the ghost girl บริษัทนักสืบ ตอนกำเนิดบริษัท

ตอนนี้ผ่านมาได้เกือบ4อาทิตย์แล้วหลังจากได้นางแบบสาวชื่อดังร่วมเป็นสมาชิกคนล่าสุด ซึ่งการมาของเธอนำมาทั้งกระแสและงานแต่ก็สร้างความลำบากให้พวกเธอไม่น้อย ทั้งบรรดาแฟนคลับของนางแบบสาว ทั้งพวกลูกค้าปลอมที่เข้ามาอย่างหวังผล
"วันนี้มีงานเข้าเหรอ พี่ยีสต์"
ลัลลลิลล์ถามแพรไหมที่เปิดประตูเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่อยู่ชั้นสองของบริษัทหลังจากที่ตื่นขึ้นมาแล้วอธิชาบอกว่าแพรไหมกำลังคุยงานกับลูกค้าอยู่
"อือ"
"อย่าบอกนะว่าหาแมวอีก"
"ไม่จ้ะ"
"จริงเหรอคะ"
"แต่เป็นหมาแทน"
"โธ่เอ้ย ไอ้เราก็นึกว่าเป็นคดีซะอีก"
ลัลลลิลล์ว่าพลางเบ้ปากอย่างขัดใจ จนคนเป็นพี่ต้องอดไม่ได้ที่จะหยีหัวเล่นด้วยความเอ็นดู
"อย่าเลือกงานสิ ถึงจะเป็นแค่งานเล็กๆแต่มันก็คืองานนะ"
"ค่ะ ทราบแล้วค่ะพี่สาว"
"นี้ มีคนมาหรือเปล่า"
อธิชาที่กำลังนั่งเช็คเพจรวมทั้งเว็บต่างๆที่พวกเธอโปรโมททิ้งไว้เงยหน้าขึ้นมาพลางมองคนที่มีศักดิ์เป็นพี่ทั้งสองด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
"ไม่เห็นมีใครมาเลยหนิ"
ลัลลลิลล์ที่วิ่งลงไปข้างล่างตะโกนตอบกับอธิชา
"เชื่อฉันสิ ฉันนับไม่ถึง5หรอก ต้องมีคนมาแน่"
5
4
3
ออด
"พี่ลัน"
"เห็นไหมหล่ะ"
อธิชาว่าพลางลุกขึ้นเพื่อไปหาลัทธลรรณพี่ชายของลัลลลิลล์ที่มีหน้าที่เป็นนายตำรวจ โดยไม่สนใจอาการเหวอของแพรไหม
"วันนี้พี่มีข่าวดีมาบอก"
"อะไรเหรอค่ะ พี่ชายสุดหล่อ พี่ชายจะให้เราช่วยงานใช่ไหมเอย"
ลัลลลิลล์ว่าพลางออดอ้อนพี่ชาย ด้วยความหวังว่าสักวันพี่ชายจะเห็นใจและให้บริษัทพวกเธอช่วยไขคดีที่ทางตำรวจไม่สามารถหาคำตอบได้
"จะว่างั้นก็ได้"
สองสาวร้องเย้ด้วยความดีใจ ส่วนอีกหนึ่งทำเพียงแค่ยิ้ม
"ว่าแต่มันคืองานอะไรเหรอค่ะ"
"หาสมบัติหน่ะ"
"ฮะ"
"เพื่อนพี่มันคิดว่าบรรพบุรุษมันซ่อนสมบัติไว้ให้มัน มันเลยโทรไปปรึกษาพี่ แต่พวกเราก็รู้ใช่ไหมว่าคดีแบบนี้ตำรวจไม่รับแจ้งความ พี่เลยแนะนำว่าให้มันหานักสืบและแนะนำบริษัทพวกเราให้มัน แล้วพวกเราว่าไง"
ทั้งสามนั่งฟังเงียบก่อนจะมองหน้ากันเมื่อถูกถามความคิดเห็น
"รับแน่นอนสิค่ะ นี้เป็นคดีแรกของบริษัทเราเลยนะ"
ลัลลลิลล์เป็นคนแรกที่โผลงออกมาก่อนจะมองแพรไหมที่กำลังคุ้นคิดอย่างขาดหวังเพราะเธอรู้ดีว่าแพรไหมเป็นแก่นร่วมที่ดีที่สุด
"ยีสต์ ไม่มีปัญหาอยู่แล้วค่ะ เพียงแต่ต้องเคลียร์งานที่รับไว้ก่อน"
ลัทธลรรณพยักหน้าเบาๆเชิงรับทราบก่อนจะหันหน้าไปทางอธิชาโดยที่มีลัลลลิลล์ที่มองทางเธอเป็นเชิงบอกให้เธอตกลงอยู่ก่อนแล้ว
"ดาร์ท ยังไงก็ได้ค่ะ"
เย้
สิ้นคำพูดของเพื่อนร่วมทีมคนสุดท้ายลัลลลิลล์ก็ร้องด้วยความดีใจพลางกระโดดไปทั่วราวกับเด็กๆได้ของเล่นใหม่ จนคนเป็นพี่ชายต้องหลุดหัวเราะให้กับนิสัยเด็กๆของน้องสาว
"งั้นพี่ไปก่อนนะ จะหมดเวลาพักแล้ว เจอกันวันมะรืนเดี๋ยวพี่ขับรถมารับ อย่าลืมเสื้อผ้าด้วยนะ"
"เก็บเสื้อผ้า"
อธิชาโผงออกมาด้วยความตกใจก่อนที่เพื่อนทั้งสองจะกะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความดีใจ
"หมายความว่าเราจะไปสถานที่จริงเลยเหรอคะ"
"ครับ อย่าลืมเคลียร์งานด้วยนะ"
"ค่ะ โชคดีนะค่ะ"
ทั้งสามว่าพลางโบกมือให้ลัทธลรรณด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนที่ลัลลลิลล์กับแพรจะพุ่งเข้าไปในบ้านและกอดกันตัวก้มเพราะดีใจกับงานที่ดี โดยมีอธิชาที่เดินเข้าไปร่วมวงด้วยหลังจากล็อคบริษัทเสร็จ ถึงแม้เธอจะมีอาการน้อยกว่าเพื่อนร่วมงานทั้งสองแต่เธอก็ดีใจไม่ต่างกันเลย