The Hacker Story : อเล็กซ์ วิลตัน พ่อมดคนสุดท้ายแห่งศตวรรษ

Chapter 1: 14 กรกฎาคม 2014 วันที่โลกต้องจดจำ

กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้

13 กรกฎาคม 2014

11:45 PM

ห้าทุ่ม สี่สิบห้านาที

(เทียบเวลาสากล กรุงวอชิงตัน ดีซี ประเทศสหรัฐอเมริกา)

แสงจากจอคอมพิวเตอร์ทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าสาดให้เห็นใบหน้าซีดขาวของเด็กชายวัยรุ่นรูปร่างผอมบางคนหนึ่ง เขามีดวงตารีเรียวบวกกับถุงใต้ตาสีคล้ำอย่างคนอดนอนบ่งบอกถึงสายเลือดเอเชียชัดเจน เด็กหนุ่มใช้มือขวาของตนกดปุ่มบนคีย์บอร์ดในขณะที่มือซ้ายคลิกเมาส์เสียงดังกริกๆ ต่อเนื่องรัวเร็วเข้ากับจังหวะเพลงเร้าอารมณ์ที่ดังกระหึ่มอยู่ในเฮดโฟน

“ให้มันได้อย่างงี้สิ ไอ้ทีมกาก”

เด็กหนุ่มทำเสียงจิ๊จ๊ะเมื่ออวตารของเพื่อนร่วมทีมวิ่งหนีหน้าตั้งปล่อยให้ตนรับมือกับคู่ต่อสู้ซึ่งเป็นสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายมังกรผสมกิ้งก่าตามลำพัง เห็นท่าไม่น่ารอดเขาจึงตัดสินใจวิ่งหนีเอาตัวรอดบ้างทว่าตัวกลับโดนดักด้านหน้าเข้าอย่างจัง กว่าจะรู้ตัวเขาก็ถูกใครบางคนโจมตีหนักหน่วงจนกระเด็นออกมานอกเซิฟเวอร์เรียบร้อย

คนแพ้เกมส์ติดต่อกันหลายตาถึงกับอารมณ์ขึ้น กระแทกเมาส์ในมือกับแผ่นรองก่อนจะถอดเฮดโฟนโยนลงไปที่คีย์บอร์ดแล้วทิ้งตัวพิงผนักเก้าอี้อย่างอารมณ์เสีย

“อีเมลล์อะไรมาตอนนี้ คนยิ่งหงุดหงิดอยู่”

อารมณ์ร้อนๆ ยังไม่ทันลงดี สายตาก็เหลือบไปเห็นการแจ้งเตือนอีเมลล์ใหม่ที่มุมขวาล่าง ใบหน้ายุ่งเหยิงเพราะความหงุดหงิดเปลี่ยนไปฉับพลัน ชื่ออีเมลล์ทำให้เขารีบขยับตัวลุกขึ้นคว้าเม้าส์กดเปิดมันทันที



To: Lee Hyeon Bin (b.dragonz@wmail.com)

From: Kim So Min (sominn164@wmail.com)

Subject: [FW Mail] เกมส์ Sniper Sight Season 3 Deluxe เปิดให้ดาวน์โหลดตัวเต็มฟรี

Message Size: 152 KB







พวกเด็กญี่ปุ่นพึ่งส่งมาให้ นายก็รีบดาวน์โหลดเร็วเข้าใกล้จะหมดเวลาแล้ว โหลดเสร็จเจอกันในเกมส์ – โซมิน



Begin Forwarded Message:

To: Kim So Min (sominn164@wmail.com); Daniel Kang (dnight.ohla@scb.com); Ryusaki Hongo (wilde-derock@wmail.com)…see more

From: Project T. Development Team (project.t@winf.com)

Subject: เกมส์ Sniper Sight Season 3 Deluxe เปิดให้ดาวน์โหลดตัวเต็มฟรี

Message Size: 152 KB



เรียน Project T. User ทุกท่าน



เพื่อเป็นการขอบคุณการสนับสนุนที่ดีตลอด 25 ปีที่ผ่านมา ทางทีมงานค่าย Project T. ในเครือ WINF จึงอยากมอบของขวัญพิเศษให้แก่ท่าน ด้วยการเปิดให้ดาวโหลด Sniper Sight Season 3 Deluxe ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ล่าสุดของทางค่าย ฟรี เป็นเวลา 24 ชั่วโมงนับตั้งแต่วันที่ 13 กรกฎาคม 2014 เวลา 12:00 AM ถึงวันที่ 14 กรกฏาคม 2014 เวลา 12:00 AM (เทียบเวลาสากลของ Washington D.C. ประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นหลัก)

สามารถดาวน์โหลดได้ที่ลิ้งค์นี้เท่านั้น http://sh.st/h26FD

แทนคำขอบคุณ

Project T. Development Team

Winchaster Empire International Network Firewall © Inc. 1865

Washington D.C. United State of America





“เฮ้ยทริปเปิ้ลเอสสามแจกฟรี!”

เขาพึมพำเบิกตากว้างอย่างคนเหลือเชื่อ เกมส์ในตำนานที่โด่งดังตั้งแต่ภาคแรกด้วยยอดขายทะลุทะลวงเป้าแบบที่ผู้ผลิตตั้งระบบรับจองกันไม่ทัน มาตอนนี้กำลังจะออกภาคสามตัว Delux มีระบบซีมูเลชั่นแบบ 3D ที่ผู้เล่นไม่จำเป็นต้องสวมแว่นตาสามมิติเวลาเล่น ด้วยออฟชั่นพิเศษนี้เลยทำให้มันเป็นที่ฮือฮามากจนผู้คนที่เฝ้ารอคาดการณ์ราคากันไปถึง 198 USD แต่ทางผู้ผลิตบอกว่าแจกฟรี!

ไม่รีบดาวน์โหลดก็โง่เต็มที!

“ขอบใจมากเพื่อน” เขาเหยียดยิ้มมุมปากนึกขอบใจเพื่อนรักที่ฟอร์เวิร์ดของดีมาให้ เด็กหนุ่มคลิกเข้าไปในลิ้งที่แนบมากับอีเมลล์จากนั้นจึงดาวโหลดไฟล์ขนาดกว่า 5.99 GB อย่างไม่รอช้า รอยยิ้มกระหยิ่มปรากฎขึ้นเต็มใบหน้าแบบคนได้ของเล่นถูกใจ

จนเมื่อตัวอักษร DOWNLOAD COMPLETED ปรากฏขึ้นบนหน้าจอในเวลาเพียงแค่อึดใจ คนกำลังตื่นเต้นคลิกเม้าด้วยมือไม้สั่นเทา เขาติดตั้งเกมส์ทันทีและมันก็เสร็จเรียบร้อยในเวลาเพียงแค่สิบนาที

“เข้าเกมส์ล่ะนะ”

นิ้วเรียวยาวคลิกเข้าไปในตัวเกมส์ตอนที่ตัวเลขนาทีเปลี่ยนเป็น 00 แล้วเลขชั่วโมงก็เปลี่ยนไป

12:00 AM 14 กรกฎาคม 2014

ทันใดนั้นเองหน้าจอเกมส์ Sniper Sight ที่มีพื้นหลังสีแดงตัดกับรูปนักฆ่าในชุดผ้าคลุมหน้าสีดำถือปืนยาวก็หายไป แสงสว่างสีขาววาบขึ้นมาบนหน้าจอ เด็กหนุ่มตัวแข็งทื่อ ร่างของเขานิ่งค้างคล้ายโดนสะกด

ดวงตาโหลลึกสะท้อนภาพแสงสีดำสลับขาวที่กระพริบถี่รัวเร็ว ความเร็วเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นทุกขณะที่จับจ้อง กระทั่งเขารู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างแตกโพละ แล้วภาพเบื้องหน้าก็วูบดับฉับพลันกลายสีดำมืด สติของเขาขาดออกจากการรับรู้ในวินาทีเดียวกัน ดวงตาค่อยๆ ปรือปิดลงแล้วร่างของเด็กหนุ่มก็เลื่อนหล่นลงบนพื้นข้างเก้าอี้ราวกับใบไม้แห้งเหี่ยวที่หลุดออกจากต้น



12:12 AM

(เที่ยงคืน สิบสองนาที)

14 กรกฎาคม 2014

แผนกความปลอดภัยบนไซเบอร์ ตึกเพนตากอน อาร์ลิงตัน รัฐเวอร์จิเนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา

ปิ๊ป ปิ๊ป ปิ๊ป ปิ๊ป ปิ๊ป

เสียงแหลมเล็กดังลั่นไปทั่วบริเวณห้องโถงกว้างที่เต็มไปด้วยระบบคอมพิวเตอร์มากมาย แสงสีเขียวบนเครื่องตรวจจับการบุกเซิฟเวอร์กระพริบถี่ เจ้าหน้าที่หลายนายของกระทรวงกลาโหมต่างมีสีหน้าหวาดหวั่นเมื่อจู่ๆ ระบบความรักษาความปลอดภัยที่ทุกคนเชื่อว่าแน่นหนาที่สุดในโลกกำลังถูกใครซักคนลองดี แถมคนลองดีที่ว่ายังมีฝีไม้ลายมือไม่ธรรมดาเข้าขั้นน่าพิศวง

“แย่แล้วครับมันเจาะระบบเข้ามาเกือบถึงชั้นกลางแล้ว”

หนึ่งในเจ้าหน้าที่ที่กำลังพรมนิ้วบนคีย์บอร์ดรายงานโดยไม่ละสายตาจากคอมพิวเตอร์ เขาพยายามทุกวิถีทางในการป้องกันไม่ให้ผู้บุกรุกไม่กลัวตายฝ่าเข้ามา แต่ระบบไม่ยอมตอบสนองต่อคำสั่งเขาเลยแม้แต่น้อย

"ทำไมมันฝ่าระบบชั้น 4 ได้เร็วแบบนี้ พึ่งผ่านไปสองนาทีเองนะ" เจ้าหน้าที่หนุ่มที่อยู่โต๊ะข้างๆ บ่นขึ้น เขาพยายามป้อนคำสั่งระงับการโจมตีจนมือเป็นระวิงไม่ต่างจากเจ้าหน้าที่คนอื่น

“มัน DDOS เข้ามาครับ แบบ ICMP Flood[2] โจมตีเข้ามาหลายทางพร้อมกันจนระบบป้องกันภัยปิดช่องโหว่ไม่ทันแล้ว”

“หาตัว Handler ที่ควบคุมการโจมตีให้ได้”

เสียงสั่งดังขึ้นโดนไม่มีใครคาดคิดพร้อมกับที่ร่างสูงโปร่งอย่างคนออกกำลังกายเป็นประจำก้าวเข้ามาในสำนักงาน เจ้าหน้าที่หลายนายต่างลุกพรวดอย่างคนดีใจ รีบก้าวเข้ามาหาทันทีเมื่อเห็นการมาถึงของเขา

“หัวหน้ามาแล้ว! เอายังไงดีครับระบบไม่ตอบสนองเลย”

“เปิดระบบป้องกันภัยขึ้นสูงสุดเลย กระจายคำสั่งรหัสลับระดับดับเบิ้ลเอ็กซ์ แล้วลองใช้เครือข่ายอื่นป้องกันเอาไว้” เขาตอบรวดเร็ว

"ได้ครับหัวหน้า...คำสั่งรหัสลับระดับดับเบิ้ลเอ็กซ์ เปิดระบบรักษาความปลอดภัยขั้นสูงสุด" เจ้าหน้าที่ร่างผอมบางรับคำสั่งจากหัวหน้าแล้วรีบกระจายข้อความต่อไปยังเจ้าหน้าที่คนอื่นเพื่อดำเนินการตามแผนฉุกเฉินคำสั่งลับทันที

“สืบหากลุ่มคอมพิวเตอร์ที่ใช้โจมตี เราต้องสาวไปถึงคอมฯ เครื่องหลักให้ได้" เขาสั่งการต่อเมื่อเห็นว่าทุกคนเริ่มดำเนินการตามแผนฉุกเฉินเรียบร้อย

“แต่ว่าการโจมตี DDOS ครั้งนี้ใช้คอมพิวเตอร์ในการโจมตีมากกว่าสิบล้านตัวทั่วโลกเลยนะครับ” คนรับคำสั่งท้วงเบาๆ ด้วยสีหน้าเหยเก

สิบล้านตัว!

ชายหนุ่มถึงกับอุทาน...เจ้าแฮกเกอร์นี่เป็นใครกัน มันทำได้ยังไง ใช้คอมพิวเตอร์โจมตีมากกว่าสิบล้านตัวได้ยังไง!

