จะร้ายหรือจะรัก

------------------------  16.00 น. ----------------------------

“การบ้านอีกแล้วเบื่อมากกกก” น้ำที่เดินออกมาจากห้องเรียนพูดด้วยท่าทีเหนื่อยล้า

“ใช่ๆ หน้าเบื่อมากกกกก” ตาลเสริม

“เบื่อไรกันคะเดี๋ยวพวกเราช่วยทำไหม”ฟ้าที่มากับเพื่อนเพื่อมาดักรอแฟนสาวเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นสาวๆเดินออกมาจากห้องเรียน

“มาแล้วหรอ มากันหมดเลยหรอ” น้ำพูดถามขึ้นเพราะจริงๆแล้วเธอตกลงนัดกับฟ้าว่าไปกันแค่สองคน

“ก็ไหนๆจะไปแล้วก็ไปกันให้หมดเลยละกัน” ฟ้าตอบอย่างทะเล้น

“จะไปไหนกันหรอ” ปรางที่เดินตามมาข้างหลังเอ่ยขึ้น

“ไปกินเค้กกันไงที่รัก”โต้พูดพลางเดินมาข้างๆแฟนสาว

“ค่ะ ไปกันเถอะค่ะ วันนี้ปรางไม่ว่าง” ปรางตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ทำไมละปรางไปด้วยกันสิ”น้ำเอ่ย

“ฉันนัดคนรู้จักไว้น่ะขอตัวก่อนนะ” ปรางพูดจบก็เดินออกไปทันที

“ทุกคนสวัสดีจ้า มีใครเห็นปรางไหมอ่า พอดีไปคุยกับอาจารย์เรื่องรายงานมา เขาบอกว่าต้องแก้งานนิดหน่อยอ่า”แพรพูดด้วยน้ำเสียงสดใส

“ไปแล้วน่ะ ปรางไปแล้ว รีบไปไหนก็ไม่รู้เห็นบอกนัดคนรู้จักไว้”ตาลหันไปบอกเพื่อนสาว

“ซะงั้น แล้วใครจะแก้งานละ อีกอย่างคอมปรางก็อยู่นี่ด้วย”แพรพูดอย่างเซงๆ

“งั้นเดี๋ยวพี่เอาไปแก้ให้เองละกัน แพรจดข้อมูลให้หน่อยละกันเดี๋ยวพี่เอามาให้พรุ่งนี้แต่เช้า”โต้พูดแล้วยิ้มให้แพร

“ก็ได้ค่ะ” แพรพูดจบก็ยื่นคอมและข้อมูลให้โต้

“งั้นฉันว่าเราไปกินเค้กกันดีกว่า” น้ำพูดแล้วหันไปจับมือฟ้าก่อนที่จะเดินนำไป

“งั้นเราไปมั่งดีกว่าเนอะตาล”ออยที่ยืนเงียบอยู่นานหันไปบอกแฟนแล้วก่อนที่จะเดินตามไป

“ไม่เอาน่าไม่เซงนะ ไอ้โต้ก็อาสาทำให้แล้วไง”มาร์คพูดจบก็เดินไปโอบไหล่แฟนสาวแล้วเดินตามไป ก่อนที่จะหยุดแล้วหันมาเรียกเพื่อนหนุ่ม

“โต้! ไปเถอะ” มาร์คพูดจบ ก็หันกลับแล้วเดินต่อ

----------------- ร้านเค้ก ----------------------

“ลงกันตรงนี้ก่อนละกันนะเดี๋ยวพวกเราไปหาที่จอดรถแล้วเดี๋ยวตามไปนะ”ฟ้าหันไปบอกสาวๆ

“โอเค ค่ะ” พูดจบสาวๆก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าไปที่ร้าน

เมื่อเข้าร้านมาจะเห็ว่าทางร้านเน้นใช้สีโทนสบายตา เช่นสีเหลือง สีเอิร์ธโทน เป็นองค์ประกอบหลัก เฟอร์นิเจอร์ที่ใช้ก็เน้นเป็นโซฟานั่งสบายมีตุ๊กตาหมีและของแต่งบ้านกระจุกกระจิก เพิ่มความสดใสด้วยช่อดอกไม้ในแจกันใบเล็ก และของเก่าแบบแอนทีคหน่อยๆให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในบ้านโซนยุโรป ดูอบอุ่น สบายตา ร้านนี้ตั้งอยู่ลานหน้าศูนย์การค้าที่มีผู้คนเดินไปมามากมาย เมื่อสาวๆเข้ามาถึงก็ตรงไปที่โต๊ะที่มีรุ่นพี่สาวนั่งรออยู่

 “พี่ทรายสวัสดีค่ะ” น้ำ ตาล และแพรที่เดินมาถึงที่มีรุ่นพี่สาวนั่งอยู่เอ่ยทักทายขึ้น

