อาแลนด้า มหานครสีคราม

      ตึง! ตึง! เสียงบางอย่างที่พยายามงัดประตูออกมานั้นทำให้ราชองครักษ์รู้สึกรำคาญองค์หญิงอย่างมากกกกกกก
      ปัง! เมสันเปิดประตูเข้าไปอย่างแรงทำให้องค์หญิงที่ทุบประตูอยู่นั้นล้มไปกองที่พื้น
     " นี่นาย นายรำคาญที่ฉันทุบประตู จนกะจะปลงพระชนม์ข้าใช่มั๊ย" หญิงสาวผมสีมอคค่ากล่าวว่าชายผมดำ โดยมีอาการโทสะ
     "รู้ตัวก็ดีนี่" ชายผมดำพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
     "แล้วนายกล้าดียังไงถึงไม่ใช้คำราชาศัพท์กับฉันกันฮะ"
     "นี่เธอยังคิดว่าตัวเอง เป็นเจ้าหญิงอยู่เหรอ ดูสิ ผมยุ่งเหยิง ชุดเดรสสีฟ้าตัวโปรดของเธอชายผ้าก็ขาดวิ่น แล้วก็.... ชายในตาสีเขียวอมฟ้าเหลือบมองเห็นมือเรียวงามขององค์หญิงที่เป็นแผลจนโลหิตไหลออกมา
      "จะว่าอะไรข้าอีกละรีบๆพูดมาสินายเฉิ่ม"หญิงสาวนัยตาสีฟ้าครามเอ่ยเสียงไม่เบานัก
      " มือของเธอเลือดไหล" เมสันพูดแบบไร้อารมณ์เช่นเดิม
      "ก็ใช่ไงมือข้าเลือดไหลเจ้าก็รีบๆมาทำแผลให้ข้าสิ!" หญิงสาวสั่ง
      "แต่ แต่...."นายผมดำอึกอักแบบไร้อารมณ์
      "แต่ อะไรเร็วๆเข้าก่อนที่เลือดข้าจะไหลจนหมดตัว"
      "ข้า ข้า ข้ากลัวเลือด"
 ตุบ! ราชองครักษ์หน้าตาหล่อเหลาล้มตึงไปที่พื้น ซึ่งอิซาเบลล่าเองก็ได้แต่อึ้ง
      "หึ โอกาสนี้ละที่ข้าจะได้ไปการประลอง555+"
อิซาเบลล่ารีบเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเเขนยาวสีขาวทับด้วยกั๊กสีน้ำตาลอ่อนที่เข้ากับสีของกางเกงและสีผมมอคค่าของเธอ พร้อมรองเท้าบู๊ตยาวสีดำ เธอรีบคว้าธนูแล้วเตรียมการออกไปจากห้องบรรทมอันหรูหราของเธอ
" หึๆ ลาก่อนนายน้ำแข็ง"