Super star หัวใจมึงกูขอนะ

Part 12
วันนี้ผมกลับมาถึงกรุงเทพในช่วงเช้ามืด ตลอดการเดินทางมีแต่ความเงียบ ภัทรไม่พูดอะไร จนรถลีมูนซีนมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านผม โดยมีพี่ฟลุ๊คยืนรออยู่หน้าบ้าน
" เจอกันที่โรงเรียนนะ "
" ........ "
เงียบเท่านั้นคือคำตอบ =_= มันโกรธอะไรผมป่าวเนี่ย ผมเอื้อมมือไปจับมือใหญ่ของภัทรแน่นก่อนจะเปิดประตูลงมาจากรถ ยังไงก็รีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนดีกว่า หายไปสองวัน เดี๋ยวคุณเพื่อนคิดถึง แผ่นหลังกว้างๆของพี่ฟลุ๊คกำลังลงมือทำข้าวเช้า ผมอมยิ้มบางๆ เดินขึ้นไปบนห้องตัวเอง ตกเข้าแล้วหล่ะ...หลุมที่ไอ้ห่านั่นขุดไว้น่ะ ผมตกลงไปแบบปืนขึ้นมาไม่ได้เลยหล่ะ
น้ำจากฝักบัวที่เปิดไหลผ่านตัวผมไปอย่างช้าๆ ในหัวผมก็เอาแต่คิดถึงแต่เรื่องของภัทรตลอด หลังจากที่ผมบอกมันว่าจะกลับกรุงเทพทั้งที่ข่าวของผมก็ยังไม่เงียบพอ ยังพอมีกระแสประปราย หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก็ลงมาข้างล่าง โดยมีจานไข่ดาวกับเบคอนทอดและนมสดหนึ่งแก้ว
" อย่าพึ่งไปมีข่าวกับใคร ช่วงนี้พวกนักข่าวกำลังจับตามองเป็นพิเศษ "
" ผมฝากบอกพี่ทนายด้วย ให้ฟ้องไอ้พวกนักข่าวที่เขียนข่าวบ้าๆให้หมด ผมรับไม่ได้ " โดยเฉพาะเรื่องศัลยกรรม =_= พี่ฟลุ๊คนั่งลงตรงข้ามกับผม พลางมองมาที่ผมด้วยสายตาราบเรียบ เดาความคิดได้ยาก
" ท่านประธานจัดการไปแล้ว เรื่องนี้ยังไงก็ยอมไม่ได้ เพราะมันสร้างความเสื่อมเสียให้กับนาย รีบกินจะได้รีบไป"
เผด็จการชิบ =_= ผมใช้ส้อมจิ้มไข่ดาวขึ้นมากินเงียบๆ พอกินเสร็จผมก็รีบเดินขึ้นรถแลมโบกินี่ของพี่ฟลุ๊ค ว่าแต่...ตึกของม.6 มันอยู่ส่วนไหนของโรงเรียนเนี่ย ผมเรียนมาก็เกือบเดือน แต่ก็ไม่เคยเดินดูทั่วโรงเรียนเลยสักครั้ง เพราะอะไรน่ะเหรอ ทั้งงานถ่ายแบบ งานถ่ายโฆษณา งานถ่ายซี่รี่ย์ งานละครก็พึ่งเสร็จไปหมาดๆ ยิ่งมีข่าวยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ทำไมชีวิตซุปตาร์อย่างผมมันถึงได้รันทดอะไรแบบนี้
" เลิกเรียนเดี๋ยวมารับ "
" ไม่ต้อง เดี๋ยวผมกลับเอง พี่ไปทำงานเถอะ " ผมบอกตัดบทพี่ฟลุ๊คก่อนจะเดินลงมาจากรถ ผมเดินเข้าไปในโรงเรียนด้วยสายตาเดิมๆของคนรอบข้าง เอาเถอะ...จะพยายามทำตัวให้ชิน ผมเดินขึ้นมาชั้นสองของตึกม.4 โรงเรียนนี้ตึกเรียนที่จะแยกเป็นม. ดีนะที่มีแค่ม.ปลาย มีหลายตึก มีหลายสถานที่ในโรงเรียน เป็นโรงเรียนที่ทั้งใหญ่และหรูหรา
ครืด!~
ผมเปิดประตูห้องเรียน เผยให้เห็นสหายเพื่อนรักมากันครบทีม วันนี้มาแปลก...พวกมันมาโรงเรียนเช้าได้ด้วย ซูกัสรีบถลาเข้ามาคว้าหมับที่ตัวผม เล่นซะ หน้าผมแนบกับแผงอกกว้างๆ นั่น กลิ่นโคโลญอ่อนๆลอยมาแตะจมูกผม มันเคลิบเคลิ้มนะ แต่ไม่ใช่เวลา -_- ผมดันอกแน่นๆของซูกัสออกไปไกลๆ
" ตึกม.6 อยู่ไหนวะ " ผมถามซูกัสเสียงเรียบ
" เดินผ่านตึกวิทย์ที่มีทางเชื่อมตึก ก็ถึงหล่ะ " ซูกัสว่าจบก็เดินกลับไปนั่งที่ตัวเอง พลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม ยิ้มเชี่ยไรครับ!!! ผมหลบสายตาซูกัสที่มองมาแบบ...เหมือนมันจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับผม
" รุ่นพี่อยู่ที่นั่นเหรอคร้าบบบ!!~~ " ตามมาด้วยน้ำเสียงล้อของไอ้แบงค์ ถ้ามึงเงียบปากบ้างก็คงจะดี ไอ้ห่า
" เอาไปสิบแต้ม " ไอ้เอกหันไปแท็กมือกับไอ้คุณแบงค์ เอาเข้าไปๆ ล้อกูให้เต็มที่
ผมชี้หน้าพวกมันอย่างคาดโทษก่อนจะเดินออกมาจากห้องตัวเอง ตึกวิทย์อยู่ทางซ้ายมือ ผมต้องลงบันไดมาข้างล่าง ถึงโรงเรียนมันจะหรูแค่ไหนแต่ยังไงลิฟท์ก็ให้อาจารย์ใช้ ผมเดินไปทางซ้ามมือซึ่งต้องผ่านสวนกุหลาบ ที่รายล้อมไปด้วยต้นกุหลาบที่ถูกปลูกเป็นพุ่ม แถมยังมีม้านั่งบางจุด ผมเดินเข้าไปในตึกวิทย์ขึ้นไปชั้นสอง มันจะมีสะพานเชื่อมระหว่างตึก ซึ่งถ้าเดินผ่านไปจะถึงชั้นของม.6 ว่าแต่...แล้วไอ้คุณภัทรมันอยู่ห้องไหนหล่ะครับเนี่ย ผมเดินผ่านทางเชื่อม มองผ่านประตูห้องที่จะมีหน้าต่างกระจกเล็กๆ พวกรุ่นพี่ที่เดินผ่านผมบางคนยิ้มให้ บางคนยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป ถ้าเดินหาผมอาจจะเข้าเรียนสาย -_- ถามคนแถวนี้แล้วกัน
" เอ่อ...พี่ครับ "
" นะ.. น้องมิริน ครับๆ มีอะไรครับ " น้ำเสียงพี่แกตื่นเต้นมาก -_-
" ห้องพี่ภัทรอยู่ไหนเหรอครับ "
" ภัทร...ลูกของตระกูลกฤติเดชใช่ป่ะ "
" ครับๆ "
" อยู่ ม.6 ห้อง A "
อ้่าว....กูเดินเลยมาได้ไงเนี่ย ผมก้มหัวขอบคุณพี่เขา ก่อนจะเดินกลับหลังหันไปที่ห้อง A เมื่อกี้ผมคงมองไม่เห็นเฮียแกมั้ง ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆเมื่อมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง A เอาก็เอาวะ!!
