หวานรัก ยอดยาหยี 18+

บทนำ

ณ จังหวัดเชียงราย…

         ถนนสายซากุระ สองข้างทางเรียงรายด้วยต้นพญาเสือโคร่ง หรือที่คนเรียกกันว่าซากุระเมืองไทย ดอกของมันเป็นสีชมพู ขณะนี้เบ่งบานชูช่อเต็มต้น บ้างก็ร่วงหล่นลงมาสู่พื้นดิน

         หมอกสีขาวร่วงพราวลงมาจากฟ้า กระจายความหนาวเย็นไปทั่วทุกสรรพสิ่ง มอเตอร์ไซด์บิ๊กไบท์คันใหญ่เร่งเครื่องฝ่าความหนาวพุ่งทะยานไปข้างหน้า ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน วัยยี่สิบปี ผมสั้นเสมอต้นคอ สวมใส่หมวกกันน็อกใบใหญ่ปิดบังหน้าตา ท่อนบนของร่างกายคือเสื้อหนังสีดำ ส่วนท่อนล่างสวมกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม เข้าชุดกับรองเท้าสำหรับขี่มอเตอร์ไซด์ราคาแพง

         ดวงตาคมกล้ามองดูหนทางข้างหน้าอย่างแน่วแน่ หลายวันมานี้เขามาขี่มอเตอร์ไซด์ที่ถนนสายนี้ทุกวันเพื่อจับความเร็ว วันนี้เขาจะเอาชนะความเร็วของเมื่อวานให้ได้ ก่อนกลับกรุงเทพฯ ต้องทำลายสถิติเดิม

         มือขวาที่สวมถุงมือหนังชนิดพิเศษ บิดคันเร่งเพิ่มความเร็วให้มากยิ่งขึ้นไปอีก มอเตอร์ไซด์คันใหญ่พุ่งทะยานด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า แต่เพียงไม่กี่วินาที ก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น เบื้องหน้าห่างออกไปไม่ถึงสิบเมตร มีร่างเล็กของเด็กผู้หญิงเดินฝ่าความหนาวอยู่เพียงลำพังบนถนน

         “เด็ก!” เลโอวัติอุทานเสียงแผ่วเบาด้วยหัวใจเย็นยะเยือก รีบเบรกอย่างกะทันหันโดยไม่คิดชีวิต หากแต่ความเร็วที่เกิดพิกัด ไม่สามารถใช้เวลาชั่ววินาทีในการหยุดยั้งได้

         โครม ! แม้จะพยายามหักหลบอย่างสุดความสามารถ หากแต่ไม่อาจหลีกเลี่ยงการปะทะได้ ร่างเล็กกระเด็นไปตกอยู่บนผืนหญ้าสีเขียวอ่อนที่ชุ่มด้วยน้ำค้าง หมดสติในทันที ในขณะที่มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ลื่นไถลออกไปไกลหลายเมตร เลโววัติกระเด็นออกห่างจากรถคันโปรดของตนเอง กลิ้งหมุนคว้างหลายตลบ สิ้นสุดที่การถูกกระแทกกับพื้นถนนอย่างแรง

         ร่างบอบช้ำจากการถูกกระแทก หยัดกายยืนขึ้นด้วยสองขาอ่อนแรง หมวกกันน็อกถูกโยนไปบนผืนหญ้าข้างถนน เขาแทบไม่ได้รับอันตรายเลย นอกจากการกระแทกอย่างแรงเพราะใส่อุปกรณ์ป้องกันไว้อย่างแน่นหนา ทั้งหมวกกันน็อก สนับเข่า ถุงมือ รองเท้า แต่เด็กคนนั้นล่ะ

         ชายหนุ่มวิ่งเข้าไปหาร่างเล็ก ที่นอนจมกองเลือดอยู่บนผืนหญ้า ร่างใหญ่ทรุดตัวลงด้วยอาการเข่าอ่อน ก่อนจะใช้สองมือสั่นเทาช้อนอุ้มร่างบอบบางที่นอนหมดสติขึ้นมาในอ้อมแขน

         เด็กหญิงหายใจรวยรินอย่างเหลือเกิน มีบาดแผลบริเวณหน้าผากซ้าย และที่แขนขาอีกหลายแห่ง

         มือสั่นเทาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า โทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนที่มาด้วยกันว่าให้ช่วยคิดต่อรถพยาบาลมาที่นี่ให้เร็วที่สุด ถนนสายนี้แทบไม่มีคนผ่านไปมาเลย ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้โผล่มาจากไหน

         เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาก้มลงกระซิบเสียงแผ่ว แม้ไม่รู้ว่าคนที่นอนอยู่ในอ้อมแขนจะได้ยินหรือเปล่า

         “อย่าตายนะ ห้ามเป็นอะไรไปเป็นอันขาด หนูน้อย อย่าทิ้งฉันไป ขอร้องล่ะ อยู่ด้วยกันก่อนนะ” น้ำตาอุ่นของชายหนุ่มรินไหล ใจสะท้านสั่น เป็นเพราะความคึกคะนองของเขา จึงทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ถ้าเด็กคนนี้เป็นอะไรไปแล้วล่ะก็ เขาจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย

         สายลมแห่งความเวิ้งว้างโบกพัดมา ดอกสีชมพูบนต้นพญาเสือโคร่ง หลุดร่วงลงมาจากกิ่งก้าน ตกกระจัดกระจายใต้ลำต้น

         เลโอวัติดึงร่างเล็กขึ้นมากอด เมื่อพบว่า เด็กหญิงได้หยุดหายใจไปแล้ว…