จำเลยแค้น...แสนรัก นิยายY

Chapter 2

ติ๊ง หน่อง ! ติ๊ง หน่อง!

“มาแล้วค่า ๆ อ้าว! สวัสดีค่ะ คุณศิ เข้ามาเลยค่ะ ป้านวลกำลังทำขนมหวานรอคุณศิอยู่เลยค่ะ บ่นหาคุณศิตั้งแต่เช้าแน่ะค่ะ” วิวเปิดประตูให้กับร่างผอมบางตรงหน้าให้ก้าวเข้าภายในอาณาเขตรั้วของบ้านที่ตัวเองเคยอาศัยอยู่ตั้งแต่เกิด จนกระทั่งเขาอายุได้ 18 ปี เค้าก็ออกจากบ้านมา

“สวัสดีครับพี่วิว นี่ของฝากครับพี่ ผมซื้อมาฝากจากเชียงใหม่เลยนะครับ” ศิรวัชพูดพลางส่งถุงของฝากให้วิวพร้อมแจกรอยยิ้มหวานไปอีกที

“แหมคุณศิ อย่ายิ้มสิค้า พี่เห็นแล้วอิจฉานะ ผู้ชายอาไร้! ยิ้มสวยกว่าพี่ที่เป็นผู้หญิงอีก ขอบคุณนะคะสำหรับของฝาก”วิวพูดขอบคุณแกมหยอกล้อศิรวัชจนเจ้าตัวอดจะยิ้มเขินไม่ได้

“โธ่ พี่วิวอ่ะ ผมเป็นผู้ชายนะคร้าบ เข้าบ้านเถอะฮะผมยังไม่ได้เจอป้านวลเย คิดถึงจะแย่แล้วไม่ได้เจอตั้งเดือนนึง” ศิรวัชพูดเขินพลางเดินนำเข้าไปทางด้านหลังบ้าน

ศิรวัชเป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลพิทยกุล เรียกว่าลูกชายคนเล็กก็คงไม่ถูกนัก เพราะว่าแม่ของศิรวัชเป็นเพียงคนรับใช้เท่านั้น เสียชีวิตตั้งแต่ศิรวัชยังเป็นเด็ก ส่วนพ่อของศิรวัชที่เป็นเจ้าของบ้านนั้นก็คอยดูแลบ้าง แต่ไม่ถึงกับมากเพราะเกรงใจคนที่เป็นภรรยาหลวง เสียชีวิตตอนที่ศิรวัชอายุได้ 13 ปี คุณผู้หญิงของบ้านก็รังเกียจศิรวัชกับแม่อยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งคนที่มีศักดิ์เป็นพี่ชายของศิรวัชก็ยิ่งเกียจมาก

ตั้งแต่พ่อตายศิก็โดนย้ายจากเรือนหลังใหญ่มาอยู่เรือนคนใช้ ทำงานบ้านทุกอย่าง ดีที่ยังมีป้านวลคนรับใช้เก่าแก่ของบ้านที่คอยดูแลศิด้วย พอเรียบจบม.ปลาย ศิก็ออกจากบ้านมาอยู่หอพักแถวมหาวิทยาลัย และทำงานหาเงินเรียนเอง จะกลับไปเยี่ยมป้านวลก็เพียงอาทิตย์ละครั้งเท่านั้น

-เฮ้อ คุณศิเอ้ย เป็นผู้ชายแท้ๆ ดันเกิดมาหน้าสวยน่ารักกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก แทนที่จะได้หน้าของพ่อ กลับได้หน้าของน้าศรมาเต็มๆ ตากลมโตสวย ปากนิด จมูกหน่อย หน้าใสเกลี้ยงเกลา ติดก็เพียงไฝเม็ดเล็กที่อยู่ตรงใต้หางตาซ้ายนิดนึงเท่านั้น หุ่นรึก็ผอมบาง ตัวก็เล็กนิดนึง ในอนาคตจะเมียหรือจะได้ผัวว้าน้องเรา นี่กูคิดไรอยู่ว่ะนี่ย ป้านวลบ่นแล้วแน่เลย- วิวคิดพลางส่ายหัวขำในความคิดตัวเอง แล้วเดินตามศิเข้าไปด้านหลังบ้าน

