สาวโรคจิต

"ตื่นแล้วหรอ?"

"เฮือก!!" 

ฉันลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเมื่อฉันถูกมัดอยู่และข้างๆฉันก็มีบิ้นนอนอยู่และถูกตะปูอันเบอเร่อตอกไว้ที่มือและขา

"เธอจะทำอะไร?" ฉันถามไกด์ไป

"ล้างแค้นกับสิ่งที่พวกแกทำกับฉันเอาไว้ไงล่ะ..."

"เธอมีปัญญาแค่ล้างแค้นอย่างเดียวหรอ?"

"หุบปาก!!"

"เธอน่าจะทำอะไรให้มันดีขึ้นเธอยังล้างแค้นไม่พออีกหรอไกด์เธอไม่ทำเกินไปหน่อยหรอ?ไม่เคยมีใครทำเธอเลือดตกยางออกซะหน่อยนี่"

"พวกมึงไม่ใช่หรอที่ทำให้กูเป็นแบบนี้!! พวกมึงทำให้กูเก็บกด! เท่านั้นไม่พอพวกมึงยังลุมแกล้งกูและกูจะบอกให้นะ..ไอ้พวกที่หายและตายไปเนี่ย...ฝีมือกูเอง!!"

"อีเลว!!" บิ้นลืมตาขึ้นมาจากนั้นจึงร้องด้วยความเจ็บปวด

"มึงยังไม่สำเหนียกตัวเองหรอตอนเนี้ย?" ไกด์หยิบมีดและตรงเข้าไปที่บิ้น

"ฉึกกก!!"

"อ๊ากกกก!!!"

ไกด์จัดการเอามีดหั่นนิ้วของบิ้นรัวๆจนบิ้นดื้นแทบขาดใจ

"เป็นยังไงล่ะ อ๊า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ!!" ไกด์ระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

"กรี๊ด!!! วันนี้ฉันจะเป็นผู้ตัดสินการมีชีวิตของพวกแกสองตัวแล้ว สะใจ!!!! ฮ่าๆๆ!!!"

"อีโรคจิต!" ฉันตะโกนใส่ไกด์

"เมื่อกี้แกว่าไงนะ!!" ไกด์หันมาและกระชากหัวฉัน

"ฉันด่าแกว่าอีโรคจิต!"

ไกด์มองฉันตาแข็งก่อนที่จะ..

"ชิ้งงงง!!"

"กรี๊ดดดด!!"

ไกด์เอามีดและกรีดปากฉันฉันเจ็บจนต้องร้องกรี๊ดออกมา

"ฮะ...ฮือ.." ฉันได้แต่ร้องไม่เป็นภาษาและพยามตั้งสติที่สุด

"อ๊าาาา ตอนนี้ฉันจะตัดสินชีวิตใครดีกว่ากันน้า"

จากนั้นไกด์ปิดตาและชี้ที่ฉันกับบิ้นสลับกันไปมาและหยุดที่...

'บิ้น'

"แหม...โชคดีของแกนะเนียจุ๊บแจง..ฮิๆๆๆ!"

ไกด์หยิบตะปูและเล็งไปที่หัวของบิ้นและเริ่มยกค้อนขึ้น

"ดะ..เดี๋ยว.." ฉันพยามอ้าปากที่จะพูด

"อะไรอีกล่ะ?" ไกด์ตอบกลับ

"ยะ..ยิ่ง.เธอพยะ..ฆ่า..ตำรวจ..ต้อ..จะ..จับ..เธอแน่" ฉันพยามที่จะพูดสุดๆและยิ่งฉันอ้าปากพูดเลือดก็เริ่มไหลขึ้นไปอีก

"เหอะ! ฉันว่าถ้าจัดการพวกแกเสร็จฉันจะไปอาศัยป่าหลังโดรงเรียนนูนฉันสร้างกระท่อมไว้ละ"

"โป๊ก!! โป๊ก!!!"

"เอือก!!!!"

ไกด์จัดการเอาค้อนตอกตะปูบนหัวบิ้นจนเลือดกระเด็นไปทั่วห้อง

"ตายๆๆๆ!!" 

บิ้นดิ้นทุรังพักนึงจากนั้นก็นิ่งไป...

"ตาแกแล้ว!"