...แมวขาว...

 

ผมเดินกลับมาที่บ้านที่เป็นอพารท์เม้นสูงราวๆ30ชั้นได้ก่อนจะแสกนรอยนิ้วมือแล้วเข้าไปในห้อง
"นี่เป็นบ้านใหม่ของแกน้ะ"
ผมพูดพร้อมปล่อยเจ้าแมวลงจากอ้อมกอด
พอมันลงไปได้แล้วก็มองซ้ายมองขวาก่อนที่จะเดินไปทั่วหัอง'คงยังไม่คุ้นเพราะผิดที่ละมั้ง'ผมคิดไปเพลินๆระหว่างที่ดูมันเล่นนู้นเล่นนี่ บางทีก็สะดุ้งตกใจพอไปเล่นกับตุ๊กตาบ้มลุกของผมก่อนที่จะตะกายมันต่อ
"ฮ่ะๆ"
ผมหัวเราะชอบใจเมื่อเจ้าร่างนั่มนิ่มขนปุยนั่นวิ่งตกใจมาทางผม
น่ารักจริงๆนั่นแหละ คิดถูกที่เก็บมันมาเลี้ยงไว้
ผมอุ้มเจ้าแมวตัวนั้นไว้เหนือหัวก่อนจะยกมันจึ้นในระหว่างหน้าจองผมเองมันก็มองไปทั่วก่อนที่จะหันมามองหน้าผมตอบ ผมจึงเอาหน้าผากของผมไปถูกับหัวของมันด้วยความเอ็นดูพร้อมกับยิ้มออกมา
"ต่อจากนี้มาอยุ่กับฉัน...ตลอดไปเลยน้ะ"
ผมพูดกับมัน คงดูน่าตลกที่คนคุยกับแมวแต่ผมก็รุ้สึกได้ว่ามันคงฟังผมรุ้เรื่อง
"เหมียว~"
เห็นมั้ย?มันตอบผมด้วยล่ะ. น่ารักจริงๆ
ผมมีชื่อว่า ซิค ครับอยุ่มหาลัยปี3 คณะ ศิลกรรมผมอยุ่ตัวคนเดียว พ่อกับแม่ไปบริหารบริษัทที่ต่างประเทศจะมาเที่ยวหาก็แค่ปีละครั้งสองครั้ง
ผมมีผมสีดำเข้มพลิ้วสลวย. เตี้ย!  มีผิวขาวเนียนตากลมโต. ใบหน้าเล็กดูน่ารัก
คงเป็นเพราะว่าผมเหงา..การอยุ่คนเดียวมันหว้าเหว่สำหรับผม...ผมอยากมีเพื่อน..จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมตัดสินใจเอามันมาเลี้ยง
"ไวท์..คืนนี้แกนอนกับฉันน้ะ"
ผมพูดกับมันทั้งๆที่นั่งอุ้มมันไว้อยุ่ท่าเดิม
"เหมียว~"
มันขานตอบ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยว่าเป็นแมวจรจัด. ฉลาดเสียจริงๆ
ผมปล่อยมันลงพื้นก่อนที่จะเดินไปหยิบจานเล็กๆมาวางไว้พร้อมถ้วยใส่น้ำก่อนจะเทอาหารแมวที่แวะซื้อตอนขากลับบ้านให้มันแล้วผมจึงจะลุกไปอาบน้ำเพื่อเข้านอน
"เหมียว"
พอผมอาบน้ำออกมาเสร็จก็เห็นเจ้าตัวน้อยนอนอยุ่บนเตียง ดีน้ะที่มันไม่เปรอะเปื้อนมากไม่งั้นผมคงต้องจับมันอาบน้ำก่อนแน่ๆ
ผมล้มตัวลงนอนตรงที่ประจำก่อนที่เจ้าตัวขาวจะตามมานอนข้างๆ ผมจ้องมองมันอย่างน่าเอ็นดู
ต่อจากนี้ฉันจะดูแลแกเอง...แมวน้อยของฉัน
ผมเอื้อมมือไปบูบที่หัวมันก่อนจะค่อยๆหลับตาลง