ได้! มาเจอกันหน่อย ดูซิว่าแกจะมีน้ำยาซักแค่ไหน

“รักษาความเสียหายให้น้อยที่สุด แล้วพยายามหาไอพีแอดเดรส[3]มันมาให้ได้ ”

คำสั่งถูกเปลี่ยนทันทีเมื่อเจ้าตัวคนสั่งตระหนักได้ถึงความไม่ ‘หมู’ ของคนอยากลองของ

“ครับ เราพยายามตามหาอยู่ แต่ไอพีมันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ”

“ตรวจสอบช่องทางการเปลี่ยนไอพีทุกช่องทาง แล้วก็ติดต่อไปที่เจ้าของดาวเทียมให้ระงับการปล่อยสัญญาณอินเตอร์เน็ตชั่วคราวยกเว้นในเขตตึกเพนตากอน”

“ครับ”

"ให้มันรู้ซะบ้างว่ามาแหย่หนวดใคร”

คนสั่งเหยียดยิ้มมุมปากพลางมือขึ้นเสยเส้นผมสีทองแล้วปรายตามองความวุ่นวายรอบด้าน จนไปสบเข้ากับคนที่เขากำลังมองหา ชายหนุ่มรีบก้าวตรงไปทันที

“คริสตัลตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง”

ดร. ทราวิส อีสตัน นั่นคือชื่อของเขา เจ้าหน้าที่ FBI หนุ่มหัวหน้าแผนกความปลอดภัยบนไซเบอร์ที่อายุน้อยที่สุดในประวัติการ เขาหยุดฝีเท้าลงเบื้องหน้าหญิงสาวรูปร่างอวบอัดเซ็กซี่เจ้าของเส้นผมสีบลอนแดงผู้มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“แย่” เธอรายงาน “แค่ห้านาทีเจ้าบ้านั่นก็โผล่พรวดเข้ามาเกือบถึงระบบชั้นในแล้ว”

ว่าแล้วเธอก็หมุนหน้าจอคอมพิวเตอร์มาทางหัวหน้าหนุ่ม

"ระบบถูกเจาะไปสองชั้นเรียบร้อย ตายสนิท"

บนนั้นแสดงแผนภูมิระบบความปลอดภัยแบบสามมิติเป็นรูปกรวยที่ปลายแหลมอยู่ด้านล่าง ตัวกรวยแบ่งออกเป็น 4 ชั้น โดยสองชั้นบนกลายเป็นสีเทาบ่งบอกว่าผู้บุกรุกฝ่าเข้ามาเรียบร้อย ในที่ขณะที่ชั้นล่างเป็นสีส้ม และตรงส่วนปลายแหลมเป็นสีแดง

“เรียกรายงานตัวแฮกเกอร์ที่มีชื่อในทะเบียนทั้งหมด” เขาตัดสินใจหันไปสั่งพนักงานหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ “ใครไม่รายงานตัวก็จับมันไปนอนเล่นในคุกซักคืน”

“ทราบแล้วครับ” ว่าแล้วเจ้าหน้าที่ผู้ตอบรับก็รีบหันหลังวิ่งไป

“หัวหน้าครับ มีรายงานเข้ามาว่าประชาชนจำนวนมากหมดสติหน้าคอมพิวเตอร์โดยไม่ทราบสาเหตุ ตอนนี้ผู้ที่หมดสติมีมากกว่าหมื่นรายแล้วครับ"

ดร.หนุ่มยกมือขึ้นกุมหัวที่ปวดจี๊ด

“คนหมดสติแล้วมารายงานฉันทำไม ก็พาไปหาหมอแล้วเรียกพวกตำรวจท้องที่สิ”

“แต่คนที่หมดสติส่วนหนึ่งคือเจ้าของซอมบี้คอมพิวเตอร์นะครับ”

“แล้วมันเกี่ยวยังไงกับการที่คนสลบเป็นหมื่น...”

