Never Change, Please! เช็คบิคแค้น เปิดโปงหัวใจ

" แค่ส่งคนมารังควานฉันแบบนี้คิดหรอว่าฉันจะกลัว....ยัยนั่นกล้าพูดแบบนี้งั้นหรอ " เมื่อฟังที่โซลมารายงานเรื่องแอลวันนี้ทำเอาเรียวถึงกับโวยวายลั่นคอนโดหรูของโซล

" ใช่ " โซลตอบพลางยิ้มนิดๆนานๆทีจะมีคนที่กล้ามามีเรื่องกับเรียวทั้งที...งานนี้สนุกแน่ โซลคิดในใจ

" คิดหรอว่าฉันจะกลัว ได้ในเมื่อส่งคนไปรังควานแล้วยังไม่กลัวอีกแถมยังมีหน้ามาปากดีกับคนอย่างฉัน...แล้วเราจะได้เห็นดีกันเเอล " เรียวพูดพลางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

" แกมีแผนอะไร "

" ฉันจะส่งคนไปก่อกวนยัยนั่นทุกวัน ดูสิว่าจะทนได้นานสักแค่ไหน " เรียวพูดพลางยกยิ้ม

" แล้วถ้ายัยนั่นทนได้ล่ะ "

" ฉันก็จะใช้ไม้แข็งกับยัยนั่น "

" ไม้แข็ง...ยังไง? " โซลว่าพลางเลิกคิ้วเป๋นเชิงถาม

" พอถึงเวลาแกก็จะรู้เอง เออแล้วเรื่องของนักฆ่าHavocที่ฉันให้แกไปสืบได้เรื่องยังไงบ้าง "

" ไม่ได้เรื่องอะไรเลย...ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเกี่ยวกับนักฆ่านั่นเลยแปลกจริงๆ " โซลพูดพลางทำหน้าครุ่นคิด

" ถ้าอย่างนั้นทางเดียวที่จะทำให้ฉันมีโอกาสแก้แค้นได้....ก็คือแอล " เรียวพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อนึกใบหน้านิ่งเฉยนิสัยดื้อรั้นคำพูดคำจาท้าทายของแอล

" อืมแอลเป็นทางเลือกเดียวในตอนนี้ที่มีอยู่เพราะแอลเป็นคนเดียวที่รู้ว่านักฆ่าHavocเป็นใครอยู่ที่ไหน...และที่สำคัญแอลเป็นบุคคลที่สามคอยรับงานให้กับHavocเพราะฉะนั้นแอลก็ต้องรู้ว่าใครเป็นคนจ้างHavocให้มาฆ่าพ่อแก " โซลกล่าวสรุป

" เพราะฉะนั้นฉันจะต้องเปิดปากแอลให้บอกเรื่องทุกอย่างที่เราอยากรู้มาให้หมดยิ่งรู้เร็วเท่าไหร่ฉันก็จะได้แก้แค้นเร็วเท่านั้น " เรียวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" แล้วเรื่องก่อกวนยัยแอลแกจะให้ส่งลูกน้องคนไหนไป " โซลเอ่ยถามขึ้น

" ก็มือขวาของฉันไง " เรียวว่าพลางฉีกยิ้ม

" อ่อ!!มือขวาของแก " เฮ่ย!!เดี๋ยวนะเมื่อกี้ไอ้เรียวมันพูดว่าจะส่งใครไปนะ?มือขวาของมันใช่มั้ย?...งั้นก็ผมน่ะสิ่ งานเข้าแล้วไอ้โซล

" เฮ้ย!!แล้วทำไมต้องเป็นฉันวะ " ถูกน้องไอ้เรียวมันก็มีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมต้องเป็นกระผมด้วยคร๊าบบบบผมไม่เข้าใจ!!

" ก็แกเป็นมือขวา...และก็เป็นเพื่อนฉันใช่มั้ย? "

" มันก็ใช่...แล้วทำไม? " งงครับงงมันจะพูดอะไรของมานนนนน

" ในเมื่อแกเป็นมือขวาของฉัน...งั้นในฐานะหัวหน้าแก๊งมังกรดำฉันขอออกคำสั่งให้แกไปก่อกวนยัยแอล "

" ไม่ทำโว้ย " โซลโวยวายทันทีที่เรียวพูดจบ

" ถ้างั้นในฐานะเพื่อนฉันขอร้องให้แกทำเรื่องนี้ได้มั้ย...ถ้าแกยังเห็นว่าฉันเป็นเพื่อนแกอยู่ "

แล้วไอ้คำที่ว่า ถ้าแกยังเห็นว่าฉันเป็นเพื่อนแกอยู่ ของไอ้คุณชายเรียวก็ทำให้ผมต้องมายืนเอ๋ออยู่หน้าคอนโดของแอลในเช้าวันนี้ ถ้าถามว่าผมมายืนทำซากกระเบืออะไรอยู่ตรงนี้ผมตอบได้คำเดียวเลยว่าผมก็ไม่รู้เหมือนกัน คือจะบอกว่าไงล่ะไอ้เรียวมันสั่งให้ผมมาก่อกวนแอลแล้วมัน...ต้องก่อกวนยังไง? ผมึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกรู้ตัวอีกที่ผมก็มาโผล่ที่นี่แล้ว

จึก!!จึก!!จึก!!

ผมหันหน้าไปมองยัยคนที่มาจิ้มแขนผม

" นี่นาย...ตายยังเนี้ย " อ้าว!!ยัยบ้านี่มาจิ้มแขนผมแล้วยังถามอะไรแบบนี้อีก คนตายอะไรจะหล่อปานนี้ล่ะครับ?...แล้วรู้มั้ยว่าคนที่มาจิ้มแขนผมคือใคร? ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยครับยัยซองวาเพื่อนตัวแสบข่องยัยแอล

" ถ้าตายแล้วจะมายืนอยู่ตรงนี้มั้ย?คิดสิ่ " ผมตอบกับไปแบบกวนๆ

" อ้าว...นี่นายฉันก็ถามดีๆทำไมตอบสุนัขๆแบบนี้ล่ะ " ถ้าคำถามที่ยัยนั่นถามผมเป็นการถามแบบดีๆบนโลกนี้ก็คงไม่มีคนหาเรื่องกันเพราะพูดจากวนทีนหรอกครับ

" ฉันก็ตอบแบบคนตอบเธอฟังไงเป็นสุนัขตอบ?ฉันว่านะว่างๆเธอก็หัดแคะหูส๊ะบ้างนะจะได้ฟังแยกออกว่าอันไหนเสียงคนอันไหนเสียงสุนัข " อร๊ายยยย!!!ไอ้บ้าไอ้ผู้ชายปากห.........มา ซองวาคิดในใจอย่างอารมณ์เดือด

" สงสัยว่าเสียงที่ฉันได้ยินคงจะเป็นเสียงของสุนัขในปากนายไง...ว่างๆก็อย่าลืมหาเวลาไปผ่าสุนัขออกจากปากนะเดี๋ยวมันจะเที่ยวไล่ไปกัดชาวบ้านเค้าเอา "

" นี่เธอว่าฉันเลี้ยงสุนัขไว้ในปากงั้นหรอ "

" อะไร...ใครบอกฉันไม่ได้พูดสักคำเลยนะ " ซองวาพูดพลางทำหน้าตาใสซื่อ

" ผู้หญิงอะไรปากจัดชะมดั " โซลพูดพลางจ้องหน้าซองวานิ่ง

" ซองแกมานานแล้วหรอ " แอลที่เพิ่งเดินออกมาจากคอนโดเอ่ยถามซองวา

" ก็ไม่นานหรอกเพิ่งมาถึงได้สักพักเอง "

" แล้วทำไมแกไม่ขึ้นไปหาฉันล่ะ "

" ฉันขี้เกียจขึ้นไปน่ะยังไงเดี๋ยวแกก็ลงมาอยู่ดี "

" อือ...แล้วหมอนี่เป็นใคร? " แอลพูดพลางหันไปมองหน้าโซลชัดๆ หมอนี่หน้าตาคุ้นๆแฮะเหมือนจะเคยเห็นอยู่กับนสยเรียว

" ไอ้ปากxมา เอ๋ย!!หมอนี่อะหรอ...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน " ซองวาพูดขึ่นพลางยิ้มขำนิดๆ

" ฉันชื่อโซล " โซลแนะนำตัวตามมารยาท

" ใครถาม " ซองวาไม่พูดเปล่าแต่ยทำหน้าตากวนทีนใส่โซลอีก

" ไม่มีใครถามแต่อยากบอกมีอะไรรึเปล่า? " โซลก็ไม่น้อยหน้าพูดพลางลอยหน้าลอยตาไปมา

" ก็ไม่มีอะไรหรอกก็แค่ไม่ได้ถาม...อย่าสใส่เกือกบอกสิ่คะ ไม่มีใครอยากรู้ " ซองวาพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้โซล

" ไม่มีใครอยากรู้แล้วไงแต่เผอิญว่าฉันอยากบอกมีอะไรมั้ย " โซลไม่พูดเปล่าแต่ยังรั้งเอวซองวาเข้ามาใกล้ตัวอย่างรวดเร็ว

เฮือก!!

ซองวาถึงกับกลืนน้ำลายลงคอทันทีเมื่อโซลค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของโซล

ปึก!!

ซองวาพอเริ่มตั้งตัวได้ก็ผลักโซลออกห่างจากตัวทันที

" ฉัน...ไปรอที่รถนะ " แอลพูดพลางมองหน้าจองทั้งสองคนสลับไปมาแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที

" ยัยแอล...รอฉันด้วย " ซองวาที่กำลังรู้สึกแปลกๆกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นอยู่พอได้ยินเสียงของแอล...ซองวาก็รีบหันหลังก้าวเดินตามแอลไปแต่ทว่ารองเท้าส้นสูงคู่สวยของซองวากับพลิกอย่างกระทันหัน

" เฮ้ย!! " โซลที่มองเหตุการณ์อยู่รีบรุดเข้าไปพยุงซองวาไว้อย่างรวดเร็ว

พรึ่บ!!

ซองวาหันหน้าเงยขึ้นมองโซลอย่างตกใจเป็นเวลาเดียวกับที่โซลก้มลงมามองหน้าซองวาอย่างเป็นห่วง สายตาของทั้งคู่สบกันอยู่แบบนั้นสักพัก จนโซลต้องเป็นฝ่ายหันหน้าหลบสายตาแล้วค่อยๆพยุงซองวาให้ยืนเองตามปกติ...ใบหน้ารูปไข่ดวงตาคมเฉี่ยวริมฝีปากสีแดงสดพวงแก้มสีชมพูระเรื่อของซองวายังคงติดตาตรึงอยู่ในความคิดของโซลอย่างไม่สามารถสลัดออกไปได้