“จร้า มาช้าจังนะ” รุ่นพี่สาวเอ่ยแซว

“นั่นสิช้าจะนะ” นิวที่เพิ่งเดินกลับมาจากสั่งเค้กเอ่ยขึ้น

“พี่นิวสวัสดีค่ะ”สาวๆเอ่ยทักทายผู้มาใหม่ ก่อนที่จะนั่งลงที่โต๊ะแล้วหยิบเมนูมาสั่งเค้ก

“แล้วหนุ่มไปไหนละเนี่ย” ทรายเอ่ยถาม

“อยู่นี่ครับ พอดีพวกเราไปหาที่จอดรถมาน่ะครับ” มาร์คพูดขึ้น

“นั่งก่อนสิ”นิวเงยขึ้นไปบอกเพื่อนหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้าร้านมา

“เสียดายจังปรางไม่มา”แพรเอ่ยขึ้นแล้วมองหน้าเพื่อนสาว

“ไม่มาหรอ แต่ทำไมพี่เห็นรถปรางจอดอยู่นะ คิดว่านัดกันไว้ซะอีก”ทรายเงยหน้าขึ้นถาม

“ปรางบอกว่านัดคนรู้จักไว้นะคะ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นแถวนี้”น้ำหันไปตอบรุ่นพี่สาว

“แต่จะว่าไปแต่ก่อนปรางชอบมาที่ร้านนี้มากเลยน่ะ”ตาลพูดขึ้น

“ใช่ๆ แต่หลังจากตอนนั่นก็ไม่มาอีกเลย” แพรเสริม  ยังไม่ทันที่คนอื่นจักซักถามอะไรน้ำก็เอ่ยขึ้น

“ท๊อป” ชายหนุ่มที่ถูกเอ่ยชื่อได้ยินจึงหันมามองก่อนที่จะเดินตรงมาโต๊ะ

“น้ำ ตาล แพร สวัสดี สบายดีไหม” ชายหนุ่มเอ่ยทักทาย

“พวกเราสบาย นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” น้ำตอบแล้วถามกลับด้วยน้ำเสียงที่สงสัย

“ก็สักอาทิตย์นึงได้”ท๊อปตอบแล้วยิ้มให้

“แล้วนายมาทำอะไรที่นี่หรอ แล้วติดต่อหา...”ยังไม่ทันที่ตาลจะพูดจบก็โดนแพรสะกิดไว้

“พอดี...ขอตัวก่อนนะ” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะตอบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะกดรับแล้วรีบเดินไป

“ใครหรอน้ำ”ฟ้าที่เงียบอยู่นานเอ่ยถามขึ้น

“ท๊อปน่ะ เอิ่มคือเป็นแฟนเก่าปราง ที่อยู่ดีดีก็หายไป” น้ำตอบ แล้วหันไปมองหน้าโต้ที่สีหน้าไม่ค่อยดี

“พี่ว่าเรากินกันดีกว่าเนอะไม่ต้องสนใจหรอก” นิวพูดแล้วยิ้มให้ทุกคน แล้วทุกคนก็ก้มหน้าก้มกินกันต่อ มีแต่โต้ที่นั่งมองผู้ชายขึ้นว่าเป็นแฟนเก่าของแฟนตัวเองเดินไป เขาได้แต่หวังว่า เขาคนนี้คงไม่ได้นัดเจอกับแฟนสาวตัวเองเพื่อปรับความเข้าใจกันหรอกนะ  

-------------ชั้นบนของร้านเค้ก------------

ปรางที่มานั่งรอท๊อปตั้งแต่เย็น แต่เจ้าคนนัดกับมาสาย เธอเริ่มจะหงุดที่ป่านนี้ยังไม่มา ก่อนที่เธอจะหันไปหยิบกระเป๋าเพื่อจะเดินออกไป แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

"ปรางมานานแล้วหรอ ขอโทษนะ"ท๊อปพูดจบก็เลื่อนเก้าอี้ออก แล้วนั่งลง

"หรอ นึกว่าจะหายไปอีก"ปรางพูดด้วยน้ำเสียงประชด

"ปรางเลิกประชดท๊อปได้รึยัง ท๊อปก็บอกเหตุผลไปหมดแล้ววว" ท๊อปทำสีหน้าเศร้าใส่

"แล้วที่นัดมามีอะไร "ปรางพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่จริงๆเธอก็เข้าใจในเหตุผลของเขา แต่ที่เธอยอมออกมาไม่ได้เพราะจะไปไปเป็นเหมือนเดิมเพียงแต่อยากจะมาเคลียร์ก็เท่านั่นเอง เพราะเธอมีโต้อยู่ทั้งคน

"คือท๊อปอยากขอโทษปรางจริงๆนะ คืออยากจะขอ... "ยังไม่ทันที่ท๊อปจะพูดจบปรางก็พูดขึ้น