หง่างงง หง่างงง หง่างงง

เสียงเตือนดังลั่นทั่วบริเวณพร้อมๆ กับไฟสีแดงกระพริบถี่ ทำให้คำถามนั้นกลืนหายไปในลำคอ เขาละสายตาจากคนรายงานมองไปทางสัญญาณดักจับผู้บุกรุก สถานการณ์ชักย่ำแย่เข้าขั้นวิกฤติ

หน้าจอที่เคยแสดงภาพแผนภูมิระบบความปลอดภัยปรากฏข้อความกระพริบขึ้นมาว่าผู้บุกรุกทะลวงเข้ามาถึงระบบความปลอดภัยชั้นล่างสุดเป็นที่เรียบร้อย พื้นที่บนชั้นที่ 2 3 และ 4 กลายเป็นสีเทายกเว้นเพียงส่วนปลายแหลมที่ยังเป็นสีแดง…สีที่ทำให้จิตใจทุกคนปั่นป่วนเพราะนั่นหมายความว่า

ถ้ามันผ่านระบบรักษาความปลอดภัยขั้นสุดท้ายได้ ก็เท่ากับมันติดปีกบินในระบบกระทรวงกลาโหม ทุกข้อมูล ทุกไฟล์จะเปิดอ้ารอให้มันโฉบเอาไปอย่างง่ายดาย

“เอายังไงดีคะหัวหน้า” เจ้าของนามคริสตัลหันกลับมาถามผู้ทรงอำนาจสูงสุดในที่นั้นสีหน้าเขาพลันคร่ำเคร่งขึ้น

ดร. หนุ่มไม่ตอบแต่ดันเธอออกให้พ้นทางแล้วนั่งลงประจำหน้าคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งก่อนจะพรมนิ้วลงบนคีย์บอร์ดอีเล็กทรอนิคเพื่อป้อนคำสั่งยับยั้งการโจมตี



'Command Denied'

(ปฏิเสธคำสั่ง)



กล่องข้อความโต้ตอบเด้งขึ้นมารวดเร็วทันใจ เขาเคลื่อนเม้ากดกากบาทออกไม่สนใจคำสั่งนั้นแล้วเริ่มพิมพ์คำสั่งอีกชุดเข้าไป แต่ไม่ว่าจะพิมพ์กี่ครั้ง คอมพิวเตอร์ก็เอาแต่ปฏิเสธไม่รับคำสั่งอย่างสิ้นเชิง

“บ้าชิบ! มันเป็นใคร จับรหัสไอพีแอดเดรสได้รึยัง”

หนึ่งในคนถูกถามรีบตะโกนถามเจ้าหน้าที่คนอื่นต่อเป็นทอดๆ ก่อนจะได้รับคำตอบว่ายังไม่เจอ ให้ตายเถอะ มันเป็นใคร ทำไมถึงเข้ามาควบคุมคอมพิวเตอร์ได้อยู่หมัดจนพวกเขากลายเป็นเป้านิ่งให้มันโจมตีแบบนี้

นี่มันอัจฉริยะ...และต้องร่ำรวยมหาศาล เขาไม่เชื่อเด็ดขาดว่าบุคคล หรือกลุ่มบุคคลที่กำลังโจมตีระบบกระทรวงกลาโหมตอนนี้เป็นแค่บุคคลธรรมดา เพราะระบบป้องกันภัยของเขาเป็นของที่มีคุณภาพมากที่สุดในโลก เป็นรองก็เพียงซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ของนาซ่าเท่านั้น

เจ้าแฮกเกอร์นี้ต้องมีคอมพิวเตอร์ที่มีคุณภาพไม่ต่างจากเครื่องที่นาซ่ามี เป็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่มีทางครอบครองได้ เพราะวัตถุดิบที่ใช้สร้างซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ รวมถึงมันสมองที่สามารถรับมือการโจมตีของเขาและยับยั้งให้พวกเขากลายเป็นแค่หุ่นที่ทำอะไรไม่ได้ มันต้องใช้เงินในการสร้าง...เงินมหาศาลในแบบที่แทบจะซื้อประเทศซักประเทศหนึ่งได้

ใครกัน...ประเทศไหน เศรษฐีคนไหน กลุ่มธุรกิจไหนที่ทำเรื่องแบบนี้

ทราวิสพยายามพิมพ์คำสั่งป้องกันลงไปอีกครั้ง ทว่าระบบก็ยังไม่ตอบสนองเช่นเดิม เขาจะทำยังไงดี

วูบบบ

ทันใดนั่นเอง จู่ๆ หน้าจอคอมพิวเตอร์ทุกจอภายในสำนักงานก็ดับวูบลงจนเกิดเสียงวูมดังลั่น หัวใจพวกเขาตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อทุกอย่างนิ่งสนิทไปหมด

ความเงียบปกคลุมไปทั่วบริเวณ ชั่วอึดใจหนึ่งที่ทุกคนนิ่งงันราวกับถูกสะกดการเคลื่อนไหว

