Top Class ขอมีรักได้ไหมครับ

          
“เฮ้ยๆ พวกเรา คนจนมาว่ะ” นั้นคือเสียงของเพื่อนร่วมชั้นเรียนของผมนั้นแหละ อย่าใส่ใจเลย
“.....” ผมได้แต่เงียบ เพราะที่พวกเขาพูดมามันถูกทั้งหมด
“เฮ้ พวกนายไปล้อน้องเขาแบบนั้นได้ไง ทำตัวให้สมกับเป็นคนอายุ 17 กันหน่อยสิ” เอ๋ใครน่ะไม่เคยเห็นหน้าเลย พึ่งย้ายเข้ามาใหม่รึเปล่าน่ะ
“น้องชื่ออะไร”
“มาโคโตะ อากิระ........”
“คุรัน คิริสะ เป็นรุ่นพี่นาย 4 ปี”
“เป็นรุ่นพี่เหรอ”
“ใช่ โรงเรียนโยชิยะนี้นักเรียนทุกคนต้องมีพี่รหัสน้องรหัสนะ”
“มีทำไม ไม่เห็นจะจำเป็นเลย มีไปก็เกะกะเปล่าๆ”
“นายนี่ใส่แว่นแล้วนึกว่าจะฉลาดซะอี ก ซื่อบื่อจริง”
“เกี่ยวไรกับนาย” พี่น้องรหัสมีไปก็เกะกะจะตายไป  ถึงจำเป็นผมก็ไม่ต้องการ
“ปากร้ายชะมัด ทำตัวดีๆบ้างสิ”
“อย่ามายุ่ง!!!” ผมตอบแค่นั้นแล้วกเดินขึ้นไปอ่านหนังสือบนห้องต่อโดยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมอ่านหนังสือท่ามกลางส่ายตาอาฆาตของเพื่อนๆในห้อง
“แกคิดว่าตัวเองเจ๋งนักรึไง ที่ไปตะคอกใสพี่คุรันแบบนั้นน่ะ”
“ผมทำอะไรผิดหรอครับ”
“แกไปตะคอกใส่พี่คุรันนิ”
“ผมทำผิดตรงไหน”
“ยังมีหน้ามาถามอีกว่า ผมทำอะไรผิด”
“ก็ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนินะ.......”
เพี๊ยะ!! ผมยังพูดไม่ทันจบ ฝ่ามือก็มาที่หน้าผมซะแล้ว ผมเป็นยังไงน่ะเหรอ ผมก็หงายหลังหัวไปโดนกับผนังห้อง จนทำให้ผมมึนหัว ผู้ชายแรงเยอะชิบเป๋งเลยอ่ะ
“หยุด!!!! ” ใครเป็นคนสั่งใหหยุดกันนะ ตอนนี้ผมเริ่มทรงตัวไม่อยู่แล้ว
“อ๊ะ นี่ พวกนายทำอะไร!!! อากิระ ห๊ะ!!”
“ลงโทษครับ  ที่มันตะคอกใส่พี่ไง”
“พี่สั่งให้ทำหรอ พี่กะจะเอ็นดูแท้ๆ แต่ดูที่พวกนายทำลงไปสิ คืออะไร”  พี่แกพูดจบก็มาประคองผมที่ไม่ได้สติให้ลุกขึ้น แต่ผมไม่มีแรงที่จะยืนเลย พี่แกเลยอุ้มท่าเจ้าหญิงแล้วพาไปห้องพยาบาลของตึก Top Class ที่อยู่ชั้น 1
 
 
“ระ กิระ อากิระ”
“งืม~~~ ” ผมค่อยลืมตาเพื่อที่จะปรับแสงที่เข้ามาในตาให้ทัน
“ไม่เป็นไรนะ ที่นี่ห้องพยาบาลน่ะ”
“เหรอ” อา...ปวดหัวชัมัดเลย
“เดินไหวไหมเนี้ย”
“ไหว” พูดยังไมทันขาดคำ อากิระก็ล้มกับพื้นซะแล้ว
“เนี้ยนะคนที่บอกว่า ไหว”
“ใช่ มีปัญหามั้ย”
“มี”
“ปัญหาอะไร”
“ปัญหาที่พี่จะทำแบบนี้ไง” ไม่ว่าเปล่าพี่แกก็อุ้มผมขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดเฉยเลย
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
“ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
“หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่าพี่ กำลังจีบน้อง อยู่ไงครับ”
“ห๊ะ พี่เพี้ยนรึเปล่าเนี้ย”
“ถ้าพี่เพี้ยนก็คงจะเพี้ยนที่รักน้องตั่งแต่แรกพบล่ะมั้งนะ”
“ทำเป็นพูดดี ปล่อยได้แล้ว”
“ไม่ ทำให้ทั้งโรงเรียนรู้ไปเลยว่าพี่คิดยังไงกับน้องกันแน่”