เกมร้ายวุ่นรักฉบับยัยอ้วน

ชั้นถูกพาตัวมาโรงพยาบาล -.- อีกแล้ว! หมอผ่าตัดและเข้าเฝือกแขนให้ชั้นเพราะกระดูกตรงบ่าด้านขวาหัก ทำไมชีวิตชั้นเมื่อได้พบกับไอ้บ้าเทวิณชั้นต้องเจ็บตัวจนเข้าโรงบาลแบบนี้ตลอดเลยด้วยนะ

"มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอจิ๊กซอ!"

"นี่ตินนายจะตะโกนทำไมคิดว่าชั้นหูหนวกรึไงย่ะ-"-"

"เทวิณทำอะไรเธอ"

"เรื่องมันยาวมากอะและชั้นก็ลืมไปแล้วด้วย"

ชั้นห่มผ้าและหลับตาลงเพื่อเลี่ยงคำถามที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและความโกรธของนายติน ชั้นไม่อยากให้เค้ารู้ว่าที่เกิดขึ้นกับชั้นต้นเหตุมาจากเทวิณพี่ชายของเขา เพราะดูๆแล้วพวกเค้าไม่ค่อยเป็นพี่น้องที่รักกันเท่าไหร่ขืนชั้นฟ้องหมอนี่ไปต้องมีใครซักคนเจ็บตัวแน่ๆ

"นี่! จิ๊กซอแกเป็นยังไงบ้าง"

"ดาด้า T^T"

"ชั้นขอคุยกับจิ๊กซอตามลำพังได้ไม๊บอดี้การ์ดติน"

ยัยดาด้าหันไปพูดกับนานติน

"งั้นชั้นออกไปหาอะไรมาให้กินนะ^^" ตินกลับมายิ้มได้อย่างง่ายดาย ชั้นอยากเป็นเหมือนนายจังชั้นอยากจะกลับมายิ้มแบบไม่สนใจโลกเเบบเดิมอีกครั้งจัง T.T

"มันเกิดอะไรขึ้นกับแก"

"ชั้นโดนลูกน้องของเรนโบว์อุ้มแล้วฟาดลงที่พื้นน่ะสิ่"

"ห้ะ ยัยจอมแอ๊บแบ้วน่ะหรอo.O"

"แกรู้จักด้วยหรอ"

"แหมทั้งมหาลัยใครก็รู้จักยัยนี่ทั้งนั้น เธออยู่ปีเดียวกับเราแหละแต่ไม่ค่อยเข้าเรียนนะจะโผล่ไปทีก็วันคัดเลือกเฟชชี่boy and girlเท่านั้นแหละนะ"

"อ่อ "

"แล้วนี่แกรู้ปะเค้าลือกันให้แซดว่ายัยนี่น่ะได้เฟชชี่boy ทุกคนไม่ว่าจะboyอันดับหนึ่งหรืออันดับโหล่"

"หุ้ย! ยั่งงี้เทวิณต้องรู้สิ่"

"ใช่สิ่ยะ พี่ทีร์อาของชั้นอะบอกมานะว่าเพื่อนของพี่เค้าที่ชื่อโซตัสอะแก แอบไปมีอะไรกับยัยเรนโบว์แล้วถูกจับได้แบบจังๆเลยด้วยนะ"

"อ๋อ แต่ก็ยังเห็นรักกันดีนะทั้งๆที่รู้ว่าโดนสวมเขาเนี่ยแบบนี้"

"ใช่น่ะสิ่ไม่รู้ยัยเรนโบว์จะสตอร์เบอแหลอีท่าไหนพี่เทวิณถึงยังทนคบอยู่ได้"

"เค้าคงรักของเค้านั่นแหละ" น้ำเสียงชั้นดูหดหู่จังหวังว่าคงไม่ใช่เพราะหึงหรอกนะ

"เอ่อๆแล้วมีอีกอย่าง!" ยัยดาด้าจอมเม้าพูดด้วยน้ำเสียงแสนเบาจนแทบกระซิบยั่งกะกลัวใครมาได้ยินเข้า

"ยัยเรนโบว์น่ะเคยคบกับตินมาก่อนพี่เทวิณน่ะสิ่"

"ห๊ะ! จริงดิ่แก?"