“มัน...หยุดแล้ว”

หนึ่งในเจ้าหน้าที่พึมพำขึ้น นัยน์ตาของเขาฉายชัดถึงความหวาดหวั่น

“ไม่...มันยังไม่หยุด”

สัญชาตญาณของเขากำลังร้องเตือนว่ามันไม่ได้มีเพียงเท่านี้แน่

มันต้องมีอะไรมากกว่านี้ เป้าหมายของมันคงไม่ใช่แค่การเจาะระบบรักษาความปลอดภัยเข้ามาเดินเล่นเอื่อยๆ แล้วจากไปง่ายๆ อย่างแน่นอน

“หัวหน้าครับ..."

ทราวิสหันไปตามเสียงเรียก

"ท่านประธานาธิบดีโทรมาครับ”

“ท่านว่าไง” เขาเอ่ยถาม ไม่คิดจะยื่นมือออกไปรับโทรศัพท์เมื่อมันกำลังค้างอยู่ในท่าเตรียมพร้อมรับการจู่โจมเหนือคีย์บอร์ด

เขารู้ดีว่าคนปลายสายคือผู้นำสูงสุดของประเทศ และเขาควรรับสายตามมารยาททว่าวินาทีนี้ความสนใจทั้งหมดมันอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์มืดสนิทเบื้องหน้าเพียงอย่างเดียว

“ท่านบอกว่าเมื่อกี้อังกฤษกับเบลเยี่ยมโทรมา...ก็เลยอยากถามว่าระบบรักษาความปลอดภัยของเราถูกเจาะด้วยรึเปล่า...”

“ให้ตายเถอะ ที่อังกฤษกับเบลเยี่ยมก็โดนงั้นเรอะ”

โจมตีหลายประเทศพร้อมกัน...มันเป็นไปได้ยังไง!

“ดูนั่น!”

เสียงแหลมดังขึ้นกะทันหันเรียกให้เขาละสายตาจากเจ้าหน้าที่หนุ่มคนข้างๆ กลับไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์

การโจมตีของจริงเริ่มแล้ว!

เสียงหนึ่งดังก้องขึ้นมาในใจ ปลายนิ้วของเขาชาวาบด้วยความตื่นเต้นระคนลุ้นระทึกกับเหตุการณ์เบื้องหน้า สัญชาตญาณดิบทำให้ตัวเขาสั่นระริกรับรู้ถึงความท้าทายที่แผ่ซ่านออกมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ราวกับเขากำลังเผชิญหน้าเจ้าแฮกเกอร์นั่นแบบตัวต่อตัวก็ไม่ปาน

บนหน้าจอสีดำสนิทค่อยๆ ปรากฏตัวอักษรสีขาวตัดกับพื้นหลังขึ้นมาทีละตัว เสียงสูดลมหายใจเข้าปอดดังเฮือกขึ้นทั่วโถงกว้าง



C:\>DO YOU WANT TO INSTALL NEMESIS OS VERSION 7.0.1?

(คุณต้องการติดตั้งระบบปฏิบัติการเนเมซิส เวอร์ชั่น 7.0.1 ใช่หรือไม่)

C:\> YES

(ใช่)

C:\> INSTALLING NEMESIS OS VERSION 7.0.1

(กำลังติดตั้งระบบปฏิบัติการเนเมซิส เวอรชั่น 7.0.1)



ทราวิสมองดูการตอบโต้ของระบบคอมพิวเตอร์กับแฮกเกอร์ปริศนา ชั่วอึดใจกว่าจะได้สติดร.หนุ่มรีบพรมนิ้วลงไปบนคีย์บอร์ดเข้าสู่ตัวระบบคอมพิวเตอร์เพื่อวิเคราะห์หาเจ้าของหรืออะไรก็ตามแต่ที่จะโยงไปถึงเจ้าของได้

การโจมตีของเขาครั้งนี้ได้ผล!

หน้าจอสั่นไหว กลายเป็นภาพเม็ดสีขาวดำคล้ายโทรทัศน์สัญญาณไม่ชัดไปชั่วขณะ หัวใจที่เคยหนักอึ้งของเหล่าเจ้าหน้าที่คล้ายจะเบาลง ทราวิสไม่ปล่อยโอกาสให้อีกฝ่ายไหวตัว เขาป้อนคำสั่งลงไปอีกชุด หวังก่อกวนมันเพื่อสร้างช่องโหว่ให้บุกจับตัวได้อีกครั้ง

ทว่าทันทีที่เขาป้อนโปรแกรมคำสั่งเข้าไป หน้าจอสีขาวเทา มีขอบสีน้ำเงินและปุ่มปากบาทสีแดงบริเวณมุมบนขวาแบบระบบวินโดวสมัยโบราณก็ปรากฏขึ้น กล่องข้อความมีเพียงปุ่มเดียวให้กดคือคำว่า OK และประโยคที่ทำเอาผู้อ่านถึงกับควันออกหู

‘THE TRY WOULD BE IN VAIN”

(พยายามไปก็เท่านั้นแหละ)

ไอ้พวกแฮกเกอร์ตัวร้าย!



C:\> INSTALL COMPLETED

(การติดตั้งเสร็จสมบูรณ์)

C:\> STARTING NEMESIS OS VERSION 7.0.1

(เริ่มการทำงานระบบปฏิบัติการเนเมซิส เวอร์ชั่น 7.0.1)

C:\> DO YOU WANT TO DOWNLOAD POPULATION DATABASE?

(คุณต้องการดาวน์โหลดฐานข้อมูลประชาชนหรือไม่)

C:\> YES

(ใช่)

C:\> DOWNLOADING POPULATION DATABASE…

(กำลังดาวโหลดฐานข้อมูลประชาชน)



หน้าจอตัดกลับไปเป็นสีดำสนิท มีตัวอักษรสีขาวปรากฎขึ้นอีกครั้ง

“ชิท! มันดาวโหลดฐานข้อมูลประชาชนไปแล้ว!”

แล้วภาพตัวอักษรก็ถูกตัดออกไปปรากฏเป็นภาพแท่งทรงกระบอกแนวนอนที่มีตัวเลข 0 เปอร์เซ็นอยู่ทางซ้ายมือ และ 100% อยู่ที่ด้านตรงข้าม ส่วนตรงกลางเป็นเลข 1% บ่งบอกสถานะการโหลดอะไรซักอย่าง

“โถ่เว้ย ทำอะไรไม่ได้เลยรึไง”

เขากำมือแน่น เจ็บใจจนไม่รู้จะระบายออกยังไงได้แต่สบถรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้ของวันนับตั้งแต่หลังล้มตัวนอนไปได้แค่ครึ่งชั่วโมงทั้งที่ไม่ได้นอนมาเกือบสองวัน แถมยังถูกปลุกเพื่อมาฟังข่าวร้ายอันกระทบกับความมั่นคงทางอาชีพมากที่สุดนับตั้งแต่ได้รับตำแหน่งมาอีก!





C:\> DOWNLOAD COMPLETED

(การดาวโหลดเสร็จสิ้น)

C:\> DO YOU WANT TO DELETE POPULATION DATABASE?

(คุณต้องการลบฐานข้อมูลประชาชนหรือไม่)

C:\> YES

(ใช่)

C:\> DELETING POPULATION DATABASE…

(กำลังลบฐานข้อมูลประชาชน)



“โอ๊ย ไม่นะโว้ย”

เขาตบคีย์บอร์ดเสียงดังผุดลุกขึ้นคว้าหน้าจอจะจับมันซัดทิ้งโชคดีที่ลูกน้องหลายคนพร้อมใจกันขว้าตัวคนอารมณ์ขึ้นได้ก่อน

พวกเขามองภาพการทำลายล้างข้อมูลต่อหน้าต่อตานั่นอย่างจนปัญญา ทราวิสยังไม่ยอมแพ้ เขาสะบัดตัวมือคนที่คว้าตัวเขาออกแล้วพยายามพิมพ์คำสั่งเข้าไปยับยั้งการลบข้อมูล

“ทำยังไงดีครับ"

“รีบหาทางยับยั้งคำสั่งเร็ว!”

เจ้าหน้าที่หลายนายพิมพ์ชุดคำสั่งมือเป็นระวิง แต่เครื่องก็ยังไม่ตอบสนองเช่นเดิม ตัวเลขเปอร์เซ็นบนภาพสี่เหลี่ยมนั้นเพิ่มขึ้นตามละดับด้วยความเร็ววินาทีละหนึ่งเปอร์เซ็น จนมือพวกเขาสั่นระริกไปหมดยามพิมพ์ชุดคำสั่งแข่งกับเวลา

Deleted 76 %

(ลบไปแล้ว 76 เปอร์เซ็น)

"หัวหน้าครับ มันไม่ตอบสนองต่อคำสั่งเลยครับ"

"พยายามเข้า ต้องป้องกันให้ได้"



C:/> POPULATION DATABASED HAS BEEN DELETED

(ฐานข้อมูลประชาชนถูกลบเรียบร้อย)



ทราวิสทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอย่างคนหมดแรง เขาทำอะไรไม่ได้เลย การติดตามตัวผู้บุกรุกล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า

กลายเป็นความล้มเหลวที่อัปยศที่สุดของรัฐบาลในด้านเทคโนโลยีนับตั้งแต่มีการผลิตคอมพิวเตอร์ขึ้นมา ไม่มีใครต่อกรกับเจ้าแฮกเกอร์วายร้ายรายนี้ได้แม้แต่คนเดียว

เพียงแค่ไม่ถึง 6 ชั่วโมงหลังจากระบบถูกเจาะ ข้อมูลสำมะโรงครัวประชากรมากกว่า 1500 ล้านคนทั่วโลกได้สูญหายไป ก่อนที่เจ้าแฮกเกอร์ตัวร้ายจะถอนตัวออกจากระบบหนีหายเข้ากลีบเมฆ และทิ้งไว้เพียงความเสียหาย่อยยับไว้เป็นของดูต่างหน้า

ข่าวการขโมยข้อมูลสำมะโรครัวกระจายออกไปรวดเร็วเสียยิ่งกว่าโรคระบาด หลายประเทศที่ได้รับความเสียหายจากอาชญากรไซเบอร์คนดังกล่าวได้ออก พ.ร.บ ฉุกเฉินบังคับใช้ในประเทศของตน ให้ประชาชนทุกคนถือบัตรประจำตัวประชาชนไว้เป็นหลังฐานแสดงตนสำคัญ ทว่าไม่อาจแก้สถานการณ์ฉุกเฉินได้ดีนักเมื่ออาชญากรรมพุ่งสูงขึ้นเป็นประวัติการณ์โดยไม่อาจควบคุมสถานการณ์ได้ ความเสียหายเกิดขึ้นทุกหย่อมหญ้าและดูเหมือนจะทวีความรุนแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง

สหรัฐอเมริกาผู้ได้รับความเสียหายจากการถูกโจรกรรมข้อมูลเป็นอันดับที่สองรองจากประเทศจีนได้สั่งหน่วยงานในสังกัดของตน ทั้ง FBI[5] และ NSA[6] ให้ตามสืบตัวผู้โจรกรรมข้อมูลโดยมี ดร. ทราวิส อีสตัน หัวหน้าหน่วยงานด้านการรักษาความปลอดภัยบนโลกไซเบอร์เป็นผู้รับผิดชอบหลัก จากการสืบสวนอย่างต่อเนื่องนานตั้งแต่มีการโจรกรรมข้อมูล หน่วยสืบสวนไม่อาจสาวข้อมูลใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับตัวแฮกเกอร์ผู้อาจหาญได้เลย แม้ว่าจะใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดของนาซ่าในการค้นหาก็ตาม

พวกเขาไม่ได้ข้อมูลใดๆ แม้แต่เป้าหมายของการขโมยข้อมูลไป แต่สุดท้ายก็โอนข้อมูลกลับมาคืนคืออะไรก็ไม่มีใครเดาข้อเท็จจริงได้ พวกเขาไม่รู้เลยว่ากำลังสู้อยู่กับอะไร อัจฉริยะเหนืออัจฉริยะ...หรือพระเจ้า

โดยข้อความสุดท้ายที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ได้กลายเป็นชื่อของบุคคลในตำนานที่เหล่าแฮกเกอร์ชูฮก แต่เหล่ารัฐบาลเกลียดขี้หน้าไปอีกนานแสนนาน บุคคลที่ใครต่างก็ต้องการตัว...



C:/> WHO AM I?

(ฉันเป็นใครน่ะเหรอ)

C:/> MY NAME IS "ALEX WILTON"

(ชื่อของฉันก็คือ "อเล็กซ์ วิลตัล")

C:/> REMEMBER ME…

(จำไว้ให้ดี...)