นางซินตัวร้ายกับนายมาเฟีย

 
 
LONDON..
09:34.
 
 
   " น้องซินคะ " เงียบ~~~
 
" น้องซิน " อืม... ใครเรียกว้าา คนจะหลับจะนอน แต่เสียงคุ้นๆแฮะ ฮึ่ย!! ไม่สนอ่ะ เค้าจานอน แง่มๆๆ (๑¯ω¯๑)
 
" ซินเดอเรลล่า!! " หือ? เต็มยศแบบนี้ ชัดเลย มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก พรึบบบ!! ผมรีบดีดตัวลุกจากที่นอนด้วยความเร็วแสง (เวอร์เกิ๊นน)
 
" มีไรอ่ะมี้ ปลุกแต่เช้า น้องซินง๊วงง่วง " ผมถามมี้ ทั้งๆที่ตายังปิดสนิท
 
" เช้าที่ไหนกัน สายจนป่านนี้ แล้วนี่มีไรจะสารภาพมั้ย " นั่นไง ! มาแล้วเสียงเย็นๆ. บรึ๋ยยย ขนลุก ผมส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก ต้องแบ๊วไว้ก่อน ทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ความจริงก็รู้อยู่เต็มอก ว่ามี้หมายถึงเรื่องที่ผมไปกระทืบ เพื่อนต่างสถาบันซะยับเยิน ถูกหามส่งโรงบาลไปตามๆกัน ก็นะ ช่วยไม่ได้ ( ˘ω˘ ). ไอ้พวกบ้านั่นมันตาถั่ว หาว่าผมเป็นเด็กขาย ฮึ่ย!! ผมเหมือนเด็กขายตรงหนายย ก็แค่สูง.... 168 เอวบาง ไซส์มินิ ผมสีน้ำตาลซอยประบ่า ผิวขาวเรียบเนียน นุ่มนิ่มน่าสัมผัส ริมฝีปากชมพูระเรื่อเป็นธรรมชาติ เฮ้ยๆ!!! ไม่ใช่ล่ ่ผมออกจะหล่อ? ถึงผมจะสูงปานกลาง......ค่อนข้างไปทางเล็ก แต่ผมนี่คาราเต้สายดำเชียวนะคร้าบบ เอาง่ายๆว่าศิลปะการต่อสู้ของผมไม่เป็นรองใครแน่นอน เป็นเพราะคุณป๊าส่งผมไปเรียนตั้งแต่เด็ก โดยให้เหตุผลว่า. ผมอ้อนแอ้น และมีใบหน้าที่ค่อนข้างเหมือนเด็กผู้หญิง จึงต้องเรียนไว้ป้องกันตัว เฮ้ออ.. ผมล่ไม่เข้าใจจริงจริ๊ง ผมน่โคตรหล่อ มาดแมนแฮนซั่ม แต่ทำม๊อยยย.. ถึงมีแต่หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มาหมายปอง สาวๆจ๋า~~ สนใจซินโหน่ยยย..(╥﹏╥)
 
" อย่ามาทำไขสือนะน้องซิน เมื่อเช้ามีตำรวจมาที่บ้าน ถึงป๊าจะเคลียให้แล้ว แต่มี้บอกเลยว่าป๊าโกรธมาก " ป๊าผมค่อนข้างจะกว้างขวางพอสมควรครับ ที่บ้านผมทำธุรกิจต่างๆ หลายด้านเหมือนกัน แต่เอ๊ะ! มี้บอกว่าป๊าโกรธงั้นหรอ ช่างเหอะ มีมี้อยู่ด้วยกลัวอะไร
 
" ครั้งนี้มี้จะไม่ช่วยเราหรอกนะ ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว ลงไปทานข้าวกัน ป๊ารออยู่ " ง่ะ ! ไฉนจึงพูดเยี่ยงนั้นเล่า. แล้วน้องซินผู้นี้จะรอดรึนี่ ซิกๆๆ
 
30 นาทีต่อมา
ผมลงมาที่ห้องอาหารก็เจอป๊านั่งส่งยิ้มมาให้ผมอยู่ ผมนี่ขนลุกเลยครับ รอยยิ้มแบบนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ
 
" มานั่งนี่ซิน้องซิน ". ป๊าพูดพลางเอามือตบเก้าอี้ข้างๆตัว โอ๊ย! ผมจะโดนป๊าโดดงับหัวมั้ยเนี่ย
 
" ป๊าจะไม่ถาม ว่าเมื่อวานไปทำอะไรมา "
 
" อธิบายมาซิ " ป๊าพูดแล้วส่งกระดาษแผ่นนึงมาให้ผม " คือ..เอิ่ม....แบบว่า....." ผมกรอกตาไปมาอย่างใช่ความคิด
 
" ทำไมเกรดเฉลี่ยของเรามันตกต่ำขนาดนี้ " ผมเงียบครับ ก็ไม่รู้จะแก้ตัวยังไงนินา
 
". ขึ้นไปเก็บของซะ. " หือ?
 
" เก็บของ ! ป๊าหมายความว่าไงอ่ะ"นี่ป๊าจะไล่น้องซินผู้น่าสงสารออกจากบ้านรึนี่ โอ้..ชีวิต
 
" นั่นสิ คุณให้ลูกเก็บของทำไม จะไล่น้องซินไปไหน ฉันไม่ยอมนะ " มี้ที่นั่งฟังอยู่นานแย้งขึ้น แล้วเดินเข้ามาสวมกอดผมเอาไว้แน่น. งื้อ..ผมรักมี้จัง( ˘ ³˘)♥
 
" ป๊าจะส่งน้องซินไปอยู่กับเฮียที่ไทย ต่อไปนี้เฮียจะเป็นคนควบคุมทุกอย่างแทนป๊า ทั้งเรื่องเที่ยว เรื่องเงิน เรื่องเรียน และสุดท้าย ป๊าขอสั่งห้ามไปมีเรื่องชกต่อยกับใครอีก ถ้ายังมีเรื่องมาถึงหูป๊าอีก.. ป๊าจะตัดเงินค่าขนม ยึดเครดิต และห้ามเรากลับมาที่นี่จนกว่าจะเรียนจบ " ฆ่าผมเถอะ พลีสสส ถ้าจะพรากน้องเครดิตอันเป็นที่รักยิ่งของผมไป แล้วผมจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้เช่นไร. ( ชักเวอร์ )
 
" แล้วป๊าจะให้น้องซินไปเมื่อไหร่ " ต้องตามน้ำไปก่อนครับ เพื่อน้องเครดิตคู่ชีวิตของผม คึคึ
 
" พรุุ่งนี้ " เออเร็วดี ทันใจวัยรุ่น. ห๊ะ!!! พรุ่งนี้ นี้ป๊ากะจะไม่ให้ผมหายใจหายคอเลยใช่ไหมเนี่ย
 
" หยุด. " ป๊าพูดขึ้นเสียงเข้ม ทำเอาผมที่กำลังจะอ้าปาก เถียงต้องรีบเอามือตะครุบปากไว้ทันที ส่วนมี้น่หรอ นั่งยิ้มแป้นเลยครับ ทำไมมี้ไม่ช่วยผมอ่า ถ้าผมไม่อยู่แล้ว จะรู้สึก เชอะ!!
 
" ไม่มีไรแล้วใช่ไหม น้องซินขึ้นห้องเลยนะ " ผมพูดเสียงอ่อย
 
" น้องซิน กินข้าวให้หมดก่อนสิ "
 
" ไม่เอาอ่ะ น้องซินอิ่มแล้ว "
 
"เฮ้ออ....." ป๊าจ้องหน้าผมซักพักก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
 
" งั้นไปเอานมมาดื่ม ". ป๊าบอก
 
" คร้าบบบ... " ผมลากเสียงยาวๆ เพื่อแสดงออกว่ากำลังหงุดหงุดเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปในครัวแล้วเดินถือแก้วนมออกมาดื่มให้ป๊ากับมี้เห็น
 
" หมดแล้ว น้องซินไปล่นะ ". พูดจบ ผมก็รีบวิ่งขึ้นห้องทันที ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง คิดไม่ตกที่จะต้องไปอยู่กับเฮีย ' โซน ' พี่ชายของผมคนนี้ หวงผมมากกก.. แต่ไม่ค่อยจะตามใจผมเท่าไหร่นัก เฮียมักบ่นเสมอว่า ถ้าตามใจผมมากๆ ผมจะได้ใจแล้วเสียคน แต่ยังไง เฮียโซนก็แพ้ลูกอ้อนของซินเดอเรลล่าผู้นี้อยู่ดี โฮ่ๆๆๆ ( หัวเราะแบบนางมารร้าย )
 
สงสัยกันล่สิ ว่าทำไมผมถึงถูกเรียกว่าซินเดอเรลล่า ก็นั่นน่ะ ชื่อผมเองแหละ ผมเคยถามมี้นะว่าทำไมถึงตั้งชื่อนี้ให้ผม คำตอบน่หรอ เหอๆ ' ก็มี้ชอบอ่ะ ' ง่อววววส์ ผมนี่ไปไม่เป็นเลย
 
 
 
หนุกไม่หนุก เม้นเรย แนะนำติชมกันได้คร่า