ยัยคุณหนูเย็นชาXคุณชายมาดนิ่ง

8.2

เขียนโดย นางฟ้าปีกขาว

วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 15.59 น.

  21 ตอน
  29 วิจารณ์
  26.10K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

18)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 ฉันนั่งคิดทบทวนอยู่ในห้องตัวเองมาสองวันแล้ว ก็ดูเหมือนบารอนจะไม่สนใจฉันเลยสะนิด

ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ทั้งๆที่กำลังไปได้สวยแท้ๆ ฉันหายใจเข้าลึกๆก่อนจะโทรหาแม่ฉัน

 

"แม่ค่ะ " แม่ฉันรับโทรศัพท์

 

"ว่าไงลูก สบายดีไหมม " ฉันพยายามทำไม่ให้เสียงสั่น

 

"ค่ะ หนูไปฝรั่งเศษได้ไหมค่ะ " ฉันทำหน้าเศร้าลง

 

"ทะเลาะกับบารอนหรอลูก มีอะไรลองคุยดีๆ " ฉันปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา

 

"หนูอยากไปฝรั่งเศษอยากไปหาแม่ " แม่ฉันดูเหมือนจะรู้ว่าฉันร้องไห้

 

"เอาสิ มาเมื่อไหร่ก็บอกแม่น่ะ อย่าคิดมาก " ฉันกดสายทิ้งก่อนจะลุกไปดูที่หน้าต่าง 

 

"มีความสุขน่าดูสิน่ะ " ภาพตรงหน้าคือเค้ากำลังอ่านหนังสือที่สวนข้างล่างกันอย่างสนุกสนาน

ฉันรีบเก็บกระเป๋าเก็บของ ไม่อยากอยู่แล้ว !  ฉันกดโทรศัพท์หา คนดูแลฉัน

 

"อิล ฉันจะไปฝรั่งเศษตอนนี้เดี๋ยวนี้ ! เตรียมเครื่องบินให้ด้วย "

 

"ครับ คุณหนู " ฉัน....ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ฉันลากกระเป๋าเดินไปข้างล่างแล้วหยุดที่ห้องรับแขก

 

"ไปไหนหรอค่ะ คุณชิเบลล์ " ฉันวางกุญแจไว้ที่บาร์

 

"ไปล่ะ โชคดีน่ะ " การิ ทำหน้าตกใจ

 

"...." ฉันลากกระเป๋าจนมาถึงหน้าบ้าน มามิเงยหน้ามองฉัน

 

"หึ ! " บารอนหันมามองแล้วมองที่กระเป๋าฉัน แล้วลุกมาฉัน

 

"จะไปไหน ? " เค้ามองฉัน

 

"เรื่องของฉัน " ฉันทำเป็นไม่สนใจ ก่อนรถตู้สีดำจะจอดเทียบที่หน้าบ้าน อิลลงจากรถแล้ว

ยกกระเป๋าฉันขึ้นรถ ฉันจะกลับไปเป็นชิเบลล์ที่หยิ่งยโสอีกครั้ง !

 

"ไม่ให้ไป ! " บารอนจับข้อมือฉัน

 

"แล้วทีฉันอยู่ในบ้านไม่เห็นมาง้อมาคุย อยู่กับเพื่อนรักของนาย ! " ฉันหันไปมองมามิ หล่อนยิ้ม

 

"ชิเบลล์ " เค้าทำเสียงอ่อนลง

 

"เชิญครับ เดี่ยวไปทันเครื่องน่ะครับ " บารอนชงักแล้วมามองฉัน

 

"โชคดีกับคนของนายน้ะ :) " ฉันเหยียดยิ้มให้เค้า 

 

"....." บารอนดึงฉันเข้าไปกอด ฉันชงักก่อนจะผลักเค้าออก 

 

"อย่าไป ขอร้อง " ฉันทำสีหน้าเรียบนิ่ง

 

"ก็เหมือนที่ฉันขอร้องนาย เมื่อสามปีก่อนไงล่ะ " เค้าชงัก ฉันเดินขึ้นรถทันที

 

"คิดดีแล้วหรอครับ คุณหนู " ฉันมองหน้าอิล

 

"อื้ม ดีที่สุดแล้ว " ไม่ไหวๆ ไม่คิดว่าจะเจ็บขนาดนี้ !

 

>>ประเทศฝรั่งเศษ<<

 

  ฉันรีบวิ่งแจ้นไปที่บ้านแม่ทันที นั่งเครื่องก็นานหิวก็หิว เฮื้อกกก ! ฉันมองหน้าจอโทรศัพท์

โทรมาสิบสายงั่นหรอ เชิญอยากทำอะไรทำ บารอน !

"My mom >< " แม่ฉันยืนรอที่หน้าบ้าน ฉันรีบวิ่งไปกอดท่านทันที

 

"ทำไมยังเตี้ยเหมือนเดิมล่ะลูก ^0^ " ฉันทำหน้าบูด แล้วยิ้ม

 

"อ่าาา แม่อ่าา หนูก็สูงได้เท่านี้แหละ " แม่ฉันลูบหัวฉัน

 

"คิดดีที่จะเลือกจะมาที่นี้ ชิเบลล์ " ฉันยิ้มบางๆ

 

"ค่ะ บารอนเค้าคงไม่รักหนูแล้วล่ะค่ะ " แม่ฉันยิ้ม แล้วจับมือฉัน

 

"แม่คิดว่า บารอน ไม่ใช่คนแบบนั้น่ะ แม่เชื่อว่าบารอนเค้ารักลูกแม่ " ฉันส่ายหน้า 

 

"ไม่สะนิด หนูไม่รู้แล้ววว " ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านแล้วอาบน้ำ แล้วออกมาทานข้าว

 

ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ! 

 

 ไร้ข้อความไร้สัญญาณตอบรับ ! มีความสุขดีสิน่ะ บารอน ไอบ้าาา ! ฉันแต่งตัวแล้วลงไปห้อง

รับแขกแล้ววิ่งไปห้องครัว เพราะได้กลิ่นเค้กข้าวนี้หน่าา ~ -0-

 

"แม่ๆๆๆๆ หิวๆๆๆๆ " ฉันหยุดชงักก่อนจะมองแผ่นหลังชายที่คุ้นชิน

 

"อ้าวว ตื่นแล้วหรอลูก ใครมาหาเอ่ยย ! " ฉันถึงกับตกใจ อ้ากก ! บารอนนน !

 

" มานี้เลย ! " บารอนเดินมาหาฉัน ฉันรีบวิ่งหนีเค้าแล้วหยิบหมอนปาใส่เค้าแรงๆ

 

"ไปเลย ! ไม่ต้องมาหาฉัน >0< " ฉันวิ่งรอบๆห้องรับแขก เค้าถอนหายใจแล้วรีบวิ่งมากอดข้าง

หลังฉันทันที แม่ฉันน่ะหรอยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ><

 

"ปล่อยๆๆๆ  ! " เค้าอุ้มฉันทำใหตัวฉันลอยจากพื้นนนน ~ ไม่น่าเกิดมาเตี้ย

 

"หนีมาไกลขนาดนี้เลยหรอ " เค้าทำหน้าดุ

 

"ก็นายน่ะแหละ ที่ทำให้ฉันต้องหนีออกมาแบบนี้ !  " ฉันชี้หน้าเค้า เค้าขมวดคิ้ว

 

"อ่าา คงงอนที่ฉันไม่ง้อเธอใช่ไหม " ฉันเบื่อนหน้าหนี

 

"เหอะๆ เห็นดูมีความสุขดีนี้ " เค้ายิ้มบางๆ

 

"อ่าา ไม่คิดว่าจะเป็นมากถึงกับหนีมาฝรั่งเศษ " ฉันเบะปากใส่เค้า

 

"วันนั้นที่นายตะคอกใส่ฉัน ตกใจมากเลยล่ะ "ฉันทำหน้าเศร้าลง เค้าวางฉันลงแล้วลูบหัวฉัน

 

"ขอโทษน่ะ ฉันเองก็โมโหที่เธอมากับแฟนเก่า " ฉันหลบสายตาต่ำลง

 

"แต่ช่างก่อนเหอะ ^^ ถือว่าเรามาพักผ่อนที่ฝรั่งเศษล่ะกัน " เค้าจับมือฉัน ใจอ่อนอีกแล้วเรา

 

"ฉันยังไม่หายโกรธหรอกน่ะ " ฉันทำหน้าดุใส่เค้า

 

"เด็กๆมาทานข้าวเร็ววว " บารอนจับมือฉันไปที่โต๊ะอาหาร

 

"แม่จะบอกอะไรให้น่ะ ขีวิตคู่มันถึงจะลำบากแต่ถ้าผ่านมันมาได้ ก็ถือว่าเราผ่านจุดที่เลวร้ายมา

อย่าลืมน่ะชิเบลล์ มีอะไรเผชิญหน้ากับมันยิ่งเรื่องมือที่สามควรคิดและไตร่ตรองดีๆ ว่าควรทำไง " 

 

ฉันหันไปมองบารอน นั่นสิ ! ฉันกำลังหนีปัญหา คนที่หนีต้องเป็นมามิไม่ใช่ฉันสะหน่อย! ฉันหน่ะ

เป็นเจ้าของเค้ารู้ไว้ซะ มามิ !!  

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา