...แมวขาว...

ผมเดินกลับมาที่บ้านที่เป็นอพารท์เม้นสูงราวๆ30ชั้นได้ก่อนจะแสกนรอยนิ้วมือแล้วเข้าไปในห้อง

"นี่เป็นบ้านใหม่ของแกน้ะ"

ผมพูดพร้อมปล่อยเจ้าแมวลงจากอ้อมกอด

พอมันลงไปได้แล้วก็มองซ้ายมองขวาก่อนที่จะเดินไปทั่วหัอง'คงยังไม่คุ้นเพราะผิดที่ละมั้ง'ผมคิดไปเพลินๆระหว่างที่ดูมันเล่นนู้นเล่นนี่ บางทีก็สะดุ้งตกใจพอไปเล่นกับตุ๊กตาบ้มลุกของผมก่อนที่จะตะกายมันต่อ

"ฮ่ะๆ"

ผมหัวเราะชอบใจเมื่อเจ้าร่างนั่มนิ่มขนปุยนั่นวิ่งตกใจมาทางผม

น่ารักจริงๆนั่นแหละ คิดถูกที่เก็บมันมาเลี้ยงไว้

ผมอุ้มเจ้าแมวตัวนั้นไว้เหนือหัวก่อนจะยกมันจึ้นในระหว่างหน้าจองผมเองมันก็มองไปทั่วก่อนที่จะหันมามองหน้าผมตอบ ผมจึงเอาหน้าผากของผมไปถูกับหัวของมันด้วยความเอ็นดูพร้อมกับยิ้มออกมา

"ต่อจากนี้มาอยุ่กับฉัน...ตลอดไปเลยน้ะ"

ผมพูดกับมัน คงดูน่าตลกที่คนคุยกับแมวแต่ผมก็รุ้สึกได้ว่ามันคงฟังผมรุ้เรื่อง

"เหมียว~"

เห็นมั้ย?มันตอบผมด้วยล่ะ. น่ารักจริงๆ

ผมมีชื่อว่า ซิค ครับอยุ่มหาลัยปี3 คณะ ศิลกรรมผมอยุ่ตัวคนเดียว พ่อกับแม่ไปบริหารบริษัทที่ต่างประเทศจะมาเที่ยวหาก็แค่ปีละครั้งสองครั้ง

ผมมีผมสีดำเข้มพลิ้วสลวย. เตี้ย!  มีผิวขาวเนียนตากลมโต. ใบหน้าเล็กดูน่ารัก

คงเป็นเพราะว่าผมเหงา..การอยุ่คนเดียวมันหว้าเหว่สำหรับผม...ผมอยากมีเพื่อน..จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมตัดสินใจเอามันมาเลี้ยง

"ไวท์..คืนนี้แกนอนกับฉันน้ะ"

ผมพูดกับมันทั้งๆที่นั่งอุ้มมันไว้อยุ่ท่าเดิม

"เหมียว~"

มันขานตอบ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยว่าเป็นแมวจรจัด. ฉลาดเสียจริงๆ

ผมปล่อยมันลงพื้นก่อนที่จะเดินไปหยิบจานเล็กๆมาวางไว้พร้อมถ้วยใส่น้ำก่อนจะเทอาหารแมวที่แวะซื้อตอนขากลับบ้านให้มันแล้วผมจึงจะลุกไปอาบน้ำเพื่อเข้านอน

"เหมียว"

พอผมอาบน้ำออกมาเสร็จก็เห็นเจ้าตัวน้อยนอนอยุ่บนเตียง ดีน้ะที่มันไม่เปรอะเปื้อนมากไม่งั้นผมคงต้องจับมันอาบน้ำก่อนแน่ๆ

ผมล้มตัวลงนอนตรงที่ประจำก่อนที่เจ้าตัวขาวจะตามมานอนข้างๆ ผมจ้องมองมันอย่างน่าเอ็นดู

ต่อจากนี้ฉันจะดูแลแกเอง...แมวน้อยของฉัน

ผมเอื้อมมือไปบูบที่หัวมันก่อนจะค่อยๆหลับตาลง