ยัยคุณหนูเย็นชาXคุณชายมาดนิ่ง
8.2
นางฟ้าปีกขาว
แชร์นิยาย
18)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ฉันนั่งคิดทบทวนอยู่ในห้องตัวเองมาสองวันแล้ว ก็ดูเหมือนบารอนจะไม่สนใจฉันเลยสะนิด
ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ทั้งๆที่กำลังไปได้สวยแท้ๆ ฉันหายใจเข้าลึกๆก่อนจะโทรหาแม่ฉัน
"แม่ค่ะ " แม่ฉันรับโทรศัพท์
"ว่าไงลูก สบายดีไหมม " ฉันพยายามทำไม่ให้เสียงสั่น
"ค่ะ หนูไปฝรั่งเศษได้ไหมค่ะ " ฉันทำหน้าเศร้าลง
"ทะเลาะกับบารอนหรอลูก มีอะไรลองคุยดีๆ " ฉันปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา
"หนูอยากไปฝรั่งเศษอยากไปหาแม่ " แม่ฉันดูเหมือนจะรู้ว่าฉันร้องไห้
"เอาสิ มาเมื่อไหร่ก็บอกแม่น่ะ อย่าคิดมาก " ฉันกดสายทิ้งก่อนจะลุกไปดูที่หน้าต่าง
"มีความสุขน่าดูสิน่ะ " ภาพตรงหน้าคือเค้ากำลังอ่านหนังสือที่สวนข้างล่างกันอย่างสนุกสนาน
ฉันรีบเก็บกระเป๋าเก็บของ ไม่อยากอยู่แล้ว ! ฉันกดโทรศัพท์หา คนดูแลฉัน
"อิล ฉันจะไปฝรั่งเศษตอนนี้เดี๋ยวนี้ ! เตรียมเครื่องบินให้ด้วย "
"ครับ คุณหนู " ฉัน....ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ฉันลากกระเป๋าเดินไปข้างล่างแล้วหยุดที่ห้องรับแขก
"ไปไหนหรอค่ะ คุณชิเบลล์ " ฉันวางกุญแจไว้ที่บาร์
"ไปล่ะ โชคดีน่ะ " การิ ทำหน้าตกใจ
"...." ฉันลากกระเป๋าจนมาถึงหน้าบ้าน มามิเงยหน้ามองฉัน
"หึ ! " บารอนหันมามองแล้วมองที่กระเป๋าฉัน แล้วลุกมาฉัน
"จะไปไหน ? " เค้ามองฉัน
"เรื่องของฉัน " ฉันทำเป็นไม่สนใจ ก่อนรถตู้สีดำจะจอดเทียบที่หน้าบ้าน อิลลงจากรถแล้ว
ยกกระเป๋าฉันขึ้นรถ ฉันจะกลับไปเป็นชิเบลล์ที่หยิ่งยโสอีกครั้ง !
"ไม่ให้ไป ! " บารอนจับข้อมือฉัน
"แล้วทีฉันอยู่ในบ้านไม่เห็นมาง้อมาคุย อยู่กับเพื่อนรักของนาย ! " ฉันหันไปมองมามิ หล่อนยิ้ม
"ชิเบลล์ " เค้าทำเสียงอ่อนลง
"เชิญครับ เดี่ยวไปทันเครื่องน่ะครับ " บารอนชงักแล้วมามองฉัน
"โชคดีกับคนของนายน้ะ :) " ฉันเหยียดยิ้มให้เค้า
"....." บารอนดึงฉันเข้าไปกอด ฉันชงักก่อนจะผลักเค้าออก
"อย่าไป ขอร้อง " ฉันทำสีหน้าเรียบนิ่ง
"ก็เหมือนที่ฉันขอร้องนาย เมื่อสามปีก่อนไงล่ะ " เค้าชงัก ฉันเดินขึ้นรถทันที
"คิดดีแล้วหรอครับ คุณหนู " ฉันมองหน้าอิล
"อื้ม ดีที่สุดแล้ว " ไม่ไหวๆ ไม่คิดว่าจะเจ็บขนาดนี้ !
>>ประเทศฝรั่งเศษ<<
ฉันรีบวิ่งแจ้นไปที่บ้านแม่ทันที นั่งเครื่องก็นานหิวก็หิว เฮื้อกกก ! ฉันมองหน้าจอโทรศัพท์
โทรมาสิบสายงั่นหรอ เชิญอยากทำอะไรทำ บารอน !
"My mom >< " แม่ฉันยืนรอที่หน้าบ้าน ฉันรีบวิ่งไปกอดท่านทันที
"ทำไมยังเตี้ยเหมือนเดิมล่ะลูก ^0^ " ฉันทำหน้าบูด แล้วยิ้ม
"อ่าาา แม่อ่าา หนูก็สูงได้เท่านี้แหละ " แม่ฉันลูบหัวฉัน
"คิดดีที่จะเลือกจะมาที่นี้ ชิเบลล์ " ฉันยิ้มบางๆ
"ค่ะ บารอนเค้าคงไม่รักหนูแล้วล่ะค่ะ " แม่ฉันยิ้ม แล้วจับมือฉัน
"แม่คิดว่า บารอน ไม่ใช่คนแบบนั้น่ะ แม่เชื่อว่าบารอนเค้ารักลูกแม่ " ฉันส่ายหน้า
"ไม่สะนิด หนูไม่รู้แล้ววว " ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านแล้วอาบน้ำ แล้วออกมาทานข้าว
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ !
ไร้ข้อความไร้สัญญาณตอบรับ ! มีความสุขดีสิน่ะ บารอน ไอบ้าาา ! ฉันแต่งตัวแล้วลงไปห้อง
รับแขกแล้ววิ่งไปห้องครัว เพราะได้กลิ่นเค้กข้าวนี้หน่าา ~ -0-
"แม่ๆๆๆๆ หิวๆๆๆๆ " ฉันหยุดชงักก่อนจะมองแผ่นหลังชายที่คุ้นชิน
"อ้าวว ตื่นแล้วหรอลูก ใครมาหาเอ่ยย ! " ฉันถึงกับตกใจ อ้ากก ! บารอนนน !
" มานี้เลย ! " บารอนเดินมาหาฉัน ฉันรีบวิ่งหนีเค้าแล้วหยิบหมอนปาใส่เค้าแรงๆ
"ไปเลย ! ไม่ต้องมาหาฉัน >0< " ฉันวิ่งรอบๆห้องรับแขก เค้าถอนหายใจแล้วรีบวิ่งมากอดข้าง
หลังฉันทันที แม่ฉันน่ะหรอยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ><
"ปล่อยๆๆๆ ! " เค้าอุ้มฉันทำใหตัวฉันลอยจากพื้นนนน ~ ไม่น่าเกิดมาเตี้ย
"หนีมาไกลขนาดนี้เลยหรอ " เค้าทำหน้าดุ
"ก็นายน่ะแหละ ที่ทำให้ฉันต้องหนีออกมาแบบนี้ ! " ฉันชี้หน้าเค้า เค้าขมวดคิ้ว
"อ่าา คงงอนที่ฉันไม่ง้อเธอใช่ไหม " ฉันเบื่อนหน้าหนี
"เหอะๆ เห็นดูมีความสุขดีนี้ " เค้ายิ้มบางๆ
"อ่าา ไม่คิดว่าจะเป็นมากถึงกับหนีมาฝรั่งเศษ " ฉันเบะปากใส่เค้า
"วันนั้นที่นายตะคอกใส่ฉัน ตกใจมากเลยล่ะ "ฉันทำหน้าเศร้าลง เค้าวางฉันลงแล้วลูบหัวฉัน
"ขอโทษน่ะ ฉันเองก็โมโหที่เธอมากับแฟนเก่า " ฉันหลบสายตาต่ำลง
"แต่ช่างก่อนเหอะ ^^ ถือว่าเรามาพักผ่อนที่ฝรั่งเศษล่ะกัน " เค้าจับมือฉัน ใจอ่อนอีกแล้วเรา
"ฉันยังไม่หายโกรธหรอกน่ะ " ฉันทำหน้าดุใส่เค้า
"เด็กๆมาทานข้าวเร็ววว " บารอนจับมือฉันไปที่โต๊ะอาหาร
"แม่จะบอกอะไรให้น่ะ ขีวิตคู่มันถึงจะลำบากแต่ถ้าผ่านมันมาได้ ก็ถือว่าเราผ่านจุดที่เลวร้ายมา
อย่าลืมน่ะชิเบลล์ มีอะไรเผชิญหน้ากับมันยิ่งเรื่องมือที่สามควรคิดและไตร่ตรองดีๆ ว่าควรทำไง "
ฉันหันไปมองบารอน นั่นสิ ! ฉันกำลังหนีปัญหา คนที่หนีต้องเป็นมามิไม่ใช่ฉันสะหน่อย! ฉันหน่ะ
เป็นเจ้าของเค้ารู้ไว้ซะ มามิ !!
ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ทั้งๆที่กำลังไปได้สวยแท้ๆ ฉันหายใจเข้าลึกๆก่อนจะโทรหาแม่ฉัน
"แม่ค่ะ " แม่ฉันรับโทรศัพท์
"ว่าไงลูก สบายดีไหมม " ฉันพยายามทำไม่ให้เสียงสั่น
"ค่ะ หนูไปฝรั่งเศษได้ไหมค่ะ " ฉันทำหน้าเศร้าลง
"ทะเลาะกับบารอนหรอลูก มีอะไรลองคุยดีๆ " ฉันปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา
"หนูอยากไปฝรั่งเศษอยากไปหาแม่ " แม่ฉันดูเหมือนจะรู้ว่าฉันร้องไห้
"เอาสิ มาเมื่อไหร่ก็บอกแม่น่ะ อย่าคิดมาก " ฉันกดสายทิ้งก่อนจะลุกไปดูที่หน้าต่าง
"มีความสุขน่าดูสิน่ะ " ภาพตรงหน้าคือเค้ากำลังอ่านหนังสือที่สวนข้างล่างกันอย่างสนุกสนาน
ฉันรีบเก็บกระเป๋าเก็บของ ไม่อยากอยู่แล้ว ! ฉันกดโทรศัพท์หา คนดูแลฉัน
"อิล ฉันจะไปฝรั่งเศษตอนนี้เดี๋ยวนี้ ! เตรียมเครื่องบินให้ด้วย "
"ครับ คุณหนู " ฉัน....ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ฉันลากกระเป๋าเดินไปข้างล่างแล้วหยุดที่ห้องรับแขก
"ไปไหนหรอค่ะ คุณชิเบลล์ " ฉันวางกุญแจไว้ที่บาร์
"ไปล่ะ โชคดีน่ะ " การิ ทำหน้าตกใจ
"...." ฉันลากกระเป๋าจนมาถึงหน้าบ้าน มามิเงยหน้ามองฉัน
"หึ ! " บารอนหันมามองแล้วมองที่กระเป๋าฉัน แล้วลุกมาฉัน
"จะไปไหน ? " เค้ามองฉัน
"เรื่องของฉัน " ฉันทำเป็นไม่สนใจ ก่อนรถตู้สีดำจะจอดเทียบที่หน้าบ้าน อิลลงจากรถแล้ว
ยกกระเป๋าฉันขึ้นรถ ฉันจะกลับไปเป็นชิเบลล์ที่หยิ่งยโสอีกครั้ง !
"ไม่ให้ไป ! " บารอนจับข้อมือฉัน
"แล้วทีฉันอยู่ในบ้านไม่เห็นมาง้อมาคุย อยู่กับเพื่อนรักของนาย ! " ฉันหันไปมองมามิ หล่อนยิ้ม
"ชิเบลล์ " เค้าทำเสียงอ่อนลง
"เชิญครับ เดี่ยวไปทันเครื่องน่ะครับ " บารอนชงักแล้วมามองฉัน
"โชคดีกับคนของนายน้ะ :) " ฉันเหยียดยิ้มให้เค้า
"....." บารอนดึงฉันเข้าไปกอด ฉันชงักก่อนจะผลักเค้าออก
"อย่าไป ขอร้อง " ฉันทำสีหน้าเรียบนิ่ง
"ก็เหมือนที่ฉันขอร้องนาย เมื่อสามปีก่อนไงล่ะ " เค้าชงัก ฉันเดินขึ้นรถทันที
"คิดดีแล้วหรอครับ คุณหนู " ฉันมองหน้าอิล
"อื้ม ดีที่สุดแล้ว " ไม่ไหวๆ ไม่คิดว่าจะเจ็บขนาดนี้ !
>>ประเทศฝรั่งเศษ<<
ฉันรีบวิ่งแจ้นไปที่บ้านแม่ทันที นั่งเครื่องก็นานหิวก็หิว เฮื้อกกก ! ฉันมองหน้าจอโทรศัพท์
โทรมาสิบสายงั่นหรอ เชิญอยากทำอะไรทำ บารอน !
