[100%] ฉันนี่แหละนางเอก~ //-
9.9
เขียนโดย 
YoUKiSs
วันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.45 น.
8 ตอน
9 วิจารณ์
10.44K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 12.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
8) หัวเหลืองนางเอก~!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ♫▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬♫
Chapter 8 : ปมด้อย. (Short Story)
♫▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬♫
: Evening :
ณ โรงยิม ...
ชั้นเดินเข้ามาในโรงยิมของโรงเรียนที่ได้ขึ้นชื่อว่าใหญ่ที่สุดและในตอนนี้นักกีฬามากมายก็เต็มไปหมดโดยเฉพาะ 'นักบาส' ไม่ว่าจะเป็นราชาไร้มงกุฎตามตำนาน (เรโอะ โคทาโร่ เนบุยะ) ชั้นเองก็เป็นแฟนคลับตัวยงของพวกเขาเหมือนกันแต่ตอนนี้คง (แฟนคลับตัวยงของกัปตันทีมมากกว่าน่ะ >_<) ทันทีที่ชั้นเข้ามาสายตาของหนุ่มๆร่างสูงของหันมามองสาวร่างเล็ก(และเตี้ย T^T) เป็นพิเศษ แงง...ชั้นจะเอาหน้าไปซุกไว้แผ่นดินไหนกัน TOT
ขวับ ( '^') ขวับ ('^' )
ชั้นพยายามมองหาหนุ่มผมสีแดงซึ่งตอนนี้ชั้นกำลังเห็นเขายืนคุยกับลูกทีมของเขาอยู่นั่นเอง..ให้ตายชั้นไม่กล้าก้าวไปเหยียบตรงนั้นเลย.. รู้สึกใจสั่นไปหมดความรู้สึกำแบบนี้มันอะไรกัน..ใจชั้นมันเต้นตึกตักไปหมดเลย.. อาจจะเป็นเพราะมันเป็นสัญชาติญาณของลูกผู้หญิงก็ได้มั้งในเวลาที่มาทำอะไรในที่แบบนี้
~ หมับ ~
อะ...เอ้ะ!!
"ไงน้องสาว..มาทำอะไรในโรงยิมหรอจ๊ะหึหึ~"
หนุ่มสูงผิวดำร่างแก่หน้าตาหน้าเกลียดหน้ากลัวใช้มือใหญ่ๆของเขาจับมาที่ข้อแขนของชั้น..หนอยแน่!
"นะ..นายเป็นใครน่ะ!"
ชั้นตะโกนใส่หน้าหมอนั่นก่อนที่เขาจะคลี่ยิ้มกว้างมากกว่าเดิม
"เห~...อยากรู้จักชื่อของฉันเหรอยัยตัวเล็กเอ้ยฮ่าๆๆๆ"
หมอนั่นขำออกมาตามมาด้วยผู้คนมากมายที่กำลังหัวเราะเยาะเยาะชั้น..
"ชั้นไม่ใช่คนอ่อนแอนะ!"
"ดูยัยตัวเล็กนี่บ่นดิ..เสียงโคตรน่ารักเลยว่ะฮ่าๆๆ "
พวกเขายังคงหัวเราะเยาะชั้นกันต่อไป..
จริงสิ..ตั้งแต่ชั้นเกิดมาสิ่งพวกนี้มันคือปมด้อยของชั้นมาตั้งแต่เด็กใครๆก็พูดว่าชั้นเป็นเพียงแค่เด็กตัวเล็กๆที่ไม่มีความสามารถพิเศษมีเพียงแค่คำพูดที่ดูเป็นพรสวรรค์ในตัวของชั้นเอง...ดังนั้นชั้นจึงโตมาด้วยคำหัวเราะเยาะของใครต่อใครก็ตามที่ว่ามา.. หึ...ตอนนี้ก็มาถึงที่พวกนักกีฬาทุกๆคนที่มีพรสวรรค์ต่างกับชั้นที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าสมเพช..
