ซ่อน(รัก)ลวงใจ

      แสงไฟวูบวาบหลากหลายสีที่ฉายกราดไปมาทำให้หญิงสาวรู้สึกมึนหัวไม่น้อย หากแอนนาก็ไม่แสดงออกให้เพื่อนเห็น เพราะไม่อยากถูกล้อว่าเป็นเด็กเนิร์ดที่รู้จักแต่เรื่องเรียน แม้ตอนนี้เธอจะอายุยี่สิบสามแล้ว แต่พ่อแม่และพี่ชายก็ยังมองว่าเธอเป็นเด็ก คืนนี้เมื่อเพื่อนชวนมาเปิดหูเปิดตาท่องราตรีด้วยกัน เธอจึงตอบตกลงทันทีแม้ว่าจะต้องโกหกที่บ้านว่าขอมานอนค้างบ้านเพื่อนก็ตาม 
     
     "ไม่เคยกินเหล้าอย่างแกอย่าเพิ่งลองอะไรแรงๆ เลยนะ เดี๋ยวจะน็อคไปซะก่อน" เอมมี่เตือนเพื่อนอย่างเป็นห่วง แอนนาเป็นคนสะดุดตายิ่งเห็นหนุ่มๆ มองตาเป็นมัน เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่ชวนแอนนามาเที่ยวกลางคืน
    
      "พูดอย่างนี้มันดูถูกกันนี่ ฉันจะไม่กินได้ยังไงก็สั่งมาแล้ว แล้วฉันก็ไม่ได้คออ่อนอย่างที่พวกเธอคิดกันหรอกนะ" แอนนาว่าอย่างหัวเสียก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มน้ำสีฟ้าสดใสรวดเดียวจนหมด แม้จะรู้สึกไม่อร่อยเลยสักนิด หากความที่ไม่อยากให้ใครดูถูก เธอจึงสั่งแบบเดิมเพิ่มอีกแก้ว ไม่ฟังคำเตือนของใคร 
    
      "ไหวไหมแกไอ้ข้าว ฉันว่าพอเหอะ เชื่อแล้วว่าคอแข็งจริง" เจนจิราเอ่ยเมื่อเห็นว่าเพื่อนเมาแล้ว
 
     "ไหวน่าแค่สองแก้วทำอะไรฉันไม่ได้หรอก เดี๋ยวขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
     
     "ฉันไปด้วย"เอมมี่รีบลุกขึ้น ก่อนจะฝากกระเป๋าถือไว้กับกลุ่มเพื่อนที่นั่งเฝ้าโต๊ะแล้วรีบประคองแอนนาออกไป แต่เพราะห้องน้ำเต็มหมดและเพื่อนของเธอก็ทำหน้าพะอืดพะอมเต็มทน เธอจึงตัดสินใจพาแอนนาออกไปด้านนอกให้ได้รับอากาศบริสุทธิ์เผื่อว่าจะดีขึ้น 
 
      "เป็นไงบ่างแก เอาไงดิวะไม่ได้เอามือถือออกมาด้วยสิ แกยืนไหวไหม เดี๋ยวฉันจะไปตามพวกนั้นก่อนจะได้กลับกันเลย"เอมมี่บอกทั้งที่เป็นห่วง
 
     "อือ ไปเถอะ ฉันดูแลตัวเองได้น่า" แอนนาบอกเสียงอ้อแอ้พลางปัดไม้ปัดมือให้เพื่อนไปได้ ก่อนที่ตัวเองจะนั่งแปะลงที่ตรงนั้นเอง ทว่าไม่นานเธอกลับโดนใครบางคนดึงตัวให้ลุกขึ้น แม้จะมึนเมาหากหญิงสาวยังพอมองออกว่าตรงหน้าไม่ใช่เพื่อน หากเป็นชายแปลกหน้าสองคนท่าทางไม่น่าไว้วางใจ
 
     "ปล่อยนะ"
 
     "อย่าดิ้นสิจ๊ะคนสวย เดี๋ยวไปสนุกกันต่อดีกว่า"