Rosberry the CraZy School
เขียนโดย 
RosBerRy
วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.22 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 22.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เรื่องสิ!! Re
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"นี่ผมควรทำยังไงเหรอ" ผมยืนคิดในใจหลังจากที่เห็นชายสามคนพาหญิงสาวเข้าไปในซอย
ประเทศไทย เวลา 22:00 เลิกทำงานพิเศษ
"กลับแล้วนะครับลุง" ผมกล่าวลาเจ้าของร้านที่ผมทำงานพิเศษ
"กลับบ้านดีๆละ"
"ครับ"
"งานพิเศษนี่เหนื่อยซะมัดเลยแฮะ จะว่าไปแล้วพรุ่งนี้...!!"
"ว่าไงจ่ะน้องสาว เดินคนเดียวตอนกลางคืนแบบนี้ไม่กลัวคนแบบพวกพี่ทำร้ายหรือจ่ะ"
"หรือที่จริงแล้ว กำลังรอพวกพี่อยู่ ฮ่าๆ"
"งั้นเรามาสนุกกันเถอะ"
"นี่ผมเจอเรื่องที่ไม่ควนเจอซะแล้วสิ" ทางเลือกของผมตอนนี้มีอยู่สองทาง
หนึ่งคือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วกลับบ้านแบบปกติ
สองทำตัวเป็นฮีโร่แล้วไปช่วยเธอ ฮึ!ผมหนะตอนเด็กๆชอบแนวฮีโร่ซะด้วยสิ
ผมรีบวิ่งเข้าไปในซอย กระโดดถีบชายคนหนึ่งจนกระเด็นลงไปนอนกับพื้น
ผลักชายคนที่สองโดนคนที่สามทำให้พวกมันเสียหลัก ผมจึงรีบคว้ามือหญิงสาวพาวิ่งออกมา
"ไอ้บ้าเอ้ย" เสียงตะโกนไล่หลังของใครบางคนจากในสามคนนั้น
วิ่งออกมาได้ไกลพอสมควร
"ทำบ้าอะไรของนาย.." หญิงสาวหยุดซะงักทำให้มือของผมหลุดจากมือของเธอ
"!...?" ผมได้แต่ทำหน้างง
"แผนล้มเหลว ยกเลิกภารกิจล้วงข้อมูล" เธอหยิบมือถือขึ้นมาแล้าพูดเรื่องบางอย่าง
"เอ่อ! คือว่า ผมรบกวนงานคุณรึป่าว"
"ไม่" คำตอบสั้นๆจากสาววัยกลางคนทำให้ผมต้อง...
ภายในพื้นที่สี่เหลี่ยมของรถบางชนิดที่กำลังแล่นไปที่ใหนสักแห่ง กับเธอที่กำลังนั่งจ้องผม
"เอ่อ! แล้วจะพาผมไปใหน?"
"พื้นที่กักกัน โดนข้อหาขัดขว้างเจ้าหน้าที่(ยิ้ม)"
"ดะ เดี่ยวเด้! เมื่อกี่บอกว่าไม่ไม่ใช่เร้อออออ"
"ชั้นขอถาม ระหว่างเงิน100บาท กับทอง100บาท อันใหนมีค่ากว่ากัน"
"มันก็ต้องทองดิเจ้" เสียงแว่วมาจากที่คนขับผ่านช่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็กๆ
พลั้ง"เงียบไปเลยไป๊" เสียงทุบผนังฝั่งด้านหน้าของเธอพร้อมกับคำตะโกน
"เจ้แกวันนี้ดุจริ๊งง"
"นั้นดิ ฮ่าๆๆ" เสียงคุยกันทางด้านหน้าของคนสองคน
"ชิ" เจ๊แกเริ่มไม่สบอารมณ์(ขอเรียกเธอคนนี้ว่าเจ๊แล้วกัน)
"คำตอบละ" เจ๊แกเริ่มวนมาที่ผม
"เงิน" คือคำตอบของผม
"เหตุผลละ"
"ถึงจะมีทองแต่ถ้าไม่แลกเป็นเงินมันก็ใช่ไม่ได้ เพราะงั้นเงินจึงมาค่ามากกว่า"
"ฮ่าๆๆๆ ตอบได้ดี" เจ๊แกหัวเราะ
"งั้นชั้นจะเล่าอะไรดีๆให้ฟัง แก็งซิสุ(Shisu)เป็นแก็งขนาดใหญ่ที่ทางราชกาลไม่กล้า
เข้าไปยุ่ง และสามคนที่นายเล่นงานเมื่อกี้ก็เป็นคนของแก็งนั้น สรุปคือนายไม่สามารถอยู่ที่
เมืองนั้นได้อีก"
"??"
"ก็อย่างที่พูดไป...."
"โย่ว ถึงแล้วละ" ทันทีที่รถจอดเสียงจากที่นั่งคนขับก็ดังขึ้น
"ที่อยู่ใหม่ของนาย" สิ้นสุดเสียงพูดของอาเจ๊ ประตูทางด้านหลังก็ค่อยๆเปิดออก
แสงสว่างเริ่มสาดส่องเข้ามา ผมเดินลงจากรถก็พบกับสถานที่แห่งใหม่นั้นคือ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
