พี่ครับๆ...สนใจบริจาค(หัวใจ)ไหมครับ?

"ฟังกูบ้าง!!..มึงถูกก็จริงแต่วัดนั้นมันร้างเว้ย!มึงจะเอาตังค์ไปซ่อมแซมวัดเหรอสัส! แล้วจะเอาพระตนไหนมาอยู่หรือมึงจะบวชเป็นพระไปเลยห่ะ!?"ผมเหลือบมองคนตัวเล็กที่ตะโกนด่าผม อ่าปากนั้นเวลาด่าแล้วรู้สึกมันดึงดูดจังเลย เอ๋..ผมไม่ได้โรคจิตน่ะที่มองปากคนอื่นตอนด่าแล้วมันน่าดูด ไม่ได้โรคจิตจริงจริ๊ง
"เงียบทำไมมึง!!..มึงฟังอยู่ป่ะ"
"คะ..ครับ"ผมตั้งสมาธิไม่ให้สนใจริมฝีปากนั้นที่เอาแต่บ่นเรื่องวัดร้าง

"มึงจะบอกกูได้ยัง..จะเอาตังค์ที่บริจาคไปซ่อมแซมวัดร้างนั้นหรือมึงจะเอาตังค์ไปทำอย่างอื่น"อุ้ย!...คนตัวเล็กรู้ได้ไงว่าจะเอาไปทำอย่างอื่น
"หึ จริงๆด้วยงั้นสิมึงจะเอาตังค์ที่บริจาคไปทำไรบอกกูมา!?"
"เปล่าน่ะครับๆผมจะเอาไปซ่อมแซมวัดจริงๆ"ผมรีบส่ายหน้าพลางปฏิเสธ
"เหรอออ.."คนตัวเล็กจ้องตาผมอย่างจับผิดไรสักอย่าง
"ครับ!ไม่เชื่อผมเรียกเพื่อนผมมายืนยันเลยเอ้า!!"ผมพูดอย่างมั่นใจ ไม่ใช่ว่ามีแค่ผมคนเดียวสักหน่อยทีทำแบบนี้
"เฮ้ออ..กูจะเชื่.."คนตัวเล็กยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงที่ผมคุ้นเคยอย่างดีขัดขึ้นก่อน"เฮ้ย!!ไอ้เจมส์กูตามหามึงตั้งนาน มาๆสลับกล่องกับกูมา"ว่าแล้วไอ้ตี๋เพื่อนผมก็ดึงกล่องผมไปก่อนยื่นกล่องของมันมาให้แล้วมันก็วิ่งจากไป ผมยื่นแข็งทื่อไม่กล้ามองคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้า รังสีอำมหิตแพร่กระจายบ่งบอกว่ากำลังโมโหอยู่ เฮ้ออ..เป็นไงเป็นกันว่ะ
"พี่สนใจบริจาคตังค์ให้เด็กกำพร้าไหมครับ"ว่าแล้วก็ยิ้มให้นิดนึ่งเพื่อหายโกรธ
"มะ...มึงกำลังเล่นตลกอะไรกันห่ะ!!?"อุ้ย..ตายล่ะหว่าท่าทางโมโหน่าดูเลย จะทำไงดีว่ะ ใครก็ได้ช่วยเจมส์ด้วยยย
"ไอ้คิวกูตามหาตั้งนานอยู่นี้เอง"อยู่ๆเสียงสวรรค์ก็ลอยมาพร้อมกับร่างเล็กที่แสนบอบบางน่าทะนุดทะนอม อ่า..นางฟ้ารึเนี่ยสวยจังเลย
"ไอ้ควาย!มาช้าน่ะมึง"คนตัวเล็กไม่สิพี่คิวตะโกนด่านางฟ้าของผม
"แหะๆหลับเพลินไปหน่อย แล้วนี้มึงทำเชี่ยไรอยู่"แทบละลายนางฟ้ามองมาที่ผมด้วยล่ะ
"ไอ้เด็กเวรนี้แม่งขอตังค์บริจาค"
"แล้วมึงทำไมไม่ให้"
"กะ...กูงก!!"
"โถ่ววว....อ่ะน้องครับพี่ให้"ว่าแล้วยื่นธนบัตรสีแดงมาให้สองใบ นางฟ้าใจดีจังให้ตั้งสองร้อยไม่เหมือนนางมารไม่ให้สักบาท!!
"ขอบคุณครับพี่?"ว่าแล้วแอบถามชื่อหน่อยอยากรู้จังพี่ชื่ออะไร
"ลาเต้ครับ^^"อ่านางฟ้ายิ้มให้ผมด้วย...สวรรค์จริงๆ