ครืด!~
" !!!!! "
ผู้ชายคนนั้น...คนที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างนั่น พี่สายฝน ผู้ชาย...ที่ทำให้ผมเกือบตาย ดวงตาสีนิลนั่นผมจำได้ดี ผมจำได้ไม่มีวันลืม วันที่พี่เขาแสยะยิ้มบอกเลิกผมด้วยน้ำเสียงเฉยชา คนที่ทำให้ผมเกือบตายเพราะกินสารเคมีเข้าไป ผู้ชายที่ผมเกลียด ผู้ชาย...ที่เป็นเสนียด ผู้ชายที่เป็นคนทำลายทุกอย่างผม ดวงตาสีนิลเหลือบสายตาขึ้นมามองผม พร้อมกับส่งยิ้มบางๆมาให้ เกลียด...เกลียดผู้ชายคนนี้ที่สุด
พึ่บ!!
ภาพตรงหน้าผมหายวาบเพราะมีมือของใครบางคนปิดตาผม กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆแบบนี้ ผมจำได้ดี มีอยู่คนเดียวเท่านั้น ไอ้คุณภัทร =_= มึงมาโรงเรียนช้ากว่ากูได้ไงเนี่ย ผมจับมือภัทรออกไปจากหน้า พลางหันกลับไปมองคนตัวสูงที่ยังคงทำสีหน้าราบเรียบอยู่เหมือนเดิม
" มึงมาทำไมที่นี่ " ภัทรว่าเสียงเรียบเดินไปที่โต๊ะตัวเองซึ่งอยู่ห่างไกลกับพี่สายฝนมาก ทำไมมึงต้องอยู่ห้องนี้ด้วยวะ ผมเดินตามภัทรเข้าไปในห้อง สายตารุ่นพี่ผู้ชายมาที่ผมจุดเดียว ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีเหรอ -_-
" ทำไม จู่ๆมึงก็ไม่พูดกับกู โกรธไรกู "
" กูไม่มีสิทธิ์ "
จึก!!
เจ็บจี๊ดถึงใจ เส้นอารมณ์ผมนี่เกือบขาดผึด -_- ^ ทำเป็นเล่นตัวนะสัส มาทำให้กูหลงแล้วจากไปเนี่ยนะ
" ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ มิริน ^^ " พี่สายฝนว่าพลางเดินมาโอบไหล่ผม แต่ผมเลือกที่จะปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี อย่ามาจับ เดี๋ยวเสื้อสกปรก ผมส่งยิ้มหวานส่งไปให้พี่สายฝน
" เอ่อ...เราเคยเจอกันด้วยเหรอครับ อืม...เป็นแฟนคลับสินะ ^^ "
" หึ รุนแรงจังนะ ดูนายเปลี่ยนไปเยอะด้วยนิ "
" ผมจำได้ว่า...เราไม่เคยรู้จักกัน " ผมยังคงย้ำคำว่าไม่รู้จักให้มันจำใส่กระโหลกพี่สายฝน อย่าแม้แต่มาทำตัวสนิท ผมแอบเห็นภัทรอมยิ้มเล็กๆ แต่มันก็แค่แปบเดียวเท่านั้น อะไรของหมอนี่ กะจะมาชวนไปเที่ยวหลังเลิกซะหน่อย ทำตัวหยิ่งดีนัก กูไม่คุยด้วยแล้ว ผมเดินผ่านภัทรไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดบรรลัย แต่ก็ไม่วายโดนคนตัวสูงอย่างภัทรคว้าข้อมือไว้อีกตามเคย อะไรของมึงอีกครับ!!!
