ยัยคุณหนูเย็นชาXคุณชายมาดนิ่ง
8.2
นางฟ้าปีกขาว
แชร์นิยาย
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ฉันนี้นั่งน่าบึ้งทั้งวัน ใครคิดดด ! ว่าจะมาเรียนที่นี้ด้วยกันทั้งสองคน ส่วนมามินี้ก็ออดอ้อน
บารอนสุดๆ เห็นแล้วอยากจะกระตบหน้าหล่อนสักทีแรงๆ
"บารอนนน วันนี้เราไปกินไอติมกันไหมมม " มามิเกาะแขนบารอน
"อื้ม ว่าง..พอดี " เค้าพูดก่อนมองฉันด้วยหางตา ! -..- โอ้ยย !
"โชตะ...ไปกินไอติมกัน ! " ฉันกระแทกเสียง โชตะคิ้วขมวดก่อนจะยิ้ม
"ไอติมบ้านฉันน่ะหรอ *0* " กรี๊ดดด ! ไอติมอะไรของมันนนนน
"ไปกันเถอะมามิ " บารอนดึงมามิให้ลุกขึ้นตาม...แบบนี้มันไม่สนุกเลย
มินอาเดินมาหาฉันแล้วตบบ่าเป็นกำลังใจให้
"ไปกินไอติมกัน " มินอาพูดแล้วยิ้ม โชตะนี้ร่าเริงสุดๆ
ณ ร้านไอติม
กึก กึก กึก ! กรี๊ดดดด !
บารอนกับมามิกำลังป้อนไอติมอย่างกระนุ่งกระหนิงสุดๆ ! อกอีแป้นจะแตก ไม่สิ! ใช่คือคุณหนู
ผู้หยิ่งและสวยและรวยมากกกกกก -0-
"เข้าไปดิรอพ่อมาตัดริ้บบิ้นหรอ " โชตะมองก่อนจะนำเดินเข้าไป
"- - โชตะ " มินอามองเอื้อมๆ
"นั่งด้วยคนสิคับ ^^ " ไอบ้าาา ! สะเออะไปขอนั่งกับเค้านี้นะ กำลังคิดอะไรอยู่ !
"ตามสบายคะ " มามิยิ้มหวานให้ เส้แสร้งสุดๆ
"ที่นั่งมีเยอะแยะมานั่งเบียดทำไม " บารอนพูดใบหน้าเรียบๆ
"นั่งเบียดๆอบอุ่นดีออก " โชตะยิ้มหยียวน เห้ออ - -
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ~ เสียงโทรศัพท์ฉันดัง คุณพ่อ....
"ฮัลโหลค้าาา ~ " ฉันกรอกเสียงแสนจะร่าเริง
(ชิเบลล์อยู่กับบารอนหรือเปล่า ! ) เสียงที่ดูลุกลี้ลุกลุนผิดปกติ ทำให้ฉันชงัก
" เปล่าคะ...ทำไมหรอคะ "ฉันเริ่มทำสีหน้านิ่งเรียบ โชตะกับมินอาหันมามองฉัน บารอนเอง
ก็เอาแต่กินไอติมกับมามิ
(พวกแก๊งพยักค์มันขู่พ่อว่ามันจะตามไปหาลูก ! มันจะจับตัวลูก ! รีบกลับบ้านเลย ) ฉันนั่งอึ้ง
งื้มม...ชีวิตนี้เจอแต่เรื่องแบบนี้ น่าเบื่อชะมัด ตายๆไปก็ดี
"คะ " ฉันรีบตัดสายทิ้งแล้วหันมายิ้มกับมินอา
ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้พก่อนจะหยิบปืนพกออกมาไว้ที่ขา ฉันใส่อุปกรณ์เหมือนพวกตำรวจไรงั้น
แนบไว้ที่ขาน่าจะดีกว่า ฉันเดินออกมาบารอนกับมามิยื่นข้างกัน หดหู่จริงๆเลย
"ไปกลับบ้าน มามิกลับดีๆละ " มามิพยักหน้าก่อนจะขึ้นรถไป ก็เหลือฉัน มินอา โชตะและเค้า
"....." ฉันเหลือบไปมองกระจกข้างรถทำให้เห็นผู้ชายชุดดำปิดปากสองคน...หึ ! ฉันทำเป็นไม่เห็น
ไม่สนใจก่อนจะค่อยเอามือจับปืนไว้ ฉันกดหัวทั้งสามคนให้นั่งลงหลังรถ
ปัง ปัง ปัง ! เสียงปืนรัวดังสนั่น
"น่าเบื่อจริงๆ " ฉันหยิบปืนออกมาทั้งสองข้างก่อนจะวิ่งไปหลบหลังพุ่มหญ้า ก่อนจะใส่หัวปืน
รุ่นพิเศษ แล้วซุ่มยิงคนแรกที่จะไปยิงมินอา
ปัง ! นัดเดียวจอด !
