Estimate Lee Nice ซ่อนรักร้าย ให้ตายก็รักมึง

ผมเดินเข้าไปในห้องโถงที่ตอนนี้คนกำลังเยอะมาก ผมเดินเข้าไปในชุดที่แสนจะน่าอายสุดๆส่วนไอ้คนที่มันแกล้งผมอย่างไอ้ไนท์ก็เดินมาข้างๆผม

“นี้ ไอ้ลีเอามือมึงมาควงกับกูดิ มึงจะเต้นคนเดียวไง” ไอ้ไนท์หันมากระซิบบอกผม ผมหันหน้าไปทำท่าจะกัดมัน มันเลยรีบใส่หน้ากากทันที ก่อนที่ผมจะเอาหน้ากากมาใส่มั้ง แล้วผมก็เดินไปคู่กับมัน ทุกคนในงานทั้งหญิงและชายหันมามองเรา2คนแล้วมองกัน กระซิบกระทราบกัน บางคู่ก็เดินมาเข้ามาเต้นรำกันตามปกติ

“นี้ ไนท์มึงจะเอาหน้าเข้ามาใกล้กูทำไมเนี้ย” ผมเริ่มถามมัน เพราะรู้สึกมันจะเอาหน้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ

“เอาน่า มันจะมีใกล้กว่านี้ ออกจากลานเต้นรำกัน” มันพูดจบก็ถึงมือผมออกจากลานเต้นรำไปหาพวกเจนที่ยืนมองงานที่พวกเขาจัดอย่างประทับใจ

“อ้าว ไนท์แล้วลีล่ะไปไหน” เจนเริ่มถามถึงผม ผมกะจะตอบแต่ไนท์หันมามองแล้วทำหน้าว่า อยากพูดอะไร

“ไม่รู้สิครับ” ไนท์ตอบกลับไปแบบเนียนๆแล้วหันมาขยิบตาให้ผม

“นั้นแน่ ไปทิ้งไอ้ลีแล้วควงสาวสวยที่ไหนมาเนี้ย ไม่เคยเห็นหน้าเลย” คุณโอพูดขึ้น ไอ้ไนท์หันหน้ามา ก่อนจะเอามือมาถอดหน้ากากผมออก

“555นี้ไง ไอ้ลีจำกันไม่ได้เหรอครับ” ไนท์เฉลยที่ทุกคนอึ้งตาค้างครับ

“0_0”หน้าทุกคน

“อ้าว พี่ๆไม่ไปเต้นรำกันเหรอครับ” เสียงเล็กๆเข้มทำทุกคนหันไปมอง ก่อนที่ผมจะหันไป ไนท์มันก็เอามือมาโอบที่เอวของผม ก่อนที่มันจะเอาหน้ามาใกล้แก้มก่อนก็ที่มันจะเป่าลมใส่หู ผม

“เห้ย!!!ไนท์มึงทำไรเนี้ย” ผมโวยวายใส่มัน แล้วไอ้ไนท์มันก็มองผม ก่อนที่มันจะหันไปมองน้ำ แล้วผมเลยหันตาม น้ำมองเรา2คนอยู่ ผมอธิบายไม่ถูกว่าน้ำเป็นอะไร

“เย้ๆทุกคนมาทานอาหารกันเถอะ” เสียงหวานๆใสๆที่คุ้นหูทำผมถึงกลับหันไปทันที เลนเดินจูงมือแม็กมาหาพวกเราก่อนที่เลนจะหันมามองหน้าผม

“เอ๋??นี้ใครอ่ะ” เลนถามขึ้นก่อนที่ทุกคนจะนิ่งเงียบไป

“แฟนผมไงครับเลน”ไนท์ตอบกลับ ทุกคนถึงกลับอึ้งเลย โดยเฉพาะน้ำ น้ำมองหน้าผม ก่อนจะเดินออกจากห้องโถงไป ผมอยากเดินไปถามนะว่าเขาเป็นอะไร แต่ไนท์โอบเอวของผมอยู่ ผมเลยไปไหนไม่ได้

