อาแลนด้า มหานครสีคราม

      ตึง! ตึง! เสียงบางอย่างที่พยายามงัดประตูออกมานั้นทำให้ราชองครักษ์รู้สึกรำคาญองค์หญิงอย่างมากกกกกกก

      ปัง! เมสันเปิดประตูเข้าไปอย่างแรงทำให้องค์หญิงที่ทุบประตูอยู่นั้นล้มไปกองที่พื้น

     " นี่นาย นายรำคาญที่ฉันทุบประตู จนกะจะปลงพระชนม์ข้าใช่มั๊ย" หญิงสาวผมสีมอคค่ากล่าวว่าชายผมดำ โดยมีอาการโทสะ

     "รู้ตัวก็ดีนี่" ชายผมดำพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

     "แล้วนายกล้าดียังไงถึงไม่ใช้คำราชาศัพท์กับฉันกันฮะ"

     "นี่เธอยังคิดว่าตัวเอง เป็นเจ้าหญิงอยู่เหรอ ดูสิ ผมยุ่งเหยิง ชุดเดรสสีฟ้าตัวโปรดของเธอชายผ้าก็ขาดวิ่น แล้วก็.... ชายในตาสีเขียวอมฟ้าเหลือบมองเห็นมือเรียวงามขององค์หญิงที่เป็นแผลจนโลหิตไหลออกมา

      "จะว่าอะไรข้าอีกละรีบๆพูดมาสินายเฉิ่ม"หญิงสาวนัยตาสีฟ้าครามเอ่ยเสียงไม่เบานัก

      " มือของเธอเลือดไหล" เมสันพูดแบบไร้อารมณ์เช่นเดิม

      "ก็ใช่ไงมือข้าเลือดไหลเจ้าก็รีบๆมาทำแผลให้ข้าสิ!" หญิงสาวสั่ง

      "แต่ แต่...."นายผมดำอึกอักแบบไร้อารมณ์

      "แต่ อะไรเร็วๆเข้าก่อนที่เลือดข้าจะไหลจนหมดตัว"

      "ข้า ข้า ข้ากลัวเลือด"

 ตุบ! ราชองครักษ์หน้าตาหล่อเหลาล้มตึงไปที่พื้น ซึ่งอิซาเบลล่าเองก็ได้แต่อึ้ง

      "หึ โอกาสนี้ละที่ข้าจะได้ไปการประลอง555+"

อิซาเบลล่ารีบเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเเขนยาวสีขาวทับด้วยกั๊กสีน้ำตาลอ่อนที่เข้ากับสีของกางเกงและสีผมมอคค่าของเธอ พร้อมรองเท้าบู๊ตยาวสีดำ เธอรีบคว้าธนูแล้วเตรียมการออกไปจากห้องบรรทมอันหรูหราของเธอ

" หึๆ ลาก่อนนายน้ำแข็ง"