สาวโรคจิต

"ตื่นแล้วหรอ?"
"เฮือก!!" 
ฉันลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเมื่อฉันถูกมัดอยู่และข้างๆฉันก็มีบิ้นนอนอยู่และถูกตะปูอันเบอเร่อตอกไว้ที่มือและขา
"เธอจะทำอะไร?" ฉันถามไกด์ไป
"ล้างแค้นกับสิ่งที่พวกแกทำกับฉันเอาไว้ไงล่ะ..."
"เธอมีปัญญาแค่ล้างแค้นอย่างเดียวหรอ?"
"หุบปาก!!"
"เธอน่าจะทำอะไรให้มันดีขึ้นเธอยังล้างแค้นไม่พออีกหรอไกด์เธอไม่ทำเกินไปหน่อยหรอ?ไม่เคยมีใครทำเธอเลือดตกยางออกซะหน่อยนี่"
"พวกมึงไม่ใช่หรอที่ทำให้กูเป็นแบบนี้!! พวกมึงทำให้กูเก็บกด! เท่านั้นไม่พอพวกมึงยังลุมแกล้งกูและกูจะบอกให้นะ..ไอ้พวกที่หายและตายไปเนี่ย...ฝีมือกูเอง!!"
"อีเลว!!" บิ้นลืมตาขึ้นมาจากนั้นจึงร้องด้วยความเจ็บปวด
"มึงยังไม่สำเหนียกตัวเองหรอตอนเนี้ย?" ไกด์หยิบมีดและตรงเข้าไปที่บิ้น
"ฉึกกก!!"
"อ๊ากกกก!!!"
ไกด์จัดการเอามีดหั่นนิ้วของบิ้นรัวๆจนบิ้นดื้นแทบขาดใจ
"เป็นยังไงล่ะ อ๊า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ!!" ไกด์ระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
"กรี๊ด!!! วันนี้ฉันจะเป็นผู้ตัดสินการมีชีวิตของพวกแกสองตัวแล้ว สะใจ!!!! ฮ่าๆๆ!!!"
"อีโรคจิต!" ฉันตะโกนใส่ไกด์
"เมื่อกี้แกว่าไงนะ!!" ไกด์หันมาและกระชากหัวฉัน
"ฉันด่าแกว่าอีโรคจิต!"
ไกด์มองฉันตาแข็งก่อนที่จะ..
"ชิ้งงงง!!"
"กรี๊ดดดด!!"
ไกด์เอามีดและกรีดปากฉันฉันเจ็บจนต้องร้องกรี๊ดออกมา
"ฮะ...ฮือ.." ฉันได้แต่ร้องไม่เป็นภาษาและพยามตั้งสติที่สุด
"อ๊าาาา ตอนนี้ฉันจะตัดสินชีวิตใครดีกว่ากันน้า"
จากนั้นไกด์ปิดตาและชี้ที่ฉันกับบิ้นสลับกันไปมาและหยุดที่...
'บิ้น'
"แหม...โชคดีของแกนะเนียจุ๊บแจง..ฮิๆๆๆ!"
ไกด์หยิบตะปูและเล็งไปที่หัวของบิ้นและเริ่มยกค้อนขึ้น
"ดะ..เดี๋ยว.." ฉันพยามอ้าปากที่จะพูด
"อะไรอีกล่ะ?" ไกด์ตอบกลับ
"ยะ..ยิ่ง.เธอพยะ..ฆ่า..ตำรวจ..ต้อ..จะ..จับ..เธอแน่" ฉันพยามที่จะพูดสุดๆและยิ่งฉันอ้าปากพูดเลือดก็เริ่มไหลขึ้นไปอีก
"เหอะ! ฉันว่าถ้าจัดการพวกแกเสร็จฉันจะไปอาศัยป่าหลังโดรงเรียนนูนฉันสร้างกระท่อมไว้ละ"
"โป๊ก!! โป๊ก!!!"
"เอือก!!!!"
ไกด์จัดการเอาค้อนตอกตะปูบนหัวบิ้นจนเลือดกระเด็นไปทั่วห้อง
"ตายๆๆๆ!!" 
บิ้นดิ้นทุรังพักนึงจากนั้นก็นิ่งไป...
"ตาแกแล้ว!"