“55 น่ารักจังนะ แล้วลีล่ะ”เลนชมผมแล้วถามถึงผมที่ตอนนี้กลายเป็นคนที่หายตัวไปเฉย

“ไม่รู้สินะ แต่เธอได้รู้แน่” ไนท์มองหน้าเลนอย่างมีเลศนัย ก่อนที่จะดันเอวของผมให้เดินไปที่โต๊ะ ที่ตอนพวกคนในกลุ่มไปนั่งแล้ว

“นี้ๆเดียวเจนขึ้นไปเป็นพิธีกรแทนน้ำก่อนนะ” เจนพูดจบก็เดินออกไปจากโต๊ะ

“เอ้า แล้วน้ำไปไหนล่ะ”โอเริ่มถามก่อนจะมองหน้าทุกคน

“ไม่รู้เหมือนกันตอนแรกก็เห็นอยู่นะ”พี่เบียร์ตอบโอแล้วหันไปยิ้มให้ตัง

“เอาล่ะค่ะ ไหนๆงานก็เริ่มแล้ว 55 ดิฉัน เจน นะค่ะ มาทำหน้าที่แทนน้องน้ำนะค่ะ ตอนนี้ก็ถึงเวลาร้องเพลงตามอัธยาศัยแล้วนะค่ะ ใครจะเป็นคนขึ้นมาตัดลิ้บบิ้นเป็นเพลงแรกค่ะ ใครเอ๋ย”

“ผมเองครับ” ไนท์ยกมือขึ้นแล้วเดินออกจากโต๊ะไป

“ว้าว น้องไนท์นี้เองค่ะ น้องไนท์จะร้องเพลงอะไรดีค่ะ”เจนถามไนท์ก่อนที่ไนท์จะหันมามองผม แล้วโอ พี่เบียร์ เจ๊หนุ่ย เลน แม็ก ตัง ก็หันมามองผมเป็นตาเดียว ก็อีตาไนท์ดันมองมาทางผมอ่ะดิ

“ผมขอเพลง พูดไม่ค่อยถูกครับ”ไนท์พูดจบแล้วหันมามองผม

ดนตรีเริ่มบรรเลงขึ้น...

‘ฉันก็ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ และก็ไม่รู้มาไกลแค่ไหน บนทางที่เราสองคนเดินผ่านไป

รู้แค่ว่าฉันนั้นไม่เคยบอก รู้ว่าฉันนั้นไม่เคยบอก ความรู้สึกนั้นถ้าจะบอก ไม่รู้ต้องพูดตอนไหน’

ไนท์หันมามองผม ก่อนที่เขาจะกวาดสายตามองทุกคน

“ไนท์ร้องเพลงเพราะดีเนอะ ลี”เจ๊หนุ่ยหันมากระซิบผมเบาๆก่อนที่จะหันไปฟังเพลงต่อ

‘ไม่รู้ว่าต้องคบกันไปกี่ปี ต้องมีเรื่องราวดีๆมากมายเท่าไหร่ ถึงควรพูดมันออกไป คำสั้นๆคำเดียวนี้ ไม่รู้ว่าเธอนั้นรออยู่ไหม หรือจะปล่อยไปให้เป็นอย่างนี้ แต่คิดดูอีกทีเก็บไว้ก็ไม่ดี

อาจจะพูดไม่ค่อยถูก พูดไม่ค่อยออก แต่จะบอกให้เธอได้ฟังเบื้องหลัง ทุกๆอย่างที่เก็บอยู่ในหัวใจ สิ่งที่ฉันนั้นรู้สึก ลึกถึงข้างใน รวมได้เป็นความหมายคำเดียวเท่านั้น วันนี้ฉันพร้อมให้เธอฟัง ยังรออยู่ไหม’

