ยัยคุณหนูเย็นชาXคุณชายมาดนิ่ง
นางฟ้าปีกขาว
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนนี้เรืองของฉันกับมิโกะก็เคลียกับเรียบร้อยแล้ว แถมมินอาก็กลับมาอยู่กับฉันเหมือนเดิมแล้ว
ส่วนบารอนก็ปกติของเค้าทุกวัน
"อ่าาา ชิเบลล์ พ่อเธอจะกลับมาเมือไหร่ " มินอาถาม
"เดือนหน้าหน่ะ " มินอาพยักหน้า ส่วนมิโกะก็ฟุบนอนหลับอยู่บนโต๊ะ
"บารอนอ่าาา ไม่ติดหนึบแล้วหรอ " ฉันหันไปมองค้อนมินอา
"อื้มม เห็นช่วงนี้ติดกิจกรรมชุมนุม " ก็น้าา...เค้าอยู่ชุมนุมนักเรียนดีเด่น ฉันก็อยู่อ่ะน่ะ...แต่ ฉันไม่
มีหน้าที่อะไร บารอนเป็นรองประธานชุมนุม เลยมีงานให้เค้าทำเยอะแยะ
"ได้ข่าวว่า หัวหน้าชุมนุมสวยด้วยน้าา ไม่กลัวหรออ" ฉันเริ่มทำหน้ากังวล จริงๆเรากับเค้าก็ไม่ได้เป็นอะไร
กันจะไปยุ่งย่ามกับเค้าก็ไม่ได้
"อ่าา ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเค้านี้ " ฉันทำเป็นไม่สนใจ
"แต่มีข่าววงในน่ะ ว่ารุ่นพี่เค้ยวโกะกับบารอนสนิทสนมกันมาก ! "อยู่ดีๆมิโกะก็พูดออกมา
"ฟื้นจากการหลับใหลแล้วหรอ " มินอาหรี่ตามอง
"-0- โอ้ยย ! ฉันขึ้นห้องเรียนล่ะ " ฉันหงุดหงิดหรออออ -_-
"ชิเบลล์ ครูวานเอาเอกวาไปให้ชุมนุมดีเด่นหน่อย " อึกกก ! ฉันรับมาแล้วเดินไปยังห้องชุมนุม
"-0- เห้อออ ! " ฉันเปิดประตูเข้าไป คนในห้องรีบวิ่งกรูมาหาฉัน บารอนกับรุ่นพี่เคียวโกะกำลังหัวเราะ
อย่างกระหนุงกระหนิง แถมไม่หายมามองฉันด้วย
"คุณชิเบลล์ มาทำไรหรอค้าบบ " ชายผมดำพูด เบื้อจริงๆ
"เอาเอกสารมาให้น่ะค่ะ " ฉันยิ้มบางๆ เหมือนบารอนจะหันมามอง
"ขอถ่ายรูปได้ไหมคับบ " ฉันพยักหน้า
"แอร้ยย >< มาบ่อยๆก็ได้น่ะครับบ " ฉันยิ้มแห้งๆ -_- พวกผู้ชายพวกนี้
"ชิเบลล์ มาทำไรอ่ะ " บารอนเดินมาหาฉัน
"เอาเอกสารมาให้ " ฉันยื่นให้บารอน เหมือนรุ่นพี่เคียวโกะจะมองด้วยแหะ
"ชิเบลล์ " ฉันหันไปหาคนเสียงคนที่เรียกฉัน
"^^ เรนคุง ดีจ๊ะ " ฉันกล่าวทักทายอย่างเป็นมิตร ฉันกับเรนคุงเพิ่งรู้จักกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เค้าช่วยฉัน
จัดบอดร์นี้เอง
"ว่างไหม มีเรืองให้ช่วย " บารอนจ้องฉันเขม็ง
"ไปก่อนน่ะ " ฉันบอกบารอนแล้วรีบเดินไปหาเรนคุง
"งานไรหรอ " เรนคุงลูบหัวฉันอย่างขี้เล่น
"ช่วยจัดหน้างสนหน่อย ไหวไหม " เค้าทำหน้าเป็นห่วง
"สบายมากก ไปเถอะๆ " ฉันจับแขนเรนคุงลากออกมาจากห้องชุมนุม เค้าคงไม่คิดอะไรหรอกมั้ง
"ออกมาแบบนี้ บารอนไม่ว่าหรอ " เค้ายิ้ม
" ช่างเค้าเถอะ ไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าสะหน่อย " เรนคุงยิ้มอ่อน
"อื่มม....?? จริงอ่ะ " เค้าทำสีหน้าไม่เชือ
"จริง เห็นไหมล่ะยังคุยกระหนุงกระหนิงกับรุ่นพี่เคียวโกะอยู่เลย " เค้าหัวเราะ
"หึงเค้าล่ะสิ " -///- ไม่ได้หึง เรนคุงนี้จริงๆ
"เปล่าา จริงๆน่ะ " ฉันทำหน้ามั่นใจ ไม่รู้ว่าทำไมถึงสนิทกันไวกับเรนคุงขนาดนี้ เค้านิสัยอ่อนโยนมาก
แคร์คนแื่นเสมอ และใจดีกับฉันมากๆ
"โอเคๆ ไปกับเถอะ " ใกล้จะจัดงานโรงเรียน นักเรียนจึงต้องเตรียมงานต่างๆ
14 : 00 นาฬิกา
"-_- เหนื่อยแล้ว " ฉันหันไปหาเรนคุงที่นั่งประกอบโต๊ะอยู่
"^^ ไปหาอะไรกินไหมล่ะ " ฉันพยักหน้า
"อื้มม " ฉันกับเค้าเดินไปร้านอาหารข้างๆ โรงเรียน อ่ะ...บารอนกับรุ่นพี่เคียวโกะนั่งอยู่ในร้าน
"เป็นไรชิเบลล์ " ป้อนข้าวให้กัน ฉันยืนแข็ง เรนคุงจับมือฉันทำให้ฉันรู้สึกตัว
"เราไปกินกันเถอะ " เค้าจับมือฉันไปร้านเดียวกับบารอน ฉันเดินเข้ามาทำให้บารอนมามองหน้าฉัน
"...." ฉันได้แต่ทำหน้านิ่ง
"เรน ! มานั่งทานด้วยกันสิ " รุ่นพี่เคียวโกะเรียกเรน เรนคุงมองหน้าฉันแล้วยิ้มบางๆ
"ไม่มีอะไรหรอก " ฉันพยักหน้าแล้วเดินไปโต๊ะบารอน
"ฮ่ะ จะดีหรอรุ่นพี่เคียวโกะ " เรนถาม รุ่นพี่เคียวโกะยิ้มบางๆก่อนจะเหล่มามองฉัน
"นั่งสิ " ฉันไปนั่งข้างๆรุ่นพี่เคียวโกะ บรรยากาษหนักอึ้งบอกไม่ถูก เวลาเค้าอยู่กับรุ่นพี่ทำไมถึงหัวเราะ
ได้อย่างมีความสุข ผิดกับฉันเวลาเค้าอยู่ข้างฉันเค้ามักทำสีหน้าตรึงเครียดตลอด ไม่เคยได้ยินแม้แต่
เสียงหัวเราะของเค้าสะนิด ! เหตุการณ์ที่เค้าบอกรักฉันต่อหน้าแม่เค้าก็คงไม่มีอะไร
"ชิเบลล์ตัวจริงน่ารักจริงๆแหะ ไม่น่าชุมนุมพี่ถึงชอบ " ฉันยิ่มบางๆ
"ไม่หรอกค่ะ " เรนคุงมองหน้าฉันอย่างเป็นห่วง ฉันส่งสายตาให้เค้าว่าไม่เป็นไร
"ก็น้าา บารอนพวกเราไปเที่ยวทะเลกันไหม " บารอนหันมามองฉัน
"อ่าา ไปสิ " เค้ายิ้มให้รุ่นพี่เคียวโกะ ฉันได้แต่นั่งนิ่งๆ
"สองคนนี้ก็ไปด้วยกันสิ ^^ " เรนคุงยิ้มบางๆ
"ผมไปได้ ชิเบลล์ไปไหม " เอาไงดี ! ทำไมต้องมาชวนฉันด้วยล่ะ !
"ไม่ ไปกับเถอะ ^^ " ฉันยิ้มอ่อน
"งั้นผมไม่ไปดีกว่า ชิเบลล์ไม่ไป " เรนคุงอยากไปทะเลสิน่ะ เห้ออ ! ไม่อยากถ้วงเค้าเลย
"เรนคุงอยากไปหรอ " ฉันถามเค้า
"ก็อยากว่างพอดี ไม่รู้จะได้ไปตอนไหนแล้ว " เห้อออ ! เรนคุงน้าเรนคุง
"ถ้าเรนคุงอยากไป ฉันไปก็ได้ " รุ่นพี่ยิ้มบางๆบารอนทำเป็นไม่สนใจฉัน
"จ้าๆ อาทิตย์นี่เจอกันน่ะจ๊ะ " เรนคุงทำหน้าดีใจ
"บารอน ทานอันนี้สิ " รุ่นพี่เคียวโกะทำท่าจะป้อนขนมเค้กให้บารอน
"ครับๆ " บารอนยิ้มแล้วทานมันอย่างเต็มใจ
"ผมว่า ไปก่อนดีกว่า งานยังไม่เสร็จ " ฉันได้แต่นั่งนิ่ง เรนคุงรีบลุกแล้วดึงฉันให้ลุกขึ้น แล้วกอดคอฉัน
แล้วลากฉันไปข้างนอกร้าน
"โอเคไหม " ฉันทำหน้าเศร้า ทำไม ฉันถึงกลายเป็นแบบนี้!
"เรนคุง" ฉันดึงเรนคุงเจ้ามากอด เรนคุงตกใจเล็กน้อยก่อนจะกอดตอบ
"ชิเบลล์ " ฉันร้องไห้ออกมา ตอนนี้ฉันดูอ่อนแอ ฉันกำเสื้อเรนคุงแน่น
"ฉันไม่อยากเห็นชิเบลล์ร้องไห้น่ะ " ฉันผละออกจากเค้า
"ขอโทษน่ะ " ฉันก้มหน้า
"อย่าร้องอีกน่ะ " เค้าเอามือเรียวยาวของเค้ามาปาดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน
ระยะห่างฉันกับบารอนมันมากขึ้นอีกแล้ว....ทำไม ถึงมีอะไรมากั้นอีกแล้ว?
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
