Hell ( o ) รักนี้มีแค่กูกับมึง

“อื้อ” เมื่อยชะมัด ทำไมออกกำลังกายตอนกลางคืนมันเมื่อยแบบนี้วะ....

“เป็นไรวะมึง” ผมหันไปมองหน้าไอ้หนึ่งทันทีเลยครับ ไอ้นี่ มึงแกล้งกวนตีนกูปะ รู้ทั้งรู้ว่ากูเป็นอะไรยังจะมาแกล้งถามอีก ถ้าไม่ใช่เพราะมันชวนผมออกมาวิ่งตอนกลางคืนแบบนี้ผมคงไม่ต้องมานั่งหอบแดรกเป็นหมาหิวน้ำแบบนี้หรอก แมร่ง

“ฮ่าๆๆๆ ขอโทษๆ ก็กูอยากวิ่งนี่หว่า วิ่งเป็นเพื่อนกูแค่เนี้ย ทำเป็นไม่พอใจ ทีกู....ให้มึงอะ กูยังไม่บ่นเลยนะ” แล้วมึงจะจุดๆทำเพื่อ ?? มึงกลัวคนอื่นเค้าไม่รู้ว่างั้น อ๊ะๆ แต่อย่าพึ่งคิดว่าผมกับมันมีอะไรเกินเลยนะ ผมไม่มีวันทำเรื่องอย่างนั้นกับมันแน่ๆ แค่คิดก็ขนลุกแล้วอ่ะ ผมก็แค่ให้มันช่วยนวดให้เฉยๆอ่ะ นี่ทุกคนคงไม่ได้คิดว่าผมกับมันมีอะไรกันแล้วหรอกนะ !! เสียชื่อผมมากๆนะบอกเลย ส่วนเรื่องจูบ ฮ่าๆ อันนั้นของจริงครับ หมั่นไส้มัน

“หิวปะมึง ไปหาไรกินกัน”

“มึงหิว ??” “ไม่หิวกูจะชวนมึงมั้ย ข้าวกูก็ยังไม่ได้แดรก กลับจากโรงเรียนมา มึงก็ใช้กูทำโน่นทำนี่ แล้วก็สั่งไม่ให้กูทำกับข้าวอีก” ได้ทีบ่นใหญ่เลยนะมึง จริงๆผมก็สงสัยนะว่ามันทนอยู่กับผมได้ยังไง ฮ่าๆ แล้วมันก็เดินนำออกไปโดยไม่รอให้ผมตอบซักคำ ไอ้ห่าหนิ

“มึงไม่ต้องถามหรอกว่าทำไมกูไม่รอมึงตอบเพราะกูรู้ว่ายังไงมึงก็ต้องยอมมากับกู”

รู้ดีจริงๆนะมึง

“แน่นอน”

-0- ไอ้นี่ มึงชักจะน่ากลัวแล้วนะ นี่กูยังไม่ได้พูดอะไรเลย มึงรู้ได้ยังไง

“เพราะกูเป็นเพื่อนมึงไง คิดไรมาก”

กูจะเริ่มคิดมากก็ตอนนี้แหละ

..............................................................

Pan part

“นี่ เดินระวังหน่อยสิ” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งทักผมก่อนที่ผมจะถอยหลังไปชน เอ๊ะ !! คนไทยหรอเนี่ย หายากจังแหะ แล้วทำไมเค้าถึงรู้ว่าเราเป็นคนไทยหละ

“เอ่ออ...ขอโทษ ไม่ทันระวังหนะ”

“ก็ถึงได้บอกไง..ว่าให้เดินระวังๆหน่อย” พูดจบผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ก็เดินหายไปกลับกลุ่มคนแปลกหน้าที่เดินกันเต็มทางเดิน อ๊ะ ผมลืมแนะนำตัวสินะ ผมชื่อแพนครับ หรือชื่อเต็มก็คือ แพนเค้กอะ - - ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมพ่อกับแม่ผมถึงได้ตั้งชื่อผมซะหวานขนาดนี้ ผมเป็นเด็กม.4 ที่กำลังจะขึ้นม.5 แล้วตอนนี้ผมก็อยู่ที่เมกาดินแดนแห่งผู้ชายหน้าตาดี <<<เจ้ว่ามันไม่น่าใช่นะแพน) ผมมาเรียนซัมเมอร์ครับ ปิดเทอมทั้งทีไม่อยากเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ผมก็เลยตัดสินใจทิ้งเพื่อน ทิ้งอดีตที่แย่ๆมาอยู่ที่นี่ซะเลย 5555

‘เห้อ ถึงซะที’ ผมพึมพัมกับตัวเองเบาๆหลังจากที่เดินหลงอยู่พักใหญ่ รู้สึกผิดชะมัดเลยทีมาเรียนที่นี่ อย่าถามเลยครับว่าทำไม ผมอายที่จะตอบ ภาษาอังกฤษผมนี่ติดลบมากๆ แล้วยังกระแดะที่จะมาเรียนที่นี่อีก ไม่น่าประชดชีวิตด้วยวิธีนี้เลย <<<แล้วตอบทำไมยะ ) แย่ชะมัด ผมมาอยู่ที่นี่คนเดียว เพราะงั้น ผมก็เลยไม่มีเพื่อนซักคน ก็ขนาดคนไทยด้วยกันบางทีผมยังคุยไม่รู้เรื่องเลย แล้วเรื่องที่จะให้ผมไปตีสนิทกับเด็กที่นี่ละก็ ฝันไปสิบชาติครับ

พลั่ก !! เพล้ง ฉิบหายแล้วไง ใอ่แพนนนนนนนนนน

“เอ่อออ..” ทำไงดีวะเนี่ย “I’m sor…” ผมยังไม่ทันที่จะพูดจบประโยคอยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนนึงพูดสวนขึ้นมาจากทางด้านหลังของผม

“ก็บอกแล้วว่าให้เดินระวังๆหน่อย” เอ๊ะ ประโยคแบบนี้ น้ำเสียงแบบนี้ เคยได้ยินที่ไหนนะ หรือว่า...?? แล้วเมื่อผมหันหลังไป ผมก็ได้พบกับผู้ชายคนนั้น คนที่ผมเดินชนก่อนที่จะมาที่นี่

“เฮ้ คนรู้จักยูหรอ” ผู้ชายที่ผมเดินชนเมื่อกี้เอ่ยทักผู้ชายที่ผมเดินชนก่อนหน้านี้ ก็ผมไม่รู้จะเรียกเค้าว่าอะไร เรียกแบบนี้ไปก่อนละกัน

“อ่อ เปล่าหรอก ไม่รู้จัก แค่เคยเจอกัน” เค้าหันมามองผมด้วยหางตานิดนึงก่อนที่จะหันไปพูดกับผู้ชายที่ผมเดินชนเมื่อกี้

“ไปเถอะ”

“เห้ ได้ไง ผู้ชายคนนั้นทำของไอตกนะ ที่สำคัญมันแตกเป็นเสี่ยงๆเลยด้วย ยูไม่เห็นหรอ”

“เออๆ เห็นแล้ว ของแค่นั้นซื้อใหม่ก็ได้หนิ” แล้วพวกเค้าก็เดินจากไป ปล่อยให้ผมยืนงงเป็นไก่ตาแตก อะไรของพวกนั้นอะ ที่สำคัญ ทำไมพวกนั้นพูดไทยได้หละ อืมม.. ช่างเถอะ ไปเรียนดีกว่า

.................................................................................

‘เมื่อยชะมัด’

เรียนมาตั้งนานไม่เห็นรู้เรื่องเลย นี่ผมโง่ หรือเป็นเพราะว่าสมองผมมันไม่ยอมรับอะไรกันแน่นะ แต่ผมว่าน่าจะเป็นอย่างแรกมากกว่า

ปรื๊นนนนนนนนน !!!!!!!!

เห้ยย/เห้ยย

เสียงแรกเป็นเสียงของผมแน่นอนร้อยเปอร์ แต่เสียงที่สองนี่เสียงใครกัน

ตุ้บ !!

“โอ๊ยย” นี่ก็ไม่ใช่เสียงผม

“เห้ย เอ่อ... น..นาย” อีกแล้ว ผมทำเรื่องอีกแล้ว

“ลุกไปก่อนได้มั้ย”

“อ๊ะ..เอ่อ..ได้ๆ” แล้วผมก็รีบลุกออกจากตัวผู้ชายคนนี้ทันที

“เอ่อ..ขอบใจนะ แล้วก็ขอโทษด้วย” “หึหึ ไม่ต้องก็ได้ แค่เดินให้มันระวังหน่อยก็พอ” เห้อ อีกแล้ว นี่เค้าไม่คิดจะพูดอะไรอย่างอื่นนอกจากประโยคพวกนี้เลยหรือไง

“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง”

“ห้ะ..?” ผมซึ่งกำลังงงกับคำพูดของผู้ชายแปลกหน้าที่มาพร้อมกับประโยคที่ว่า เดินให้มันระวังๆหน่อย ก็ต้อง งงหนักกว่าเดิม ก็อยู่ดีๆผู้ชายคนนี้ก็เดินเข้ามาแล้วก็ลูบหัวผมเฉยเลย >< อะไรของเค้าละเนี่ย

“หึหึ” เสียงหัวเราะในลำคอที่มาพร้อมกับรอยยิ้มที่ยิ้มแค่เพียงมุมปาก เมื่อมารวมกับตาคู่สวยที่ผมกล้าพูดได้เลยว่าถ้าใครได้สบตาก็คงจะต้องหลงดวงตาคู่สวยคู่นี้แน่นอน มันทำให้ผู้ชายคนนี้ดูมีเสน่ห์ในแบบที่ใครก็ไม่สามารถเลียนแบบได้เลย ผมที่มัวแต่อึ้งกับการกระทำของคนแปลกหน้า ก็ทำได้แค่ยืนดูผู้ชายคนนี้เดินจากไปโดยที่ปล่อยให้ผม ยืนหัวใจเต้นแรงอยู่ตรงนี้คนเดียว....