เก็บผมไปเลี้ยงทีสิครับ

"ปุกปุยมานี้มาจะเล่านิทานให้ฟังนะ"
"ครับๆเรื่องอะไรเหรอครับ"
"เจ้าชายกบ"
"เมี๊ยว!!!"
"เป็นอะไรน่ะปุกปุย?"
"กะ..กบครับผมกลัวอ่ะ"
พึงรู้ว่าแมวกลัวกบด้วยอ่ะไม่ไหวเลยห๊ะ
"ไม่ต้องกลังนะแค่ในนิทานเท่านั้นล่ะที่บ้านไม่มีหรอกนะ"
"งั้นเหรอครับ..ค่อยโล่งอกหน่อย"
อิอิแต่แบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะเนี้ยแมวอะไรไม่รู้ยิ่งมั่วยิ่งน่ารัก
"อ่ะนายท่านครับเลือดกำดาวครับ"
"อ่ะ!...แย่แล้ว!อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
หลังจากนั้น
" =^= จบสะทีนะเนี้ยเป็นไงบ้างอ่ะปุกปุย"
"ครับมันเป็นเรื่องที่ดีมากเลยครับผมมีความคิดอย่างนึงครับนายท่าน"
หน้าตาจิงจังเชี่ยว
"มะ..มีอะไรเหรอ?"
"ผมคิดว่าที่ผมเป็นแบบนี้อาจจะโดนสาปแต่ผมอาจจะจำไม่ได้นะครับ"
"นี้นายหมายถึงการที่นายสามารถเป็นได้ทั้งคนและแมวนั้นอาจจะมาจากคำสาปงั้นเหรอ"
"ใช่ครับ!!!"
"งั้นก็แปลว่าการที่จะถอนคำสาปได้ก็ต้อง จะ..จูบเหรอ"
"ใช่ครับ!!!นายท่านของผม"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกจะบ้าเหรอฉันเป็นคนน่ะ"
"ไม่แน่ผมอาจจะเป็นคนเหมือนกันนะครับนายท่าน"
นั้นสิมีเหตุผลนะแต่ใครน่ะเล่าจะมากสาปไอ้แมวนี้แล้วสาปจนถึงขึ้นจำไม่ได้เลยรึแต่เราก็ชอบปุกปุยนี้น่ามันก็ไม่เสียหายถ้าจะจูบเพราะว่าถ้าเค้าเป้นแมวเราก็จะเลี้ยงแต่ถ้าเค้าเนคนเราจะเป็นฟะ..แฟนสินะเพราะว่าปุกปุยก็คงชอบเรา
"ได้สิเอาเลยมาดูกันนะว่าจะเป็นอย่างไง"
"ครับ"
และทั้งสองก็เอาปากค่อยๆจูบกันอย่างนุ่นนวลที่ล่ะนิดๆ    (-ตอนนี้ปุกปุยเป็นอยู่นะจร้า-)
และจากนั้นก็มีแสงประกายขึ้นและโคตร?แสบตาเลย
"นี้มันไม่จิงน่า"
"นี้มันจิงๆด้วยครับผมเป็นคนจิงๆด้วย....นายท่านครับน้ำตามัน"
"จร้า ฮ่ะ ฮือๆๆ ฉันร้องไห้เพราะฉันดีใจที่นายเป็นคนจิงๆ"
"ครับ"
----------------------------และทั้งสองก็คบกัน จบจร้า-------------------------------