รักนะ นายจอมแสบ

     แค่ก! แค่ก ฉันเป็นหวัดเพราะพี่น้องคู่นั้นแท้ๆ ทำให้ฉันต้องเดินตากฝน เพราะแอบฟังพวกเขาคุยกันเลย(ความผิดหล่อนมิใช่รึ:นักเขียน:)) ช่วยไม่ได้ไปทำข้าวต้มกินดีกว่า

ติ่ง ต่อง ใครมากดกริ่งกันเนี่ยวันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านนี่นา-*- ติ่ง ต่อง เอาอีกแล้ว

"ค่า มาแล้วค่า" แอ๊ดด ฮิคารุกับคาโอรุมาทำอะไรกันนะ

"ฮารุจังเป็นอะไรมากรึเปล่า ดีนะที่คุณน้าโทรมาบอกไม่งั้นฮารุจังต้องอยู่คนเดียวแน่เลย"

"เอ่อ-๐- ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ปวดหัวกับเจ็บคอนิดหน่อยเอง"

ฟึ่บ ฮิคารุเอาหน้าผากของเราสองคนมาแตะกัน ปลายจมูกของเรากันแค่เซนเดียว  

   -5 นาทีต่อมา อา อา อา อา (เสียงเอคโค่)-

หลังจากฮิคารุผละตัวออกจากฉัน เขาก็พูดขึ้นมา

"นิดหน่อยแล้วทำไมหน้าแดงเป็นมะเขือเทศเชียว"

"กะ..ก็นายทำบ้าอะไรก็ไม่รู้นี่นา///_///"

"วัดไข้ไง แค่นี้ก็ไม่รู้-_-" บ้านนายสิ ใครเขาวัดกันแบบนี้เล่า

"ฉันว่าเราเข้าไปในบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวฮารุจังจะเป็นหวัดหนักกว่านี้=O=" ยังมีบทอยู่อีกรึ

"นะ..นั่นสิเนอะ เชิญจ๊ะฮิคารุ คาโอจัง"

วันนี้เป็นซวยของฉันจริงๆ อิง อิง อิง อิง(เอคโค่อีกแล้ว ไม่มีมุขอื่นจริงๆ เชื่อเต๊อ T_T : นักเขียน)

ปึง! เสียงปิดประตูหลังต้อนรับความวุ่นวายของฉันในวันนี้ อี้ อี้ อี้ อี้

(ยัยบ้ามุขอื่นไม่เรอะยะ คนยิ่งเจ็บคออยู่ : ฮารุฮิ

ช่วยยยยยย ด้วยยยยยย ค่าาาาาา : นักเขียน)

(ฝากเยี่ยมศพด้วยนะคะ สวัสดีค่ะ : นักเขียน)