จะร้ายหรือจะรัก

น้ำค่อยพยุงตาลขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ ก่อนที่จะพูดขึ้นสวนกับเสียงสะอึกสะอื้นของเพื่อนสาว

“ตาลอย่าร้องไห้เลยนะ ร้องไห้ในวันเกิดไม่ดีนะตาล” พูดจบน้ำก็หันไปส่งซิคให้กับพวกเพื่อนที่ยืนแอบอยู่มุมตึก เมื่อทุกคนเห็นก็พากันเดินออกมาพร้อมกับร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ โดยมีออยเป็นต้นเสียงและเดินถือเค้กนำออกมา

“Happy birthday to you, Happy birthday to you  Happy birthday Happy birthday  Happy birthday to you.  Happy birthday to you, Happy birthday to you  Happy birthday Happy birthday  Happy birthday to you.” เมื่อสิ้นเสียงเพลงลงทุกคนก็มายื่นอยู่ตรงหน้าเจ้าของวันเกิด

“หมายความว่าทั้งหมดคือ” ยังไม่ทันที่ตาลจะพูดจบปรางก็พูดสวนขึ้นมา

“ใช่ทั้งหมดเป็นแผนของพวกเราเอง” พูดจบปรางก็เดินไปกอดคอน้ำ

“เดี๋ยวนะปราง! ฉันว่าแผนแกคนเดียวเลย ถ้าจะโกรธนะ โกรธปรางเลย”พูดจบน้ำก็ดันปรางออกห่างเบาๆย้ำว่าเบาๆนะ แต่นางแอคติ้งดีมาก จนหน้าส่งไปเป็นนักแสดง นางเซบวกกันถอย ไปหาโต้ที่ยืนอยู่ถัดไปไม่ไกลนัก จนเจ้าตัวยื่นแขนออกมาประคองอย่าง งงๆ

“โอ๊ย โต้เจ็บจังเลยน้ำแกล้งปราง” แล้วนางก็อ่อนแฟนหนุ่มน่าตาเฉย

“เว่อร์จริงๆนะยะ” น้ำหันมาเบ่ปากใส

“เอิ่มทุกคนเทียนละลายหมดเล่มแล้วนะ” ออยพูดขึ้น

“เออจริงด้วย มาๆ ตาลอธิฐานเลย” แพรหันไปบอกตาล แล้วเจ้าของวันเกิดก็เอามือประสานกันแล้วหลับตาลงอธิฐานไม่นานนักก็

ค่อยๆลืมตาแล้วเป่าเทียน เปลวไฟจากเทียนก็ค่อยๆเบาลงก่อนที่จะดับไปพร้อมกับเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดกร๊าดของเพื่อนสาวตัวดีทั้งหลายของเธอ

“ขอบคุณทุกคนมากนะ เอาซะร้องไห้เลย ตอนแรกก็ตกใจคิดว่าทะเลาะกันจริงๆ สั่นไปหมดเลย แต่วันหลังไม่เอาแบบนี้แล้วนะ งือๆ” ตาลพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือบ้างพลางยิ้มบ้าง ก่อนที่ปรางกับน้ำจะดึงตาลเขาไปกอดกันตามด้วยแพร และทราย

“ซึ้งกันพอแล้ว เรามากินกันดีกว่า”  และเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นพร้อมกับเจ้าของเสียงที่มือเต็มไปด้วยถุงขนมและของกินต่างๆ แล้วสาวๆก็ผละออกจากกันพากันเดินไปนั่งลงที่โต๊ะโดยมีหนุ่มจัดแจงเตรียมของกินให้ และทั้งหมดก็นั่งคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน

------- ห้องนอนมะปราง-------

ปรางที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ยืนทาครีมอยู่ในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอน ชะโงกออกเมื่อได้ยืนเสียงไลน์จะโทรศัพท์ ก่อนที่จะวางกระปุกครีมที่มือแล้วเดินออกมาหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะหนังสือ จนมานั่งลงที่เตียง พรางเอานิ้วเลือนไปปลดล๊อคโทรศัพท์

"ใครสร้างกลุ่มอะไรเนี่ย"ปรางพูดพลางเอานิ้วจิ้มเพื่อเปิดดู เมื่อเห็นชื่อกลุ่มปรางถึงกับส่ายหน้า ก่อนที่จะกดร่วมกลุ่ม แล้วเริ่มเปิดบทสนทนา

 'มิทราบว่าจะตั้งกลุ่มใหม่ทำไมคะ'

 'ก็กลุ่มนั่นคุยเล่นกลุ่มนี้คุยงานไงจ้ะ' น้ำ

'ใครเข้ามาแล้วรายงานตัวนะคะ' ทราย

'มาแล้วค่ะ' ตาล

 'มาแล้วเหมือนกันค่ะ' แพร

'มาครบละนี่ มาคุยกันเลยดีกว่า' ปราง

'ก็ดี คือ ตอนนี้น้ำทำเนื้อหาแล้วนะ ใครช่วยเรียบเรียงให้หน่อยได้ไหม' น้ำ

 'เอางี้ปรางอาสาทำเพาเวอร์พอยละกัน' ปราง

 'งั้นเดี๋ยวแพรทำเนื้อหารูปเล่มให้ละกัน' แพร

'งั้นสรุปตามนี้ละกันนะ' น้ำ

เมื่อบทสนทนาจบลงสาวๆ ก็พากันปิดไฟวางโทรศัพท์ลงแล้วหลับตานอน เหลือไว้แต่ปรางที่นั่งหาข้อมูลจนดึก

 --------- เช้าวันรุ่งขึ้น----------

น้ำที่มาถึงมหาลัยคนแรก เดินมานั่งรอที่โต๊ะประจำ ตามด้วยตาลกับแพรที่เดินมาพร้อมกัน

 "น้ำมาแต่เช้าเลยหรอ" แพรพูดเมื่อมาถึงโต๊ะก่อนที่จะนั่งลง

 "แล้วยัยปรางไปไหนซะละ ปกติมาก่อนคนแรกเลย" ตาลเสริมพลางมองหายัยเพื่อนตัวแสบประจำกลุ่ม

 "ไม่รู้เหมือนกันนะ ปกติมันจะต้องมานั่งกินขนมรอทุกเช้าวันนี้แปลก"น้ำพูดจบก็มองสองสาวก่อนที่จะหยักไหล่ให้กัน

 อีกมุมนึงของตึก ปรางที่รีบเดินเพื่อจะไปหาเพื่อนสาว เพราะวันนี้เธอมาสายเมื่อคืนเธอดันนั่งเล่นคอมจนดึก

"โอ๊ย !"ปรางที่เดินชนกับแผ่นอกกว้างร้องขึ้น

 "ขอโทษครับ"ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มลงมองคนตรงหน้า แต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหน้าคนตรงหน้า

"ท๊อป" ปรางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

 "สบายดีหรอ"ท๊อปเอ่ยถามขึ้น

 "ตอนแรกก็ไม่สบาย แต่นี้สบายขึ้นแล้ว"ปรางพูดจบก็ทำท่าจะเดินหนีแต่ท๊อปกลับดึงมือไว้

 "เดี๋ยวสิ คุยกันก่อน"

 "เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว"ปรางพูดพลางสะบัดมือออก

 "แต่ที่ท๊อปหายไป ท๊อปมีเหตุผลนะ คือครอบครัวท๊อปมีปัญหา"

 "งั้นหรอ มันจำเป็นต้องหายไปแบบไม่บอกไม่กล่าวเลยหรอ"ปรางหันมาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

 "ตอนนั่นธุรกิจที่บ้านท๊อปมีปัญหา  ท๊อปกับครอบครัวต้องย้ายไปอยู่บ้านที่อเมริกา แต่ตอนนี้พ่อจัดการปัญญาได้แล้ว ท๊อปพึ่งกลับมาอาทิตย์เดียวเอง " ท๊อปพูดจบก็เอื่อมมือไปจับมือหญิงสาวตรงหน้าไว้

 "แล้วไม่คิดจะหาทางติดต่อกลับมาเลยหรอรู้ไหมว่าฉัน ฉันน่ะ.... "ปรางที่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือน้ำใสๆค่อยไหลออกจากตา ท๊อปจึงตัวเธอเข้าไปกอด

 "ท๊อปขอโทษนะปราง ท๊อปขอโทษที่ไม่บอกปรางก่อนที่ทำให้ปรางต้องเสียใจ ท๊อปขอโทษนะ ท๊อปกลับมาแล้วนะ แล้วท๊อปสัญญาจะไม่ไปไหนอีกแล้ว"  ท๊อปพูดพลางกระชับอ้อมกอดให้แน่ขึ้น

“ท๊อปปล่อย” ปรางพูดจบก็ดันตัวชายหนุ่มตรงหน้าออก

“ปรางเข้าใจท๊อปแล้วใช่ไหม”

“ปรางเข้าใจ เข้าใจว่าท๊อปไม่ได้แคร์ปรางเลย เพราะถ้าท๊อปแคร์ท๊อปจะไม่ปล่อยปรางไว้แบบนี้ ตอนนี้ปรางอยู่ได้ อยู่ได้โดยไม่มีท๊อป” พูดจบปรางก็รีบเดินหนีไป

น้ำที่นั่งอยู่ที่ใต้ตึกหันไปเห็นปรางที่กำลังเดินมาจึงเอ่ยเรียก

“ปรางทางนี้” น้ำพูดพลางยกมือขึ้นเรียกเพื่อนสาว แล้วยัยตัวแสบก็เดินมานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเพื่อนสาว

“ปรางไปไหนมาเนี่ยวันนี้มาสายจัง”แพรที่กำลังทำงานอยู่เงยขึ้นถามก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ

“ตื่นสายน่ะ”ปรางพูดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น

“แกเป็นอะไรรึเปล่าดูซึมๆนะ”น้ำที่นั่งดูท่าทางเพื่อนสักพักจึงเอ่ยขึ้นถาม

“ป่าวนิ ก็ปกติดี”ปรางตอบแบบส่งๆก่อนที่จะเลื่อนเล่นโทรศัพท์ต่อ และก็ไปสะดุดกับข้อใหม่ในอีเมลที่เด้งขึ้นมาจึงเปิดเข้าไปอ่าน

‘ปรางท๊อปขอโทษเย็นนี้ปรางมาเจอท๊อปหน่อยได้ไหม ท๊อปจะรอที่เดิมของเรานะ’ ปรางนั่งอ่านข้อความจบก็ล๊อคหน้าจอก่อนที่ตาลจะพูดขึ้น

“ไปเถอะไปเรียนกันได้เวลาเรียนแล้ว”  แล้วทั้งหมดก็ลุกขึ้น แล้วเดินขึ้นตึกเรียนไป

----------------------------------------------------------------------------

หายไปนานกลับมาอัพให้แล้วนะคะ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อ ปรางจะไปตามนัดไหมแล้วที่เดิมของเราคือที่ไหน ติดตามอ่านกันต่อนะคะ ยังไงช่วยคอมเม้นด้วยนะคะ