"ก็เออน่ะสิ่ย่ะ เค้าสองคนถึงได้ทะเลาะกันบ่อยๆ"

"ถ้าอย่างงั้นใครเป็นคนแย่ง แล้วใครถูกหลอก เรื่องมันเป็นไงอ่ะด้า"

"โอ้ยยัยบ้าชั้นไม่ใช่มนุษย์จอมเสือกนะย่ะ-0-"

"55555 แค่ชอบรู้เรื่องชาวบ้าน" เราสองคนพูดพร้อมกันแล้วก็หัวเราะชอบใจ ชั้นรู้สึกดีขึ้นมากเลยที่ได้คุยกับดาด้า

"เอ่อแล้วทำไมเธอโดนยัยจอมแอ๊บเล่นงานล่ะ"

"เค้าขู่ชั้นว่าถ้าไม่เลิกยุ่งกับเทวิณเค้าจะทำมากกว่านี้"

"จริงหรอ! นี่ชั้นชักจะอยากเจอบ้านยัยนี่แล้วสิ่"

ดาด้าลุกขึ้นกระทืบเท้าบึงบัง

"แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับไอ้พี่เทวิณแน่นะ"

"ชั้นก็อยากระบายให้แกฟังอยู่หรอกนะดาด้า แต่ถ้าขืนชั้นเล่าไปชั้นต้องร้องไห้ไม่หยุดง่ายๆแน่นอน"

"เอ่อๆชั้นมีทิชชูน่า เล่ามาเลยแกอย่าเก็บมันไว้ร้องออกมาเลย"

"คะ เค้าตะคอกใส่ชั้น ยัยนั่นใส่ร้ายชั้นให้เทวิณเข้าใจผิดชั้นอ่ะแก ฮึกๆ"

"แกแครหมอนั่นหรอ" ชั้นพยักหน้า งึกๆ

"เค้าว่าแกทำร้ายแฟนของเค้าทั้งๆที่จริงแล้วแกโดนยัยนั้นทำร้ายยั่งงั้นหรอ?"

"ใช่ งึกๆ ฮืออออ~"

"เหยดเข้ เหมือนในหนังเลยอะแก!! นางเอกโดนนางร้ายจอมใสซื่อใส่ร้ายจนพระเอกที่กำลังตกหลุมรักนางเอกกลับเกลียดนางเอกขึ้นมา"

นี่เพื่อนกำลังเศร้าอยู่นะ-0-

"ฮืออออ~"

"แก รัก พี่เทวิณหรอ?"

ชั้นกำลังพยักหน้าแต่จู่ๆก็มีมือมือนึงดึงชั้นเข้าไปกอดอย่างเร็ว คะใครเนี่ย ...

"พอได้แล้วอย่าพูดอะไรทั้งนั้น"เสียงนายตินนี่นา

"เธอจะรักเทวิณรึป่าวได้โปรดอย่าพูดมันออกมา"

อ้อมกอดที่สั่นเทาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ชั้นไม่เข้าใจถ้าจะให้มโนไปเองว่านายตินชอบชั้นจนไม่อยากให้ชั้นบอกว่ารักเทวิณก็คงดูเหมือนชั้นสวยมาก -.-? แต่บางทีนายตินอาจกลัวชั้นไปสนิทกับคนที่เคยแย่งแฟนไปเลยกลัวจะต้องเสียเพื่อนที่น่ารักอย่างชั้นไป โอ้ยสับสน-3- ชั้นจะสวยรึน่ารักดีล่ะ!!!

เค้าค่อยๆปล่อยชั้นให้หลุดพ้นจากอ้อมกอดอันสับสนของเค้าและยิ้มบางๆให้ชั้น

"ชั้นซื้อขาหมูมาฝาก"

"นี่นายตินนายไม่รู้รึไงว่าชั้นทำสลัดสูตรเร่งรัดไขมันมาไว้ให้จิ๊กซอแล้วล่ะ"ดาด้าวิ่งเข้าไปแย่งถุงข้าวขาหมูอันน่าตาน่ารักออกจากมือนายติน

"ผมซื้อมาแล้วอะ ทำไงล่ะ"

"ชั้นกินมันเอง ชั้นกำลังควบคุมน้ำหนักให้เพื่อนรักของชั้นดังนั้นชั้นจะเป็นผู้เสียสละเองนะ!"

"แต่จิ๊กซอหนักแค่55แล้วนะให้เธอกินครั้งเดียวจะเป็นไรไป" นายตินแย่งถุงข้าวขาหมูมาจากดาด้า

"นายไม่รู้อะไร กว่าจะลดได้ขนาดนี้ต้องเหนื่อยแค่ไหน นายจะมาทำลายด้วยขาหมูแค่ครั้งเดียวไม่ได้!!!"

"ครั้งเดียวมันจะเท่าไหร่กัน"ทั้งคู่จ้องหน้ากันอย่างดุเดือดด้วยศึกชิงขาหมูทรงพลัง

"ชั้นจะทำให้จิ๊กซอใส่บิกินี่ริมหาดเป็นเพื่อนชั้นในวันที่เราจะไปเที่ยวกับชมรมเทควันโด้ นายไม่อยากให้เพื่อนใส่บิกินี่สวยๆแต่อยากให้ใส่ชุดว่ายน้ำเด็กยังงั่นหรอ!!!"

"งั้นเธอเอาไปกินเถอะ ชั้นจะรอดูจิ๊กซอใส่บิกินี่แล้วกันนะ^^"

"นะนาย! ไอ้ตินบ้า! ยะยัยดาด้าชั้นบอกแกแล้วใช่ไม๊ว่าให้เก็บเรื่องลดน้ำหนักเป็นความลับอะ!><"

ชั้นปรี๊ดเสียงด้วยความอาย หน๊อยยยยย ขืนเรื่องลดน้ำหนักรู้ถึงหูเทวิณเค้าต้องหัวเราะเยาะชั้นแน่เลย-!!!-

"ยังไงก็อย่าลดมากล่ะดูแลตัวเองด้วยรู้ไม๊ยัยป๊อง^^"

ชั้นรีบปัดมือตินทียีหัวชั้นเล่นเพราะยัยดาด้าชอบแซวน่ะสิ่-///-

"รู้แล้วน่านายกลับเถอะชั้นจะนอนละ-0-" 

"แหมต่อหน้าดาด้าทำเป็นไล่ ทีอยู่กันสองต่อสองทำไมอ้อนชั้นจังเลยล่^^"

"นะ นายติน พูดอะไรไม่รู้เรื่องเว้ย กลับไปเลยไป-//-"

"งั้นกลับล่ะนะ -3- จุ๊ฟ" 0-0 ตินหอมแก้มชั้นแล้วเดินยิ้มร่าออกไปเฉยเลยไอ้บ้าเอ่ยเล่นไม่เข้าเรื่อง -////-

"แก ตินมันชอบแกนะ"

"ธะเธอ พูดเรื่องอะไร"

"ก็ที่มันทำแบบนี้เพราะมันชอบแก แต่ก่อนชั้นแค่สงสัยนะแต่วันนี้ชั้นเชื่อในเซ้นของแม่หมอสาวคราสโนวี่อย่าดาดี้ อิอิ"

"แกอะมั่ว หมอนั่นชอบแหย่ชั้นเล่นตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เงียบไปเลยชั้นจานอน>0<"

ชั้นเอาผ้าห่มมาคลุมโปรงอะไรกันวันนี้มันช่างวุ่นวายทำไมกันนะ

"นายติน ชอบ แก นะ จิ๊กซอ"