Heart control หัวใจสั่งได้

ณ ใต้ถุนบ้าน

"ไปทำอิท่าไหนถึงได้เลือดกำเดาไหลหละหนู" ป้าเพ็ญกล่าวพลางตักแกงจืดรสชาติบ้านๆอันแสนอร่อยให้กับเด็กหญิงที่ตาซ้ายช้ำ เลือดกำเดาไหลเพิ่งหยุดอีกต่างหาก

"อ่า....พอดีหนูออกไปเดินเล่นข้างนอกอะคะ แล้วก็เจอหมา ก็รีบวิ่งหนีไม่ได้ทางเลยว่ามีคนวิ่งอยู่ ชนไปเต็มแรงเลยคะ แหะๆๆๆ" ฉันกล่าวพลางก้มหน้าเบาๆ เหลือบไปเห็นดีเจชานนท์ยิ้มเบาๆ

โอ้แม่เจ้า!!! ได้เห็นตอนยิ้มใกล้ๆนี่โคตรหล่อเลย

"นี่ตานนท์กลับมาบ้านแล้วแม่ชมพู่คนสวยหละว่าไง" ป้าเพ็ญกล่าว

"ไม่ว่าไงหรอกฮะแม่ พี่เขาก็ให้ผมมาลาพักร้อนบ้าง" ดีเจชานนท์กล่าวเบาๆ

"รอบนี้จะกลับมาอยู่บ้านนานไหมลูก" ลุงชิดกล่าวพลางหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านอย่างใจจดใจจ่อ

"น่าจะอาทิตย์นึงอะครับพ่อ รอเรื่อง..." ดีเจชานนท์กล่าวพลางหันไปมองหน้าเพื่อนร่วมโต๊ะอาหารคนนึงที่ต้ังใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ

"นี่คุณ ไม่ทานข้าวต่อแล้วเหรอ"

"อ่อ อิ่มแล้วคะ" ฉันยิ้มและตอบอย่างรวดเร็ว

"เล่าต่อสิคุณ ฉันอยากรู้ คุณไป!"

"อ่าแม่ฮะ อิ่มกันหมดแล้ว เดี๋ยวผมช่วยเก็บโต๊ะนะครับ" ดีเจชานนท์รีบตัดบททันที พลางหยิบจานข้าวที่ฉันทานไม่หมดไปต่อหน้าต่อตา

ให้ตายเหอะ จะปกปิดอะไรนักหนา ไม่คิดรึไง พ่อแม่ตัวเองอะตามข่าวอยู่ตลอดเวลา เขารู้อยู่แล้วน่าว่าตัวเองเป็นยังไง เชอะ หน้าหล่อซะเปล่า นิสัยไม่ดีจริงๆด้วย

"เดี๋ยวจะเข้าสวนนะใครจะไปมั่ง" ลุงชิดกล่าวพลางหยิบเสื้อแขนยาวและหมวกขึ้นมาสวม

"หนูคะ!!"

"ผมคับ!!" 

ทั้งสองคนหันมามองหน้ากันแบบเคืองๆ

"งั้นหนูขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแปปนะคะ เดี๋ยวมา" ฉันกล่าวแล้วรีบวิ่งไปที่บัานพักเพื่อเปลี่ยนเสื่อผ้าทันที

"ชุดเอี้ยมที่ใส่เมื่อวานอยู่ไหนน้า" หญิงสาวกำลังง่วนอยู่กับการค้นกระเป๋า แล้วก็หันไปค้นกองเสื้อผ้าที่กองอยู่บนฟูกที่นอน 

แกร้ก!!!!! เสียงประตูบ้านที่กำลังมีคนเปิดเข้ามา

"ป้าเพ็ญปะคะ แป้ปนึงนะคะ นัทกำลังจะไปคะ" หญิงสาวกล่าวพลางค้นเสื้อผ้าที่กองอยู่โดยไม่ได้สนใจว่าใครกันแน่ที่กำลังเข้ามา

"นี่คุณ เป็นผู้หญิงปะเนี่ย ทำไมบ้านรกขนาดนี้ 555"

"บ้าปะเนี่ย คุณเข้ามาทำไม ถ้าฉันกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าหละทำไง?!!" นัทกล่าว

