

บทส่งท้าย
ผมหยิบเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนมาใส่ตามด้วยเสื้อกั๊กสีขาวสะอาด และกางเกงสแลคสีขาว วันนี้ผมมาแนวหนุ่มหวานๆ ครับ...วันนี้เป็นวันสำคัญ มันคือวันที่ภัทรจบม.6 แถมหมอนั่นยังเอ็นติดคณะแพทย์ด้วย ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อครับ ผู้ชายหล่อร้ายแบบภัทรสอบติดแพทย์ ขนาดผมเองยังแทบไม่เชื่อเลยครับ!! ผมยิ้มให้กับตัวเอง เมื่อเห็นตัวเองสะท้อนในกระจกบานใหญ่ ผมคว้าเอาช่อดอกไม้ที่สั่งทำมาถือไว้ก่อนจะเดินลงไปข้างล่างซึ่งมีพีฟลุ๊คยืนรอหน้านิ่งอยู่ที่รถ เรื่องระหว่างผมกับภัทรตอนนี้ถูกเปิดเผยไปนานแล้ว ผมนี่โดนคุณลุงด่าแบบแทบหน้าหงาย แต่หลังจากที่ข่าวออกไป งานผมนี่ล้นมือเลยครับ มีทั้งให้ไปถ่ายซี่รี่ย์ ถ่ายละคร ถ่ายโฆษณา ถ่ายแบบลงนิตยสาร เอาเป็นว่าตอนนี้ลงตัวแล้วกัน ผมเปิดประตูรถพี่ฟลุ๊คเข้าไปนั่งด้านใน พร้อมกับรถแลมโบกินี่ขับไปที่โรงเรียนผม ซึ่งมีงานเรียนจบของรุ่นพี่ ม.6
เมื่อรถของพี่ฟลุ๊คมาจอดหน้าโรงเรียน ผมก็เดินลงมาจากรถ มีรุ่นพี่มากมายถ่ายรูปกับเพื่อนๆ ไหนจะมีผู้ปกครองมาแสดงความยินกันเพียบ ขาเรียวยาวของผมก้าวไปเข้าในรั้วโรงเรียน ทุกๆสายตามามองที่ผมเป็นจุดเดียว
" เฮ้ยๆ นั่นมันมิริน ดารานี่หว่า "
" เออ สงสัยมาหาแฟนมั้ง "
" คุณค่ะ นั่นดารานี่ "
เสียงรอบข้างดังกันจ้อแจ้ ทั้งผู้ปกครองและนักเรียน ผมเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าภัทร ร่างสูงที่เซ็ตผมมาเป็นอย่างดี ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มบางๆ มันทำให้...ใบหน้าของภัทรดูมีเสน่ห์ขึ้น ผมยื่นช่อดอกไม้ไปให้คนตรงหน้า ภัทรเอื้อมมือมารับก่อนจะก้มลงหอมแก้มผมอย่างรวดเร็ว หน้าผมนี่ร้อนแผ่วเลย กะ ก็ คนตั้งเยอะตั้งแยะนิ ผมตีที่แขนล่ำๆของภัทรเบาๆ ก่อนจะควักโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
" ถ่ายรูปกับกูหน่อย ^^ " ผมว่าพลางเปิดกล้องแล้วยื่นมือไปข้างหน้า
" เอาสิ "
แชะ!
" เดี๋ยวกูเข้าในหอประชุมก่อนนะ มึงรอกูอยู่ที่โต๊ะนั่นแล้วกัน " ภัทรว่าพลางชี้ไปที่โต๊ะซึ่งตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ผมพยักหน้าให้มัน พร้อมกับที่ร่างสูงของภัทรเดินหายเข้าไปในหอประชุม ส่วนผมก็ไปนั่งที่โต๊ะที่มันบอกนั่นแหละ ในมือก็อัฟรูปคู่ลงIG ตอนนี้ส่วนมากแฟนคลับผมจะเป็นสาววาย -_- ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าสาววายคืออะไร พอถามพี่ฟลุ๊คเท่านั้นแหละ ผมกระจ่างเลย ดูเหมือนว่างานรับวุฒิการศึกษาคงจะนานน่าดู ระหว่างรอ ถุงเซเว่นของใครบ้างคนก็มาวางแหมะลงตรงหน้าผม แต่พอเงยหน้าขึ้นไปมอง ผมถึงกับผงะ ฮากิ!!! =[]=!! ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เหอๆ
" เอ่อ...มาได้ไงน่ะ ^^; "
หลังจากที่ผมมีอะไรกับฮากิครั้งนั้น ผมก็ไม่ได้เจอฮากิอีกเลย เพราะเกิดเรื่องอะไรมากมาย ฮากิส่งยิ้มหวานมาให้ผมก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับผม เอ่อ...ถ้าไอ้ภัทรออกมาเห็นอะไรแบบนี้ มีแววว่าผมจะงานเข้า
" พอดีน้องชายจบม.6น่ะ ก็เลยมาร่วมแสดงความยินดี มิรินมารอแฟนเหรอ ^^ "
เอ่อ...จริงด้วย เรื่องที่ฮากิรู้ว่าผมมีแฟนแบบจริงจังก็คงไม่แปลก ก็ผมเล่นเปิดตัวเลยนี่น่า มีบางครั้งที่ภัทรถูกขอให้ไปถ่ายแบบคู่กับผมด้วย ผมยังคงยิ้มให้ฮากิ ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรนี่หว่า ว่าแต่...ฮากิมีน้องชายด้วยเหรอ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย พอผมจะถามเรื่องน้องชาย จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบมาหาฮากิ ใบหน้าโค้งรูปไข่สวย ผิวขาวที่ออกแดงหน่อยๆ อาจจะเพราะวิ่งมา คิ้วฟาดเฉียงสวยรับกับดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อน จมูกโด่ง ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู ผมซอยสั้นสีดำสนิท เอ่อ...สวยนะ ผู้ชายจริงเหรอ =_=
" อ้าว ฮาชิ ไม่เข้าหอประชุมเหรอ "
น้องชายฮากิเหรอ!!!!?
" ผมลืมบัตรน่ะ นี่จัง ขอบัตรหน่อย "
" เหรอๆ อ่ะ " ฮากิล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของตัวเอง ก่อนจะส่งบัตรอะไรสักอย่างให้น้องชายตัวเอง ผู้ชายคนนั้นพอได้ของที่ต้องการก็รีบวิ่งกลับไปที่หอประชุมทันที
" น้องนายเหรอ ดูแล้ว...ไม่เหมือนนายเลยนะ "
" ฮ่าๆ น้องต่างแม่น่ะ "
อ้อ....น้องไม่แท้สินะ ผมกับฮากินั่งคุยกันภาษาเพื่อน จนหอประชุมปล่อยคนที่เข้าไปรับวุฒิกลับบ้านได้แล้ว ผมรีบลุกเดินไปหาภัทร ที่กำลังเดินมาทางนี้พอดี ส่วนน้องฮากิก็วิ่งไปหาพี่ชายของตัวเอง ถ้าผมไม่รู้มาก่อนว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกันนะ ผมคงเข้าใจผิดไปแล้วหล่ะว่าเป็นแฟนกันน่ะ ภัทรพาผมมาขึ้นรถสปอร์ตคันเดิมที่มันชอบขับมารับผมกลับบ้าน ไม่ว่าจะเป็นตอนไปเรียน ตอนไปเที่ยว ตอนที่ผมไปทำงาน
" มึงไปไหนต่อป่ะเนี่ย " ผมถามพลางคว้าเข็มขัดนิรภัยมาคาด
" ไปบ้านกูนะ คบมึงมาตั้งนาน มึงยังไม่ได้รู้จักพ่อแม่กูเลย "
