Hell ( o ) รักนี้มีแค่กูกับมึง

“เห้ย เฮล ระวัง” นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่ทุกอย่างจะเลือนลางหายไป

-----------------------------------------------------------------

หนึ่งปีแล้วสินะ หลังจากเหตุการณ์วันนั้นผ่านไป วันที่ผมเกือบต้องจบชีวิตลงเพราะคนๆนึง

“ไงมึง หายหน้าไปซะนานเลยนะ” ไอ้ซันทักขึ้นหลังจากที่มันเดินมาหาผมแล้วก็นั่งลงตรงม้าหินอ่อนฝั่งตรงข้ามกับผม

“หึหึ หายห่าไร มึงก็น่าจะรู้ว่ากูไปไหนมา”

“ไอ้เฮล แสดดดดดดดดด เมื่อไหร่มึงจะเลิกหัวเราะ หึหึ ซะที กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่ากูไม่ชอบ”

“เรื่องของกูปะวะ” กูหัวเราะกูก็ผิดอะไรของมันวะ ผมรู้จักกับมันตอนย้ายมาเรียนม.1ที่นี่ครับ นิสัยมันก็ดีนะ เสียอย่างตรงที่มันไม่ค่อยรู้จักกาลเทศะเท่าไร วันๆ เอาแต่เพ้อเจ้ออะไรของมันนักก็ไม่รู้ ใครว่างๆ ลองมานั่งฟังมันพูดได้นะ มันพูดได้ทั้งวันแหละ

“แล้วทำไมมึงมาคนเดียว พวกที่เหลือหละ” ผมจำได้ว่าผมโทรไปนัดพวกมันสี่คน แต่ทำไมมีแค่ไอ้ห่านี่โผล่หัวมาคนเดียวก็ไม่รู้

“เดี๋ยวก็มามั้ง” ไอ่ห่า ตอบกูแต่ไม่มองหน้ากูนะมึง

“ซัน มึงเห็นผู้หญิงสำคัญกว่ากูใช่ปะ” ผมก็แกล้งกะแดะงอนมันไปงั้นแหละครับ

“โอ๋ ๆๆ น้องเฮลของพี่ซัน อย่างอนนะคะ”มันเงยหน้าจากโทรศัพท์มาง้อผมไม่ถึง 5 วินาที มันก็ก้มไปมองเหมือนเดิม ผมก็พึ่งรู้นะว่าผู้หญิงเดี๋ยวนี้ชอบผู้ชายไม่สมประกอบ ฮา

“โอ๊ย เชี่ยยยยยยยยพอร์ช มึงตบหัวกูทำไมเนี่ย”

“มาช้านะมึง” ผมทักมันหลังจากที่มันเดินมาตบหัวไอ้ซันแล้วก็นั่งลงข้างๆไอ้ซันนั่นแหละครับ

“เชี่ย มึงไปนั่งไกลๆ กูเลย แม่ง ตบมาได้” ไอ้ซันมันบ่นครับ ไอ้พอร์ชมันเป็นคนนิ่งๆ ประมาณว่าถามคำตอบคำ ถามสองคำมันก้อตอบคำอยู่ดี ฮา <<<มุขไม่ฮาพาคนอ่านเครียดนะเฮล) พอร์ชมันหล่อนะ มันเป็นลูกครึ่งครับ แต่อย่าไปสนใจเลยว่ามันมีสัญชาติอะไรบ้างเจ้แกคิดไม่ทัน หึหึ

“สวัสดีคร้าบบบ ทุกท่านนน” เสียงไอ้แบงค์ครับ ผมว่าผมพอจะรู้สาเหตุที่ไอ้พอร์ชมันมาช้าแล้วหละครับ ไอ้แบงค์มันเป็นคนไม่ค่อยคิดไรมากคล้ายๆกับไอ้ซัน แต่ดีกว่าตรงที่มันไม่ได้เล่นไปซะทุกเรื่อง แต่เพราะนิสัยง่ายๆของมันนี่แหละ ที่ทำให้พวกผมเดือดร้อนมาหลายครั้งแล้ว

“นี่กูก็นึกว่ามากันครบแล้วนะ” พูดจบมันก็เดินมานั่งม้าหินอ่อนอีกตัวข้างๆผม

“แล้วนี่เมียมึงไปไหนละสัส”

“เมีย พ่อมึงสิ เมื่อไหร่จะเลิกเรียกกูแบบนี้ซะทีวะ” ไอ้หนึ่งครับ ไอ้นี่ซี้ผมเลย มันเป็นคนนิสัยดี โดยเฉพาะกับผู้หญิง หึหึ ซึ่งผมก็เป็นและน่าจะเป็นกันทั้งแก๊ง ไอ้นี่มันจะเป็นผู้เป็นคนที่สุดในกลุ่มนะ มันเป็นผู้ชายที่ไม่น่าเกิดมาเป็นผู้ชาย ผมอยากรู้จริงๆ ว่าชาติที่แล้วมันเป็นผู้หญิงหรือเปล่า มันทำอาหารอร่อย งานบ้านงานเรือนนี่งานถนัด ผมก็เลยสบายครับ ตอนแรกที่ชวนมันมาอยู่ด้วยก็คิดแค่ว่าอยากมีเพื่อน แต่ไม่คิดว่าจะคุ้มขนาดนี้ นี่อาจเป็นเหตุผลที่ไอ้พวกที่เหลือมันเลยชอบล้อไอ้หนึ่งว่าเป็นเมียผมอยู่เรื่อย พักเรื่องนิสัยไอ้หนึ่งไว้ก่อนเถอะครับ เอาไว้ค่อยมาทำความรู้จักกันอักที แต่ที่วันนี้ไอ้หนึ่งมันมาสายก็เพราะว่าเมื่อวานมันกลับบ้าน วันนี้มันก็เลยมาสายกว่าคนอื่น ผมว่าไหนๆก็มากันครบแล้ว ผมจะรออะไรหละครับ คนพร้อม รถพร้อม ก็ออกเดินทางสิครับ

“พร้อมยังวะ หึหึ”

“พร้อมเสมอ” ไอ้หนึ่ง

“อืม” ไอ้พอร์ช

“แสดดดดดดด เฮล กูบอกให้มึงเลิกหัวเราะแบบนี้ซะที” ผมคงไม่ต้องบอกนะครับว่าใคร

*รีไรท์ The money