Luv นะ U Ver.1

"นายรอใครหรอ" ฉันถาม

"รอเธอ"

"รอฉัน? รอทำไม"

"รอให้มีคนมารับเธอ  รอให้เธอกลับบ้านก่อน  แล้วฉันค่อยกลับ"

"ทำไมต้องทำ"

"เพราะฉันเป็นห่วงเธอ"

"..." ก็นะ  ฉันนี้ไปไม่เป็นเลย  ไม่รู้ว่าคำพูดของพีเชื่อได้แค่ไหน  คำพูดของคนที่เพิ่งเจอกันเชื่อได้จริงหรอ

"ฉันพูดจริงนะ  ตอนที่อยู่ในห้องเรียนก็พูดจริงเหมือนกัน" พีพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"อย่ามามั่ว  เพิ่งเจอกันแค่ 2-3 วันเอง" ใช่  เพิ่งเจอกันแค่ 2-3 วัน  จะชอบได้ไง  โกหกชัวร์

"มีใครบอกเธอหรือไงว่า  เจอกัน 2-3 วันชอบกันไม่ได้  มีใครบอกเธอหรือไงว่า  ต้องเจอกันกี่วันถึงจะชอบกันได้"

"..." มันก็จริงของพี  แต่มันก็เร็วไปมากสำหรับฉัน

"นั้นไง  ก็ไม่เห็นมีใครบอกได้สักคนว่าคนเราจะชอบกันต้องใช้เวลาเท่าไหร่  ทุกการกระทำและทุกคำพูดฉันจริงจังเสมอ  เธออาจจะยังไม่ชอบตอนนี้ก็ไม่เป็นไร  ฉันเข้าใจ  แต่เธอช่วยให้โอกาสและลองมองดูฉัน  ฉันคิดว่าเธอจะรู้เองว่า ฉันจริงจังจริงๆ  ได้ไหม" น้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจังของพี  ทำเอาฉันทำตัวไม่ถูก  ฉันควรตอบยังไง ควรทำยังไงต่อดี  บอกเลยว่าตั้งตัวไม่ทัน

"..."

"ว่าไง  คำตอบของเธอ" พีเร่งเร้า

"..."

"..."

"จะรอดู" ฉันตอบสั้นๆ  ถ้าจะลองดูก็คงไม่เสียหาย

"ดูแล้ว  ระวังจะชอบฉันนะ" ฉันเอากระเป๋านักเรียนตีที่แขนพีไปหนึ่งทีอย่างอดหมัันไส้ในความมั่นใจของเขาไม่ได้  ถึงแขนจะเจ็บแต่ก็ยังสามารถยิ้มล้อฉันได้เหมือนเดิม

"กลับล่ะนะ" ฉันลาพี  เพราะพ่อมารับแล้ว

"เดินทางโดยสวัสดิภาพ  เจ้าหญิง ^^"

"ขอบใจ  เด็กเลี้ยงแกะ ^^"

"โด๋  เสียบรรยากาศหมด"

"^^" วันนี้เขาทำให้ฉันยิ้ม  ทำให้หน้าแดง  ทำให้รู้สึกแปลกๆ หลายอย่าง  บอกไม่ถูกอ่ะ  ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเจออะไรบ้าง  แต่ในใจส่วนลึกของฉันก็อยากเจอเขาเร็วๆ   คงไม่ใช่ว่าฉันหวั่นไหวหรอกนะ  วันนี้ขอพูดอีกครั้งกับคำว่า  บอกไม่ถูก...