อืม...ผมเคยพาภัทรไปรู้จักพ่อกับแม่ผม พวกท่านก็ไม่ว่าอะไร อาจจะเพราะรู้ว่ายังไงก็ห้ามผมไม่ได้ก็เลยไม่ได้ขัดอะไรมั้ง ส่วนพ่อแม่ของภัทรผมยังไม่เคยไปแนะนำความรู้จักในฐานะลูกสะใภ้? หรือลูกเขยดีวะ เอาเถอะ! แต่พ่อของภัทรผมเคยเจอแล้ว ตอนมันแพ้อาหารทะเลจนต้องเข้าโรงพยาบาล รถของภัทรขับเข้ามาในคฤหาสน์ โอ้โห้...หรูชิบหาย พวกผู้ชายชุดดำเดินกันให้เต็มบ้าน ภัทรดับเครื่องก่อนจะลงจากรถแล้วอ้อมมาเปิดประตูรถให้ผม รู้อยู่ว่ารวย แต่ไม่คิดว่ามัน...จะรวยขนาดนี้
" เข้าบ้านกัน " ภัทรว่าพลางเอื้อมมือมาจับมือผม ก่อนจะพาเดินเข้าไปในบ้าน
เมื่อผมย่างก้าวเข้ามาในห้องโถง ภายในห้องมีผู้หญิงผมยาวสีดำสนิท ใบหน้าสวยหวานแต่ดูแล้วเป็นผู้หญิงวัยกลางคน เธอนั่งอยู่บนวีลแชร์ หรือว่าจะเป็น...แม่ภัทร ภัทรเดินเข้าไปกอดผู้หญิงคนนั้นก่อนจะเข็นวีลแชร์มาหาผม ใบหน้าของเธอฉาบไปด้วยรอยยิ้มบางๆ มือที่แสนจะบอบบางเอื้อมมือมาจับมือผมอย่างแผ่วเบา
" มิรินสินะ ภัทรพูดถึงบ่อยๆ น่ารักจริงๆ สมแล้ว...ที่เป็นแฟนภัทร "
" ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ คุณน้า ^^ " ผมยิ้มให้คุณแม่ของภัทร ก่อนจะเอื้อมมือไปสัมผัสมือคุณน้า
" เรียกแม่ดีกว่านะ ^^ "
" ครับ คุณแม่ : ) "
ดูเหมือนว่าผมจะเข้ากับคุณแม่ได้ดี จนภัทรแอบลงโทษผมเล็กน้อย ที่ผมเอาใจคุณแม่จนเกินไป คุณแม่ของภัทรประสบอุบัติเหตุเมื่อ 5 ปีก่อน ทำให้คุณแม่ขาเป็นอัมพาต ภัทรเลยจำเป็นต้องช่วยพ่อทำงาน ถึงว่า...ตอนมาที่โรงพยาบาลคราวนั้น ทำไมถึงมีแค่พ่อของภัทรมาคนเดียว
เสียงรถบ่งบอกของการมาเยือนของใครบางคน แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นคุณพ่อของภัทรแน่ๆ และก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆด้วย ร่างสูงแผ่รังสีทะมึนไปรอบตัว เขาเดินเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าเรียบเฉย และยิ่งเห็นผมยืนอยู่ข้างๆคุณแม่ เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากัน พลางปรายตาที่แสนดุดันส่งมาให้
" นาย...คนที่ช่วยลูกชายฉันนิ "
" คุณรู้จักหนูมิรินด้วยเหรอ อิอิ เขาเป็นแฟนตาภัทรด้วยหล่ะ ^^ "
" อืมๆ รักกันดีหล่ะ " คุณพ่อว่าจบก็เดินมาเข็นวีลแชร์คุณแม่ออกไปข้างนอก คงจะพาไปสวนมั้ง พูดแค่เนี้ย...แสดงว่ายอมรับสินะ? ผมยิ้มให้กับตัวเอง ภัทรกระชากแขนผมให้นั่งลงบนตักตัวเอง ก่อนจะเอาคางมาเกยที่ไหลผม ปลายจมูกภัทรซุกไซร้ที่ซอกคอผม
" ทำอะไรเนี่ย " ผมว่าพลางหลบจมูกโด่งๆนั่น แต่ก็ไม่พ้น
" ตัวนายหอมนิ " ภัทรยังไม่ละจากซอกคอผม เอาเถอะ ตามสบาย =_= ผมเอื้อมมือไปยี้หัวคนที่นั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง " ฉันมีอะไรจะให้ด้วย "
" อะไร " ผมลุกขึ้นจากตักภัทร ก่อนจะเขยิบก้นนั่งลงข้างๆภัทร คนตัวสูงหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าตัวเอง มันเป็นกล่องกำมะหยี่สีแดงเลือดหมู ก่อนจะเปิดกล่องนั้น ผมมองสิ่งที่อยู่ในกล่องกำมะหยี่อย่างอึ้งๆ
แหวน...แหวนเพชร แหวนเงินเกลี้ยงที่ประดับด้วยเพชร 2 กะรัต สวยมากอ่ะ ผมนี่พูดอะไรไม่ออก
" เรียนจบ...แต่งงานกันนะ "
" อื้อ... "
" ตอนนี้...ขอหมั้นไว้ก่อนนะ ^^ "
ผมพยักหน้าแทนคำตอบ มือใหญ่ของคนตรงหน้าเอื้อมมาสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายผม รอยยิ้มบางๆของคนตรฃหน้าส่งมา ทำเอาใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ
" รักมิรินนะ "
" รักภัทรเหมือนกัน "
THE END