ยัยคุณหนูเย็นชาXคุณชายมาดนิ่ง
นางฟ้าปีกขาว
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผ่านการสอบเก็บคะแนนมาแล้ว...แน่นอน ฉันพยายามให้ได้คะแนนเต็ม แต่ประมาทไม่ได้เพราะ
บารอนเองก็หัวกะทิไม่ใช่ย่อย -_-
"เอาล่ะๆ บารอนกับชิเบลล์ได้ที่หนึ่งของระดับชั้นทั้งคู่ เพราะได้คะแนนเต็มทั้งคู่ ปรบมือ!" ฉันเดิน
ไปหน้าห้องกับบารอน ทุกคนส่งเสียงกรี๊ดให้เรา
?? : เก่งทั้งคู่เลย กินกันไม่ลงจริงๆ
?? : ใช่ๆ แถมเหมาะสมกันอีกต่างหาก
?? : เรื่องมินอา ชิเบลล์ก็เป็นคนพูดให้
"-3- นายได้เต็มจริงอ่ะ" ฉันชะเง้อมองผลสอบเค้า
"อ่าา -_- ทำไม " อ่านหนังสือแทบตายไหนๆด้คะแนนเต็มเหมือนกัน!
"...." ฉันไม่พูดแล้วเดินกลับมานั่งที่
"เอาล่ะ พักเที่ยงได้ " มิโกะดึงฉันให้ลุกขึ้นไปกินข้าวเหมือนปกติ มิโกะก็นิสัยดีมาก ทำให้ฉันไม่
อึดอัดเลย แถมเพิ่งพาได้เสมอ
12 : 30 นาฬิกา
"-3- เง้ออ ชิเบลล์สมองดีจังแหะ" ฉันมองหน้ามิโกะ แล้วยิ้มบางๆ
"-0- อ่านหนังสือแทบตาย ทำไมบารอนถึงๆด้คะแนนเต็มเท่ากันอีก" ฉันเบะปาก
"เค้าเรียกว่า เนื้อคู่ อร้ายยย >///<" มิโกะบิดไปบิดมา
"เหอะ ฝันไปเถอะ" มิโกะทำท่าตกใจเล็กน้อยเหมือนเห็นอะไร
"เป็นไรมิโกะ" ฉันหันไปมองตามมิโกะ
"บารอน" ฉันเผลอพูดออกไป
"ไม่เป็นไรน่ะ ชิเบลล์" มิโกะจับมือฉัน
เค้ากับมินอาเดินควงแขนมาด้วยกัน ก่อนหน้านั้นเค้าก็ทำตัวเย็นชามาตลอด ฉันมองพวกเค้า
ทำท่ากระนุ้งกระหนิงด้วยกัน ฉันทำเป็นไม่สนใจ
"เข้าห้องเรียนกันเถอะ" ฉันจับแขนมิโกะให้เดินตามไป เค้าเองก็เดินตามขึ้นมาพร้อมฉัน
"วันนี้ฉันมีธุระที่บ้านต้องไปจัดการ นายกลับไปก่อนเลย" เค้าขมวดคิ้ว
"ฉันไปส่ง" ฉันมองเค้าด้วยสีหน้าเย็นชา
"ไปส่งมินอาเถอะ ฉันไม่อยากมีปัญหา" เค้าชงักเล็กน้อย
"เห็นงั้นหรอ" ฉันมองหน้าเค้า
"อืัม" ฉันตอบสั้นๆ
"แน่ใจ ไม่ให้ไปส่ง" เค้าถามย้ำ
"ก็บอกแล้วไงไม่ต้อง!"ฉันพูดกระแทกเสียงใส่เค้า อย่างหงุดหงิด
"เข้าใจล่ะ" เค้ามองหน้าฉันแล้วกลับไปคุยกับเพื่อนเค้าต่อ
17 : 30 นาฬิกา
ฉันเดินเข้ามายังในซอยบ้านตัวเอง จริงๆไม่มีเรื่องอะไรที่บ้านฉันหรอกแต่อยากกลับมานอนที่
บ้านของตัวเองบ้าง แล้วทำไมตอนนั้น ฉันต้องหงุดหงิดด้วย
"...." ฉันหันไปมองข้างหลังเป็นระยะๆ
ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าบางคนกำลังตามหลังฉัน
"ใครหน่ะ!" ฉันหันหันกลับไป พร้อมพบผู้ชายหน้าตาดีส่วมชุดดำยืนยิ้มอย่างหน้ากลัว
"แก!" ฉันค่อยๆถอยหลังไปเรื่อยๆ ใช่! คนเดียวกันแน่ๆ คนที่คิดจะฆ่าฉัน
"ว้าวว! คุณหนูจำผมได้หรอ " เค้ายิ่มอย่างเลือดเย็น
"จะมาฆ่าฉันหรือไง!"ฉันตะโกน
"เปล่า แค่ให้เธอกับไปมีแผลนิเหน่อย ที่มาเพราะนายใหญ่เห็นว่าเธอดูมีความสุขเกินไป" ฉันยืน
นิ่งอึ้งไม่พูดอะไร
"....." ผู้ชายตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
"จริงๆนายใหญ่ เลิกคิดที่จะฆ่าเธอไปแล้ว แต่ครั้งนี้มาทำให้เธอรู้สึกความเจ็บปวดเฉยๆ" ขาของ
ฉันขยับไปไหนไม่ได้เลย!
"แค่ครั้งเดียว ถ้าเธอเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร พ่อของเธอตายไม่ดีแน่" ฉันเบิกตาโพลง
"ไม่..." ฉันขว้างกระเป๋าใส่หน้าคนตรงหน้า
"หึ"
ฉึกก! เสียงของมีคมแทงที่ท้องของฉันอย่างจัง
"...." ร่างของฉันทรุดลงไปกองกับพื้นอย่างน่าสมเพช
"ขอชิมเลือดของเธอหน่อยล่ะกัน" ชายตรงหน้าเช็ดเลือดที่มีดแล้วเลียที่นิ้วตัวเอง
"ค...แค่นี้ใช่ไหม!" ฉันกัดฟันพูดพร้อมกับเจ็บปวด
"หึ ! โชคดี" ชายตรงหน้าเดินหายไปในที่สุด
"ฮ..ฮึกก!" ฉันเอามือจับที่ถูกแทง เลือดไหลออกมาไม่หยุด
"คุณหนู!!" เสียงใครกัน! ภาพตรงหน้าค่อยๆดับไปในที่สุด
เจ็บปวดบอกไม่ถูก.....ฉันอาจไม่ตื่นขึ้นมาอีกแล้วก็ได้!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