" อะไร " ผมหันไปพูดด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
" เดี๋ยวเดินไปส่ง " จบคำนั้น ภัทรก็ประสานมือเข้ากับมือผม พาออกมาจากห้อง โดยมีสายตาที่แฝงไปด้วยความหงุดหงิดของใครบางคนส่งไล่หลังมา ภัทรพาผมเดินผ่านทางเชื่อมก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องแลปที่ไม่มีใครเรียน มือของภัทรเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องนั้น ก่อนจะดันผมเข้าไปข้างใน
" มึงพากูมาที่นี่ทำไม " ผมถามเสียงเรียบพลางนั่งกระดิกเท้าอยู่บนโต๊ะสอนของอาจารย์
" โดดเรียน มึงมีอะไรจะพูดกับกูไม่ใช่เหรอ "
" เหอะ! หลังเลิกเรียนไปเที่ยวไหม (   -///-) " แล้วทำไมผมต้องหน้าแดงตอนชวนมันไปเที่ยวด้วยเนี่ย
" บทจะทำตัวน่ารัก ก็น่ารักมากเลยนะมึง "
ผมเงยหน้าขึ้นไปสบดวงตาสีดำคู่สวยของภัทร ก่อนที่เจ้าตัวจะทาบทับริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากผม ปลายลิ้นอุ่นสอดเข้ามาในโพลงปากผม ใจเต้นแรงอีกแล้ว...ผมตอบรับจูบที่ภัทรมอบให้มาเป็นอย่างดี มันเพิ่มความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำเอาตัวผมแทบหลอมละลาย ผมโอบรอบคอภัทรแน่น รสจูบสุดหวานฉ่ำ ความอ่อนโยนของจูบที่เร้าใจผมเป็นอย่างดี มือใหญ่ของผมเอื้อมมาถอดเสื้อกั๊กคุรันผมกองกับพื้น ก่อนจะจับผมให้นอนราบไปกับโต๊ะสอน
" มึงกับกูเอากันมากี่รอบแล้วเนี่ย "
" กูจะไปรู้เหรอ "
" คงจะนับไม่ถ้วนเลยสินะ " จมูกโด่งๆของภัทรซุกไซร้เข้ามาที่ซอกคอของผม ส่วนผมก็ถอดเสื้อกั๊กคุรันของอีกฝ่ายให้ไปกองกับพื้น เหมือนกับเสื้อของผม เสื้อเชิ้ตสีขาวของภัทรก็โดนผมจับถอดอีก เผยให้เห็นหุ่นสุดเฟริมที่ไม่ว่าผมจะมองกี่ครั้งก็ดูน่ากินตลอด
ภัทรละจากซอกคอผม หันมาจัดการกับเสื้อและกางเกงผมให้ไปกองกับพื้น มึงจับกูแก้ผ้าอีกแล้วนะเนี่ย!!! ภัทรก้มลงสร้างรอยคิสมาร์กลงบนหน้าท้องผม ก่อนจะจับผมให้อ้าขาแล้วปลดตะขอกางเกงตัวเอง จับแก่นกายออกมาสอดใส่เข้าในช่องทางของผม
" อ๊ะ อ๊าาาาาาาา!!!~~~~ "
" สุดยอด อ่าาาาา!!~~ "
ภัทรขยับเอวให้เร็วขึ้น โต๊ะก็เริ่มโยก มึงนี่...เอากูได้ไปทั่วเลยนะ แล้วกูก็ยอมมึงอีกต่างหาก
" อ๊ะ อ๊าาาา เสียวชิบหาย อ๊าาาา!!~~ "
" รู้สึกดีไหม อ่าาา "
" ดี อ๊ะ เร็วๆหน่อย อ๊าาาาาา!!~~~ "
" จัดให้!!! "
ภัทรขยับเอวตามที่ผมขอ ผมจิกแผ่นหลังภัทรแน่น ระบายความเสียว ทำอย่างงี้ทีไร ความเป็นตัวผมนี่ลดฮวบหาบเลย ภัทรยังคงกระแทกเรื่อยๆ จนน้ำรักผมมันพุ่งออกมาเต็มๆ
" อ๊ะ อ๊าาาาาา!!!!~~~~~~~~~ "
" อึก! "
จบคำนั้นของภัทรน้ำสีขาวขุ่นของภัทร ก็พุ่งเข้ามาในตัวผม ผมหอบหายใจถี่ๆ เหนื่อย เหนื่อยจริง =_=!!