“ป้านวลครับ คิดถึงจังเลย” ศิรวัชเดินเข้ามากอดหญิงชราที่กำลังนั่งคั้นกะทิอยู่ภายในห้องครัว พร้อมกับหอมแก้ม

“ว๊าย คุณศิเล่นอะไรค่ะเนี่ย ป้าตกใจหมด แล้วนี่กินอะไรมารึยังค่ะ” ป้านวลหันมาหาศิรวัชทำเสียงดุ แต่หน้าตาแสดงออกว่าดีใจมากที่ศิรวัชมาหา

“ยังเลยครับ ผมกะว่าจะมาฝากท้องกับป้านวลสักมื้อได้ไหมครับ” ศิรวัชพูดอ้อนป้านวลพร้อมเอาหัวไปถูไถที่หัวไหล่จนป้านวลต้องหัวเราะออกมาเพราะความน่ารักของศิรวัช

“คุณศิค่ะเรานะโตแล้ว จะมาอ้อนป้าเป็นเด็กๆไม่ได้แล้วนะ” ป้านวลพูดพลางลูบศรีษะของคนขี้อ้อนเบาๆ

“ผมก็อ้อนเฉพาะกับป้านวลเท่านั้นแหละครับ ก็ป้านวลน่ะใจดี๊ ใจดีที่สุดในโลกเลย” ศิรวัชทำตัวอ้อนเหมือนลูกแมวตัวเล็กๆจนป้านวลอดจะหัวเราะอีกครั้งด้วยความเอ็นดูไม่ได้

“ป้านวลครับเดี๋ยวผมกลับก่อนนะฮะ ผมนัดกับวาไว้” ศิรวัชบอกป้านวลเมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเข้า 6 โมงเย็นแล้ว กลัวว่ารถจะติด เพราะตนนัดว่าจะไปทานข้าวกับเพื่อนสนิทหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานหลายเดือน

“จ๊ะ นี่ป้าตักฟักทองแกงบวชใส่กล่องให้แล้วนะ เอาไว้อุ่นกินเวลาที่คุณศิอยากกิน ส่วนอีกกล่องป้าฝากไปให้คุณวาด้วยนะค่ะ ไม่เจอกันตั้งนาน” ป้านวลเดินออกมาส่งพร้อมกล่องใส่ขนมอีกกล่องใหญ่ๆ

“ครับผม วาต้องดีใจแน่ๆเลยครับ” ศิรวัชยิ้มรับพลางเอาถุงขนมมาถือไว้

“กลับดีๆนะคะคุณหนู อาทิตย์หน้าก็มาหาป้าด้วยนะ ป้าเป็นห่วง”ป้านวลพูดพลางดึงคุณหนูที่นางเลี้ยงมากับมือมากอดแนบอก พร้อมกล่าวกำชับ เพราะอยู่ดีๆ หล่อนก็มีลางสังหรณ์ว่าคนตรงหน้าจะไม่มาหานางอีก

“ผมก็มาทุกอาทิตย์แหละครับป้า นอกจากที่บริษัทจะมีงานด่วน ผมไปก่อนนะครับ” ศิรวัชกล่าวกับป้านวล เมื่อเห็นแท็กซี่ว่างผ่านมาจึงหันไปโบก เมื่อขึ้นรถได้ก็หันมายิ้มโบกมือให้ป้านวล ไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังคุกคามและจะพรากเขาไปจากทุกสิ่งที่เขารักให้เลยแม้แต่น้อย

ภายในรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ตรงข้ามบ้านตระกูลพิทยกุล

“หึ! เนี่ยเหรอที่ทำให้ไอ้คริสมันต้องทิ้งน้องชั้นมาเพื่อมาอยู่กับไอ้คนนี้” ทาคุยะส่งเสียงเย้ยหยันหลังจากที่วันนี้เค้าให้คนขับรถตามตั้งแต่เช้า

“ตามต่อเลยไหมครับ คุณเสือ” เรียวตะหันมาถามเจ้านายตนหลังจากที่เห็นรถแท็กซี่ของเป้าหมายแล่นออกไป

“ตามไปเพื่อว่ามันจะไปหาไอ้คริสจะได้จับมันทั้งคู่ไปลงนรกพร้อมกันเลย”

...................................................................................................................................................................................

ขอบุคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน

กระต่ายลอยคอ Kataiiloycor