love of vampire prince.

" เฮ้!! ไคโตะตื่นได้แล้วเราต้องไปเรียนวิชาต่อไปนะ นายตื่นเร็วเข้า " ฮิโรกิพูดพลางเขย่าตัวเด็กหนุ่มอย่างแรง จนเขาตื่นขึ้นมา

" นายน่ะ ชอบขัดความสุขฉันจริงๆ จะว่าไป ตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้ว " ไคโตะถาม ฮิโรกิจึงยื่นข้อมือที่มีนาฬิกามาให้ดูเวลา ก่อนทั้งคู่รีบเดินลงมาจนชนเด็กสาวคนหนึ่งเข้าอย่างแรง

" นายอยากแกล้งฉันหรอ นายตอบมาสิ อย่าเงียบ! " เด็กสาวนามบุริโกะ มิชิโกะตะคอกใส่เขา

" นี่! มิชิจัง นั่นมัน..... "  

"  ผมก็รีบเหมือนกัน ( เลือดหอมหวานจังเลย ไม่ได้กินมานานแล้ว) " เขารู้สึกว่า มันอาจจะเกิดเหตุการณ์แย่กว่านั้น จึงตัดปัญญา โดยการเดินหนีเธอทันที

" ชิ! สงสัย คงกลัวหัวหดเลยไม่กล้าพูดต่อ " เด็กสาวเม้มปากตัวเอง ก่อนเดินคุยกับเพื่อนสนิทนามเคดาเตะ ฟุยุ

" นี่! ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ ว่า นั่นมันคนดังของโรงเรียนเรา ทั้งหล่อ ทั้ง.... "  ฟุยุยังพูดไม่จบก็ถูกมิชิโกะยัดลูกอมเข้าปากพอดี

  -ห้องเรียนห้องหนึ่ง-

" ขอโทษครับ ที่มาเรียนช้า พอดีมีปัญหากับรุ่นน้องนิดหน่อยครับ " ฮิโรกิบอกคุณครูตามตรง ก่อนไปนั่งเรียนที่เดิม

" นายเป็นไร ทำไม? ถึงเดินหนีน้องคนนั้นละ "

' จะบ้าหรอวะ ฮิโรกิ เด็กนั่นเลือดหอมหวาน น่าทานมาก ' เขากลับพูดตรงกันข้ามกับสิ่งที่เขาคิด " เด็กนั่นตัวเหม็น แถมไม่มีมารยาทอีกด้วย " 

" จริงหรอ นายอาจ.... " ติ๊ด ติ๊ด~ อยู่ๆโทรศัพท์ของเขาสั่น

" เดี๋ยวนายค่อยพูดวันแล้วกัน ฉันขออ่านข้อความก่อน " 

[ เรย์จิ วันนี้ไม่ต้องกลับมาบ้านน้านะ วันนี้ข่าวร้ายสำหรับเธอ คือ พ่อของเธอป่วย อย่า!!! กลับมาบ้านน้านะ ไปที่อื่นที่ที่ไกลกว่านี้ ถ้าไม่อยากกลับเป็นอย่างเดิม ] ไคโตะอ่านจบ เขานั่งรอเวลาให้เลิกเรียนสักที ' ฉันไม่มีวันกลับไปยืนจุดเดิมเด็ดขาด '..........

หลังเลิกเรียน เวลา 03.10 p.m.

เขาเจอเด็กสาวคนนั้นคนที่เขาเดินชนยืนดักรอหน้าประตู ทางออกของโรงเรียน เขาเบี่ยงเบนเดินเลี่ยง เธอกลับขวางทางเขา พร้อมกรานว่า ไม่ให้เขาไป 

" ถึงเป็นคนดังของโรงเรียน นายควรหัดขอโทษคนอื่นบ้างสิ ขอโทษ พูดสิ คำว่า ' ขอโทษ ' " มิชิโกะยื่นหน้ามาใกล้ๆเขา

" ขอโทษ พอใจหรือยัง ตอนนี้ฉันรีบอยู่ "  ไคโตะพูดพร้อมเอามือปิดจมูกของตนเอง

" นายเอามือปิดจมูก ทำไม? ฉันตัวเหม็นหรอ " 

" เธอดูข้างหลังเธอสิ มีอะไรเปื้อนด้วย " มิชิโกะรีบหันมาสำรวจตัวเอง เขาอาศัยจังหวะนี้ รีบไปให้ไกลที่สุด แต่ต้องชะงัก เมื่อมีชายคนหนึ่งยืนดักรออยู่ข้างๆโรงเรียน.............

โปรดติดตามตอนต่อไป.....

ปล.อาจจะสั้นไปหน่อยนะครับ