ผู้หญิงคนนี้ของผม...นะครับ!

ปริบๆ
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วก็ต้องหรี่ตาลงเพราะสายตาปะทะกับแสงไฟ เมื่อฉันตื่นเต็มตาก็รู้สึกหนาว หนาวมากเลยแหละ ฉันหันซ้ายหันขวาก็ปะทะเข้ากับร่างสูงที่หลับตาพริ้ม เออแหะหน้าตอนหลับกับตอนตื่นเป็นคนละคนเลย ว่าแต่อีตานี่มันแย่งผ้าห่มฉันไปงั้นหรอ ไอ้คนนิสัยไม่ดี ชิส์!
ฮะ ฮัดชิ้ว!
ฉันจามเสียงดัง แล้วร่างกายก็รู้สึกร่างกายสั่นๆเพราะอากาศหนาวมากนั่นเอง ฉันเริ่มเอามือไปคว้าผ้าห่มแต่ก็ดันจามอีกครั้ง ให้ตายสินี่ขั้วโลกรึไง หนาวโคตร!
ฮะ ฮัดชิ้ว
ฉันจามอีกครั้งและอีกครั้ง ตัวสั่นกึกๆจนไปปลุกคนข้างตัวเข้า
"เฮ้ เธอเป็นอะไรไปเนี่ย หนาวหรองั้นรอแป๊บ"พูดจบเขาก็เอาผ้าห่มที่ห่มกายเขาเมื่อกี๊มาห่มให้ฉัน ไออุ่นจากร่างกายเขายังมีหลงเลืออยู่ในผ้าห่มอยู่บ้างจึงทำให้ฉันหายหนาวค่อนข้างเร็ว แต่ก็ต้องนอนขดตัวเอา...ก็มันหนาวนิ!
"เดี๋ยวฉันมานะ"เซนนิกซ์รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที ไม่นานเขาก็เข้ามาพร้อมยา1เม็ดและน้ำ1แก้ว"กินซะ"ฉันรับยามาและกินมันทันที
"ขอบคุณ..."
"นอนไปเถอะยัยบ้า เดี๋ยวฉันไปลดแอร์ให้ละกันพอดีฉันเป็นคนขี้ร้อนน่ะ"เขาพูดพร้อมยัยหน้าผากฉันให้นอนลงกับหมอนและเขาก็ลุกขึ้นเดินไปลดแอร์ ปิดไฟเสร็จสรรพเขาก็สอดตัวลงมาข้างในผ้าห่มของฉันและโอบกอดฉันไว้
"เดี๋ยวเถอะ ปล่อยมือนายเดี๋ยวนี้นะ"
"ไม่ปล่อย"
"ปล่อยเดี๋ยวนี้!"
"ฟี้ ฟี้"ฉันเงยหน้าขึ้นไปและพบว่าเขาหลับไปแล้ว-_- กรี๊ดดด จะให้ฉันนอนในสภาพแบบนี้น่ะหรอฉันก็ยังเป็นกุลสตรีไทยอยู่นะ แต่ทำไมมืออีตานี่แน่นจังดึงเท่าไหร่ก็ไม่หลุดสักที เฮ้อ ฉันจึงต้องขอยอมแพ้และผล็อยหลับไปในที่สุด...
 
 
ช่วยวิจารย์ด้วยนะคะ