"นี้ คุณชิเบลล์ ! ถ้าคุณยิงผมครอบครัวคุณพินาศนะ " ฉันชงักก่อนกำปืนแน่นมองคนตรงหน้าที่
ยืนมองมาทางฉันก่อนจะเปิดผ้าปิดปากออก !
"ค..คิน " ฉันถึงกับตัวแข็งทื่อ คนที่ฆ่าฉันเกือบตายในตอนเด็ก!
"ผมนับ 1-3 ถ้าไม่ออกมา ไอสามตัวนี้ตาย " ไม่ได้...จะให้ใครมาตายเพราะฉันไม่ได้
ฉันเดินออกมาจากพุ่มหญ้า บารอนไม่สารถทำอะไรได้ เพราะลูกน้องจับเค้าไว้อยู้
"คิน อย่าขู่ว่าที่เมียผมสิ " เสียงที่แสนเย็นชา ชายผมเงิน หน้าตาหล่อเหลา เดินผ่าวงล้องลูกน้อง
ออกมาก่อนจะจับมือฉันแล้วจูบหลังมือเบาๆ
"...." ฉันไม่สามารถขยับร่างกายได้เลย ! แข็งทื่อไปหมด ใช่ ! ฉันกลัวเค้า !
"หื้มม ให้ผมตามหาตั้งนาน ที่แท้มาหลบที่ประเทศไทย "เค้ามองฉันแล้วยกยิ้ม
"ปล่อยมือเธอ ! " บารอนตะโกน แต่ดูเหมือนคิริวจะไม่สนใจ
"ไปกับฉันดีๆ ทุกอย่างจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น "
"อื้ม " คิริวโอบไหล่ฉัน ก่อนจะเดินขึ้นรถกับเค้าไป ขอโทษนะ...บารอน
"โตขึ้นสวยเป็นบ้าเลยวะ " ฉันเมินใส่เค้า
"เลิกมองด้วยสายตาหื่นกามสะที " เค้ายิ้มขำ
"เธอก็ว่าที่เมีย ทุกอย่างที่ของพ่อเธอก็ต้องตกเป็นของเธอ...และก็ตกมายังฉัน " เห็นแก่ตัว !
"หยุดพูดสะที รำคาญ " เค้ายักไหล่ก่อนจะหยุดพูดแล้วมุ่งหน้า...ไปที่บ้านเค้า !
ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ! เกียดชะมัดด...จะมีใครมาช่วยฉันไหมนะ
บารอนสุดๆ เห็นแล้วอยากจะกระตบหน้าหล่อนสักทีแรงๆ
"บารอนนน วันนี้เราไปกินไอติมกันไหมมม " มามิเกาะแขนบารอน
"อื้ม ว่าง..พอดี " เค้าพูดก่อนมองฉันด้วยหางตา ! -..- โอ้ยย !
"โชตะ...ไปกินไอติมกัน ! " ฉันกระแทกเสียง โชตะคิ้วขมวดก่อนจะยิ้ม
"ไอติมบ้านฉันน่ะหรอ *0* " กรี๊ดดด ! ไอติมอะไรของมันนนนน
"ไปกันเถอะมามิ " บารอนดึงมามิให้ลุกขึ้นตาม...แบบนี้มันไม่สนุกเลย
มินอาเดินมาหาฉันแล้วตบบ่าเป็นกำลังใจให้
"ไปกินไอติมกัน " มินอาพูดแล้วยิ้ม โชตะนี้ร่าเริงสุดๆ
ณ ร้านไอติม
กึก กึก กึก ! กรี๊ดดดด !
บารอนกับมามิกำลังป้อนไอติมอย่างกระนุ่งกระหนิงสุดๆ ! อกอีแป้นจะแตก ไม่สิ! ใช่คือคุณหนู
ผู้หยิ่งและสวยและรวยมากกกกกก -0-
"เข้าไปดิรอพ่อมาตัดริ้บบิ้นหรอ " โชตะมองก่อนจะนำเดินเข้าไป
"- - โชตะ " มินอามองเอื้อมๆ
"นั่งด้วยคนสิคับ ^^ " ไอบ้าาา ! สะเออะไปขอนั่งกับเค้านี้นะ กำลังคิดอะไรอยู่ !
"ตามสบายคะ " มามิยิ้มหวานให้ เส้แสร้งสุดๆ
"ที่นั่งมีเยอะแยะมานั่งเบียดทำไม " บารอนพูดใบหน้าเรียบๆ
"นั่งเบียดๆอบอุ่นดีออก " โชตะยิ้มหยียวน เห้ออ - -
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ~ เสียงโทรศัพท์ฉันดัง คุณพ่อ....
"ฮัลโหลค้าาา ~ " ฉันกรอกเสียงแสนจะร่าเริง
(ชิเบลล์อยู่กับบารอนหรือเปล่า ! ) เสียงที่ดูลุกลี้ลุกลุนผิดปกติ ทำให้ฉันชงัก
" เปล่าคะ...ทำไมหรอคะ "ฉันเริ่มทำสีหน้านิ่งเรียบ โชตะกับมินอาหันมามองฉัน บารอนเอง
ก็เอาแต่กินไอติมกับมามิ
(พวกแก๊งพยักค์มันขู่พ่อว่ามันจะตามไปหาลูก ! มันจะจับตัวลูก ! รีบกลับบ้านเลย ) ฉันนั่งอึ้ง
งื้มม...ชีวิตนี้เจอแต่เรื่องแบบนี้ น่าเบื่อชะมัด ตายๆไปก็ดี
"คะ " ฉันรีบตัดสายทิ้งแล้วหันมายิ้มกับมินอา
ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้พก่อนจะหยิบปืนพกออกมาไว้ที่ขา ฉันใส่อุปกรณ์เหมือนพวกตำรวจไรงั้น
แนบไว้ที่ขาน่าจะดีกว่า ฉันเดินออกมาบารอนกับมามิยื่นข้างกัน หดหู่จริงๆเลย
"ไปกลับบ้าน มามิกลับดีๆละ " มามิพยักหน้าก่อนจะขึ้นรถไป ก็เหลือฉัน มินอา โชตะและเค้า
"....." ฉันเหลือบไปมองกระจกข้างรถทำให้เห็นผู้ชายชุดดำปิดปากสองคน...หึ ! ฉันทำเป็นไม่เห็น
ไม่สนใจก่อนจะค่อยเอามือจับปืนไว้ ฉันกดหัวทั้งสามคนให้นั่งลงหลังรถ
ปัง ปัง ปัง ! เสียงปืนรัวดังสนั่น
"น่าเบื่อจริงๆ " ฉันหยิบปืนออกมาทั้งสองข้างก่อนจะวิ่งไปหลบหลังพุ่มหญ้า ก่อนจะใส่หัวปืน
รุ่นพิเศษ แล้วซุ่มยิงคนแรกที่จะไปยิงมินอา
ปัง ! นัดเดียวจอด !
"นี้ คุณชิเบลล์ ! ถ้าคุณยิงผมครอบครัวคุณพินาศนะ " ฉันชงักก่อนกำปืนแน่นมองคนตรงหน้าที่
ยืนมองมาทางฉันก่อนจะเปิดผ้าปิดปากออก !
"ค..คิน " ฉันถึงกับตัวแข็งทื่อ คนที่ฆ่าฉันเกือบตายในตอนเด็ก!
"ผมนับ 1-3 ถ้าไม่ออกมา ไอสามตัวนี้ตาย " ไม่ได้...จะให้ใครมาตายเพราะฉันไม่ได้
ฉันเดินออกมาจากพุ่มหญ้า บารอนไม่สารถทำอะไรได้ เพราะลูกน้องจับเค้าไว้อยู้
"คิน อย่าขู่ว่าที่เมียผมสิ " เสียงที่แสนเย็นชา ชายผมเงิน หน้าตาหล่อเหลา เดินผ่าวงล้องลูกน้อง
ออกมาก่อนจะจับมือฉันแล้วจูบหลังมือเบาๆ
"...." ฉันไม่สามารถขยับร่างกายได้เลย ! แข็งทื่อไปหมด ใช่ ! ฉันกลัวเค้า !
"หื้มม ให้ผมตามหาตั้งนาน ที่แท้มาหลบที่ประเทศไทย "เค้ามองฉันแล้วยกยิ้ม
"ปล่อยมือเธอ ! " บารอนตะโกน แต่ดูเหมือนคิริวจะไม่สนใจ
"ไปกับฉันดีๆ ทุกอย่างจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น "
"อื้ม " คิริวโอบไหล่ฉัน ก่อนจะเดินขึ้นรถกับเค้าไป ขอโทษนะ...บารอน
"โตขึ้นสวยเป็นบ้าเลยวะ " ฉันเมินใส่เค้า
"เลิกมองด้วยสายตาหื่นกามสะที " เค้ายิ้มขำ
"เธอก็ว่าที่เมีย ทุกอย่างที่ของพ่อเธอก็ต้องตกเป็นของเธอ...และก็ตกมายังฉัน " เห็นแก่ตัว !
"หยุดพูดสะที รำคาญ " เค้ายักไหล่ก่อนจะหยุดพูดแล้วมุ่งหน้า...ไปที่บ้านเค้า !
ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ! เกียดชะมัดด...จะมีใครมาช่วยฉันไหมนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
