Plan Love วางแผนรัก กับดักเลิฟ [Yaoi]

"คาปูชิโอริโอ้มาแล้วคระ...ว๊ากกกก!!!"


เพล้ง!โคร่ม!

...โอ้ย..อะไรกันเนี่ย? ผมนอนแผ่กลางพื้ันกระเบื้องอย่างช่วยไม่ได้ ช่วยไม่ได้จริงๆนั่นแหละครับ... ผมมองผู้หญิงร่างเล็กที่นอนทับผมอยู่โดยไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้น
"นี่!..คุณครับ"ผมยันตัวให้นั่งก่อนที่จะเขย่าคนที่นอนทับเบาๆ ก็เป็นผู้หญิงนี่ต้องเบามือหน่อย
"อะ...ขะ...ขอโทษครับ"ผู้หญิงตรงหน้าผมลุกขึ้นอย่างมึนงงก่อนที่จะขอโทษผม เดี๋ยวนะ....'ขอโทษครับ' แปลว่า...
"ไอ้บ้านานะ!!!~"เสียงของอีกคนดังขึ้นก่อนที่จะตรงปรี่เข้ามายกกำปั้นให้คนตรงหน้าผม หืม?ชื่อนานะสินะ...
"โอ้ย~รุ่นพี่ ผมขอโทษคร้าบบบ~~"เขาลูบหัวตัวเองปอยๆก่อนที่จะทำหน้าสำนึกผิด
"เห็นไหมว่านายทำให้ลูกค้าเสื้อผ้าเลอะน่ะ รับผิดชอบเลย!"คนที่เป็นรุ่นพี่พูดก่อนที่จะชี้มาทางผม
"เอ่อ...ไม่เป็นอะไรครับ เดี๋ยวผมก็จะกลับแล้ว"ผมพูดก่อนที่จะยิ้มให้ทั้งสองคน
"ตะ..แต่ว่าผมผิดพลาดเอง ผมขอรับผิดชอบเองนะครับ"นานะพูดก่อนที่จะมองหน้าผมอย่างอ้อนๆ
"เอางั้นก็ได้ครับนานะ"ผมยิ้มให้ก่อนที่จะเดินออกนอกร้าน และนานะก็วิ่งตามมา
"จะไปไหนหรอครับ"นานะถามก่อนที่จะมองหน้าผมด้วยสายตาที่อยากรู้
"ไปบ้านผมไงครับ"ผมตอบ
"ไปทำไมอ่ะ"
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไงครับ หรือว่าคุณอยากให้ผมถอดเสื้อผ้าโชว์กลางร้าน"ผมแหย่นิดหน่อยก่อนที่จะเปิดประตูและสตาร์ทรถ ผมว่าผมเริ่มชอบที่จะแกล้งนานะมากขึ้นกว่าเดิมแล้วสิ
"แล้วทำไมผมต้องไปที่บ้านคุณด้วยล่ะครับ"นานะถามก่อนที่จะเปิดประตูมาคุยกับผม
"ไหนบอกว่าจะรับผิดชอบผมไงครับ ทำเสื้อผมเปื้อนแต่ไม่รับผิดชอบนิสัยไม่ดีนะครับ"ผมพูดและยิ้มนิดๆ
"อะจะอ่ะ....ขอโทษครับ"นานะพูดก่อนที่จะขึ้นมาบนรถผมและไปบ้านผมทันที

ณ บ้านชโยชัย

"โหววว~~ใหญ่อ่ะ"ผมพูดก่อนที่จะเดินสำรวจบ้านของคุณลูกค้าทุกซอกทุกมุม อะ...ผมลืมแนะนำตัวเลยแหะ ผมชื่อนานะครับ อายุ 16 ปี เป็นนักเรียนม.4 ธรรมดาๆคนหนึ่ง และก็เป็นพนักงานเสริฟเครื่องดื่มของร้านกาแฟด้วยครับ ที่ผมต้องทำงานเสริมเพราะผมไม่ค่อยมีเงิน พ่อแม่ของผมก็เสียตั้งแต่ผมอยู่ม.3 ที่มีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะเงินประกันและเงินจากงานพาร์ทไทม์ ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ ผมจึงมีเวลาทำงานตลอดทุกวัน แถมที่ทำงานของผมก็มีคนคอยช่วยเหลือผมเสมอ โดยเฉพาะพี่แพลน เป็นเจ้าของร้านแท้ๆแต่กลับมาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟ ถึงจะดุไปบ้าง ใช้กำลังในบางครั้ง แต่จริงๆแล้วเขาก็แค่อยากให้ผมไม่ผิดพลาดเท่านั้นเอง

อ่า....พล่ามซะยาวเลยแหะ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมต้องรับผิดชอบสิ่งที่ผมทำพลาดให้เสร็จสิ้นก่อนละกัน
"ผมต้องขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะครับ ที่ทำให้ต้องลำบาก"ผมก้มหน้าสำนึกผิดจริงๆ ก่อนที่จะหลับตาปี๋ด้วยความกลัวเพราะคนที่เป็นคนรวยมักชอบใช้กำลังเสมอ แถมผมก็เจอมาบ่อยแล้วด้วย แต่กลับผิดคาด...แทนที่ผมจะโดนต่อยผมดันถูกเขาลูบหัวปลอบโยนแทน อ่า..รู้สึกอบอุ่นจังเลย อบอุ่นเหมือนมือของแม่เลย
"เรียกผมว่าคัตเติ้ลก็ได้ครับ ส่วนเรื่องทำพลาดผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ"เขายิ้มให้ผมก่อนที่จะสบตากับผมสักพัก

ตึกตัก...

อะ..เอ๋!!ทำไมหัวใจผมมันเต้นแรงล่ะเนี่ย แล้วทำไมผมถึงรู้สึกร้อนๆที่หน้าด้วยล่ะ
"งั้นเข้าไปที่ห้องผมก่อนดีกว่าครับ แล้วค่อยคุยกัน"เขาเดินนำออกไป ผมยืนนิ่งอยู่สักพักก็วิ่งตามเขาไปติดๆ มะ...ไม่ใช่หรอก..นี่น่ะมันก็แค่ร้อนเท่านั้นแหละ ไม่ได้ชอบซะหน่อย

ณ ห้องคัตเติ้ล

"นั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อน"เขาพูดก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำส่วนตัว ห้องของเขาใหญ่มากครับ แถมยังจัดได้หรูหราสมฐานะเลย เตียงก็นุ๊มนุ่ม ว่าแล้วผมก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงนุ่มๆอย่างถือวิสาสะก่อนที่จะจมลึกเข้าสู่ห้วงนิทรา...

"นะ นานะ นานะครับ"ผมค่อยๆปรือตาขึ้นเรื่อยๆก่อนที่จะรอให้สายตาโฟกัสและปรับแสง ดวงตาของผมเบิกโพลงกว้างขึ้นทันที

ทะ...ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้!!!!

ผมทำท่าตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะมองใบหน้าคมของคุณคัตอย่างไม่วางตา เส้นผมที่เปียกชุ่มด้วยน้ำใสหลังจากผ่านการสระผมมา ท่อนบนที่เปลือยเปล่าโชว์กล้ามที่มีไม่มากเท่าไหร่(แต่ก็ทำให้ใจละลายได้ทุกครั้งที่มอง) ท่อนล่างที่ถูกปกปิดโดยผ้าขนหนูสีขาวสะอาดผืนเล็ก โดยรวมคือเซ็กซี่มากและ...หล่อมาก...
คิ้วของเขาขมวดขึ้นเมื่อเห็นว่าผมนิ่งไปนาน แต่ที่ผมนิ่งนั่นก็เพราะว่า...
"มาคร่อมผมทำไมเนี่ย!!!!!?"ผมตะโกนออกไปแต่ก็ถูกปิดปากไว้ซะก่อน เขาทำเสียงชู่วเพื่อให้ผมเงียบและผมก็ทำตาม
"ก็เห็นว่านานะนอนนิ่งไปผมก็นึกว่าจะเป็นอะไรไปซะอีกน่ะครับ เลยดูอาการเฉยๆ"เขาผละออกและพูดอธิบาย
"กะ...ก็ถ้ารู้ว่าผมไม่เป็นอะไรแล้ว ทำไมไม่รีบไปแต่งตัวล่ะครับ ดะ...เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก"ผมพูดติดๆขัดๆก่อนที่จะหันหน้าแดงๆของผมมองไปที่อื่นเพื่อปกปิด
"เป็นห่วงผมหรือว่ากลัวจะละลายไปก่อนครับ"เขาพูด
"ไม่ได้ปะ..ว๊ากกกกกกก"ผมร้องลั่นทันทีเมื่อผมหันไปแล้วปะกับหน้าเขาเต็มๆ จมูกของเราห่างกันแค่ไม่กี่เซน ลดหายใจเย็นๆถูกส่งออกมาทางจมูกโด่งสวยของเขา อึก...ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยแหะ แล้วทำไมผมต้องเขินด้วยล่ะเนี่ยผู้ชายด้วยกันแท้ๆ
"นานะครับ..."เขาพูดก่อนที่จะจับหน้าของผมให้สบตากับเขา
"อะ...อะไร"ผมมองเขาด้วยหน้าแดงและใจที่เต้นกระเส่า
"ผมชอบคุณครับ..."เขายิ้มก่อนที่จะลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน

w....what the !!?