เสียงนุ่มๆของชายหนุ่มอันแสนคุ้นหูทำให้เธอต้องหันมามองด้วยความตกใจ แต่เขากลับได้สนใจเธอไม่ เขาเดินไปที่ฟูกอีกด้านนึงของบ้าน วางกระเป๋าลง แล้ว....ถอดเสื้อทันที

"เดี๋ยวๆๆๆๆๆ คุณ คุณจะทำอะไร"

"ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าไง เราจะไปสวนไม่ใช่รึไง"

"แล้วคุณจะเปลี่ยนตรงนี้รึไง ไม่เห็นรึว่าฉันก็นั่งอยุ่นี่อะ ห้องน้ำก็มีไปนู่นดิ" ฉันรีบเอามือปิดตาตัวเอง แต่ก็นะ 5555 เปิดบ้างปิดบ้างนิดหน่อย ให้ตายสิ คนบ้าอะไรวะ จริงๆก็ชอบอยู่หรอกนะ หุ่นดีขนาดนั้น ซิกแผกขนาดนี้ ผู้ชายบ้าอะไรเพอร์เฟคชะมัด แหะๆ

"นี่เธอ แบบนั้นเขาเรียกว่าปิดตารึไง"

แต่ไอ้สายจาแบบนี้อะดิ ที่ชวนให้อารมณ์เสีย

"อะ...หะ...."

รู้อีก ชิ!!!

"ตกลง อยากเห็นหรือไม่อยากเห็น"

ชายหนุ่มกล่าวพลางขยับเข้ามาใกล้ๆ ใกล้ๆ จนหญิงสาวขยับชิดติดกำแพง มือกำแน่นอยู่กับกองผ้าอันแสนรกรุงรัง หน้าทั้งสองคนเข้ามาใกล้ ใกล้ แล้วก็ใกล้ หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาหลับตาพริ้ม มันชวนให้น่าแกล้งแต่นัก ยิ่งมองใกล้ๆ มันยิ่งทำให้เห็นว่าเธอน่ารัก ถึงแม้รอยช้ำๆที่อยู่ตรงตาข้างนั้นด้วยแล้วก็เถอะ

ให้ตายสิ ใจฉันมันเต้นตุบตับๆๆๆ สมงสมองคิดอะไรไม่ออก ใบหน้าที่ปกติมองเห็นแค่ในทีวี ตอนนี้อยู่แค่คืบ เขาจะทำอะไร!!!! มันมองไม่ได้แล้วอะ ทำได้อย่างเดียวคือหลับตา เม้มปากให้แน่นเข้าไว้ ฮึด!!!!

เสียงลมหายใจมันใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ โอ้ย!!! หัวใจจะวาย ถึงเขาจะหล่อ หุ่นดี มีซิกแพค แต่ถ้าจะทำอะไรกับฉันแบบนี้ที่เจอกันวันแรกมันใช่หรือคะ ดีเจชานนท์ จะมองว่าฉันง่ายไหม??? ลมหายใจที่เข้ามาใกล้ๆมันทำให้ฉันใจเต้นระส่ำระส่าย

"ถ้าอย่างนั้น...งั้นผมไปเปลี่ยนในห้องน้ำก็ได้" เขากระซิบข้างๆหูหญิงสาวแก้มแดงระเรื่อที่นั่งหลับตาพริ้มมันยิ่งรู้สึกว่ายิ่งแกล้งยิ่งน่าสนุกนัก

"โพล้ะ!!!" ผ้าผืนเล็กปาเข้าที่หน้าเขาเต็มเปา พร้อมกับแรงผลักจากผู้หญิงตัวเล็กๆแต่แรงเยอะจนทำให้เขาถลาลงกับฟูกอย่างไม่ทันตั้งตัว

"ฉันไปห้องน้ำเอง แล้วอย่ามาทำแบบนี้กับฉันอีกคุณดีเจชานนท์" หญิงสาวเดินเข้าไปที่ห้องน้ำด้วยเสียงกระทืบเท้าปึงปัง

ปัง!!!!!

"5555 คัพ A" ชายหนุ่มหยิบผ้าผืนเล็กที่โปะหน้าเขาออกมา มันทำให้เขาหลุดขำออกมาจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

"ไอ้บ้า!!!"

เสียงใสตะโกนออกมาจากห้องน้ำมันชวนให้เขายิ้ม หลังจากที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว เด็กคนนี้น่าสนใจ