- หมับ -
"สำหรับผมเธอน่ารักกว่าที่พวกคุณคิด:)...."
!!!
END CHAPTER 8
"ปมด้อย." (Short Story)
Chapter 8 : ปมด้อย. (Short Story)
♫▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬♫
: Evening :
ณ โรงยิม ...
ชั้นเดินเข้ามาในโรงยิมของโรงเรียนที่ได้ขึ้นชื่อว่าใหญ่ที่สุดและในตอนนี้นักกีฬามากมายก็เต็มไปหมดโดยเฉพาะ 'นักบาส' ไม่ว่าจะเป็นราชาไร้มงกุฎตามตำนาน (เรโอะ โคทาโร่ เนบุยะ) ชั้นเองก็เป็นแฟนคลับตัวยงของพวกเขาเหมือนกันแต่ตอนนี้คง (แฟนคลับตัวยงของกัปตันทีมมากกว่าน่ะ >_<) ทันทีที่ชั้นเข้ามาสายตาของหนุ่มๆร่างสูงของหันมามองสาวร่างเล็ก(และเตี้ย T^T) เป็นพิเศษ แงง...ชั้นจะเอาหน้าไปซุกไว้แผ่นดินไหนกัน TOT
ขวับ ( '^') ขวับ ('^' )
ชั้นพยายามมองหาหนุ่มผมสีแดงซึ่งตอนนี้ชั้นกำลังเห็นเขายืนคุยกับลูกทีมของเขาอยู่นั่นเอง..ให้ตายชั้นไม่กล้าก้าวไปเหยียบตรงนั้นเลย.. รู้สึกใจสั่นไปหมดความรู้สึกำแบบนี้มันอะไรกัน..ใจชั้นมันเต้นตึกตักไปหมดเลย.. อาจจะเป็นเพราะมันเป็นสัญชาติญาณของลูกผู้หญิงก็ได้มั้งในเวลาที่มาทำอะไรในที่แบบนี้
~ หมับ ~
อะ...เอ้ะ!!
"ไงน้องสาว..มาทำอะไรในโรงยิมหรอจ๊ะหึหึ~"
หนุ่มสูงผิวดำร่างแก่หน้าตาหน้าเกลียดหน้ากลัวใช้มือใหญ่ๆของเขาจับมาที่ข้อแขนของชั้น..หนอยแน่!
"นะ..นายเป็นใครน่ะ!"
ชั้นตะโกนใส่หน้าหมอนั่นก่อนที่เขาจะคลี่ยิ้มกว้างมากกว่าเดิม
"เห~...อยากรู้จักชื่อของฉันเหรอยัยตัวเล็กเอ้ยฮ่าๆๆๆ"
หมอนั่นขำออกมาตามมาด้วยผู้คนมากมายที่กำลังหัวเราะเยาะเยาะชั้น..
"ชั้นไม่ใช่คนอ่อนแอนะ!"
"ดูยัยตัวเล็กนี่บ่นดิ..เสียงโคตรน่ารักเลยว่ะฮ่าๆๆ "
พวกเขายังคงหัวเราะเยาะชั้นกันต่อไป..
จริงสิ..ตั้งแต่ชั้นเกิดมาสิ่งพวกนี้มันคือปมด้อยของชั้นมาตั้งแต่เด็กใครๆก็พูดว่าชั้นเป็นเพียงแค่เด็กตัวเล็กๆที่ไม่มีความสามารถพิเศษมีเพียงแค่คำพูดที่ดูเป็นพรสวรรค์ในตัวของชั้นเอง...ดังนั้นชั้นจึงโตมาด้วยคำหัวเราะเยาะของใครต่อใครก็ตามที่ว่ามา.. หึ...ตอนนี้ก็มาถึงที่พวกนักกีฬาทุกๆคนที่มีพรสวรรค์ต่างกับชั้นที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าสมเพช..
- หมับ -
"สำหรับผมเธอน่ารักกว่าที่พวกคุณคิด:)...."
!!!
END CHAPTER 8
"ปมด้อย." (Short Story)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
