lovemy วุ่นนัก-รักต้องเลือก

ความรักสำหรับพวกคุณคืออะไรกันเหรอถ้ามันคือความสุขที่ได้อยู่ใกล้และครองรักคงจะมีความสุขมากแต่สำหรับฉันความรักทำให้ฉันอึดอัดสับสนว่าระหว่างรักกับเพื่อนฉันควรเลือกอะไรดีในเมื่อคนที่รักฉันคือคนเดียวกับคนที่เพื่อนฉันรัก
...........
 
พอร์รี่ไฮสคูล
15.30น
เฮ้อวันนี้ลมเย็นดีจังเลยไม่ร้อนเหมือนทุกวัน ก่อนอื่นฉันขอแนะนะตัวฉันชื่อ'แอร์พอร์ส'อายุ17ปีเป็นนักเรียนมอห้าของที่โรงเรียนนี้ขอบอกนะค่าเทอมแพงเฟอร์อะพ่อกับแม่ที่อยู่ปารีสเลยต้องส่งเงินมาให้เดือนละหลายแสนเลยละฉันก็คือผู้หญิงคนหนึ่งใบหน้าเรียวรูปไข่ผมยาวสีน้ำตาลเข้มดวงตาสีดำน้ำตาลเพราะฉันเป็นลูกครึ่งไทย-อเมรีกัน
~å
อ๊ะมือถือเข้า
"ว่าไงวันใส"
(ตอนนี้พวกเรารออยู่ที่ร้านเธอแล้วนะรีบๆมาเลย"
"อ้าวเหรอได้ๆแค่นี้นะ"
ฉันวางสายปุ๊บก็ตรงดิ่งไปหน้าโรงเรียนเรียกแท็คซี่ให้ไปส่งที่เป้าหมายทันที คนที่โทรหาฉันเมื้อกี้ชื่อวันใสเพื่อนรักฉันเองละวันใสเธอสวยน่ารักบอบบางเหมือนนกน้อยในกรงทองเธอขาวหมวยผมยาวปะบ่าสีดำคลับเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้เลย
แอร์พอร์สเบอเกอร์รี่
ฮู้ทำไมเพื่อนฉันเต็มเลยละวันเกิดปีที่แล้วน้อยกว่านี้อีกนะเนี่ยแหมไอพวกนี้นิเห็นแกกินจริงๆเลย
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะแอร์พอร์สเพื่อนรัก"
ตกใจหมดเลยโผล่มาจากหลังร้านนึกว่าผีจีนสะอีกอุ๊บส์นั้นเพื่อนนะนั้นยัยแอร์พอร์หาเรื่องโดนวีนจริงๆแต่เค้กก่อนใหญ่มากรสวนิลาด้วยของโปรดเลยแต่นี้มันเค้กร้านแกนะยะเธอสามารถนะวันใสที่เอามันออกจากตู้ได้
"ขอบใจมากนะวันใสเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลย"
"นี้ของขวัญยากพวกเรา"โอ๊ยเสียงแหลมมากนะยัยแก๊งผลไม้เปรี้ยวหูแทบแตกอื้อหือแต่ของขวัญแต่ละกล่องใหญ่ๆทั้งนั้นเลยฉันรับมาแล้วคนอื่นๆก็เอาของขวัญให้ฉันเยอะเลยแฮะ
"โทษทีวะไอแอร์พอดีเพิ่งหาของขวัญเจอเลยมา"
"ไอ้คทาบอกอย่าเรียกแอร์เฉยๆเดี่ยวเตะไปนู้นเลย"ฉันบ่นพร้อมตักเค้กรสโปรดเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
"นี้ทุกคนเนี่ยไอ้กีต้าเพื่อนฉันอยู่ห้องAลูกเจ้าของโรงเรียน"
"สวัสดีคะ"วันใสทักทายแล้วยิ้มให้หวานมากๆเลยละอีตากี้ต้ายิ้มให้แล้วหันมายักคิ้วใส่ฉันฉันเลยพยักหน้าให้
20.15น
"เรากับก่อนนะเดี่ยวป๊ากับมัมจะเป็นห่วงมีความสุขมากๆนะ"ฉันยิ้มให้แล้วโบกมือลาเพื่อนๆทุกคนแล้วเก็บของขวัญทั้งหมดใส่ถุงใหญ่แล้วปิดร้านเฮ้อดึกแบบนี้จะมีแท็คซี่ไหมเนี่ย
ซ่าส์~
กรี๊ดฝนตกฮื้อๆขี้เกรียดเปิดร้านเลยอะไอ้ฝนบ้ามาตกทำไมตอนนี้วะเนี่ย
ปี๊นๆๆปิ๊ด
เสียงแต่รถเก๋งนี้นาเรียกใครเหรอเรียกครายเนี่ยเอ๊ะหรือเรียกฉันเฮ๊ยเจ้าหนี้ปะเนี่ยแต่ฉันไม่มีเจ้าหนี้อะหรือแก๊งลักผู้หญิงแก๊งค้ามนุษย์(จะมโนทำไม)
"ทอมบ้านอยู่ไหนเดี่ยวไปส่ง"อะนี้กีต้านิมาจากไหนเนี่ยแถมยื่นร่มมาให้ฉันอีกแต่หมอนี้เรียกฉันทอมไม่ใช่ทอมเว๊ย
"ไม่เป็นไรกลับเองได้เว๊ย"
"แต่ฝนมันตกหนักแบบนี้จะหยุดเมื่อไหร่ก็ไม่รู้เราไปส่งดีกว่า"
"เอ๊ะหูหนวกเหรอบอกว่ากับเองได้นายจะไปไหนก็ไปเลยไป"
"ให้เราส่งดีกว่าทอมยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงหน่าถือว่าเป็นน้ำใจ"
"ตามใจนายละกัน"ฉันกรงร่มแล้วถือของเดินไปอีกฝ้ากหนึ่งรถไม่นานเราก็มาถึงคอนโดที่พ่อฉันซื้อใหมันไฮโซมากเลยนะ
"ขอบใจนะ"ฉันพูดห้วนๆแล้วหันหลังเตรียมจะเดินขึ้นห้อง
"เฮ๊ยทอมจีบได้เปล่า"
ฉันหยุดชะงักหันกลับไปมองแล้วยิ้มให้ก่อนจะเหยีบขาไอกีต้าแรงๆข้างหนึ่ง
"ไอบ้า"ฉันผลักอกเค้าแล้ววิ่งขึ้นห้องไป
ห้อง2051
ฉันอาบน้ำชำระร่างกายแล้วมานั่งแกะกล่องของขวัญดูมีแต่ของดีๆทั้งนั้นเลยวันใสให้ทั้งกรอปรูปที่ทำเองมีรูปฉันติดแถมยังมีโคมไฟอีกน่ารักจริงๆแต่เอ๊ะตอนนับมันมี10กล่องแล้วมาจากไหนอีกหนึ่งกล่องฉันหยิบกล่องของขวัญสีฟ้ามาแกะดูของบ้างใน
"เฮ๊ยสร้อยข้อมือกับเคสโทรศัพท์ลายเดียวกับที่อยากได้เลย