"My mom >< " แม่ฉันยืนรอที่หน้าบ้าน ฉันรีบวิ่งไปกอดท่านทันที
"ทำไมยังเตี้ยเหมือนเดิมล่ะลูก ^0^ " ฉันทำหน้าบูด แล้วยิ้ม
"อ่าาา แม่อ่าา หนูก็สูงได้เท่านี้แหละ " แม่ฉันลูบหัวฉัน
"คิดดีที่จะเลือกจะมาที่นี้ ชิเบลล์ " ฉันยิ้มบางๆ
"ค่ะ บารอนเค้าคงไม่รักหนูแล้วล่ะค่ะ " แม่ฉันยิ้ม แล้วจับมือฉัน
"แม่คิดว่า บารอน ไม่ใช่คนแบบนั้น่ะ แม่เชื่อว่าบารอนเค้ารักลูกแม่ " ฉันส่ายหน้า
"ไม่สะนิด หนูไม่รู้แล้ววว " ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านแล้วอาบน้ำ แล้วออกมาทานข้าว
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ !
ไร้ข้อความไร้สัญญาณตอบรับ ! มีความสุขดีสิน่ะ บารอน ไอบ้าาา ! ฉันแต่งตัวแล้วลงไปห้อง
รับแขกแล้ววิ่งไปห้องครัว เพราะได้กลิ่นเค้กข้าวนี้หน่าา ~ -0-
"แม่ๆๆๆๆ หิวๆๆๆๆ " ฉันหยุดชงักก่อนจะมองแผ่นหลังชายที่คุ้นชิน
"อ้าวว ตื่นแล้วหรอลูก ใครมาหาเอ่ยย ! " ฉันถึงกับตกใจ อ้ากก ! บารอนนน !
" มานี้เลย ! " บารอนเดินมาหาฉัน ฉันรีบวิ่งหนีเค้าแล้วหยิบหมอนปาใส่เค้าแรงๆ
"ไปเลย ! ไม่ต้องมาหาฉัน >0< " ฉันวิ่งรอบๆห้องรับแขก เค้าถอนหายใจแล้วรีบวิ่งมากอดข้าง
หลังฉันทันที แม่ฉันน่ะหรอยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ><
"ปล่อยๆๆๆ ! " เค้าอุ้มฉันทำใหตัวฉันลอยจากพื้นนนน ~ ไม่น่าเกิดมาเตี้ย
"หนีมาไกลขนาดนี้เลยหรอ " เค้าทำหน้าดุ
"ก็นายน่ะแหละ ที่ทำให้ฉันต้องหนีออกมาแบบนี้ ! " ฉันชี้หน้าเค้า เค้าขมวดคิ้ว
"อ่าา คงงอนที่ฉันไม่ง้อเธอใช่ไหม " ฉันเบื่อนหน้าหนี
"เหอะๆ เห็นดูมีความสุขดีนี้ " เค้ายิ้มบางๆ
"อ่าา ไม่คิดว่าจะเป็นมากถึงกับหนีมาฝรั่งเศษ " ฉันเบะปากใส่เค้า
"วันนั้นที่นายตะคอกใส่ฉัน ตกใจมากเลยล่ะ "ฉันทำหน้าเศร้าลง เค้าวางฉันลงแล้วลูบหัวฉัน
"ขอโทษน่ะ ฉันเองก็โมโหที่เธอมากับแฟนเก่า " ฉันหลบสายตาต่ำลง
"แต่ช่างก่อนเหอะ ^^ ถือว่าเรามาพักผ่อนที่ฝรั่งเศษล่ะกัน " เค้าจับมือฉัน ใจอ่อนอีกแล้วเรา
"ฉันยังไม่หายโกรธหรอกน่ะ " ฉันทำหน้าดุใส่เค้า
"เด็กๆมาทานข้าวเร็ววว " บารอนจับมือฉันไปที่โต๊ะอาหาร
"แม่จะบอกอะไรให้น่ะ ขีวิตคู่มันถึงจะลำบากแต่ถ้าผ่านมันมาได้ ก็ถือว่าเราผ่านจุดที่เลวร้ายมา
อย่าลืมน่ะชิเบลล์ มีอะไรเผชิญหน้ากับมันยิ่งเรื่องมือที่สามควรคิดและไตร่ตรองดีๆ ว่าควรทำไง "
ฉันหันไปมองบารอน นั่นสิ ! ฉันกำลังหนีปัญหา คนที่หนีต้องเป็นมามิไม่ใช่ฉันสะหน่อย! ฉันหน่ะ
เป็นเจ้าของเค้ารู้ไว้ซะ มามิ !!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