"ไปเหอะไอ้เต้เดี๋ยวสาย"อยู่ๆนางมารก็มาถล่มสวรรค์ของผม อะไรว่ะไม่ให้ตังค์แล้วจะมายุ่งกับนางฟ้าผมทำไม!?
"เดี๋ยวดิพี่คิว!"ผมจับข้อมือเล็กนั้นไว้ พี่คิวหันมามองผม
"อะไรอีก!!ตั้งก็ให้ไปแล้วไง และอย่าเรียกชื่อกูเพราะกูไม่รู้จักมึง!!"
"แต่ผมรู้จักพี่นิ แล้วผมได้แต่ตังค์ของพี่ลาเต้ไม่ได้ตังค์พี่สักบาทเลย!!"
"สาสสสส...กูไม่มีให้เว้ย!! แล้วมือมึงอ่ะปล่อยได้แล้ว"พี่คิวพยายามสบัดมือผมออก แต่ใครจะยอมให้หลุดมือไปล่ะ
"พี่ก็บริจาคก่อนเด่!!"
"กูไม่มีให้บริจาคโว้ย!!!"
"โห่พี่...ใจแคบว่ะหัดมีน้ำใจหน่อยดิครับ สักสิบบาทก็ยังดี"ผมพูดพลางทำสายตาอ้อนวอน
"เออ..ทั้งสองคนใจเย็นก่อนน่ะ..ไอ้คิวมึงก็บริจาคไปดิจะได้จบเรื่อง!!"นางฟ้าของผมพยายามให้พี่คิวบริจาค แค่พี่คิวบริจาคก็จบเรื่องแล้วลีลาอยู่ได้
"ก็กูงกนิ"
"น่ะพี่น่ะสักสิบบาทก็ยังดี"ผมพูดพลางทำท่าอ้อนวอนขอร้อง พี่คิวทำท่าคิดสักพักก็ยื่นแบงค์ยี่สิบมาให้ โห่!...พี่ขอสิบบาทให้ยี่สิบเลยเหรอ พี่นี้มันคนดีจริงๆ
"ทอนมาด้วยสิบบาท"ผมขอเปลี่ยนคำพูดได้ไหม?ยังทันอยู่ป่ะ? งกชิบหายสาสสสสส ผมจำใจต้องหยิบเหรียญสิบบาทที่อยู่ในกล่องบริจาคมาแลก
"พี่นี้แม่งงกจริงๆ"
"เออ!! กูงกป่ะไอ้เต้แม่งจะสายล่ะ"
"บายน่ะน้องไว้เจอกันใหม่น่ะ!!"นางฟ้าของผมพลางโบกมือบ๊ายบายก่อนจะตะโกนถามผม"ว่าแต่น้องชื่อไร!!"
"เจมส์ครับ!!!"ผมพูดพร้อมกับขยิบตาให้ทีนึ่งก่อนนึกอยากแกล้งนางมารพี่คิว"พี่คิวครับ!!แน่ใจจะให้สิบบาทจริงอ่ะ ขออีกสิบบาทไม่ได้เหรอ!!"พี่คิวหันมาทางผมก่อนชูนิ้วกลาง
"ไม่มีทางพอดีกูงก!!"
"เฮ้ย!ไอ้เจมส์กลับกันเถอะ"เสียงเพื่อนตี๋ดังขึ้น มึงนี่น่าทำทุกอย่างวุ่นวายหมด แต่กูก็โชคดีล่ะได้เจอรักแรกพบเพราะมึงเลยตี๋
"เออๆเจอกันวันรับน้องน่ะมึง"ว่าแล้วพวกผมก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

ตอนนี้ผมกลับถึงบ้านแล้วครับกำลังจะเข้านอน ผมเหลือบไปเห็นกล่องบริจาคก่อนหลับตาลง
ผมว่าวันนี้ผมหลับฝันร้ายไปกับแบงค์สีเขียวใบนั้นน่ะว่าม่ะ?อ่า....แบงค์สีแดงสองใบนั้นอาจจะมาช่วยผมก็ได้ ฝันดีครับนางฟ้า ฝันร้ายครับนางมารพี่คิว:)

อีกด้านนึ่ง
"ฮัดชิ้ว!!...ใครนินฮัด..ชิ้น!! ทากูว่ะ"ร่างเล็กถูจมูกตัวเองพลางมองดาวบนฟ้า
"ฮัดชิ้วสองครั้งมีคนคิดถึงมึงเว้ย!"เพื่อนรูทเมทของร่างเล็กพูดขึ้นก่อนจะก้มไปอ่านหนังสือต่อ
"อ่าวเหรอ...แล้วใครมันคิดถึงกู"ร่างเล็กพึมพำกับตัวเอง