เก็บผมไปเลี้ยงทีสิครับ

เช้าวันต่อมา
"วันนี้หิมะตกปุกปุยออกไปเล่นกันเถอะนะ"
"ไม่ล่ะครับผมรู้สึกไม่ดีเลยล่ะครับ"
"อ้าว..เป็นไรล่ะ"กรุบกริบเอามือไปแตะที่หน้าผากของปุกปุย
"ตายล่ะตัวร้อนจี๊เลยนี้น่าไปหาหมอไหม"
"ผมเกร็งใจนะครับ"
"เกร็งใจบ้าไรเล่านายเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันนะ"
"นะ..นายท่านช่างมีเมตตาจิงๆ"
"ออเหรอย่ะ -_- "
ขอบใจที่ชมย่ะดีจุงเบยถูกแมวชมด้วยล่ะ 55555...//(คลั่งไปสะล่ะ นักเขียน)
"แย่จิงรถเราดเอาไปซ่อมนี้น่าต้องรถประจำทางสะล่ะ......ทำไมนานจังลองโทรไปดีกว่าว่าทำไมช้า"
"ฮันโหลครับมีอะไรครับ"
"ทำไมรถถึงไม่มาสะทีล่ะค่ะ"
"ออคุณคงยังไม่รู้สันะครับวันนี้หิมะตกเยอะมากเลยนะครับเลยไม่สามารถไปรับผู้โดยสารได้ครับต้องขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะครับ"
ไม่จิงน่ารถประจำทางไม่มาเหรอเนี้ยทำไงดีล่ะปุกปุยก็อาการแย่ลงด้วยสิช่วยไม่ได้นะต้องวิ่งไปล่ะกันอดทนไว้นะปุกปุย
"นายท่านครับปล่อยผมเถอะครับผมทำความเดือนร้อนมามากแล้วนะครับ"
"อย่ามาพูดบ้าๆนะนายน่ะไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยงแต่เป็น.."ไม่ทันที่กรุบกริบจะพูดจบปุกปุยก็เผลอหลับไปสะก่อน
ที่.....ไหนว่ะออๆๆที่โรงบาลสัตว์
"หมอค่ะเป็นไงบ้างค่ะไ
"ออปุกปุยคุงเค้าไม่เป็นไรหรอกครับแค่อากาศมันหนาวเลยทำให้ไม่สบายก็งี้ล่ะครับแมวไม่ถูกกับพวกอากาศเย็นๆล่ะครับ"
"ค่ะๆ"
ค่อยยังชั่วที่ไม่เป็นไรนะเนี้ยเป็นห่วงจังแม้..ถ้าปุกปุยรู้ว่าเราคิดอะไรคงน่าอายมากแน่เลย
"ผมรู้นะครับว่าคิดอะไรอยู่"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก"
"ว่าแต่นายท่านจะพูดอะไรนะครับผมเผลอหลับก่อนตอนที่บอกว่าผมไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยงนะครับ"
"...//หน้าแดง" สลบไปล่ะ
"อ้าวนายท่านนนนนนนนนนนน"
                                        ที่กรุบกริบจะพูดคือ
                    "นายน่ะไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยงแต่เป็นเพื่อนรักและครอบครัวของฉัน"