What I was (สิ่งที่ฉันเป็น)

เมื่อเสียงดนตรี คือชีวิตของพวกเค้า เค้าทุกคนจึงมีสิ่งที่คุณคิดไม่ถึง

แต่ล่ะคนมีความสามารถแตกต่างกันไป แต่แล้วก็มีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้

เค้าทุกคนต้องมารวมตัวกัน และนั่นชีวิตแต่ล่ะคนก็เริ่มเปลี่ยนไปจากที่เคยป็น...

---นิยาย   What I was (สิ่งที่ฉันเป็น) นิยายแนววัยรุ่นในวัยเรียน สิ่งที่พวกเค้าชอบเหมือนๆกัน   นั่นคือเสียงดนตรี  ถ้าคุณได้อ่านคุณจะพบกับ ทุกๆความรู้สึก ในนิยายเรื่องนี้และคุณจะหลงรักพวกเค้าและ รักในสิ่ง   ที่   คุณ   เป็น ..

โรงเรียนดังย่านกรุงโซล

เช้าชั่งแจ่มใส มีเสียงนก เสียงลมแสงแดดอ่อนๆ  มีเด็กสาวร่างท้วมเดินตามฟุสบาทเดินก้าวที่ไม่เร่งรีบอะไรมาก  เธอเสียบหูฟังและ ร้องตามเพลงที่เธอเปิด อย่างสะบายใจ

"เห้อ  นาบีนาบีเอ้ย เมื่อไรน้าแกจะสวย และเป็นนักร้องชื่อดังกับเค้าบ้าง  คิดแล้วมันห้อยหด  สลดใจ  เจงงๆ"  นาบีพรำพรัมกับตัวเอง อย่างไม่เสียงดังอะไรมากนัก   ผ่านไปไม่เท่าไรนาบีก็ได้เดินมาหยุดอยู่ที่ประตูโรงเรียน  ข้างในเต็มไปด้วย เด็กนักเรียน ที่บางคนก็นั่นคุย  เล่นโทรสัพ บ้างก็เดินเล่นแถวๆ  ภายในโรงเรียน  ..

"ทุกอย่างนี่ไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะเนี่ย  คนรวยกะอวดกระเป๋า อวดโน่น  อวดนี่ นี่ถ้าซื้อกางเกงชั้นในแพง  ไม่ต้องใส่กระเป๋ามาอวดกันเลยหรอ ชิชิ "   พอบีนาเดินมาถึงโต๊ะม้านั่ง  ที่เธอจะมานั่งอยู่เป็นประจำ เธอวางกระเป๋านักเรียนไว้ข้างกาย และมองพวกนักเรียนสาวไฮโซทั้งหลาย  ที่เกาะกลุ่มอวดของกันยุ  พูดไปเบะปากไป จริงๆโรงเรียนนี้คนที่เข้ามาเรียน  บางที่ก็อาจจะไม่ได้ชิงทุนเข้า บางกะเข้าได้เพราะรวย  เก่ง  เป็นที่ต้องการของแต่ล่ะโรงเรียน แต่สำหรับ  บีนานั้น เธอคือเด็กสาวที่ชิงทุนมาเรียนด้วยความตั้งใจ

((กรี๊ด  กร๊ด  อร้าย ๆๆๆ  ))

"โอย  โรงงานอุสาหกรรมฆ่าหมูมันอยู่ใกล้ๆโรงเรียนนี้หรือไงเนี่ย ห้ะะะะ"  นาบีเอ่ยปากบ่นเสียงดังและหันไปมองตามเสียงกรี๊ด  แต่สิ่งที่เธอเห็นคือ  นักเรียนสาวไม่ว่าจะอยู่ม.ไหนยืนเกาะกลุ่มกรี๊ดกับผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังลงมาจากรถ  และเมื่อผู้ชายคนนี้นลงมาจากรถและยืนเต็มความสูง   ถอดแว่นสีดำสนิทออก  เท่านั้นเธอถึงกับต้อง ตลึงๆ....

"เห้ยยย  นี่มันเคอาร์  นักร้องขัวญใจฉันนี่น่า  ทำไงทำไงดีเค้าเดินมาทางนี้ด้วย    (กร็อบ)   " นาบีมองเคอาร์  ที่ กำลังเดินมาใกล้โต๊ะม้านั่งที่เธอนั่นอยู่  แต่แล้วเค้าก็หยุดที่โต๊ะของนาบี   ..จากนั้นเค้าก็ก้มลงหยิบอะไรสักอย่างตรงใกล้ๆโต๊ะที่ฉันนั่ง  ฉันไม่กล้าที่จะก้มลงไปมองหรอก  จากนั้นเค้าก็ลุกขึ้นมองมาที่ฉัน  ดึงมีฉันไปรับอะไรสักอย่างในมือเค้า  จากนั้นเค้าก็จับมือฉันให้ฉันกำมือ ท่ามกลางสายตาทุกคนที่กำลังมองฉัน  กับเคอาร์อยู่  ด้วยสายตาที่อิจฉา  จากนั้นเค้าก็เอามือล้วงกระเป๋าและเดินขึ้นอาคารไป   นี่ฉันเป็นนางเอกซีรี่นิ่  พระเอกเค้าให้ของฉันโดยไม่มีสีหน้าอะไรบอกความในใจเลย

"นี่เค้าต้องชอบเรา   แน่ๆเลย  คริคริ   อิจฉากันล่ะสิ"    บีนาคิดในใจจากนั้นเค้าก็ร่วมรวมความกล้าทั้งหมด  แล้วมองของที่อยู่ในมือเธอและนั่นคือ.