"พอแล้วเลิกขอโทษได้แล้ว"ปรางพูดตัดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งก้าวก่อนที่จะค่อยๆลดลง"คือตอนแรกก็โกรธแหละ โกรธมากเสียใจมากที่อยู่ๆท๊อปก็หายไป แต่ตอนนี้ปรางเข้าใจเหตุผลท๊อปแล้ว แล้วก็ขอโทษนะที่เมื่อเช้าทำกริยาอย่างงั้นใส่"ปรางพูดจบก็เงยหน้ายิ้มให้กับคนตรงหน้า รอยยิ้มนั่นมันทำให้คนตรงหน้าที่นั่งขมวดคิ้วอยู่นานค่อยๆคลี้ยิ้มออก

"งั้นแสดงว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมใช่ไหม"ท๊อปเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่มีความหวัง

"ปรางยังรักท๊อปอยู่ แต่ปรางไม่ได้รักท๊อปแบบนั่นแล้ว ขอโทษนะ" ปรางตอบสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงความรู้ใดๆออกมาก

"อืม!ท๊อปเข้าใจ ท๊อปรู้ว่าปรางคบกับคนอื่นอยู่ ท๊อปก็ลองดูเผื่อจะฟลุ๊ค แล้วเราจะเป็นเพื่อนกันได้ไหม"ท๊อปตอบด้วยท่าทีที่สดใสมันทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้ายิ้มออกมากกลับความน่ารักความทะเล้นที่คุ้นเคยก่อนจะตอบกลับ

"ได้สิ"ปรางแล้วยิ้มให้

"แต่ถ้าวันไหนเขาทำปรางเสียใจจำไว้นะว่าปรางยังมีท๊อปอยู่"ท๊อปพูดพลางเอื่อมไปจับมือหญิงสาววตรงหน้าแล้วยิ้มให้

"ดึกขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย ตายแล้วยังไม่ได้ทำงานเลย ตายๆๆ"ปรางร้องขึ้นมาทันที ที่เหลือบไปเห็นนาฬิกา

"งานอะไรหรอ ให้ท๊อปช่วยไหม"ท๊อปตอบ

"ไม่เป็นไรๆ ปรางขอตัวก่อนนะ "พูดจบปรางก็รีบเดินออกไป

-------------- ด้านล่างของร้านเค้ก------------

ปรางที่รีบวิ่งลงมาจากชั้นบนของร้านก็เจอเข้ากลับกลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่

"อ้าวเห้ยมาอยู่นี่กันได้ไงเนี่ย!"ปรางพูดขึ้นด้วยความตกใจ

"พวกเราต้องถามแก่มากกว่า ไหนบอกนัดคนรู้จักไว้ไง"น้ำเอ่ยถามขึ้นเป็นคนแรก แต่ไม่ทันที่ปรางจะตอบ ท๊อปที่เดินตามหลังมาก็เอ่ยเรียกขึ้น

"ปราง นี่ปรางลืมผ้าคุมอ่า รีบไปรึเปล่าเนี่ย นี่คุมไว้"ท๊อปพูดพลางหยิบผ้าขึ้นมาแล้วเอามาคุมให้ปราง ปรางที่เห็นอย่างนั้นจึงรีบผลักมือท๊อปออก แล้วเอาผ้ามาคุมเอง

"ขอบคุณมากนะ"ปรางยิ้มให้ท๊อป

"งั้นท๊อปขอตัวก่อนนะไว้เจอกันนะ"พูดจบท๊อปก็เดินออกจากร้านไป

"ยัยปรางนี่มันอะไรอย่าบอกนะว่าคนรู้จักที่แกบอกคือไอ้บ้าท๊อปอ่า"น้ำพลางเดินมายืนข้างๆแล้วถามขึ้น

"ก็ใช่ไงทำไมละ ก็แค่มาปรับความใจกันเฉยๆแล้วก็เข้ากันแล้วด้วยฉันไม่อยากค้างคาน่ะ"ปรางพูดจบแล้วยิ้มให้ทุกคน จนไปถึงโต้ ที่ยืนอดทนอยู่นานก่อนจะลุกออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

"โต้เดี๋ยวโต้!"ปรางตะโกรเรียกแฟนหนุ่มแต่เขาก็ไม่สนใจ แล้วเดินออกจากร้านไป

"ยัยปรางไปพูดอย่างงั้นได้ไงละ"ตาลพูดขึ้น

"ละจะทำไงละเนี่ยโอ๊ยไม่น่าเลย"ปรางพูดพลางเอามือตบปากตัวเอง

"งั้นเดี๋ยวพวกเราตามไปดูโต้เองละกัน กลับกันเองนะสาวๆ"ฟ้าพูดจบก็หันไปพยักหน้ากับเพื่อนอย่างรู้กันก่อนที่จะพากันเดินตามโต้ออกไป

----------------------------------------------------------------------------------หายไปนานอัพให้สองตอนเลยนะคะ ปรางจะง้อโต้ยังไงนร่าา ติดตามต่อไปนะคะ ฝากคอมเม้นด้วยค่ะ ^^