Luv นะ U Ver.1

"ครับ" ฉันหันขวับมองพีอีกคน  

"ดี  ฉันชอบคนตรงไปตรงมา  ตอนนี้จีบตังเมอยู่รึเปล่า" พ่อพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย

"กำลังจีบอยู่ครับ  แต่ผมไม่ทำอะไรที่จะทำให้ตังเมเสียหายแน่นอนครับ  คุณลุงคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ  ถ้าผมจีบเธอ  แล้วในอนาคตเราจะคบหากัน" ฉันแทบจะเป็นลมกับบทสนทนาที่มันตรงเกินไปของผู้ชาย 2 คนนี้  พวกเขาพูดอะไรนี้เห็นหัวฉันบ้างไหมเนี่ย  ฉันก็เขินเป็นนะ  ยิ่งพีพูดเสียงจริงจัง  ฉันยิ่งเขิน

"ไม่มีปัญหา  ถ้าเธอไม่ทำให้ตังเมเสียใจ  แต่ถ้าตังเมเสียใจเมื่อไหร่  รู้ใ่ไหมว่าต้องเจออะไร" พ่อพูดพร้อมจ้องหน้าพีอย่างจริงจัง  จนดูน่ากลัว  แต่พีที่มองหน้าพ่อฉันเหมือนกันกลับไม่ได้แสดงความกลัวออกมาแม้แต่น้อย  

"ขอบคุณครับที่ให้โอกาสผม" พีก้มไหว้พ่อฉัน

"ฝนยังไม่ซาเลย  ถ้างั้นก็นั่งเล่นอยู่ในนี้ก่อนแล้วกันนะ  พ่อไปอาบน้ำก่อนนะลูก" พ่อหันไปบอกพีก่อนจะหันมาขยี้หัวฉันเบาๆ  แล้วเดินไป

"นายพูดอะไรออกมารู้รึเปล่า  ห้ะ!" ฉันนั่งลงบนโซฟาตัวข้างๆ พี  แล้วถาม

"รู้ซิ" เขาตอบแบบไม่ได้คิดอะไรมาก

"..."

"เธอเป็นอะไร  โกรธหรอ" เขามองหน้าฉัน  ด้วยแววตาเป็นห่วง

"...นายแน่ใจแล้วหรอ  ถึงพูดแบบนั้นกับพ่อฉัน" ฉันยอมรับว่า  ดีใจที่เขากล้าบอกความรู้สึกกับพ่อฉัน  และไม่ใช่แค่ดีใจ  มันทำให้หัวใจของฉันพองโตเกินบรรยาย  แต่อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน  พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นไม่มีใครรู้ได้  พรุ่งนี้เขาอาจเปลี่ยนใจก็ได้  ถึงตอนนั้นพ่อฉันคงโกรธเขามาก  ฉันเป็นห่วงเขา

"ฉันแน่ใจที่สุดแล้ว  เธออย่ากังวลเลย" เขาพูดปลอบ  และยิ้มบางให้

"เราเพิ่งเจอ..."

"เวลามันสำคัญก็จริง  แต่ความรู้สึกมันสำคัญกว่า  ฉันบอกแล้วไงว่า  ไม่ได้ขอให้เธอเชื่อคำพูดของฉันตอนนี้  แต่ช่วยดูมันไปเรื่อยๆ  ให้เวลาเครื่องพิสูจน์  พิสูจน์ทั้งคำพูด  การกระทำ  และความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอ  ฉันอาจจะสัญญากับเธอไม่ได้ว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจ  แต่ฉันจะพยายามดูแลเธอให้ดีที่สุด  มันคือความตั้งใจจริงของฉันในตอนนี้" ฉันมองเขา  แววตาที่สื่อถึงความจริงใจ  และตั้งใจจริง  ฉันอาจจะให้ความสำคัญกับเวลา  และอายุเกินไป  จึงใช้มันมาตัดสินความรู้สึกดีๆ ที่พีมีให้

"ขอบใจนะพี" ฉันค่อยๆ คลี่ยิ้มออก

"ด้วยความยินดี ^^ ฉันจะรอจนกว่าเธอจะแน่ใจ  ถ้าแน่ใจเมื่อไหร่  บอกด้วยนะ" เขาทำหน้าทะเล้น  จนฉันหมั่นไส้อดตีไปทีหนึ่งไม่ได้

"เรื่องบอกนี้เขาให้ผู้หญิงพูดก่อนหรือไง"

"เขาทำกันเยอะแยะ  เธอไม่เห็นหรือไง  นี้มันยุคไหนแล้วแม่คุณ"

"เห็น  แต่นั่นไม่ใส่ฉัน  เข้าใจไหม!"

"หัวโบราณจริงๆ เลยหน่า"

"โบราณทั้งกลุ่มแหละย่ะ :b"

"ฮ่าๆๆ เธอนี้นะ ^^" ฉันนั่งเล่นกับพีอีกสักพักก่อนที่เขาจะกลับบ้าน  เพราะฝนซาแล้ว  บางทีฉันควรฟังเสียงหัวใจตัวเองมากกว่านี้  มากกว่าเวลาและอายุ  ฉันควรลองให้โอกาสตัวเองแบบจริงๆ จังๆ สักที  อย่างที่บอก  พรุ่งนี้จะเป็นยังไงไม่มีใครรู้  มันอาจจะสายเกินไปกับการเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆ สักอย่าง  เพราะฉะนั้น  เราควรกะเวลาให้ดี  ไม่ให้มันนานเกินไป  หรือสั้นเกินไป  เรื่องของฉันกับพีก็เหมือนกัน  ต้องกะเวลาให้มันพอดี...