เก็บผมไปเลี้ยงทีสิครับ

"ปุกปุยมานี้มาจะเล่านิทานให้ฟังนะ"

"ครับๆเรื่องอะไรเหรอครับ"

"เจ้าชายกบ"

"เมี๊ยว!!!"

"เป็นอะไรน่ะปุกปุย?"

"กะ..กบครับผมกลัวอ่ะ"

พึงรู้ว่าแมวกลัวกบด้วยอ่ะไม่ไหวเลยห๊ะ

"ไม่ต้องกลังนะแค่ในนิทานเท่านั้นล่ะที่บ้านไม่มีหรอกนะ"

"งั้นเหรอครับ..ค่อยโล่งอกหน่อย"

อิอิแต่แบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะเนี้ยแมวอะไรไม่รู้ยิ่งมั่วยิ่งน่ารัก

"อ่ะนายท่านครับเลือดกำดาวครับ"

"อ่ะ!...แย่แล้ว!อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

หลังจากนั้น

" =^= จบสะทีนะเนี้ยเป็นไงบ้างอ่ะปุกปุย"

"ครับมันเป็นเรื่องที่ดีมากเลยครับผมมีความคิดอย่างนึงครับนายท่าน"

หน้าตาจิงจังเชี่ยว

"มะ..มีอะไรเหรอ?"

"ผมคิดว่าที่ผมเป็นแบบนี้อาจจะโดนสาปแต่ผมอาจจะจำไม่ได้นะครับ"

"นี้นายหมายถึงการที่นายสามารถเป็นได้ทั้งคนและแมวนั้นอาจจะมาจากคำสาปงั้นเหรอ"

"ใช่ครับ!!!"

"งั้นก็แปลว่าการที่จะถอนคำสาปได้ก็ต้อง จะ..จูบเหรอ"

"ใช่ครับ!!!นายท่านของผม"

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกจะบ้าเหรอฉันเป็นคนน่ะ"

"ไม่แน่ผมอาจจะเป็นคนเหมือนกันนะครับนายท่าน"

นั้นสิมีเหตุผลนะแต่ใครน่ะเล่าจะมากสาปไอ้แมวนี้แล้วสาปจนถึงขึ้นจำไม่ได้เลยรึแต่เราก็ชอบปุกปุยนี้น่ามันก็ไม่เสียหายถ้าจะจูบเพราะว่าถ้าเค้าเป้นแมวเราก็จะเลี้ยงแต่ถ้าเค้าเนคนเราจะเป็นฟะ..แฟนสินะเพราะว่าปุกปุยก็คงชอบเรา

"ได้สิเอาเลยมาดูกันนะว่าจะเป็นอย่างไง"

"ครับ"

และทั้งสองก็เอาปากค่อยๆจูบกันอย่างนุ่นนวลที่ล่ะนิดๆ    (-ตอนนี้ปุกปุยเป็นอยู่นะจร้า-)

และจากนั้นก็มีแสงประกายขึ้นและโคตร?แสบตาเลย

"นี้มันไม่จิงน่า"

"นี้มันจิงๆด้วยครับผมเป็นคนจิงๆด้วย....นายท่านครับน้ำตามัน"

"จร้า ฮ่ะ ฮือๆๆ ฉันร้องไห้เพราะฉันดีใจที่นายเป็นคนจิงๆ"

"ครับ"

----------------------------และทั้งสองก็คบกัน จบจร้า-------------------------------