"ปากกา  ฉานนนนน.  โถ่พ่อคุณ   เหยีบซะไม่เหลือชิ้นส่วนบ่งบอกว่าเป็นปากกาเลย."  บีนามองปากกาตัวเองที่ถูกเคอาร์เหยียบ  เธอเฝ้าคิดมาตลดว่าสักวันเธอจะต้องได้ของ  จากเคอาร์สักชิ้น

ณ  ในห้องของ ม.6  

บรรยากาศในห้องไม่ได้เรียบร้อยอะไรมากนัก  ทุกคน   ต่างคนต่างอยู่  พวกอยากเม้าท์ก็เมาท์  อยากหลับก็หลับ   อยากนั่งเล่นโทรสัพก็เล่น  ทุกคนถึงจะอยู่ห้องเดียวกันแต่ทุกคนก็อยู่กันตนล่ะโลกส่วนตัวอยู่ดี 

"เอาล่ะ  ทุกคนคุณครูจองมิน กำลังจะเข้ามาสอนแล้ว ก็ให้ทุกคนเตรียมหนังสือที่ครูแจกขึ้นมาด้วยนะ"เสียงของชายหนุ่มทายอง  กล่าวบอกเพื่อนๆแล้วเดินเข้ามาในห้องมานั่นประจำที่ของตัวเอง  แต่ดูเหมือนว่าคนที่ฉันจะมีแค่   บีนา  ส่วนคนอื่นๆ  ก็ทำทีท่าว่าไม่ได้ยิน  แต่ทายองก็ไม่ได้พูดอะไรมากเพียงถอนหายใจ   และหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน  แต่เค้าคไม่รู้ว่า  มีบางคน

"นิ่  เลิกคุยกันได้และ ฉันรำคาน"  ถึงจะเป็นน้ำเสียงที่นิ่ง  ไม่ได้ดุดันมาก แต่ก็ดังพอที่จะทำห้องที่เสียงดัง   พูดกันอย่างที่ไม่มีใครฟังใคร   ก็กลับมาสงบ  พร้อมด้วยทุกคนที่หันมามอง ฮานา  และทุกคนก็แยกย้ายมานั่งโต๊ะขอตัวเอง  .แต่ทายองก็ยังมองฮานาผู้หญิงที่ กำลังนั่งหลับตาและไคว่ห้าง ด้วยคำถามมากมาย

"เอาล่ะ   วันนี้ก็เปิดเทอมวันแรก  ครูก็ไม่มีอะไรมากมาย ก่อนอื่นครูก็ขอแนะนำเพื่อนไหม่ของห้องเราก่อนและกัน   นี่คือ  เคอาร์  เค้าพึ่งย้ายมานี่ครั้งแรกยังไงก็ฝากพวกเธอด้วยและกัน"  ถึงคุณครูจองมิน   จะยืนอยู่กับ  เคอาร์แต่ทุกคนก็จับตามองและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเคอาร์กันทั้งห้อง..

"เคร์อาร์ล่ะจ้ะเลือกที่ว่างและเดินไปนั่ง  ได้เลยจ้า"  เคอาร์หันมาขอบคุณครูและเดินมือล้วงกระเป๋าในระหว่างที่เค้าเดินอยู่  ก็มีแต่คนอยากใหนั่งข้างๆตัวเอง  แต่เค้าก็ไม่ได้สนใจอะไรจนไปหยุดอยู่ที่โต๊ะ เก้าอี้ข้างๆ  ฮานา  

"โทดทีตรงนี้เต็ม " ฮานาที่นั่นหลับตากอดอกไฟว่ห้างอยู่นั้น   ลืมตาขึ้นมาและบอกกับเคอาร์ด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง เยือกเย็น

"ฉันไม่ได้จะมานั่งกับเธอ  แต่ฉันจะบอกว่า เข็มกลัดเธอตก"เคอาร์บอกให้ฮานาเข้าใจจากนัhน  ตนก็ไปนั่นเก้าอี้ข้างๆอุนซู  ส่วนฮานาก็เก็บเข็มกลัดและอยู่ในท่าเดิม

"นี่นาย  นายนี่เหมาะกะ  ยัยสาวโหดฮานานะ  เหมาะกันเหมือนกิ่งทองใบหยก ห่อหมกใบยอ   ตะกร้อมหัวเข่า  ผีเน่าโรงพุ  55อิอิ  "เมื่อ  เคอาร์เดินมานั่งข้างตน  อุนซุก็ได้กล่าวคำทักทายเคอาร์ในแบบของเค้า  แต่ดูเหมือนว่าเคอาร์ไม่ได้รู้สึกะไรเลย

"ฉันคิดว่า  มันคงไม่สนุกเท่าไรเนอะฉันรู้  แม้ใช้ม้าาา"  อุนซุพูดอย่างหน้าเสียแต่เคอาร์ก็ได้แค่มองอุนซุด้วยหน้านิ่งและหัน มองคุณครูจองมินเช่นเดิม

"เอาล่ะเปิดเทอมวันแรกอาจจะไม่สนุกมาก  นะยังไงก็ช่วยตั้งใจเรียนกันด้วยล่ะ"ครูสาวสวยบอกด้วยความเป็นห่วง

"ต่อไปจากนี้  สนุกแน่  ฮึ"เคอาร์พูดพร้อมยิ้มที่มุมปาก  

---555เปงไง   พยายามจะอัพเรื่อยๆจ้า  ---