ดนตรีที่ไพเราะก็เริ่มบรรเลงอีกครั้ง ก่อนที่มุกคนจะหลงใหลในการขับร้องอย่างนุ่มนวลของผู้ชายคนนี้หรือเพื่อนของผมเอง มันทุกหน้าตาแบบเก๊กหล่อสุดๆ

‘อาจจะพูดไม่ค่อยถูก พูดไม่ค่อยออก แต่จะบอกให้เธอได้ฟังเบื้องหลัง ทุกๆอย่างที่เก็บอยู่ในหัวใจ สิ่งที่ฉันนั้นรู้สึก ลึกถึงข้างใน รวมได้เป็นความหมายคำเดียวเท่านั้น วันนี้ฉันพร้อมให้เธอฟัง คำว่ารักเธอ คำว่ารักเธอ’ เมื่อจบลง ไนท์ก็ยื่นไมค์ให้เจน

“โอ้โห้ น้องไนท์นี้ทำให้ทุกคนเคริ้มไปเลยนะเนี้ย พี่นี้เคริ้มตามๆกันไปเลย55”  เจนพูดจบ ไนท์ก็หันไปกระซิบอะไรบ้างอย่างกับเจน แล้วเจนก็หันมายิ้มให้ทุกคน

“เอาล่ะ นี้เป็นคำขอของประธานเรา55 ขอให้น้องลีขึ้นมาร้องเพลงให้ทุกคนฟังทีค่ะ” เจนเรียกผมงั้นเหรอ เจ๊หนุ่ยงั้นมาดันผม ก่อนที่เลนจะมองมาที่ผม แล้วผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่บันได ก่อนที่ไนท์มันจะหันมามองผม แล้วเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วมันก็

“สู้ๆนะที่รัก” มันพูดซะขนลุกเลย

“น้องลีจะร้องเพลงอะไรดีค่ะ” เจนถามผม ผมนี้มึนเลยครับ

“เอิ่ม... เพลง แหลก ครับ” ผมบอกเจนเสียงสั่น แล้วดนตรีก็บรรเลงขึ้น

‘ผ่านคืนวันที่เหมือนดั่งความฝัน เพราะ...ฉันมีเธอ คำบอกรักที่ฟังอยู่วัน ฉันเลยไม่เผื่อใจ

ขนาดก้อนหนยังแหลกเป็นเม็ดทราย นับประสาอะไรกับหัวใจ เช่นเธอตอนนี้ที่เปลี่ยนจากฉันไป

ฉันกำลังจะเสียเธอใช่ไหม ไม่ทันได้เตรียมใจ เมื่อเห็นเธอเดินจากไป แต่ตัวฉันคงทำได้  แค่เพียงต้องยอมรับความจริง ได้แค่เกิดมาเป็นฉันคนที่รักเธอ และคนที่เธอที่เธอทิ้ง คำบอกรักทุกวันที่ฉันนั้นเคยได้ยิน ไม่มีอีแล้ว...’

พอดนตรีเริ่มบรรเลงผม ก็ลืมตาขึ้นมา ทุกคนจ้องมาที่ผมเป็นตาเดียว บ้างคนถึงกลับเคริ้มไปตามๆกัน จริงๆผมไม่อยากร้องเพลงนี้เลยนะ แต่ทำไงได้ มันไม่มีทางเลือกนิ

‘และยังคงได้ยินแค่เพียง เสียง...ที่เธอนั้นร่ำลา ที่แห่งเดิมที่ยังคงคุ้นตา แต่ไม่รู้..จะเดินไปทางไหน ขนาดก้อนหินยังแหลกเป็นเม็ดทราย นับประสาอะไรกับหัวใจ เช่นเธอตอนนี้ที่เปลี่ยนจากฉันไป ฉันกำลังจะเสียเธอใช่ไหม ไม่ทันได้เตรียมใจ เมื่อเห็นเธอเดินจากไป และตัวฉันคงทำได้ แค่เพียงต้องยอมรับความจริง ได้แค่เกิดมาเป็นทั้งคนที่รักเธอ และคนที่เธอทิ้ง คำบอกรักทุกวันที่ฉันนั้นเคยได้ยิน ไม่มีอีกแล้ว ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ และคำคำนี้ ฉันรักเธอ ไม่มีอีกแล้ว’

เมื่อเพลงจบลง เสียงปรบมือก็ดังขึ้น

“ฮู้วๆๆๆๆ น้องชายผมเอง”ไอ้คุณโอ ตะโกนอย่างดัง

“55รู้ตัวไหมเนี้ยว่า น้องลีร้องเพลงเพราะมาก” เจนเดินถือไมค์ขึ้นเวทีมาชมผม

“ไม่รู้เลยครับ”ผมตอบกลับอย่างสุภาพ ผมหันสบตากับไนท์พอดี หัวใจของผมมันเต้นแรงมา ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร มันกลั้นยิ้มไม่อยู่เลย ผมวางไมค์แล้วเดินลงจากวาทีมานั่งที่เก้าอี้ที่เดิมของผม

“นี้ ลีโอจริงๆเหรอเนี้ย” เลนหันมาถามอย่างสงสัย

“ก็อย่างที่เธอเห็นนั้นยัยเบื๊อก” ผมตอบยัยเลนที่ชอบถามแปลกๆ แม็กหันมามองผมก่อนที่จะทำหน้าไม่พอใจแล้วหันกลับไป ผมไม่สนใจแล้วผมก็นั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆ ไนท์ก็ดึงมือผมให้ลุกขึ้น แล้วลากผมออกจากห้องโถง

“เดียวๆไอ้ไนท์มึงจะพากูไปไหน” ผมถามไนท์

“ไปข้างหน้า” มันตอบกวนมาก ผมสะบัดมือออกจากมือมัน แล้วมันก็หยุดเดิน

“ถ้ากูไม่รู้ว่าจะไปไหน กูก็ไม่เดินไปด้วยหรอก” ผมตะโกนใส่มัน ทุกคนที่กำลังเดินออกจากห้องโถงหันมามองเรา2คน

“มึงตามมาเถอะน่า” ไนท์พูดไม่ดังมาก เพราะรู้ว่ามีคนมองอยู่

“ไม่เว้ย”ผมตะโกนอย่างดัง ใครจะสนคนรอบข้างกันเล่า!! “ตามมาเถอะน่า”มันพูดจบก็กระชากมือผม แล้วผมก็สะบัดออกเป็นครั้งที่2

“ไม่ไป ไม่ไป ไม่ปะ...”คำพูดถึงกลืนลงคอของผมหมดเลย ไนท์จูบผมกลางผู้คนมากมายผมพยายามดันมันออกแต่มันกลับสอดลิ้นเข้ามาแล้วเอามือลูบที่รอบๆเอวผมซะขนลุกเลย มันผลักผมออกเมื่อรู้ว่าผมเริ่มหายใจไม่ออก

“ฮ่ะแคร๊กๆๆๆ”ผมไอแล้วสูบหายใจอย่างเร็ว สายตาผมหันไปสะดุดที่ผู้ชายในชุดสูทสีขาว ที่กำลังยืนร้องไห้อยู่ ผมทำไรไม่ถูกได้แต่มอง ก่อนที่ไอ้ไนท์จะมองตามสายตาผม แล้วมันก็ยิ้มแบบเจ้าชายปีศาจ ก่อนที่มันจะดึงมือผมไป แต่ผมรู้สึกตัวเองไม่มีเรี่ยวแรงเลย ผมได้แต่เดินตามมันออกมาที่รถ ผมไม่รู้ว่ามันกำลังคิดจะทำอะไรอยู่

“ขึ้นรถไปสิ”มันบอกให้ผมขึ้นรถ ผมเดินเข้าไปในรถอย่างง่ายๆไม่ได้เถียงอะไร  มันมองหน้าผม สักพักแล้วมันก็เดินไปที่เบาะคนขับรถ แล้วมันก็ขับรถออกไป ผมไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่มองออกไปนอกกระจกและผมไม่คิดจะหันกลับไปมองมันเลย

“ไอ้ลี มึงไม่คิดจะพูดอะไรเลยรึไง” มันพูดขึ้นทั้งๆที่มันไม่ได้ละสายตาจากถนนด้านหน้าเลย

“...........”ผมไม่ตอบอะไรมันได้แต่ทำเป็นเมินใส่มัน มันจอดรถหน้าม่านรูดแต่แค่จอดนะครับ

“ถ้ามึงไม่พูดกูจะเลี้ยวรถเข้าม่านรูด”มันหันมาขู่ผม...แต่ผมไม่กลัวหรอกเพราะไอ้ไนท์มันไม่กล้าหรอก

“.........”ผมยังคงไม่ตอบอะไรมันต่อไป

“งั้นก็ดี อยากลองของแปลก”ไอ้ไนท์ขับรถเข้าไปในม่านรูด ผมเริ่มตกใจ กลัวมันจะทำจริง

มันเลื่อนกระจกแล้วจ่ายเงิน แล้วก็มีคนนำไป

“เห้ยๆไอ้ไนท์มึงพากูมาที่นี้ทำไม”ผมเริ่มกลัวขึ้นมาแล้วสิ ทำไงดีๆ

“........”มันไม่ตอบแถมยังทำเป็นไม่ได้ยินเสียงผมก่อนที่มันจะเดินออกจากรถแล้วเดินอ้อมมาที่ประตูรถด้านของผมก่อนที่มันจะเปิดประตูออก แล้วกระชากผมออกมาจากรถ แถมยังดึงข้อมือผมแรงขึ้น

“โอ๊ย!!!กูเจ็บนะ” ผมพูดด้วยความจริงปวด ไนท์ทำเป็นไม่สนใจแล้วกระชากผมแรงแล้วมันก็เปิดประตูก่อนที่จะโยนผมลงเตียง แล้วปิดประตูเสียงดังมาก ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปอีกฝั่งของเตียง

“ไนท์ มึงมันบ้าไปแล้ว”ผมตะคอกออกไปอย่างกลัวๆ ก่อนที่มันจะเงยหน้ามามองผม แล้วมันก็เดินมาอ้อมเตียงมาทางผม ผมรีบกระโดดขึ้นเตียงเพื่อข้ามไปอีกฝั่งของเตียง แต่ทว่า

ควับ!!

มันดึงขาผมไว้ก่อนที่มันจะกระชาก ร่างของผมปลิวไปกระแทกกับหน้าอกของมันอย่างจัง

“เป็นไงล่ะมึง”มันถามแปลกๆ

“ปล่อยกู ปล่อยกูเดียวนี้” ผมโวยวายและผลักมัน ทั้งทุบทั้งตีทั้งข่วน แต่ไม่มีผลเลยสักอย่างก่อนที่จะกอดมันแน่นขึ้น จนมือของผมทำอะไรไม่ได้เลย มันก้มหน้าลงมา ก่อนที่ผมจะเงยหน้าไปมองตามัน

“เป็นของกูได้ไหม ลี”มันพูดอย่างอ่อนโยนก่อนที่ดวงตาสีฟ้าของมันจะทำให้ผมต้องมนต์สะกดไปราวกับว่าดวงตาของมันมีเวทย์มนต์ มือของมันคล้ำไปทั่วร่างกายผม ริมฝีปากของเราประกบกันแน่นลิ้นเล็กของเรากำลังหยอกล้อกันในปากของเราทั้งสอง ก่อนที่ร่างกายผมจะเอียงลงกับเตียงนุ่มๆ แรงโน้มถ่วงทำให้ไอ้ไนท์ตามมาติดๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะวูบหายไป….